Réttur - 01.01.1965, Qupperneq 40

40
R E T T U R
hann stóð undir gálganum,
eftir að ógnarstjórnin skall
yfir okkur, murkaði lífið
úr meginþorra flokksmanna
vorra og varpaði hundruð-
um byltingarmanna í dý-
flissur. Lögreglan réðst á
skrifstofur okkar og eyði-
lagði |>rentsmiðjur okkar í
Bagdad og annars staðar.
Fullur illgirni þrumaði
harðstjórinn Nuri Said:
,,Kommúnisminn í lrak hef-
ur verið þurrkaður út í eitt
skipti fyrir öll.“
En ungar hendur gripu
merki kommúnismans, sem
brjóta skyldi, og lyftu því
upp að nýju. I jarðvegi
vættum blóði og tárum óx kommúnisminn upp að nýju. Kommún-
isminn er ógnunuin yfirsterkari, því hann lifir í hugum milljón-
anna, livorki gálgar né byssukúlur fá bælt liann niður né dýflissur
hamið liann.
Við höfum þekkt ógnir og ofsóknir fyrr. Eftir eyðileggingu prent-
smiðja okkar 1949, héldu samt blöð okkar ófram að koma út.
Félagarnir unnu að þeim í banni laganna. Safnað var fé. Fæði og
búsnæði útvegað handa byltingarmönnum, er fara urðu huldu
höfði. Konur og börn þoldu þá erfiðleika leynistarfsins með okk-
ur. Það var oft erfitt og stundum örvæntu sumar. Einn dag kom
l. d. kona eins af félögunum grátandi til okkar og sagði: „Hve lengi
verð ég að |)jást? Það er farið að ofsækja manninn minn og ég
er dauðhrædd um að hann verði settur í fangelsi, eins og hinir og
ég verði skilin eftir ein með tvö ung börn.“ Zalciya Sliakir, ein af
forystukonum okkar, var viðstödd og svaraði: „Ef allir bugsuðu
eins og þú, væri engin barátta, engin von um að losna við harð-
stjórana, sem ræna síðasta brauðbitanum frá alþýðu manna og
dæma hana lil vanþekkingar og eymdar. Byltingarmenn í Október-
byltingunni og öðrum byltingum, óttu líka börn, en þeir gerðu
byltinguna til þess að skapa börnum sínum og annarra gæfusama
Salaam Adel