Fréttablaðið - 30.12.2006, Blaðsíða 71

byrjaði á því að brjóta á mér stóru tána.
Það er auðvitað asnalegt að vera að leika í
spennumynd og hlaupa á hurð og tábrjóta
sig,“ segir Þröstur, hlær og heldur áfram
að rekja raunir sínar og annarra. „Ég kvið-
slitnaði svo við að hanga einhverja klukku-
tíma á hvolfi. Elva Ósk velti snjósleða og
Lilja Guðrún var heppin þegar hún rann á
hálu virkjunargólfinu og skall með hnakk-
ann í steypuna. Þetta fór sem betur fer allt
vel en það er aldrei of varlega farið við
kvikmyndatökur. Þetta hlýtur samt að vera
búið hjá mér. Ég var keyrður niður á mót-
orhjóli fyrir tveimur árum og hlýt að vera
búinn með þennan óhappapakka, annars
veit ég ekki hvar þetta endar.“
Björn Brynjúlfur Björnsson leikstýrir
Kaldri slóð. Hún er fyrsta bíómyndin sem
hann gerir í fullri lengd. Þröstur Leó kunni
vel við að vinna undir stjórn þessa reynda
auglýsingaleikstjóra en hann hafði kynnst
Birni lítillega áður en hann réð sig í hlut-
verk blaðamannsins Baldurs. „Ég lék
aðeins í Njálu sem hann gerði fyrir sjón-
varp en þekkti annars ósköp lítið til hans.
Hann er þægilegur maður í samstarfi og
býr yfir mikilli reynslu. Kunningi minn
benti mér á það að Bjössi hafi sennilega
gert flestar bíómyndir allra Íslendinga og
studdi það með þeim rökum að auglýsing
sé ekkert annað en lítil mynd. Ég get alveg
fallist á þetta og Bjössi veit alveg hvað á að
gera til þess að halda athygli áhorfenda.“
Björn lagði mikið upp úr æfingum fyrir
tökur og leikararnir voru hafðir með í
ráðum þegar handritið var sniðið að per-
sónum þeirra. „Við æfðum í mánuð og það
var frábært að geta fengið tækifæri til
þess að vinna í handritinu en við krufum
það í öreindir með Bjössa. Hann var opinn
fyrir öllum tillögum og það var mjög
ánægjulegt að fá að taka svona virkan þátt
í ferlinu en fyrir vikið finnst manni maður
eiga meira í þessu öllu saman.“
Þegar talið berst að söguþræði myndarinn-
ar verður Þröstur var um sig og vill alls ekki
segja of mikið. Ég leik blaðamanninn Bald-
ur sem fæst við ýmis mál á Síðdegisblaðinu
sem er ekki alveg merkilegasti pappír í
heimi. Honum líður ekkert voðalega vel í
vinnunni sem er ekki gefandi en hann lætur
sig hafa það. Það dúkkar upp mál í tengslum
við slys í virkjun úti á landi og í framhaldinu
kemst hann að því að sá sem lést í slysinu er
faðir hans. Hann þekkti föður sinn ekkert
en ákveður að fara á staðinn til þess að fá
einhverja nasasjón af því hver faðir hans
hafði verið í lifanda lífi. Þegar hann er kom-
inn norður fer ýmislegt að gerast í virkjun-
inni og þá fer sagan almennilega í gang en
ég má ekki segja meira.“
Persóna Baldurs var lögreglumaður á
ákveðnu stigi handritsgerðarinnar en höf-
undarnir breyttu honum í blaðamann þar
sem þeim þótti það fara betur. Þröstur segir
Baldur ekki geta talist dæmigerður blaða-
maður eða einkaspæjari eins og þeir þekkj-
ast í reyfurum. „Hann reykir ekki og drekk-
ur ekkert í myndinni. Hann er ósköp
venjulegur náungi. Kannski ekki alveg
dæmigerður Íslendingur en alls ekki steríó-
týpa.“ Þröstur segir þá Baldur eiga ýmis-
legt sameiginlegt þó ætla megi að leikarinn
sé öllu flóknari en persónan sem hann túlk-
ar í Kaldri slóð en á meðan Baldur situr fast-
ur í starfi sem gefur honum lítið er Þröstur
ósmeykur við að breyta til og skipta um
vettvang.
„Leiklistin er mitt aðalstarf en ef ég finn
fyrir leiða hætti ég og hef þá oft skellt mér
á sjóinn. Ég ætlaði mér alltaf að verða sjó-
maður,“ segir Þröstur sem ólst upp við
fiskirí á Bíldudal. „Það er ágætt að hafa
möguleika á því að snúa sér að einhverju
allt öðru. Það er öllum hollt þótt það sé auð-
vitað misjafnt hversu góða möguleika fólk
hefur til þess að breyta til.“
Taugin milli leiklistargyðjunnar og
Þrastar slitnar þó aldrei þó hann sigli á
miðin og hann hefur verið iðinn við kolann
á fjölunum og framan við tökuvélarnar frá
því hann kom síðast í land árið 1999. „Það
er auðvitað ágætt að einhverjir vilji fá
mann aftur og það er orðið svolítið síðan
ég fór síðast á sjóinn. Árið 1999 slasaðist
ég um borð og sjómennskan fór öll í klessu
og verður varla mikil úr því sem komið
er.“
Þröstur Leó er fastráðinn við Þjóðleikhúsið
og leikur þessa dagana í Bakkynjum Evríp-
ídesar en verkið var frumsýnt annan dag
jóla. Honum líður vel á sviði þótt honum
bregði reglulega fyrir í kvikmyndum. „Þótt
þetta tengist auðvitað, sviðsleikurinn og
kvikmyndaleikurinn, þá finnst mér þetta
eins og svart og hvítt. Vinnan er allt, allt
öðruvísi og maður veit að tíminn í kvik-
myndaleiknum fer meira og minna í bið.
Það getur verið þreytandi en það venst.
Mér finnst ágætt að blanda þessu saman og
það mætti alveg vera meira um bíómyndir
hérna. Það væri betra ef framboðið á kvik-
myndahlutverkum væri reglulegra þar
sem maður dettur dálítið úr þjálfun á milli
mynda. Sjónvarpið gerir náttúrlega ekki
neitt og mætti alveg fara að taka sig á í
kvikmyndagerð en þar er lítið gert annað
en áramótaskaup.“
Leiklistin er vertíðarvinna hjá Þresti
og hann líkir henni við sjómennskuna.
„Þetta er svipað því og að vera á sjónum.
Ég er til dæmis að æfa tvö leikrit núna en
svo koma róleg tímabil inn á milli. Ég
stekk samt eiginlega á flest allt sem mér
býðst ef ég get og hef tíma og það eru ein-
hverjar myndir í farvatninu þannig að það
virðist eitthvað vera að glæðast í þessum
bransa.“
Ég var keyrð-
ur niður á
mótorhjóli
fyrir tveim-
ur árum
og hlýt að
vera búinn
með þenn-
an óhappa-
pakka, ann-
ars veit ég
ekki hvar
þetta endar.