Réttur - 01.06.1942, Qupperneq 18

Það mun sannast, aö orö Ludendorffs eigi ekki siö-
ur við um þessa orustu en hina fyrri.
í fimm mánaöa sumarsókn höföu Þjóöverjar varla
gert betur en vinna aftur landsvæði til móts
viö það, sem þeir misstu í fjögra mánáöa vetrarsókn
Rússa í fyrra. En höfuðmarkmiöi sínu meö sumar-
sókninni haföi þýzka herstjómin ekki náö, — hvorki
eyðingu mikilla rússneskra herja né töku Stalfn-
garðs og olíullndanna viö Grosny, auk heldur um-
kringingu Moskvu suðaustan eða hertöku Bakú-
borgar.
Og rússneska herstjórnin hefur kimnaö vel að
færa sér 1 nyt þá óhagstæðu taflstöðu, sem þýzka
hemum hafði skapazt meö þessu.
Um miðjan nóvembermánuð hefja Rússar mikla
árás hjá Ordsjonikidse, sem er tæplega 100 kílómetr-
tun fyrir suövestan Grosny, og vinna þar stórsigur,
fella 20 000 Þjóöverja í sex daga orustu og taka
mikið herfang. Rússneska blaðiö Isvestija segir um
þær mundir, aö þetta sé upphaf aö vetrarsókn
Rússa. Og þess varð skammt að bíða, aö sú umsögn
sannaðist.
Hinn 19. nóvember hefja Rússar sjálfa vetrar-
sóknina fyrir norðvestan og sunnan Stalíngarö,
brjótast á fáum dögum gegnum varnarbelti Þjóö-
verja hjá Serafímovitsj og Kletskaja aö noröan og
Arganerovo að sunnan, rjúfa þær tvær járnbrautir,
sem Þjóðverjar höfðu sér til aöflutnings, og taka
þýzka herinn í Donbugnum og við Stalíngarð, 22
herfylki, í geysimikla greip, sem læsist um hann til
fullnustu, áöur en tíu dagar eru liðnir.
Hinn 16. desember hefst svo annar þáttur sóknar-
innar á suðurvígstöðvunum, er Rússar brjótast
gegnum víggiröingar Þjóðverja og samherja þeirra
við Donfljót, fyrir sunnan Voronesj, og sækja leift-
urhratt til suövesturs og suðurs. Þessi sókn viröist
82