Fréttablaðið - 12.04.2008, Blaðsíða 34

34 12. apríl 2008 LAUGARDAGUR
H
vað vitið þið um
æsku hvor ann-
ars?
Auddi: Sveppi
ólst upp í Breið-
holtinu, í Bökk-
unum. Hann æfði handbolta með
ÍR og varð fyrir sorg þegar hann
var 7 ára held ég. Þá lést bróðir
hans sem var 9 ára. Svo veit ég
að hann fór í FB og var þar svona
trúður. Hann þykist hafa spilað
einhvern handboltaleik með
unglingalandsliðinu en mér
finnst það nú eitthvað ótrúlegt
því hann segir að það hafi verið á
móti Grænlandi. Ég held það séu
sex manns á Grænlandi sem
spila. Ég hugsa að Sveppi hafi
annars verið ágætis krakki og að
við hefðum náð mjög vel saman
hefðum við þekkst þá. Við höfum
til dæmis alltaf verið mun líkari
heldur en til dæmis ég og Pétur
eða Sveppi og Pétur.
Sveppi: Auðunn ólst auðvitað upp
á Sauðarkróki og bjó þar alla sína
ævi.
Auddi: Nú? Af hverju er ég þá
svona ógeðslega góður í ensku?
Sveppi: Já, alveg rétt – hann bjó
sem sagt aðeins líka í útlöndum.
Í Oklahóma í tvö ár. En hann er
samt að mestu Sauðkræklingur.
Hann var dálítið ofvirkur sem
krakki og hagaði sér eins og
einkabarn þótt þau systkinin hafi
verið þrjú. Auðunn var í íþrótt-
um á fullu og er enn og var að
æfa körfubola og fótbolta með
Tindastóli. Svo var auðvitað ekk-
ert mikið meira að gera á Sauð-
árkróki annað en að labba upp á
Tindastól og hanga með vinun-
um. Sama ár og hundurinn hans
dó þá skildu mamma hans og
pabbi. Þá var hann 12 ára eða
eitthvað.
Auddi: Nei.
Sveppi: 16?
Auddi: Nei.
Sveppi: 17?
Auddi: Nei! Ég hef alltaf sagt þér
árið – það var 1998. 19 ára. Það er
nú kannski ekki æska. En það
var leiðinlegt ár.
Sveppi: Og þá fluttirðu suður.
Var maðurinn á Króknum
Hvert var ykkar fyrsta verkefni í
fjölmiðlaheiminum?
Sveppi: Ég var fenginn til þess
að grennslast fyrir um starfsemi
strippstaða á Íslandi í sjónvarps-
þættinum Ísland í dag. Þeir
sendu mig með falda myndavél
og 3.000 kall íslenskar – til að
athuga hvort þeir væru að selja
vændi.
Auddi: Hvers konar vændi átt-
irðu eiginlega að kaupa fyrir
það? Klapp? Ekki að ég sé í þess-
um bransa en ég veit að þú færð
lítið fyrir þrjú þúsund.
Sveppi: Eftir það labbaði ég svo
hringinn með útvarpsstöðinni
Mónó. Hún var farin á hausinn
áður en ég kom til baka.
Auddi: Mitt fyrsta verkefni var í
þætti í Ríkissjónvarpinu. Þetta
voru þættir þar sem farið var um
land allt og sýnt frá lífi á lands-
byggðinni. Þar á Króknum lék ég
í Mr. Bean atriði fyrir þáttinn,
þegar ég var 14 ára eða eitthvað.
Eftir það fékk ég fullt af giggum
og var orðinn svona pínulítið
„maðurinn“ á Sauðárkróki.
Sveppi: Nehei – Bean Blöndal?
Auddi: Já. Og Sauðkræklingar
voru alltaf að biðja mig um að
taka þetta atriði aftur og aftur,
þó að allir væru búnir að sjá
þetta í sjónvarpinu.
Brjálaðir íþróttafréttamenn
Þið hafið unnið lengi saman – í 70
mínútum, Strákunum, Svínasúp-
unni, Leitinni að strákunum og
svo núna í þáttunum Ríkið.
Hvaða tímabil þykir ykkur nú
vænst um?
Sveppi: Okkur þykir mjög vænt
um Svínasúpuna – það heppnað-
ist vel, við vorum þar að skrifa
saman og leika og það er dálítið
sjarmerandi að það séu bara til
tvær seríur af þáttunum. Svo
voru það þættirnir okkar 70 mín-
útur – þá þykir okkur mjög vænt
um.
Auddi: Já, allra mest af öllu.
Sveppi: Þetta var samt svolítið
skrítið fyrirbrigði þessi þáttur.
