Réttur - 01.07.1983, Blaðsíða 47

Við trúum því ekki, að hægt sé að leysa stjórn-
málaágreining með kjarnorkuvopnurn. Við trúum
því statt og stöðugt, að það sé á valdi mannsins að
stjórna þeirri tækni sem hann hefur skapað.
Til áherslu bendum við á:
1. Kjarnorkustyrjöld milli stórveldanna myndi
leiða til meiri hörmunga en mannkynið hefði
nokkru sinni upplifað.
2. Eftir slíka styrjöld myndu læknar ekki geta veitt
hinum sjúku og slösuðu neina hjálp, sem að
gagni kæmi.
3. Það er blekking, að almannavarnir gætu bjarg-
að verulegum fjölda mannslífa og dregið að ráði
úr áhrifum kjarnorkustyrjaldar.
4. Jafnvel þó að kjarnorkuvopn verði ekki notuð,
dregur hinn gífurlegi kostnaður vígbúnaðar-
kapphlaupsins til sín fjármagn, sem sárlega
vantar til heilbrigðismála og almennra mann-
legra nauðþurfta.
5. Læknar bæði geta og eiga að beita sér fyrir því
að hindra kjarnorkustyrjöld."
Friðarhópur einstæðra foreldra stofnaður
Slíkur friðarhópur var stofnaður 14 sept. sl. Var þar samþykkt eftirfarandi ályktun:
„Við höfum tekið okkur saman, nokkrir einstæðir
foreldrar og ákveðið að stofna friðarhóp til að leggja
okkar af mörkum í baráttunni fyrir friði og útrým-
ingu kjarnorkuvopna. Ýmsir hópar hafa verið að
myndast, erlendis og hérlendis, að undanförnu, þar
sem fólk úr ýmsum stéttum hefur tekið sig saman
um að reyna að bægja þeirri ógn frá dyrum sem
fjölgun kjarnorkuvopna hefur í för með sér. Okkur
finnst það standa okkur nærri sem uppalendum að
taka virkan þátt í slíku friðarstarfi.
Sú ógnarstefna sem felst í síaukinni kjarnorku-
hervæðingu hlýtur að tortíma heiminum ef almennir
borgarar reyna ekki að koma vitinu fyrir stjórnmála-
menn í þessum efnum. Þegar þær gífurlegu fjárhæð-
ir sem varið er til hervæðingar í heiminum eru born-
ar saman við tölur um fjölda þeirra sem deyja úr
hungri dag hvern, ekki síst barna, verður manni
spurn hvort ráðamenn séu með öllum mjalla.
Við íslendingar getum ekki setið þegjandi hjá þar
sem stjórnvöld okkar eru á ýmsan hátt samsek í
hernaðarglæpnum með því að hafa herstöð annars
risaveldisins í landinu. Auknar hernaðarfram-
kvæmdir sem hér eru boðaðar ýta enn undir þá þörf
að efla þá krafta sem berjast fyrir afnámi herstöðva
og fyrir friðlýsingu hafsvæða. Við tökum undir þá
kröfu, að Norðurlönd verði utn aldur og ævi kjarn-
orkuvopnalaus. Sannar lýðræðisþjóðir verða að
taka frumkvæðið í þessu efni. Sjónarmið stórveld-
anna tveggja mega ekki endalaust ráða ferðinni með
kenningunni um ógnarjafnvægið. Uppsetning fleiri
kjarnorkuflauga í Evrópu er nýr glæpur gagnvart
mannkyninu.
Baráttumál einstæðra foreldra hér á landi hafa um
árabil verið að efla hag þeirra sem einir hafa forræði
barna sinna og jafnframt að gera börnum þeirra
kleift að komast sem best af. Þetta hefur alltaf verið
gott og blessað. En séð í stærra samhengi er þetta
allt til lítils ef dagar mannkynsins eru brátt taldir og
engin trygging fyrir því að börn okkar eigi sér
framtíð. Hvert einasta barn sem fæðist í þennan
heim fær í vöggugjöf þrjú tonn af TNT sprengiefni.
Það þarf ekki neina spádómsgáfu til að sjá fyrir
framtíð þeirra barna, ef slík vitfirring á að fá að
halda áfram. En við viljum tryggja þeim framtíð.
Við heitum því á alla einstæða foreldra, að þeir taki
höndum saman um að krefjast framtíðar fyrir börn
okkar — með því að krefjast afvopnunar og afnáms
hernaðarbandalaga, að ísland taki ekki þátt í aukn-
um kjarnorkuvígbúnaði og segi sig úr NATÓ.“
Friðarhreyfíng íslenskra kvenna
Þann 27. maí sl. var stofnuð í Norræna húsinu í Reykjavík Friðarhreyfing ís-
lenskra kvenna.
Aðdragandi þess var sá að veturinn 1982 til 1983 höfðu hist alloft tuttugu og sjö
reykvískar konur og rætt um nauðsyn og möguleika þess að íslenskar konur
legðu sitt af mörkum til að stöðva vígbúnaðarkapphlaup stórveldanna og stuðla
175