Réttur - 01.08.1970, Page 5

aðarþjóðir. í öðru lagi braut nýlendustefnan
niður hin sjálfbjarga akuryrkjuþjóðfélög og
lagði grundvöllinn að stöðugri hungursneyð.
Landbúnaðarframleiðslan í nýlendunum var
miðuð við þörf og eftirspurn á mörkuðunum í
Vestur-Evrópu og Bandaríkjunum og þetta
ýtti undir myndun stórjarðeigna og skóp á-
nauðuga, eignalausa bændaalþýðu. I stað þess
að framleiða fæðu fyrir íbúa nýlendnanna
sjálfra, framleiddu þær hinar svo-nefndu ný-
lenduvörur fyrir Evrópu og Norður-Ameríku.
Þróun atvinnulífsins í Indlandi, Kína, Indó-
kína, Chile, Brazilíu o. fl. löndum sannar,
hvernig blómlegt efnahagslíf var brotið niður
af hervaldi og með arðráni og síðan skipulagt
eftir hagsmunum auðhringa auðvaldsríkj-
anna. Afleiðingar þessa lýstu sér m.a. í Ind-
landi. Þar dóu 26 miljónir manna úr hungri
á árunum 1876—1900 og hungursneyð var
þar fjórum sinnum algengari síðustu 30 ár
19- aldarinnar en 100 árum áður. Ahrifum
nýlendustefnunnar á matvælaástandið hefur
brazilíanski hagfræðingurinn Josué de Castro
bezt lýst á eftirfarandi hátt:
„Orsök htmgurs í heiminum er fyrst og
fremst hið ómannúðlega arðrán ríku þjóð-
anna á náttúruauðlindum hinna snauðu. Stór-
húin og hin einhcefa landbúnaðarframleiðsla
eyðileggur efnahagslíf þróunarlandanna, en
það veitir aftur á móti ríku þjóðunum á allt
of auðveldan hátt aðgang að ódýrum hrá-
efnum, sem hin blómgandi iðnaðarþjóðfélög
ríku þjóðanna þarfnast svo mjög".
Með nýlendustefnunni breyttist stéttaskipt-
ingin í nýlendunum, og hún er víða enn við
líði í nýfrjálsu ríkjunum. Fámenn borgara-
stétt myndast, en hana skipa einkum kaup-
sýslumenn, jarðeigendur, er einkum búa í
þéttbýlinu, og atvinnurekendur. Auk þess vex
upp innlend miðstétt, sem aðallega fæst við
stjórnsýslu-, hernaðar- eða stjórnmálastörf.
Yfirstéttin er háð bæði efnahagslega og
stjórnmálalega hinum ríku þjóðum og er
nauðbeygð til að treysta á efnahagslegt og
hernaðarlegt vald ríku þjóðanna. Hið efna-
hagslega arðrán á bændum og launþegum
sameinar hagsmuni hinnar erlendu og inn-
lendu yfirstéttar. En hin veika aðstaða inn-
lendu fámennisstjórnanna þvingar þær til að
lúta valdi höfuðbólanna þ.e. hinna ríku þjóða.
Þannig hefur nú verið komið á alþjóðlegri
skiptingu heimsins í snauða hráefnaframleið-
endur og ríkar iðnaðarþjóðir og verkaskipt-
ingin skipulögð eftir þörfum auðvaldsríkj-
anna fyrir hráefni, markaði og fjármuni.
FÓLKSFJÖLGUN OG ÞÉTTBÝLI
íbúar jarðar eru nú rúmlega 3.500 milj-
ónir og árlega hækkar sú tala um rúmar 70
miljónir. Það lætur nærri að íbúurn jarðir
fjölgi daglega, sem svarar íbúatölu Islands
eða um nær 200.000.
Ekki er vitað neitt með vissu um mann-
fjölda fyrr á tímurn, en áætlað er að um
Kristsburð hafi jarðarbúar verið um 250
miljónir og sú tala hafi lítið hækkað á mið-
öldum. Um árið 1650 voru jarðarbúar orðnir
tvöfalt fleiri eða 500 miljónir og 150 árum
síðar voru þeir 1000 miljónir. A fyrstu sex
áratugum þessarar aldar tvöfaldaðist íbúatala
jarðarinnar, úr 1500 miljónum um aldamótin
í rúmlega 3000 miljónir árið 1960. Nú er
áætlað að 30 ár þurfi til að tvöfalda núver-
andi íbúatölu, þannig, að um árið 2000 verði
jarðarbúar um 7.000 miljónir að tölu. Frá
því að homo sapiens eða hinn viti borni mað-
ur kom til sögunnar eru liðin meira en
600.000 ár og á þeim tíma hefur mann-
kynið náð íbúatölunni 3.500 miljónir. A
næstu 30 árum munu bætast aðrar 3.500
miljónir í hópinn. Arið 2120 má því áætla
að óbreyttri þróun fólksfjölgunar, að íbúa-
93