Maður veit ekki alveg hvort hann
var vel heppnaður eða hvort það
varð honum til happs að vera
mjög misheppnaður. En það var
eitthvað rosalega krúttlegt við
hann. Við vorum inni í litlu Sýnar-
stúdíói þar sem enska boltanum
er lýst í dag. Við máttum eigin-
lega aldrei vera þar nema rétt
þegar við tókum upp þáttinn og
hann var alltaf tekinn upp í
hádeginu á meðan starfsfólk
Sýnar fór í mat. Þá fengum við
rétt að skreppa inn.
Auddi: Samt var 70 mínútur þá
orðinn einn vinsælasti þáttur
landsins og við vorum búnir að
selja einhverja 12.000 DVD-
diska. En enn vorum við að laum-
ast inn í stúdíó og alltaf með
íþróttafréttamennina brjálaða á
eftir okkur. Þá var kannski verið
að sýna leik úr Meistaradeildinni
um kvöldið, þar sem landsliðs-
þjálfarar mættu í stúdíóið, og ég
hafði þá um hádegið verið að æla
í skóinn minn í sama rými. Lyktin
var því kannski eftir því í stúdíó-
inu. Daginn eftir kom Höddi
Magg yfirleitt froðufellandi.
Ólíkir og líkir og...
Hvernig er sambandi ykkar hátt-
að? Og á hvaða sviðum bætið þið
hvor annan upp?
Sveppi: Vá, hvað þetta er erfið
spurning. Það sem mér fannst
alltaf gott við Audda, er að hann
hefur afar mikinn metnað fyrir
því að gera allt alveg ógeðslega
vel. Og stundum var það meira
að segja pirrandi. Það skipti hann
miklu máli hvernig 70 mínútum
var til dæmis raðað upp – hvort
væri á undan – Falin myndavél
eða Áskorun á meðan ég lét mér
það í léttu rúmi liggja. Manni
fannst stundum eitthvað vera að
honum að vera svona mikið að
spá í þetta. Svo var hann inni á
Gallup.is og var að kíkja á áhorfs-
tölur og mikið að pæla. En auð-
vitað er það gott að menn hafi
metnað fyrir því sem þeir eru að
gera eins og Auddi hefur. Vá
Auddi – fannst þér þetta ekki
gott svar hjá mér?
Auddi: Þú byrjaðir rosalega vel
en svo kom þetta út í endann eins
og ég væri bara snarruglaður.
Sveppi: Nei, nei, þetta var svona
plús – mínus – plús svar.
Auddi: Sveppi bara kom með
Sveppa. Ég stoppaði hann oft af
til að þetta yrði ekki of steikt.
Sveppa langaði til að gera allt og
gat hlegið að öllu. „Hvað, fólk
hefur gaman af því að sjá okkur
gera þetta,“ sagði hann en um
leið fannst mér það kannski of
steikt. En þátturinn hefði aldrei
verið neitt án hans. Hann er seg-
ull á börn og við bætum hvor
annan upp með það hvað við
erum ólíkir sjálfir og hvað við
erum líkir.
Sveppi: Vá, hvað þetta var gott
svar. Við bætum hvor annan upp
vegna þess hvað við erum ólíkir
sjálfir og hvað við erum líkir?
Ha?
Allir breytast
Hefur frægðin breytt ykkur? Og
hvað er það besta og versta við
frægðina?
Auddi: Mér finnst mjög steikt
þegar ég heyri að frægðin hafi
breytt manni, því til dæmis var
ég tvítugur þegar ég byrjaði í
sjónvarpi og ég er 28 ára núna.
Þannig að þótt ég væri ennþá
bara að dóla mér á Króknum væri
ég samt búinn að breytast.
Sveppi: Ég meina, pabbi keypti
pulsuvagn. Það breytti honum
geðveikt.
Auddi: Það breytast allir.
Sveppi: Það eru ekkert allir bara:
„Djöfull er hann breyttur eftir að
hann keypti vagninn. Talar ekki
um annað en pulsur!“
Auddi: Auðvitað er maður breytt-
ur, en það er ekkert út af frægð-
inni – mér finnst þeir sem ég
þekkti fyrir tíu árum líka
breyttir.
Sveppi: Best við frægðina er að
fá allt frítt. Maður fær oft frítt í
bíó, er boðið á alls konar drasl og
fær afslátt. Ég fæ kannski ekki
matinn gefins en oft afslátt.
Auddi: Maður fær samt ekkert
svo mikið frítt, Sveppi.
Sveppi: Jú, víst.
Auddi: Ókei, kannski. En það
hefur minnkað svolítið eftir að
við hættum með þættina 70 mín-
útur því þá vorum við jafnframt
að kynna fullt af hlutum.
