Réttur - 01.07.1977, Síða 22

þess að slíkt geti orðið. I nýsköpunar-
stjórninni var ráðist í ákaflega umfangs-
mikla umbyltingu á öllum atvinnutækj-
um okkar og það hefur síðan orðið
grundvöllur lifskjarabyltingar sem orðið
hefur á íslandi á tiltölulega stuttum
tíma eins og ég rakti áðan. Við verðum að
halda áfram að starfa á þennan hátt, við
verðum að tryggja það að atvinnulíf þró-
ist þannig hér að við höfum á íslandi
möguleika á svipuðum lífskjörum og best
gerast annars staðar í heiminum. En við
þurfum að gæta þess mjög vandlega að
þetta gerist innan okkar eigin þjóðfélags
án þess að erlendir aðilar séu þar Jrátt-
takendur, því að um leið og þeir verða
þátttakendur í atvinnulífi hér á íslandi
Jrá erum við að færa ákvörðunarvaldið út
fyrir landið. Þess vegna tel ég að Jjað sé
hreinlega raunsætt að við höfum sam-
vinnu við alla þá sem hafa hug á því að
starfa að Jrví að styrkja efnahagskerfi okk-
ar og við getum Jrar haft samvinnu á
þessu stigi málsins við ýmsa liópa at-
vinnurekenda sem liafa sama sjónarmið.
Ef íslenskir iðnrekendur hafa hug á því
að Jiróa íslenskan iðnað hér og tryggja
þannig efnahagslega undirstöðu eðlilegra
lífskjara og eðlilegrar þróunar á íslandi,
þá getum við haft samvinnu við Jjá á
ýmsum sviðum. En við megum ekki
gleyma markmiðum okkar í því sam-
bandi, og það skiptir óhemjulega
miklu máli að gefa atvinnulífinu og
efnahagslífinu lýðræðislegt inntak, eins
og ég sagði áðan. Við eigum að stefna
einarðlega að þessu marki og ég hygg, að
hér sé fyrirstaðan minni en margir
ímynda sér. í sambandi við Jæssar stór-
felldu breytingar, sem orðið hafa á ís-
landi á tiltölulega stuttum tíma, skulum
við minnast þess að þar hafa verið að
verki annars vegar verkalýðshreyfingin
og hins vegar flokkur okkar, og Alþýðu-
flokkurinn, meðan hann var og hét. Það
hefur verið talað um að sósíalísk bar-
átta eigi að eiga sér stað á tveim vettvöng-
um, annars vegar faglega barátta og hins
vegar pólitísk barátta. Þannig liefur þetta
gengið tam í V-Evrópu, þar eru hvar-
vetna starfandi öflug samtök launafólks
og öflugir stjórnmálaflokkar sem ýmist
kalia sig sósíaldemókrata eða kommún-
ista á sögulegum forsendum en starfs-
hættir þeirra hafa verið ákaflega hliðstæð-
ir á siðustu áratugum að því er mér
finnst.
Á íslandi eru samtök launafólks miklu
traustari og sterkari heldur en stjórn-
málasamtökin. Þama er viss liætta á ferð-
um að mínu mati. Verkalýðshreyfing,
sem ekki hefur pólitísk markmið, getur
lent á lireinum villigiitum, eins og gerst
hefur í Bandaríkjunum Jrar sem ekki er
urn nein sósíal istísk stjórnmálasamtök að
ræða. Þar hefur verkalýðslireyfingin kom
ist inn á þær villigötur að mínu mati að
sérhagsmunahyggja og peningagræðgi
Iiefur gersamlega ráðið ríkjum. Menn
hugsa um það að fá sem allra mesta
einkaneyslu fyrir vissa forréttindahópa
meðal launafólks í landinu en æði stór
hluti þjóðarinnar býr við hreina örbirgð.
Við þurfum á íslandi að leggja á J)að
þunga áherslu að launafólk allt verður að
átta sig á Jrví, að til þess að J)að nái ein-
hverjum varanlegum markmiðum í bar-
áttu sinni, verður Jrað einnig að tryggja
sér mjög öflugan stjórnmálaflokk. Þetta
verður að haldast í hendur. Ég er þeirrar
skoðunar að eins og þróunin hefur orðið
hér á íslandi liggi J)að í augum uppi að
])essi flokkur er Aljrýðubandalagið. Þetta
er ekkert sem ég er að spinna út úr huga
166