Réttur - 01.01.1965, Blaðsíða 10

10
R É T T U ll
löngurn tíma, til dæmis íramræslu stórra, samfelldra svæða og
uppgræöslu.
Vafalaust er skilningur að aukast á því, að til þess að tryggja
lífvænlega þróun í sveitum, þarf bændastéttin að stjórna þróun
mála sinna vitandi vits með ákveðna framtíðarleið í huga. Með
áætlunarbúskap sem einhuga stéttasamtök stæðu að, yrði þetta til-
tölulega auðvell. Fyrstu skrefin í samvinnuátt yrðu senn.ilega sain-
vinnufjós, ef til vill með einhverri samfærslu byggðar. Ný lagasetn-
ing ætti að fela í sér stuðning við nýja samfélagshætti í sveitum.
jafnvel beinn styrkur myndi skila sér aftur í rekstrarhagkvæmni
félagsbúa.
Það skal þó undirstrikað, að þessum málum verður ekki ráð.ið
með löggjöf einni saman. Frumkvæðið verður að vera í höndum
bændanna sjálfra. Meðvituð þróun landbúnaðar verður að vera
þeirra verk.
Núverandi rekstrarform er langt frá því að tryggja framtíðar-
þróun íslenzkt landbúnaðar. Nýsköpun hans með samvinnusniði
ætti því að vera efst á verkefnaskrá næstu ára og áratuga. Aætlun-
arbúskapur er nauðsyn öllu íslenzku atvinnulífi, ef við viljum halda
velli í samkeppni og sækja fram. Þar verður landbúnaður að vera
ineð í för. Samtök, samslaða, félagsleg uppbygging með þarfir og
l>roska allra fyrir augum, þetla er lykillinn að gullkistu íslenzkrar
jramtíðar.