Fréttablaðið - 07.02.2009, Blaðsíða 36

Starfsemi Íslenska dansflokks-
ins hefur um árabil virst byggja
á einföldum markmiðum. Eftir að
flokkurinn fékk aðsetur í Borg-
arleikhúsi setti Katrín Hall, list-
rænn stjórnandi flokksins, honum
það mark að hingað kæmu virt-
ir og viðurkenndir danshöfund-
ar víða að, bæði til að vinna með
flokknum ný verk og endurvinna
eldri sýningar. Hún leitaði uppi
íslenska og erlenda dansara, eink-
um karla, sem féllu að listrænni
stefnu sem var sjálfstæð og beind-
ist einkum að samtímadansinum.
Hafin var vinna með að þroska
íslenska danshöfunda, sett var í
gang Dansleikhússmiðja. Flokkur-
inn sótti mikið erlendis og er víða
velkominn á erlenda grund og fær
víða lof. Katrín sat tvö ráðningar-
tímabil og er það skoðun undir-
ritaðs að þar hefði hún átt að láta
staðar numið en hún sóttist eftir
þriðja ráðningartímabilinu og
fékk það. Hef ég lýst þeirri skoð-
un að þá hafi nýr listrænn stjórn-
andi átt að koma að flokknum og
setja honum ný markmið.
Kjarni danshópsins hefur verið
fast í nokkurn tíma. Starfsævi
dansara er stutt og miðað við þau
ráðningarkjör sem hér tíðkast er
starfið fórnarstarf, unnið meira af
hugsjón og listþrá en efnahagsleg-
um ábata. Flokkurinn hefur ekki
náð viðunandi markaðsstöðu þrátt
fyrir að fagmannlega hafi verið
staðið að öllu kynningarstarfi.
Sýningar flokksins hafa þau
skráð svo til fyrirmyndar er þótt
ekki hafi tekist að koma upptök-
um af sýningunum á framfæri við
almenning í sjónvarpi sem verð-
ur að kenna sjónvarpsstöðvunum
um.
Rekstrarfé til flokksins er
naumt. Grundvöllur fyrir starf-
semi hans er dansskólahreyfingin
sem getur af sér nokkra dansara
á hverju ári sem fara í framhalds-
nám. Um þessar mundir starfar
hópur íslenskra dansara erlendis
og haft er á orði í hópi þeirra sem
til þekkja að íslenski listdansinn
sjáist meira á erlendri grund en
íslenskri. Hafa sjálfstæðir list-
dansarar sett fram þá hugmynd
að hér rísi danshús svo greinin
eigi fastan samastað. Líkur á
því eru hverfandi. Þjóðleikhús-
ið hefur alfarið gefið listdans-
inn upp á bátinn þótt það þurfi
reglulega að setja á svið verk sem
krefjast dansara. Rétt eins og
Leikfélag Reykjavíkur og sjálf-
stæðir leikhópar.
Starfsumhverfi listdansins, rétt
eins og söngvara og leikara, hefur
um langan aldur kallað á róttæka
endurskipulagningu þar sem safn-
að væri saman því fjármagni sem
til skipta er og greinarnar allar
væru hugsaðar upp á nýtt. Nýleg-
ar yfirlýsingar óperustjóra um
fjármagnsskort á þeim bæ kalla
enn frekar á það. Fram undan er
ákvörðun um lúkningu byggingar
tónlistarhúss, stór hluti af starf-
semi sjálfstæðra leikhópa hefur
verið undir hatti eða í samstarfi
við Leikfélag Reykjavíkur. Menn-
ingarhúsastefna Björns Bjarna-
sonar er tekin að skila sér í húsum
nyrðra og vestra. Minna hefur
verið hugsað til hvernig á að nýta
þau hús. Á Íslenski dansflokkur-
inn ekki að sýna bæði í Bolung-
arvík og Brussel, Akureyri og í
Antwerpen? Það verður að endur-
skipuleggja leiklistarstarfsemina
í landinu í samræmi við veruleik-
ann: húsin, kraftana og þá áhorf-
endur sem borga brúsann í miðum
eða sköttum.
