Réttur


Réttur - 01.10.1930, Blaðsíða 43

Réttur - 01.10.1930, Blaðsíða 43
I Rjettur] HREYFING ÍSL. ÖREIGAÆSKU 355 baráttu og allt svo lágt og jarðneskt. Og loks er öllum þessum sannindum helt yfir komandi kynslóðir. En eins og gefur að skilja, eftir öllum réttlætishugtökum, eru ílátin misjafnlega fín og vel útbúin og innihaldið ef til vill líka misgott, því að gott getur það nú verið fyrir það. Þessvegna verða skólar efristéttanna að vera svolítið »fínni« en fræðslustofnanir fjöldans. Við skulum nú athuga, hvað það er, sem honum er kennt. Við skulum horfa ofurlítið á hin helgu, óháðu sannindi. Hohum er kennd kristinfræði. Að vísu hafði móðir hans kennt honum fyrstu drögin, og að vísu var henni kennt af miskunnsömum prestum og háborgur- um og auk þess hafði hin himneska örbirgð, getuleysi og kúgun konunnar gert hana enn sannkristnari, en samt þykir þetta eigi duga. Honúm er kennt þetta mjög rækilega í skólanum. Hann veit nú, að fátæktin er eigi böl heldur blessun, því að hún er lykill að sælu himna- ríkis. »Sjá, því að skrifað stendur. Betur kemst úlfald- inn gegnum nálaraugað, en ríkur maður i himnaríki«. En hann veit líka, að þetta ber náttúrlega að skilja þannig, að að vísu mega menn vera ríkir, en aðeins eigi festa hugann við jarðneskan auð, heldur aðeins himneskan. Hann veit líka, að það er sælla að gefa en þiggja. Hann veit, að það er dýrlegt að gefa fátækum, og hann lítur með lotningu til Rockefeller og annarra auðjötna, sem orðið hafa miljónerar af drottins náð og með því að leyfa verkamönnunum að vinna hjá sér, en þó eigi sízt vegna sinnar eigin ráðvendni og kristi- legs hugarfars. Og hann finnur hvað það er dýrlegt, er þessir menn gefa hinum soltna verkalýð þúsundir króna. Hann lærir líka »að sælir eru einfaldir og and- lega volaðir, því að þeirra er guðsríki«. Hann veit, að alt fer að vilja drottins, jafnvel ekkert hár á höfði manns fellur án hans vitundar. Guð gerir fátækan og ríkan. Eilífa lífið er undir því komið að beygja signógu ljúflega undir guðs vilja. Honum er kennt að trúa á
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.