Morgunblaðið - 21.04.2006, Blaðsíða 31

✝ Sigurður Gísla-son fæddist í
Keflavík 6. janúar
1979. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja hinn
15. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar hans
eru Gísli Sigurðs-
son, f. 26. desember
1953, og Árný Dal-
rós Njálsdóttir, f.
11. júní 1957.
Bræður Sigurðar
eru: 1) Njáll
Trausti, f. 3. ágúst
1976, sambýliskona Heiða
Adólfsdóttir. Þeirra börn eru:
Gísli Freyr, Björgvin Freyr og
Árni Freyr. Fyrir átti Heiða
dótturina Arnbjörgu Haralds-
dóttur, hennar barn: Sóley Birta
Ólafsdóttir. 2) Gísli Árni, f. 4.
júlí 1985, unnusta Arna Rún
Oddsdóttir. 3) Jóhann, f. 29. apr-
íl 1991.
Sigurður ólst upp í Keflavík til
tveggja ára aldurs
er hann flutti að
Hellu á Rangárvöll-
um með foreldrum
sínum og bjó þar til
12 ára aldurs. Þá
fluttu þau aftur til
Keflavíkur og
bjuggu þar til árs-
ins 1999 að þau
fluttu til Húsavík-
ur. Hann bjó þar
með þeim í rúmt ár
en þá fluttist hann
aftur til Reykjanes-
bæjar og bjó þar
síðan. Sigurður stundaði nám við
Fjölbrautaskóla Suðurnesja. Eft-
ir skólagöngu vann hann ýmis
verkamannastörf, lengst af hjá
IGS á Keflavíkurflugvelli. Hann
starfaði með Björgunarsveitinni
Garðari á Húsavík og Björgun-
arsveitinni Suðurnesjum.
Sigurður verður jarðsunginn
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku Siggi, þá er þrautum þín-
um lokið eftir tiltölulega stutta
legu. Þú fannst fyrst fyrir veikind-
um þínum fyrir um það bil tveimur
árum. Þrátt fyrir nokkrar aðgerðir
varð ljóst nú um áramót að ekki
hefði tekist að komast fyrir meinið.
Okkur sem fylgdumst með veikind-
um þínum fannst ótrúlegt hve ró-
lega þú tókst þessu öllu saman,
þegar búið var að taka handlegg-
inn, þann vinstri og þú örvhentur
gerðir þú bara grín að þessu öllu
saman og sagðist nú geta rétt okk-
ur hjálparhönd með gervihand-
leggnum. Þegar þú varst yngri var
mikið um Hafnarfjarðarbrandara
og þú varst svo heppinn að eiga
frænku sem bjó í Hafnarfirði og
var bröndurum dælt óspart á hana,
ekki borgaði sig að láta í ljós neina
óánægju með það því þá fyrst hefð-
ir þú fengið útrás fyrir stríðnina og
skemmt þér vel við að segja henni
enn fleiri brandara.
Á unglingsárum fékkst þú mik-
inn áhuga fyrir að starfa með
Björgunarsveitinni Suðurnes, þar
hafa þeir fengið góðan liðsmann.
Ég veit ekki um neinn í fjölskyld-
unni sem var jafn ólofthræddur og
þú varst, vera hátt uppi í körfubíl
eða fram á bjargbrún, var þér ekk-
ert mál.
Þegar fjölskyldan flutti til Húsa-
víkur fórstu með þeim en undir þar
ekki og fórst aftur heim til Kefla-
víkur og hófst fljótlega störf sem
hlaðmaður hjá IGS. Gott var að
geta heimsótt Njál, Heiðu, syni
þeirra Gísla, Björgvin og Árna og
ekki síður Sóleyju litlu frænku
þeirra. Það var nú líka gott að
heimsækja ömmu og afa á Suður-
götuna og ekki var það nú verra ef
amma var að baka pönnukökur, því
þú vildir hafa þær sjóðheitar eins
og hann pabbi þinn og sykurlausar.