Vetrarsýning Íd sem frumsýnd
var á fimmtudagskvöld er sam-
sett verk: innanhússfólk er nýtt
til að smíða stóran dans fyrir tólf
dansara. Höfundarnir hafa áður
komið við sögu og smærri verk
þeirra til þessa hafa ekki verið
burðug. Til samstarfs eru kallaðir
tónlistarmenn af poppvængnum,
ekki endilega sá skóli sem væn-
legastur er til að geta skilað dans-
bærri músík, enda var áhorfandi
oft staðinn að þeirri tilfinningu að
hér væri rokkkonsert með dönsur-
um frekar en danssýning við rokk.
Voru Myrkir músíkdagar ekki að
hefjast í gær?
Sýningunni er gefið viðmót í
kynningu og leikskrá sem rímar
miður við það sem á sviðinu sést.
Verkið var stefnulaust, skorti
heildarsvip, jafnvel leikmyndin
sem byggði á nokkrum flekum í
flugi dugði ekki til að halda verk-
inu saman, á endanum var treyst
á mikilúðlegt rými stóra sviðsins
til að gefa verkinu mynd og bætt
um betur með undarlegu atriði
með vinnupalla sem keyrðir voru
um sviðið. Búningar Agnieszku
náðu ekki að styrkja myndina.
Ég hef áður fundið að áhugaleysi
flokksins til að byggja brýr yfir til
textasmiða og myndlistarmanna.
Katrínu er ekki sýnt að finna sam-
starfslið sem getur fært henni
átækar sögur, líklega hefur hún
ekki áhuga á því.
Eins og oft áður staðnæmist
athyglin við einstaka dansara:
Steve Lorenz og Emilíu Bene-
diktu. það gerist þegar heildin
heldur ekki, er sundruð. Gunn-
laugur Egilsson var að sjást hér í
fyrsta sinn. Kraftmikill en miður
nýttur. Sundurgerðin í stíl, los-
araleg byggingin og ráfið í hug-
myndum vakti athygli: allir þessir
kraftar og eining næst ekki – nota
bene þegar yfirskrift verksins er
upplausn þá er er enn meiri þörf
á skýrum línum til að bera efnið
fram.
Þau eru þrjú Hall sem koma að
sýningunni: danshöfundur, tón-
skáld og dansari. Maður er tekinn
að þreytast nokkuð á því í rekstri
opinberra stofnana hvað stjórn-
endur ætla lítið að taka mark á
stjórnsýslulögum um hyglun til
ættingja, sama hvers þeir eru
annars verðir. Sorrí – menn geta
ráðið börnin sín, maka og syst-
kin í vinnu í einkafyrirtækjum
en í opinberum rekstri verður
fólk að sýna það siðferði að gæta
sín á frændsemisráðningum. Það
er komið alveg nóg af því í opin-
berum rekstri leikhúsa á Íslandi.
Fyrir minn smekk.
Páll Baldvin Baldvinsson
ÍSLENSKI DANSFLOKKURINN
Velkomin heim eftir Katrínu Hall, Peter Anderson og Cameron Corbett.
Leikmynd og lýsing: Aðalsteinn Stefánsson
Búningar: Agnieszka Baranowska og Filippía Elísdóttir
Tónlist: Frank Hall, Pétur Benediktsson og Sigtryggur Baldursson
Dúndurmúsík en dreif í dansi
★★
Hingað heim og ekki lengra
Cameron og Katrín við einn skjáinn sem
setur sterkan svip á sýninguna. MYND ÍD/GOLLI
M
YN
D
ÍD
/G
O
LL
I
Velkomin heim
á að skoða heim
uppbyggingar,
velsældar, erfiðleika
og endurmats sem
erfitt er að sjá úr
dansmáli verksins
sem frumsýnt var á
fimmtudagskvöld.