Réttur - 01.08.1970, Síða 25

Búkarestfararnir frá 1953 ættu að heimsækja
Rúmeníu á 20 ára afmælinu og fara þangað
í hópferð árið 1973. Slíkt mundi stuðla mjög
að auknum skilningi milli þessara fjarlægu
þjóða, og það er ómaksins vert.
II
Stjórnmálaflokkur verkalýðsstéttarinnar er
í sjálfu sér ekki annað en baráttutæki hennar.
Hann er engum háður, öðrum en henni og
hagsmunir hennar eru hans eina leiðarljós.
Þetta gildir, hvort sem hann á í höggi við
harðvítugt kapítalískt ríkisvald eða hann hef-
ur náð úrslitavöldum í þjóðfélaginu. Vandinn
er sá í báðum tilfellum, að flokkurinn verði
ekki viðskila við verkalýðsstéttina í athöfnum
sínum og stefnumótun. Sem baráttutæki verð-
ur flokkurinn að stofnun. Sem stofnun öðlast
hann eigið innra líf, sem aldrei nær lengra
en að vera í vissum tengslum við líf og lífs-
hræringar verkalýðsstéttarinnar sjálfrar.
1 kapítalísku þjóðfélagi þarf verkalýðs-
flokkurinn látlaust að fjalla um sjálf hin
brýnu hágsmunamál verkalýðsstéttarinnar,
stýra kröfugerð hennar á hverjum tíma og
taka öflugan þátt í pólitísku lífi þjóðfélags-
ins. Þetta getur hann ekki, nema hann rækti
náin tengsl við verkalýðsstéttina. Honum ber
að forðast að verða að fáfengilegum mál-
fundaklúbb, þar sem taláð er líflega um fyr-
irheitna landið en sagt lítið um hin brennandi
mál stéttarinnar og stefnt frá raunverulegri
þátttöku í pólitísku lífi þjóðfélagsins. Með
þeim hætti vex flokkurinn frá verkalýðsstétt-
inni og tengslin rofna.
I þjóðfélagi, þar sem verið er að taka skref-
in til búskaparhátta sósíálismans og flokkur
verkalýðsstéttarinnar hefur tekið þar í sínar
hendur öll pólitísk völd, þarf hann að sinna,
sem aldrei fyrr, lífshagsmunamálum alþýð-
Oliuhreinsunarstöð i Ploesti.
unnar í landinu og varða á raunhæfan hátt
veginn til sósíalískrar uppbyggingar. Þessu
verkefni veldur hann ekki nema í mjög nán-
um tengslum við verkalýðsstéttina. Honum
ber að forðast að setja sig ofar stéttinni og
með því að hann er ekki aðeins stofnun, held-
ur öflug valdamiðstöð, verður tilhneigingin í
þá átt ríkari, og örðugra að hamla gegn
henni. Inn í þetta fléttast svo hin stranga
varðstaða flokksins gegn gagnbyltingartil-
raunum.
Við ræddum opinskátt við rúmensku fé-
lagana um þessi mál, sem ekki töluðu neina
tæpitungu um hættur og mistök á þessu um-
breytingaskeiði þjóðfélags þeirra, en forystu-
menn Alþýðusambandsins bentu okkur á, að
um f jórði hver iðnverkamaður í landinu væri
í Kommúnistaflokki Rúmeníu, og það væri
hvort tveggja í senn, rnikil viðspyrna og að-
113