Réttur - 01.01.1970, Qupperneq 20

V. I. LENIN
BREF
TIL FLOKKSNNGSINS
„ERFÐASKRÁ L E N I N S" MEÐ INNGANGI
Réttur birtir nú á aldarafmæli Leníns eitt
af siðustu skrifum hans: Bréfið til flokks-
þingsins, sem almennt gekk undir heit-
inu „Erfðaskrá Leníns" — og fylgir því
eftirfarandi inngangur ritstjóra Réttar.
Marx og Engels hófu með lífi sínu, starfi og
kenningum nýtt tímabil í sögu mannkynsins, þar
sem verkalýðurinn og allar undirokaðar stéttir gátu
hafið sókn sína fram til frelsis, vopnaðar þeim
vísindakenningum sósíalismans, sem þeir félagar
smíðuðu.
Lenín hefur meir en nokkur annar maður sett
mark sitt á alla þróun 20. aldarinnar, þótt hann
aðeins lifði fjórðung hennar sjálfur. Tuttugasta
öldin varð önnur fyrir hans tilstilli. Lenin þróar
marxismann áfram með kenningu sinni um imperi-
alismann, aðlagar hann svo við á það tímabil im-
perialisma og alþýðubyltinga, sem 20. öldin hefur
verið, er og verður. Lenín mótar með kenningu
sinni um flokk verkalýðsins og skipulag hans og
með framkvæmd sinni og forystu i rússneska
flokknum það skipulagstæki verkalýðsins til valda-
töku, sem reynzt hefur bezt, ef rétt er beitt.
En mikilvægara en nokkurt annað afrek Leníns
er þó stjórn hans á Bolshevikkaflokknum 1917. Það
verður að segjast án þess að hvikað sé frá sögu-
skoðun marxismans eða gert lítið úr hlutverki
fjöldans í þróun sögunnar, — að eigi er hægt að
fullyrða að orðið hefði úr verkalýðs- og bænda-
byltingu 6.—7. nóvember, ef forystu Leníns í
Bolshevikkaflokknum hefði ekki notið við. Máske
hefði Trotsky einn getað leitt sjálfa uppreisnina
6.—7. nóvember til sigurs, ef hann hefði notið
þess flokks, er Lenín hafði alið upp, — en ólík-
legt að sovétstjórnin hefði lifað af þá erfiðleika,
sem á eftir komu, ef forystu Leníns hefði ekki notið
við.
Hvað eftir annað á næstu árum hékk líf byltingar-
innar og sovétstjórnarinnar í veikum þræði og þá
voru það hin raunhyggnu ráð Leníns sem björg-
uðu. Og með sigri rússnesku byltingarinnar og
myndun Alþjóðasambands kommúnista gerist flokk-
ur Leníns brautryðjendaflokkur sósíalismans I
heiminum.
Það var því ekkert að undra að Lenín skyldi,
er hann fann dauðann nálgast, — auk allra ann-
ara áhyggjuefna, alveg sérstaklega bera umhyggju
20