Réttur - 01.06.1942, Side 87

sem mikill sjens er að framleiða, á miklu auðveldari
hátt en gert hefur verið.
Hvemig fórstu að því?
Ég hugsaði bara, sagði ég, en mér er óhætt að
fullyrða að þetta er fyrirtæki, sem mundi borga sig
og það vel.
Það er ómögulegt, sagði kunningi minn og fékk
undir eins áhuga fyrir málinu.
Ahuginn skein út úr kunningja mínum.
Já, hélt ég áfram, á þennan hátt væri hægt að
yfirtaka alla framleiðsluna á þessari vöru. Það væri
hægt að selja hana miklu lægra veröi en nú er.
Við yrðum ofan á. Hinir gætu ekki lækkaö veröið
nógu mikið. Þeir færu sem sé á hausinn. Skilurðu.
Já, Sagði kunningi minn áfjáöur, en hvaða hlut-
ur er þetta?
Hægan, sagði ég, ertu til í bransann?
Hvaða hlutur er þetta? spm’öi hann aftur.
Nú hafði ég vitanlega ekki fundið upp neina að-
feð við að búa til smáhlut, hvorki einn né annan.
Ég lét sem ekkert væri.
Hægan góði, ertu með eða ertu ekki með?
Þá spurði kunningi minn: Hvað mikið helduröu
að það kosti að starta fyrirtækinu, fimm þúsund?
Já, sagöi ég, en á nokkrum mánuðum verðum við
búnir að græða margfallt á við það. Á nokkrum ár-
um verðum við stórríkir, — há!
Ég er með, hérna er hönd mín upp á þaö, og
hvaöa hlutur er þetta svo?
— Hægan, — ég sótti rommflösku og tvö glös.
Jæja, nú setjumst við og drekkum skál fyrirtækisins.
Hann settist við annan borðsendann og ég við
hinn. Ég bauð honum vindil, hellti rommi í glösin,
hallaði mér aftur á bak í stólnum og hóf samtalið,
um leið og ég krosslagði handlegg’na á brjóstinu —-
—: Jæja! — svo þú ert Gyðingahatari — —!
Éyrir austurlandi 1942, í september. Jón Óskar.
151