Réttur - 01.11.1964, Qupperneq 40

232
R É T T U R
I hinni nýju stefnuskrá fer auðvitað mikið fyrir málum þjóðar-
búskaparins. Þar er skýrt kveðið á um stefnu umbreytingartímans
og sjálfsstjórnarkerfið talið það form, sem bezt henti uppbyggingu
sósíalismans í landinu. í fyrstu lotu er gert ráð fyrir því, að hinn
sósíalíski hluti þjóðarbúsins ráði yfir eigin banka, verzlun og sam-
göngutækjum, að hann verði efnahagslegur og pólitískur aflvaki
nýs lífs í landinu. Síðan á hann að taka æ stærri hluta og loks all-
an þjóðarbúskapinn. A umbreytingartímanum nýtur einkafjár-
magnið efnahagslegs öryggis, en má ekki verða Þrándur í Götu
eða tefja framgang sósíalismans.
Þingið tók það skýrt fram og hiklaust í stefnuskránni, að sósíal-
isminn sé lokatakmarkið — afnám arðráns manns af manni, al-
menningseign framleiðslutækjanna, samyrkja í landbúnaði almennt,
sérhver vinnandi maður fái áður óþekkt tækifæri til almennrar
velmegunar og andlegra gæða. Hið nýja ríki verður af nýrri gerð.
Vinnandi alþýða verður leiðandi afl þjóðfélagsins, alþýðuráðin
verða hin stjórnarfarslega undirstaða, en kjarni þeirra verkalýð-
urinn. Ríkið er skilgreint sem tæki til að gera að raunveruleika
einingu alsírsku þjóðarinnar, hafa umsjón með auðæfum landsins
og til valdbeitingar gegn afturhaldsöflum slórauðmagnsins og öðr-
um andbyltingaröflum. Stjórnarhættir eru alþýðulýðveldi, sem
koma fram í stjórn ríkisins yfir auðæfum landsins, sjálfsstjórnar-
keríinu í þjóðarbúskapnum, alþýðuráðunum, í réttarfarinu og
eðlisbreytingu Þjóðfrelsisfylkingarinnar í forustuflokk verkalýðs-
ins. Ben Bella forseti orðaði þetta svo: „Nýjan þjóðarbúskap, nýtt
ríki, nýjan flokk,“ og þessa skilgreiningu á sósíalismanum: „Rétt-
láta dreifingu auðæfanna, jafna dreifingu menningarlegra gæða og
völd verkalýðsins.“
* * *
Þróunin í Alsír er lærdómsrík fyr.ir sósíalista, hvar sem er í
heiminum, og þá, sem hafa áhuga fyrir fræðikenningu sósíalism-
ans. Nokkur helztu sérkenni eru þessi:
Sjálfsstjórn á atvinnutækjum kom ekki til sögunnar á sama hátt
og t. d. í Júgóslavíu, heldur fyrir beint frumkvæði og kröfur verka-
manna. Jafnframt var það tekið upp sem aðalrekstrarkerfi umbreyt-
ingatímans. 1 stórum dráttum má lýsa því þannig: Æðstu völd
hefur aðalfundur þeirra verkamanna, sem v.inna við iðnfyrirtækið,
búið eða verzlunarstofnunina. 1 fyrirtækjum með fleiri verkamenn
en 30 er kosið framkvæmdaráð með leynilegum kosningum. Þetta
ráð kýs svo aftur nefnd, 3 til 11 menn, og formann. Nefndin stjórn-