Fljótlega eftir áramótin vaknaði sú
hugmynd að þú hefðir gaman af því
að fara í ferð til Liverpool að sjá
goðin þín spila á Anfield Road, þá
vildi svo heppilega til að verið var
að byrja að selja í ferð sem fara átti
hinn 3. mars. Ekki var ljóst hvort
það tækist bæði vegna veikindanna
og kostnaðar. Kom þá til ómetanleg
aðstoð margra einstaklinga og fyr-
irtækja sem gerðu þessa ferð
mögulega. Þú naust þess að vera í
SIGURÐUR
GÍSLASON
Liverpool. Þegar verið var að
hvetja ykkur til að framlengja leigu
á hótelherberginu svo þú gætir
hvílt þig fyrir heimferðina, var
svarið það að þið væruð löngu
komnir út úr húsi og væruð í skoð-
unarferð á Anfield. Þú vildir fá það
sem hægt var út úr ferðinni. Þessi
ferð var þér alveg ómetanleg, stytti
þér stundirnar og þú hlakkaðir til
ferðarinnar. Eftir að heim var kom-
ið var eins og þú hefðir fengið auk-
inn kraft. Minning um góðan dreng
lifir í hjarta okkar.
Kæru Gísli, Adda, synir og fjöl-
skyldur, megi góður Guð styrkja
ykkur í ykkar miklu sorg.
Ráðhildur og Sigurlaug.
Elsku Siggi frændi, þá ertu far-
inn frá okkur og er þín sárt saknað
en við vitum að þér líður betur
núna. Þú varst alltaf jafn yndisleg-
ur og mun minning þín lifa með
okkur um ókomna tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Gísli, Adda og fjölskylda,
megi Guð vera með ykkur í þessari
miklu sorg.
Kristján Þórður Snæbjarnar-
son, Valgerður Þórdís Snæ-
bjarnardóttir og fjölskyldur.
Það er erfitt að þurfa að skrifa
kveðjuorðin til Sigga eftir alltof
stutta samfylgd. Með eindæmum
barngóður, óþrjótandi brunnur
þegar kom að því að ræða enska
knattspyrnu, ljúfur í lund en svolít-
ið feiminn, þannig kom Siggi mér
fyrir sjónir. Seinna átti hugrekki
hans og æðruleysi eftir að koma á
daginn, ég man hvað ég varð orð-
laus þegar hann var að segja mér
frá sínu nýja lífi án handleggs og
gerði hálfpartinn grín að öllu sam-
an. Ég taldi fullvíst að þarna væri
baráttunni lokið, krabbinn myndi
ekki hafa meira af fjölskyldunni.
Mér datt ekki annað í hug en að
fullskipað yrði í afkomendahópnum
þeirra afa og ömmu enn um sinn.
Því miður skjátlaðist mér, héðan í
frá verður eitt sæti autt þegar þessi
stóri og myndarlegi hópur kemur
saman.
Elsku Siggi minn. Að hugsa sér
að þurfa að fylgja þér til grafar,
það verða þung spor. Það er sárt að
kveðja, en huggun til þess að vita
að nú finnurðu ekki lengur til.
Bestu þakkir fyrir allar góðu
stundirnar, elsku frændi. Minning
þín mun aldrei gleymast.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðar,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burtu úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik Guðni Þórleifsson.)
Þín frænka,
Hildigunnur.
Hann Siggi er fallinn frá, langt
um aldur fram, aðeins 27 ára að
aldri. Það var okkur öllum mikið
áfall þegar hann greindist með
krabbamein í handlegg fyrir um
tveimur árum síðan en við vonuðum
að tekist hefði að bjarga lífi hans
þegar handleggurinn var fjarlægð-
ur skömmu seinna. Fljótlega kom
þó í ljós að meinið hafði dreift sér
um líkamann og eftir nokkrar að-
gerðir í viðbót kom í ljós að ekki
yrði við neitt ráðið.
Siggi og Þorsteinn sonur okkar
kynntust í skóla fyrir mörgum ár-
um síðan. Siggi var dulur piltur en
smátt og smátt þróaðist á milli
þeirra einlæg vinátta sem aldrei
hefur borið skugga á. Siggi var bú-
inn að vera heimagangur hjá okkur
þessi ár og eru það mikil viðbrigði
að hann skuli ekki koma lengur í
heimsókn til Þorsteins. Alltaf var
hann sami rólegi pilturinn sem ekk-
ert fór fyrir. Aðdáunarvert er hvað
foreldrar hans hafa staðið vel við
bakið á honum og stutt hann í
þessu harða veikindastríði. Ófáar
eru ferðir þeirra á milli Húsavíkur
og Keflavíkur og í seinni tíð hafa
þau verið alveg hjá honum fyrir
sunnan.
