Réttur - 01.01.1970, Side 8

PÁLL BJARNASON:
TVÖ LJÓÐ
Réttur hefur oft áður sagt frá Páli Bjarnasyni, hinum
ágæta vestur-íslenzka sósíalista og skáldi sem heim-
sótt land vort 1958 í boði Hreyfils og var það í eina
skiptið, sem hann kom til islands.
Bækur Páls, frumsamin íslenzk og ensk Ijóð og þýdd
Ijóð af íslenzku á ensku og af ensku á íslenzku, eru
fjórar, allar gefnar út I Winnipeg: „Fleygar" 1953,
,,Odes and Echoes" 1954, „More Echoes" með for-
mála eftir Vilhjálm Stefánsson 1962 og „Flísar" 1964.
„Hreyfilsblaðið" birti í febrúarblaðinu 1970 ræðu,
sem Páll hélt hér heima 1958 og í þeirri ræðu flutti
hann m.a. tvö kvæði sín á ensku, er birzt höfðu I
„Odes and Echoes": „The Crime of '98" og „lceland".
Voru þau nú birt í þýðingu Þorsteins Valdimarssonar
og fékk Réttur leyfi til að birta þau hér. Fyrra kvæðið
orti hann 17 ára að afloknu einu fyrsta af árásarstrið-
um ameríska imperíalismans, Spánsk-ameríska striðinu
út af Kúbu, og er hollt að minnast þess nú er eitt af
allra svívirðilegustu árásarstríðum Bandaríkjaauðvalds,
stríðið I Víetnam, stendur yfir.
Fara kvæðin hér á eftir:
GLÆPURINN 1 898
Ég trúði að frelsið ætti athvarf hjá þér,
að eldur þess á fjöllum þinum brynni,
er þreyður dagur réttlætisins rynni,
og roðinn lýsti alla vegu frá sér.
Hve blóðugt háð! Ég hvísla ei nokkru sinni
þvi heiti, sem þú barst og ást mín gaf þér;
mig svimar við og stendur stuggur af þér,
svo storkar þú nú, land mitt, hugsjón þinni.
„Þeir þurfa að kenna á keyri hins hvita manns“,
svo kveða drottnar gulls og valds að orði,
og fylgja eftir orðsins glæp á borði
með eldi og brandi og morði. —
En þetta er lýst í þágu smælingjans
og þungar fórnir gerðar heyrum kunnar:
Von stendur til, að viðkvæm augu hans
venjist Ijósi í myrkrum dýflissunnar!
í S L A N D
Svefnléttir morgnar heilsa hliðum dala,
sem óttubláir skjálfa í grárri skímu;
en jöklar grúfast grettir yfir lónum
og greiða vatnanetin fram um eyrar.
Og lágar fyrir hamrariðum rísa
brekkur og halda blómum undlr skirn
eldingargeisla og döggva um sólar setur,
skaparans himni hverjum tindi nær. —
Svo vitja annir vöku, en draumar svefns
i bliknuð tún á botni silfurmóðu,
sem lykur yfir allt og ofan hnigur
frá ósum vafurljósa í dimmu hvolfi.
Blænæm er kyrrðin, bergmálseyrað glöggt,
svo hvísl manns tekur hljóm á náttarþeli,
djúpan, af hverjum drang og bjargaskúta,
en óm af röddum orðins tíma nemur
hvert eyra, lagt við goðsögn draums og þagnar.
— Þú veizt, hvert land á allt það yndi að bjóða,
eitt undir himni: Sólar eyjan góða.
8