Réttur - 01.01.1970, Qupperneq 17

gerir almenningur sér gleggri grein fyrir
þörfinni á nýrri stjórnarstefnu.
Ein afleiðinganna af stjórnarfarinu hér
getur orðið sú, að íslenzkir verkamenn smíði
skip fyrir Islendinga erlendis. Hundruð
verkamanna og iðnaðarmanna hafa á síð-
ustu árum flúið land, til lengri eða skemmri
tíma og sumir þeirra vinna við skipasmíðar.
A sama tíma vantar okkur skip, skipasmíða-
stöðvarnar vantar trygg verkefni og sjá allir
af þessu dæmi hver hringavitleysan er. Vit-
leysan kemur líka fram í því, þegar þannig
er farið með gjaldeyrinn t.d. að Utvegsbank-
inn — ríkisbanki — hefur um það forustu
að flytja hingað inn granít frá Spáni, eða
tnarmara frá Sikiley.
Einkaframtakið hefur fengið að ráðskast
nieð fjármunina í verzlun og alls lconar milli-
Hði. Fjármagnið hefur verið tekið úr fram-
leiðslunni yfir í þessa milliliðistarfsemi í
gegnum bankakerfið og pólitískar ráðstafan-
ir. Og ofan á þetta bætist happa- og glappa-
aðferðin: Þrjú frystihús með stuttu millibili,
þar sem ekki er rekstrargrundvöllur nenva
fyrir eitt, þrjár verzlanir við sömu götuna,
um 10 bankar og bankaútibú við aðalverzl-
unargötur Reykjavíkur. I ákveðinni grein
neyzluvöruiðnaðar eru kannski 10 fyrirtæki
þar sem tvö væri kappnóg. Þetta handahóf
leiðir svo af sér allskonar vandkvæði sem
hver maður sér í hendi sér. Mörg frystihús:
Erfiðari rekstur, lakara kaup. — Margar
verzlanir: Hærri álagningu, rýrnun kaup-
niáttar o. s. frv.
íslendingar geta aldrei viðhaldið og varð-
veitt sjálfstæði sitt með happa- og glappa-
stefnu. Hér verður að skipuleggja fjárfest-
■nguna, taka upp áætlanagerð um það sem
gera ber. Nota fjármagnið eftir því, hvar
þörfin er mest. Nota gjaldeyrinn sem bezt.
Jákvæð áætlunarstefna er það sem við þurf-
17