Þorsteinn á nú um sárt að binda
er hann hefur misst sinn góða vin.
Við biðjum Guð að styrkja foreldra
Sigga og bræður í sorginni. Sigga
þökkum við innilega fyrir sam-
fylgdina og biðjum honum bless-
unar Guðs á nýjum vegum. Megi
hann hvíla í friði.
Ásdís Minný og Sigurður.
Allar minningar mínar um Sigga
eru svo fallegar. Betri vin var ekki
hægt að hugsa sér. Blíður og góður,
en umfram allt trygglyndur dreng-
ur. Með því að alast upp með Sigga
varð líf mitt svo miklu litríkara.
Hvert tár sem ég felli verður að
nýrri stjörnu á himninum.
Þegar þú ert sorgmæddur
Skoðaðu þá aftur huga þinn,
Og þú munt sjá að þú grætur
Vegna þess sem var gleði þín.
(Úr Spámanninum.)
Elsku Adda, Gísli, Njáll, Gísli
Árni, Jóhann og aðrir ástvinir,
missir ykkar er mikill. Ég votta
ykkur mína dýpstu samúð.
Elfa Rún Árnadóttir.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. APRÍL 2006 31
MINNINGAR
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Við gömlu bekkjarsystkinin
minnumst Sigga sem ákaflega
blíðs og hjartgóðs drengs. Minn-
ingin um hann lifir í hjörtum okk-
ar um ókomin ár. Foreldrum,
bræðrum og öðrum ástvinum vilj-
um við votta okkar dýpstu samúð.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
þessari miklu sorg.
Árgangur ’79 í
Grunnskólanum á Hellu.
HINSTA KVEÐJA
✝ Gunnhildur ÁstaSteingrímsdóttir
fæddist á Eyrar-
bakka 23. júlí 1925.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 11. apríl síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru þau
Steingrímur Gunn-
arsson, f. 2. ágúst
1895, d. 4. septem-
ber 1966, og Þuríður
Guðjónsdóttir, f. 12.
júlí 1896, d. 12. nóv-
ember 1960. Systkini Gunnhildar
voru Guðjón, f. 2. desember 1917,
d. 12. apríl 1996, Jórunn Ásta, f. 20.
febrúar 1920, d. 23. júní 1998,
Guðni, f. 13. júlí 1927, d. 5. júlí
1928, Ásdís, f. 29. janúar 1931, Ás-
laug, f. 21. apríl
1932, og Margrét
Unnur, f. 29. apríl
1933.
Hinn 5. júlí 1952
giftist Gunnhildur
Grétari Eiríkssyni,
tæknifræðingi, f. 7.
júlí 1923, d. 8. nóv-
ember 2004. Þau
bjuggu í Reykjavík.
Gunnhildur lauk
prófi frá Kvenna-
skólanum í Reykja-
vík, starfaði síðan á
Vegamálaskrifstofunni, en lengst
af hjá Loftleiðum og síðast hjá Hót-
el Loftleiðum.
Útför Gunnhildar Ástu verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 11.
Að lokinni langri vegferð mág-
konu minnar Gunnhildar Ástu Stein-
grímsdóttur er ljúft að minnast
hennar. Hún giftist bróður mínum
Grétari Eiríkssyni tæknifræðingi 5.
júlí 1952 og þá þegar mynduðust
sterk fjölskyldubönd. Hún var okkur
öllum afar kær og eigum við ljúfar
minningar um hana sem við þökkum
fyrir.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsherjardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund,
það geislar af minningu þinni
( Friðrik Steingr.)
Systrum Gunnhildar og fjölskyld-
um þeirra sendi ég hugheilar sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Hulda Eiríksdóttir og fjölskylda.
