Réttur - 01.07.1983, Blaðsíða 30

Guðrún og Eðvarð í síðustu 1. maí göngu hans sl. vor.
var tignarleg. Pau hjónin óku af stað í
stuttan ökutúr og honum leið vel við tign
íslenskrar náttúru. Skyndilega var hann
allur.
Petta var án efa dauðdagi sem hann
hefði óskað sér; að deyja í faðmi íslenskr-
ar náttúru og deyja „standandi“. En ís-
lenskt verkafólk sér á bak einum sínum
traustasta og vandaðasta forystumanni.
Pegar hart var sótt að fátœkum reyk-
vískum verkamönnum upp úr aldamótun-
um svöruðu þeir með því að fylkja sér
saman og stofna verkalýðsfélag þrátt fyrir
hótanir og ofsóknir. Petta var árið 1906,
þegar foreldrar Eðvarðs fluttu til Reykja-
víkur. Reykvískir verkamenn skírðu þetta
félag sitt Dagsbrún. Nafnið og merki fé-
lagsins er rísandi sól. Undir þessu nafni og
þessu merki unnu þeir stóra sigra og á
þessum tíma skulum við taka þessar
gömlu hetjur til fyrirmyndar. Hönd í hönd
skulum við ganga saman undir rísandi sól
til baráttu. Pannig hefði Eðvarð Sigurðs-
son viljað láta minnast sín.
Guðmundur J. Guðmundsson
Eðvarð Sigurðsson var maður, sem
hver einasti forustumaður í verkalýðs-
samtökum, ætti að taka sér til fyrirmynd-
ar um lífsviðhorf og starfsstíl, ábyrgðartil-
finningu og drengskap, fórnfýsi fyrir
málstaðinn og visku í baráttunni fyrir sigri
verkalýðsins.
Islensk alþýða og framar öllu íslenskir
sósíalistar þakka honum allt sem hann var
og vann vinnandi stéttunum og þjóðinni
allri.
Hjartans þakkir og samúðarkveðjur
eru sérstaklega sendar Guðrúnu konu
hans og Sigríði systur hans og öðrum hans
nánustu.
Einar Olgeirsson.
158