Réttur - 01.08.1970, Qupperneq 47

vilja þeirra sem í hlut eiga. Með slíkri fram-
komu sýna yfirvöld ofbeldi.
3. Aðgerðir Þingeyinga eru líka staðfest-
ing á því að tæknivæðingu verður að halda
innan eðlilegra marka. Það er ekki unnt leng-
ur að réttlæta alla hluti með því, að þeir
gefi af sér arð í augnablikinu — það ber
líka að taka tillit til dagsins á morgun. Já-
kvæði dagsins í dag getur orðið neikvæði
morgundagsins. Islenzk náttúra geymir verð-
mæti sem verða ekki alltaf talin í krónum
og aurum, dollurum og sentum, en eru samt
mannleg verðmæti. Manngildið verður að
ráða ferðinni umfram ágóðavon augnabliks-
ins.
4. Það kemur í ljós við aðgerðir stúdent-
anna í Stokkhólmi og aðgerðir þingeyskra
bænda að afstaða almennings er mismunandi:
Aðgerðir stúdentanna beindust ekki aðeins
gegn ranglátum kjörum þeirra sjálfra. Að-
gerðir þeirra settu þeir sjálfir í breitt þjóð-
félagslegt samhengi og þar með lýstu þeir
andúð á stéttaþjóðfélaginu og kröfðust sósíal-
isma, stéttlauss þjóðfélags. Þar með lýstu
námsmennirnir því yfir að þeir gætu ekki
orðið atkvæðamassi borgaralegra flokka. Auk
þess eru námsmenn skoðaðir af yfirvöldum
sem bónbjargarmenn —- þeim er unnt að
setja stólinn fyrir dyrnar með því að svipta
þá lánastuðningi. Þetta lýsir auðvitað átak-
anlegar en allt annað viðhorfum peninga-
þjóðfélagsins — kom m.a. fram í ræðu for-
sætisráðherra Jóhanns Hafsteins á alþingi í
vor. Námsmennirnir eru af yfirstéttinni tald-
ir þannig þjóðfélagsstétt að óhætt sé að ráð-
ast á þá með skömmum og svívirðingum eins
og Morgunblaðið, Nýtt land — frjáls þjóð,
Tíminn og Alþýðublaðið gerði í vor að ó-
gleymdum hlut sjónvarpsins.
Hins vegar þorir enginn að segja neitt
misjafnt um bændur. Morgunblaðið kemst
Iengst í því að segja í framhjáhlaupi, að með
lögum skuli land byggja! Þó er vitað að
borgarastéttin í Reykjavík er rasandi vegna
framtaks þingeyskra bænda og Morgunblað-
inu hafa vafalaust borizt ófá lesendabréfin
með skömmum um bændur nyrðra. En svo
miklu ræður atkvæðasjónarmiðið, svo skammt
nær ritfrelsið, að uppalningar Morgunblaðs-
ins í hatursáróðri fá ekki að greina frá sjón-
armiðum sínum. I hópi bændanna sem
sprengdu nyrðra eru nefnilega menn úr öll-
um flokkum. —- sv.
135