Fréttablaðið - 01.12.2006, Side 36

1. desember 2006 FÖSTUDAGUR36
Umræðan
Stjórnmálabar-
áttan
Ég hefði líklega orðið hissa ef
einhver hefði sagt
mér árið 1996 að ég
myndi taka þátt í
forvali og stefna að
þingsæti áratug
síðar. Eins og mörg-
um öðrum fannst
mér stjórnmálalífið
ekki spennandi á
þeim tíma. Þó að margt ágætt fólk
starfaði í stjórnmálaflokkunum
fannst mér enginn þeirra spenn-
andi sem stjórnmálaafl. Það var
ekki fyrr en Vinstrihreyfingin-
grænt framboð varð til að ég fékk
verulegan áhuga á að taka þátt í
flokksstarfi.
Eins og flestum öðrum í VG
finnst mér undarlegt þegar rætt
er um flokkinn okkar út frá atburð-
um áranna 1996-1999, þegar sam-
einingarumræða vinstrimanna
stóð hvað hæst. Reyndar er það
einkum fólk í öðrum flokkum sem
hefur áhuga á því að halda áfram
að ræða þessa fortíð. Vinstri græn
hafa sem betur fer borið gæfu til
að lifa í núinu.
Áhrif vinstri grænna
Af hverju gekk ég til liðs við
Vinstrihreyfinguna-grænt fram-
boð? Jú, það var vegna þess að
mér fannst að þessi flokkur væri
ný rödd í íslenskum stjórnmálum.
Og finnst enn. Og áhrif flokksins
blasa við. Stjórnmálamenn tóku
umhverfismál ekki nógu alvarlega
fyrir tíu árum og þau voru raunar
ekkert rædd fyrir seinustu kosn-
ingar. Nú hafa allir flokkar tekið
við sér. Andstaða við hernaðar-
stefnu Banda-
ríkjanna var
ekki í tísku
þegar Vinstri-
hreyfingin-
grænt fram-
boð var
stofnuð. Bar-
áttan fyrir
kvenfrelsi
hefur líka lent
í mótbyr en í
hana er nú
kominn auk-
inn kraftur.
Baráttan
fyrir velferð hefur seinustu ár
verið varnarbarátta og er enn. En
einnig þar bind ég helst vonir við
Vinstrihreyfinguna-grænt fram-
boð.
Framan af stóð það flokknum
nokkuð fyrir þrifum að hann var
lítill og illa skipulagður. Það veitti
honum frelsi en um leið var stund-
um eins og hann væri í annarri
deild en stærstu flokkarnir. Verk-
efni okkar seinustu ár hefur því
verið að gera flokkinn að afli sem
enginn getur vísað burt eða flokk-
að í aðra deild, án þess þó að flokk-
urinn api allt eftir öðrum flokkum
eða glati sérstöðu sinni. Það hefur
tekist. Kosningabarátta VG í vor
var örugglega sú sem skilaði mest-
um árangri. Þó var hún ódýr en á
hinn bóginn vel samhæfð um allt
land og frambjóðendur okkar
vöktu athygli fyrir að tala eigin
tungu en ekki eins og frambjóð-
endavélar. Sameiginlegt prófkjör í
þremur kjördæmum núna um
næstu helgi er annað dæmi um til-
raun sem ekki er sótt til annarra
heldur kemur uppástungan upp-
haflega frá óbreyttum flokks-
manni á landsfundi.
Breytingar framundan
Prófkjör eru vandmeðfarin leið.
Eðlilegt er að tortryggni gæti
gagnvart þeim enda hræða sporin.
Samt höfum við í VG ákveðið að
fara þessa leið núna. Þrátt fyrir
allt eru prófkjörin lýðræðislegt
ferli sem getur aukið þrótt manna
og flokka, ef vel er á málum hald-
ið. Við frambjóðendurnir höfum
ekki auglýst eða leigt okkur skrif-
stofur heldur treyst á að kjósend-
ur í forvalinu hugsi sjálfir og vegi
og meti hvað við höfum fram að
færa. Við viljum breyta prófkjöri
úr neikvæðu orði í jákvætt.
Ég tæki ekki þátt í stjórnmál-
um nema ég teldi tilgang með því.
