Réttur - 01.06.1942, Blaðsíða 8

bjargað með því aS ekki voru aðrar vígstöðvar til
atnnars staðar í Evrópu.
Vér skulum athuga spursmálið lun aðrar víg-
stöðvar frá sögulegu sjónarmiöi. í hinni fyrri Heims-
styrjöld varð Þýzkaland að berjast á tveimur víg-
stöövum: á vesturvígstöðvunum og aðallega gegn
Stóra-Bretlandi og Frakklandi, og á austurvígstööv-
imum gegn rússneska hernum. Þannig voru til aör-
ar vígstöövar gegn Þýzkalandi í hinni fyrri Heims-
styrjöld.
Af þeim 220 herfylkjum, sem Þýzkaland átti
á að skipai voru ekki fleiri en 85 þýzk herfylki á
rússnesku vígstöðvunum. Ef vér bætum við þessa
tölu herliði bandamanna Þjóöverja, sem þá voru á
rússnesku vígstöðvunum, sem sé 37 austurriskum
og ungverskum herfylkjiun, 2 búlgörskum og 3 tyrk-
neskum — þá veröa það alls 127 herfylki, er áttu í
höggi við hina rússnesku heri.
Öll önnur herfylki Þýzkalands og bandamanna
þess voru á vígstöðvunum gegnt Englendingum og
Frökkum, en nokkur hluti hersins gegndi setuliðs-
þjónustu 1 hernumdum löndum Evrópu. Þannig var
málum háttað í hinni fyrri Heimsstyrjöld.
En hvernig er málum háttað nú, í hinni ann-
arri Heimsstyrjöld, til að mynda í september þessa
árs? Samkvæmt opinberri vitneskju, sem ekki verða
bomar brigður á, eru ekki færri en 179 þýzk her-
fylki á vígstöðvum vorum, af 256 herfylkjum, sem
Þýzkaland á nú á aö skipa.
Ef við bætum við þessa tölu 22 rúmenskum her-
fylkjum, 14 finnskum herfylkjum, 10 ítölskum her-
fylkjum, 13 ungverskum herfylkjum, einu slóvakísku
og einu spænsku herfylki, þá verður niðurstaðan
sú, að 240 herfylki berjist á vígstöðvum vorum.
Önnur herfylki Þýzkalands og bandamanna þess
gegna setuliösþjónustu í hinum hiemumdu löndum
72