Sveppi: En svo er maður auðvitað
bara athyglissjúkur og finnst
rosalega gaman að fá athygli. Það
er alveg gaman að allir skulu
þekkja mann.
Auddi: Sérstaklega fyrir mig þar
sem ég er nú fæddur og uppalinn
á Króknum og vanur því að allir
heilsi manni í svo litlu bæjar-
félagi. Mér fannst því mjög
gaman að geta haldið því áfram
eftir að hafa flutt í bæinn – allir
að heilsa.
Sveppi: Það versta við frægðina
er kannski þegar maður er illa
upplagður og þarf að halda uppi
spjalli við börn í Bónus. Stundum
er það allt í lagi en svo er maður
líka stundum ekkert til í að vera
að tala við nokkurn mann.
Auddi: Ég hef lent í því um versl-
unarmannahelgar að breytast í
barnapíu. Þá er ég kannski jafn-
vel fullur og foreldrarnir í næsta
tjaldi eru að grilla og kalla á
krakkana sína: „Nei, sjáiði þarna
er Auddi – farið og leikið við
hann.“
Sveppi: En svo má maður ekki
gleyma því að það er krökkunum
og fólkinu sem kemur að tala við
mann að þakka að maður er að
gera það sem maður er að gera.
Auddi: Ókostirnir eru því ekkert
miklir í raun – það er ekki nema
maður sjálfur sé illa upplagður.
Nú er Pétur Jóhann einmitt yfir-
leitt með derring ef fjölmiðlar
reyna að fá viðtal við hann – hvað
finnst ykkur um það? Er hann þá
alltaf illa upplagður?
Sveppi: Já, hann Pétur – hann
nennir engu. Honum finnst allt
vera vesen.
Auddi: Eiginlega er líka alveg
sama í hvaða verkefni Pétur
Jóhann er að fara – honum finnst
það bögg.
Sveppi: Bara það að hringja í hann
og biðja hann að koma og fá sér
kaffi, þá finnst honum það eitt-
hvað maus. Honum finnst voða
gott að vera bara laus við þetta
allt. Latur? Tja, ég veit ekki.
Auddi: Jú, Sveppi, hann er svolítið
latur. Hann er líka svo mikill ein-
fari. Honum finnst bara þægilegt
að vera einn og rölta og hanga
með sjálfum sér.
Sveppi: Kíkja í göngutúra og
svona. En hann er allt öðruvísi en
við.
Auddi: Og yndislegur drengur.
Við erum góðir vinir við þrír.
Hvað borðar Sveppi/Auddi
ekki? Sveppi: Auddi er mjög mat-
vandur yfirhöfuð. Hann borðar ekki
mikinn fisk. Og getur ekki fengið sér
skinku sem hann opnaði ekki sjálfur.
Rétt. Auddi: Sveppi borðar allt. Hann
étur kattamat. Rétt.
Hvað er eftirlætis snakkið?
Sveppi: Grænn Pringles. Rétt. Nema
Auddi vill frekar rautt Pringles.
Auddi: Sveppi er held ég Maaruud
mix gæi. Vill hafa hringi og skrúfur
í bland. Rangt. Sveppi á ekkert
uppáhalds snakk.
Hvaða gæludýr átti Auddi/
Sveppi, hvað hét það og hver
urðu örlög þess? Sveppi: Hann
átti hund sem hét Snoddas og
honum var lógað árið 1998. Rétt.
Auddi: Sveppi hefur ekki átt neitt
gæludýr. Rétt.
SPURNINGAKEPPNI AUDDA OG SVEPPA - Hversu vel þekkjast þeir?
GAMAN AÐ FÁ FRÍTT Sveppi segir að það besta við frægðina sé að fá hitt og þetta gefins eða með afslætti. Auðunn kann best að
meta að allir heilsi sér, enda alinn upp á landsbyggðinni þar sem allir þekkja alla. FRÉTTABLAÐIÐ/STEFÁN
Eiður Smári borgar oftast
Leiðir þeirra Sverris Þórs Sverrissonar og Auðuns Blöndal lágu fyrst saman þegar þeir fóru með umsjón eins vinsælasta sjón-
varpsþáttar fyrr og síðar – 70 mínútna. Í dag liggja leiðir þeirra aftur saman í sjónvarpsþáttunum Ríkinu sem sýndir verða á
Stöð 2 í haust. Júlía Margrét Alexandersdóttir ræddi við félagana um þættina sem komu þeim á kortið, besta vininn Eið Smára og
vinasamband í átta ár.
Sveppi: Auðunn ólst auðvitað
upp á Sauðarkróki og bjó þar
alla sína ævi.
Auddi: Nú? Af hverju er ég þá
svona ógeðslega góður í ensku?