Réttur - 01.11.1964, Side 37

R U T T U R
229
þegar hjarta mitt slær ekki framar
spor min þurrkuð út að eilifu
og droumar minir foknir úti buskann
cinsog þeir hafi aldrei verið dreymdir
munuð þið enn lifa
þcgar hold mitt er orðið að mold
bein min hvitnuð i gröfinni
og orð min löngu gleymd
munuð þið enn lifa
þegar sólin ris og spcglar sig i hafinu
roðar fjöllin dalina og slétturnar
fuglarnir sýngja og dýrin brcgða ó leik
þegar vorið er komið og trén blómgast að nýju
og ég er ekki lcingur til
munuð þið enn lifa
njótið óvaxta jarðarinnar
ég óska ykkur alls góðs