Réttur - 01.10.1930, Qupperneq 49

RjettuiJ HREYFING ÍSL. ÖREIGAÆSKU 3éi
inn í hreyfinguna og taka virkan þátt í baráttunni. En
F. U. J. skilja, að takmarkinu er eigi náð með þessum
kröfum, heldur eru þær aðeins tæki til að tengja lýðinn,
láta hann finna afl samtaka sinna og skilja, að fullt
frelsi fær hann aðeins með byltingu þessa þjóðfélags
og afnámi stéttamunarins.
Baráttan á andlega sviðinu er tvískift. Hún er
fræðslu- og vakningarbarátta innan vébanda hreyf-
ingarinnar og barátta gegn uppeldi yfirstéttarinnar
innan þeii'ra vébanda. En öll þessi fræðsla verður að
vera í lifandi og nánu sambandi við stéttarhagsmunina
sjálfa, svo að hún beri árangur.
Allar sigrandi stéttir hafa vitað, að mennt er mátt-
ur. Allar hafa þær átt sína eigin menningu og lífsskoð-
un, sem hefir hvílt á aðstöðu þeirra í þjóðfélaginu. —
Öreigastéttin er engin undantekning. Hún kemur fram
með sína eigin lífsskoðun, sína hugsunaraðferð, sín
réttarhugtök. En arðráns- og yfirstéttin heldur fast í
lykilinn að sálum fólksins. Hún lokar fræðslustofnun-
um sínum fyrir hinum nýja anda, því að hún veit, að
hann er sá, sem standa á yfir hennar höfuðsvörðum.
En í nafni og krafti stétta- og hagsmunabaráttunnar
brýzt hann í hofin, kollvarpar goðunum og sannar
lýðnum, að þau voru aðeins duft og aska. En hinn nýji
andi, sem er andi fólksins, andi stéttarbaráttunnar,
hinna sameiginlegu, samstiltu krafta öreiganna gegn
kúgaranum, andi öryggis, bræðrakenndar og félags-
hyggju, hann byggir musteri sitt meðal sigrandi öreiga.
— Þrjú eru mest straumhvörf í mannlegri þróunar-
sögu. Fyrst er aðskilnaður heila og handa, stjórnar og
athafna, sem hefir i för með sér myndugleikann, virð-
inguna við stjórnandann. Fátt hefir meir mótað og
skapað trúarbrögðin en einmitt þessi staðreynd í mann-
legu félagslífi. — Næsta stig er stig sérhæfingarinnar.
24