Fréttablaðið - 12.04.2008, Blaðsíða 44
● Forsíðumynd: Anton Brink tók mynd á heimili Lilju
Gunnarsdóttur Útgáfufélag: 365 miðlar ehf., Skaftahlíð
24, 105 Reykjavík, s. 512 5000 Ritstjórar: Roald Eyvinds-
son roald@frettabladid.is, Emilía Örlygsdóttir emilia@
frettabladid.is Auglýsingar: Ámundi Ámundason s. 517
5724 Útlitshönnuður: Kristín Agnarsdóttir kristina@
frettabladid.is.
HEIMILISHALD
JÚLÍA MARGRÉT ALEXANDERSDÓTTIR
● heimili&hönnun
Þ
egar við systkinin vorum að alast upp voru tveir hlutir sem
móðir okkur trúði á. Annar hét Cetaflex. Hinn hét merkipenni.
Fyrir ykkur sem ekki munið eftir Cetaflexi var það sárakrem
sem selt var lyfseðilslaust í apótekum og þótti duga vel við hvers
kyns skeinum, sólbruna og slíku. Kreminu makaði mamma framan í
okkur hvort sem það var kuldatíð eða okkur hætt við sólbruna á ág-
ústdögum og fyrstu minningar yngri bróður
míns eru á þá leið að hann er staddur úti á leik-
velli, fjögurra ára sirka, andlitið hvítt eftir Ceta-
flex-aðfarir móður hans og krakkarnir standa
í hring í kringum hann og spyrja hvað hann sé
með framan í sér – „Ertu snjókall?“ Æskan litað-
ist sem sem sagt af því að við systkinin vorum á
hlaupum undan móður okkar með kremtúpuna á
lofti ef hún sá minnsta tilefni til. En nóg af töfra-
kreminu Cetaflexi (sem móðir mín lætur flytja
inn fyrir sig í dag eftir að innflutningi þess var
hætt fyrir um meira en tíu árum).
Og að hinu trúartákni heimilisins: Merkipenn-
anum. Auðvitað er það ekkert nýtt að mæður
merki sokka, pennaveski og úlpur barna sinna
stórum stöfum og að sjálfsögðu beit maður í það epli að allt manns haf-
urtask væri útkrotað langt fram í gaggó. Þá nýlundu bar hins vegar
við að nú um síðustu jól fékk bróðir minn, 25 ára gamall, forláta Boss-
frakka í jólagjöf frá foreldrum sínum og var auðvitað hæstánægður
með gripinn. Seinna um kvöldið þegar kom að því að halda heim á leið,
og smella sér í frakkann, rekur hann augun í kunnuglega handskrift
innan á fóðrinu. Stórum stöfum stendur þar: Bjartmar Oddur – heimilis-
fang – og símanúmer – og nei, nei, ekki hans – heldur foreldra hans.
Eins og það er erfitt að stoppa þann sem eitt sinn fer að trúa á Cetaflex
er jafn erfitt að flæma móðureðlið í burtu þótt afkvæmin séu farin að
draga úlpurnar sínar í bankana og á aðra hávirðulega vinnustaði. Og
eflaust mun hann Bjartmar vera ánægður með uppátækið þegar hann
gleymir frakkanum sínum næst á galeiðunni.
Merkt og kremuð
Arndís Gísladóttir hefur lengi
safnað bollum úr ýmsum áttum en
áhuginn kemur frá móður hennar
og móðurömmu.
„Ég ólst í raun upp við þenn-
an áhuga og erfði svo bollasafn-
ið hennar ömmu. Síðan kom þetta
koll af kolli og nú á ég um tuttugu
bolla sem eru hver úr sinni átt-
inni,“ segir Arndís. Þetta eru bæði
kaffi-, te- og espressóbollar en
sjálf drekkur Arndís þó ekki kaffi.
„Ég er meira fyrir te en get boðið
gestum í skemmtileg kaffiboð á
tyllidögum.“
Henni þykir sérstaklega vænt
um rósóttan bolla og könnu sem
pabbi hennar gaf henni en settið
er frá langömmu hennar. „Föður-
afi minn keypti heilt bollastell
handa mömmu sinni þegar hann
var lítill strákur en til þess notaði
hann öll launin sem hann vann sér
inn eitt sumarið. Það er lítið eftir
af stellinu í dag en pabbi skipti
því sem var
heilt á milli
mín og systra
minna. Ég erfði
bolla með undir-
skál, kökudisk og
könnu,“ segir Arn-
dís.
Henni þykir líka
mjög vænt um hvítan
bolla með
gylltri
rönd
og krossi frá móður-
ömmu sinni. „Afi og
amma ferðuðust mikið
þar sem afi var flug-
maður og hafði
amma það fyrir
reglu að kaupa einn
bolla á hverjum
stað. Þessi er úr
einni slíkri ferð,“
útskýrir Arndís.
Arndís, sem gerir videóverk og
teikningar, er með vinnustofu í
Skipholti 33b ásamt öðrum mynd-
listarmönnum, ljósmyndurum
og tónlistarfólki. Á laugardag og
sunnudag milli klukkan tvö og
fimm munu vinnustofurnar þeirra
standa opnar og gefst gestum og
gangandi kostur á að skoða hvað
þar er um að vera. Sýningin ber
heitið Útburður og erfidrykkja. - ve
Bollar úr öllum áttum
● Arndís Gísladóttir myndlistarkona á fallegt bollasafn. Engir tveir bollar eru eins og þeir
koma hver úr sinni áttinni.
Arndís Gísladóttir hefur erft bolla eftir báðar ömmur sínar og auk
þess fengið þá að gjöf frá vinum og vandamönnum. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Rósótta stellið
er frá föðurömmu Arn-
dísar en fremri bollinn frá
móðurömmu hennar.
Seinna um kvöldið
þegar kom að því
að halda heim á
leið, og smella sér í
frakkann, rekur
hann augun í
kunnuglega
handskrift innan á
fóðrinu. Stórum
stöfum stendur þar:
Bjartmar Oddur.
● KÖRFUGERÐ ÚR VÍR Spænski vöruhönnuðurinn Patricia Urquiola var
undir áhrifum frá tágahúsgögnum sjötta áratugarins þegar hún hannaði RE-
TROUVÉ-útihúsgögnin. Þau eru úr stálvír sem fléttaður er saman líkt og tágar í
körfugerð. Patricia er þekkt fyrir einfalda og jarðbundna hönnun og segist sjálf
bæta örlitlu af glamúr og mýkt við hlutina. RE-TROUVÉ-línan samanstendur af stól-
um og borðum sem fást í nokkrum litum en línuna hannaði hún fyrir ítalska fram-
leiðslufyrirtækið Emu. Það leggur áherslu á stálhúsgögn og má lesa nánar um
hönnun Patriciu á vefsíðunni www.emu.it.
Danfoss ofnhitastillar
Háþróuð og notendavæn hitastýring sem veitir
þægilega húshitun og hámarks orkusparnað
Við erum leiðandi í hönnun og
framleiðslu ofnhitastilla
Danfoss stjórnbúnaður fyrir hitakerfi fæst í öllum helstu lagnaverslunum landsins
12. APRÍL 2008 LAUGARDAGUR2