Fyrir mér er tilgangurinn sá að
taka þátt í nýsköpun í stjórnmála-
lífinu. Eins og fólk hefur tekið
eftir hefur Vinstrihreyfingin-
grænt framboð undanfarið verið
helsta nýsköpunarafl í íslenskum
stjórnmálum. Við höfum treyst
kjósendum og þeir hafa treyst
okkur í auknum mæli. Ég held að
það blasi nú við flestum að ef það
eiga að verða breytingar í íslensku
stjórnmálalífi í vor þá verður það
á vegum Vinstrihreyfingarinnar-
græns framboðs. Prófkjörið á
morgun er aðeins fyrsta skrefið í
átt til nýrra tíma.
Höfundur er varaformaður
Vinstrihreyfingarinnar–græns
framboðs.
Nýsköpun í stjórnmálum
Katrín JaKoBsdóttir
Umræðan
Hegðun Íslendinga
Það virðast engin mörk á afbrigðilegu
hegðunarmynstri þess-
arar þjóðar.
Umræðan um inn-
flytjendur þróaðist í
karp og taut um orða-
lag, hvað þessi sagði
þarna og hve miklir for-
dómar væru hjá þess-
um sem sagði þetta.
Málefnaleg umræða um
málefni sem þarfnast
virkilega málefnalegr-
ar umræðu fór út um
gluggann og með tímanum þá deyr
þessi umræða án nokkurrar mál-
efnalegrar niðurstöðu, heldur
bara karp og kapp um að niður-
lægja viðmælanda sinn, týpískt
ferli.
Aldraðir bíða í löngum röðum
eftir plássi á hjúkrunarheimilum.
Ráðamenn koma og státa sér af
því að biðraðir minnka ört en það
vill ekki betur til en svo að megin-
ástæðan fyrir því að biðröðin
minnkar er vegna þess að aldraðir
deyja áður en þeir fá pláss eftir að
vera búnir að bíða svo árum skipt-
ir.
Börn og unglingar sem eiga við
t.d. geðlæg vandamál að stríða
þurfa að bíða í löngum röðum eftir
því að fá læknismeðferð á sínum
veikindum jafnvel hátt í heilt ár
áður en eitthvað er hægt að gera.
Húsnæðisverð er svo hátt að
það er ekki möguleiki fyrir ungt
fólk að ætla að koma undir sig fót-
unum og ef þau ætla að leigja þá
þýðir það 16 tíma vinnu á dag til
að eiga fyrir leigu en eiga þá eftir
að kaupa í matinn og matarverðið
er það hæsta sem um getur.
Skólakerfið er rjúkandi rúst og
þar hefur ekki verið gert ráð fyrir
að aðrir en uppruna-
legir Íslendingar
myndu sækja skólann
þrátt fyrir að útlend-
ingar hafi streymt
hingað til lands í þús-
undavís svo árum
skiptir, ýmist með
börn eða sjálf á barn-
eignaraldri, en í skól-
anum klóra menn sér í
hausnum og skilja ekk-
ert í því að kennarinn
skilur hvorki nemend-
ur né foreldra líkt og
þetta fólk hafi bara
skyndilega birst á
göngum skólans. Þetta
er dæmigert fyrir
svifasein viðbrögð skólakerfisins
hér á landi. Við vitum öll af vanda-
málum líkt og líðan drengja í
skóla, hvernig afburðanemendur
enda í meðalveginum vegna skorts
á verðugum viðfangsefnum innan
skólans. Steypum alla í sama mót
virðist vera mottó skólans, einn
ríkisskóli líkt og Marteinn Mosdal
sagði hér um árið.
Nú er Árni Johnsen aftur á leið
á þing, maðurinn sem var kosinn á
þing hér um árið og stal frá okkur
og virtist gera það án þess að sýna
vott af móral, hann sagðist hafa
átt inni laun hjá ríkinu. Hann birt-
ist t.d. í Kastljósi og reif bara
kjaft. En hann sat inni fyrir þetta,
gat að vísu dundað sér eitthvað
þar eftir að það var búið að skipta
um rúm á staðnum.
Gott og vel, hann tók út sína
refsingu og honum var fyrirgefið
fyrir þessi afglöp sín en auðvitað
reiknaði ekki nokkur maður með
að hann færi aftur á þing, allavega
gerði ég það ekki gæfi mér það að
vottur af siðferði væri kannski
til.
Botna ekkert í þessari þjóð og
gleðst alltaf meira og meira yfir
því að vera bara 50% Íslendingur.
Gott að vera bara 50%!
arnar ævarsson
Ég held að það blasi nú við
flestum að ef það eiga að
verða breytingar í íslensku
stjórnmálalífi í vor þá verður
það á vegum Vinstrihreyfing-
arinnar-græns framboðs.