Réttur - 01.08.1970, Qupperneq 30

EINAR OLGEIRSSON:
MENGUN OG GRÖÐI
Mengun er í einu vetfangi orðin ein ægilegasta
hætta, sem yfir mannkyninu vofir, — í ætt við eyð-
ingu heims í atomstyrjöld. Ýmsir visindamenn eru
að gera heiminum Ijóst að í skefjalausri iðnvæðingu
og uppfyndingu og stórframleiðslu gerviefna án
tillits til afleiðinga býr geigvænleg hætta: Hinn
iðnvæddi maður er að eitra og eyðileggja umhverfi
sitt: — gera fljót og höf að forarvilpum, eitra fisk-
ana, gera andrúmsloftið banvænt, stofna í hættu
skini sólar, gera stórborgir að eiturloftsbælum o.
s. frv.
Aðalritari Sameinuðu þjóðanna tilkynnti að í
fyrsta skipti stæði mannkynið frammi fyrir kreppu
nýrrar tegundar: kreppu umhverfis mannanna. 200
mengunarsérfræðingar á fundi í París 1968, er hald-
inn var að frumkvæði Unesco, menningarstofnunar
Sameinuðu þjóðanna, ályktuðu: „Innan 20 ára mun
sá hnöttur, er vér lifum á sýna fyrstu merki þess
að verða menguninni að bráð: — andrúmsloftið
verður þannig að menn og dýr geta ekki andað því
að sér; lífi verður lokið í ám og vötnum; jurtirnar
munu skrælna af eitri'*.
Tilvera mannkynsins er í veði.
Og meðan þetta vofir yfir varpa Bandarikin 100
miljónum punda af eiturefni yfir tæpar 2 miljónir
hektara i Suður-Víetnam. Uppskeran á meir en
miljón hekturum þar var eyðilögð á fyrstu 10 mán-
uðum ársins 1969. 285 þúsund manns þar veiktust
af eitrinu. Eitrið breiðist út, fer i vötn og höf. Og
óhugnanlega mikill fjöldi mæðra fæddu vansköpuð
börn sem afleiðing af eiturefnum þessum. Þannig
eykur ríkasta land jarðar á hina geigvænlegu hættu,
sem fyrir er.
Hver er undirrót þessarar hættu?
118