Réttur - 01.11.1964, Qupperneq 55

It E T T U K
247
öllum þeim meginreglum og öllum þeim staðreynduin, sem eru til
vitnis um það, að þetta sé raunveruleikinn í öllum hinum sósíal-
istísku löndum, en ekki aðeins í Sovétríkjunum. En liver sú stað-
reynd, sem stundum sýnir okkur hið gagnstæða, skaðar alla hreyf-
ingu okkar.
V.ið veltum mjög fyrir okkur einu atriði og gerum okkur ekki
fulla grein fyrir því. Þetta er sú staðreynd, að miðflóttaafls gætir
í samskiptum sósíalistísku landanna. Þarna er augljós og alvarleg
hætta á ferðum, sem við teljum að sovézku félagarnir ættu að gefa
sérstakan gaum. Vafalaust er hér um að ræða nýendurvakta þjóð-
crnisstefnu. En við vitum, að þjóðerniskenndin verður lengi fast-
ur förunautur verkalýðshreyfingarinnar, einnig eftir valdatökuna.
Efnahagsframfarir draga ekki úr lienni, heldur rnagna hana. Það
kann að vera (ég undirstrika „kann að vera“ af því að enn er okk-
ur ókunnugt um mörg atriði) að í sósíalistísku löndunum verði
menn einnig að varast að steypa allt í sama mót, en fremur stefna
að því að koma á einingu með fjölbreytni og fullu sjálfstæði hvers
lands.
Að lokum viljum við ítreka nauðsyn þess, að sósíalistísku ríkin
séu einnig óhrædd við að beita gagnrýni til lausnar á hinum marg-
víslegu vandamálum, ef takast á að búa í haginn fyrir traustari
einingu allrar okkar hreyfingar.
Um ástandið á Ítaiíu
Ég hefði átt að bæta við mörgum atriðum til nákvæmrar lýsing-
ar á ástandinu í landi okkar. En þessi minnisatriði eru þegar orð-
in of löng og ég bið forláts. Það er betra að geyma það þangað til
við getum gefið munnlegar skýringar og upplýsingar um þau mál,
sein varða Ítalíu eingöngu.
(Þýtt ejtir „l’Unita'. Kaflajyrirsagnir óbreyttar
jrá jrumtextanum).