Í dag kveðjum við Gunnhildi Ástu
Steingrímsdóttur, eða Öddu eins og
allir kölluðu hana. Kynni okkar
Öddu hófust fyrir 32 árum þegar ég
var aðeins fjögurra ára gamall. Hún
og Grétar, maður hennar, voru ná-
grannar okkar á Háaleitisbrautinni
og dag einn bauð Grétar mér inn í
djúsglas þar sem ég var að vappa í
nýbyggingu þeirra að bílskúr. Þar
með hófst vinskapur okkar sem varð
svo náinn að um árabil kallaði ég þau
fósturforeldra mína. Ekki er hægt að
minnast Öddu öðruvísi en að minn-
ast Grétars á sama tíma, en hann féll
frá árið 2004. Frá fyrsta degi tóku
þau mér opnum örmum og samveru-
stundir okkar eru verðmætar í minn-
ingunni. Allt frá því að stússast í eld-
húsinu með Öddu, ferðast og lesa
með Grétari, vinna í garðinum, læra
á klukku, sitja saman og spjalla eða
bara horfa á sjónvarpið. Adda var
góður kokkur og ég sótti mikið í að
borða hjá henni og hún kenndi mér
að baka og að búa til sínar frægu
fiskibollur. Adda og Grétar höfðu
alltaf tíma fyrir mig, voru þolinmóð,
tilbúin til að hlusta og ræða öll
heimsins mál. Þau voru miklir list-
unnendur og ég fékk að njóta góðrar
myndlistar og tónlistar með þeim,
auk skemmtilegra ferðalaga, bæði
innanlands og utan. Adda las alltaf
dönsku blöðin og var ávallt hjálpsöm
þegar kom að heimanáminu hjá mér,
ekki síst dönskunni. Fyrir lítinn
strák var það mikil lukka að eignast
slíka vini og ég tel það forréttindi að
hafa fengið að njóta samvista við
þau, bæði sem barn og fullorðinn.
Það er sárt að loka þeirri bók sem við
höfum skrifað saman undanfarin 32
ár, en minningar mínar um Öddu og
Grétar eru góðar og munu fylgja
mér áfram í gegnum lífið. Ég kveð
Öddu með söknuði og bið Guð að
blessa minningu hennar og Grétars.
Bjarni Bragason og fjölskylda.
GUNNHILDUR
ÁSTA
STEINGRÍMSDÓTTIR
veik aftur. Þú lést ekki sjónleysið
aftra þér, varst bara lengur að
dunda við verkið, notaðir stækkun-
argler, vildir ekki ný gleraugu,
fannst of margir með gleraugu í
fjölskyldunni.
Þú varst börnum mínum sérlega
góð, passaðir þau, færðir þeim fatn-
að sem þú hafðir búið til, Elsa litla
hændist sérstaklega að þér, flaðraði
upp um þig og dró þig með sér
hvert sem var. Hún var sú eina sem
gat fengið þig til að gera það sem
þú hafðir engan sérstakan áhuga á.
Það glaðnaði alltaf yfir þér þegar
hún kom.
Þú varst róleg, glaðlynd, stórlát,
ljúf, aldrei frek, en stjórnsöm
stundum, þrjósk, ástrík, ósann-
gjörn, vinnusöm og hugmyndarík.
Þú gerðir upp á milli okkar, ómeð-
vitað að ég held, vildir samt allt
gera fyrir okkur og þið pabbi bæði
tvö. Þið pabbi áttuð því láni að
fagna að vera kær hvort öðru alla
tíð. Sorg þín hefur verið mikil að
missa hann, börnin þín tvö, barna-
barn. Að ég tali ekki um systkini
þín og frændsystkin, öll sorg hefur
farið fram í hljóði. Þú hefur ekki
vanið þig á að kvarta, því miður,
kannski hefði þér getað liðið betur.
Jæja, mamma, ég ætla ekki að
hafa þetta lengra að sinni, það er
eins og oft áður að það sem eftir
stendur ritað er ekki endilega það
sem upphaflega var hugmyndin að
setja á blað. En þú þekkir mig, ég
er kona augnabliksins og því er
þetta svona nú. Ég vil þó að lokum
þakka Ketsumu og Óskari það óeig-
ingjarna starf að reyna að annast
þig síðustu mánuðina. Ég veit að þú
varst þeim þakklát líka. Sofðu rótt.
Þín dóttir,
Elsa Ísfold Arnórsdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi). Ef út-
för hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna skila-
frests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, fæddist, hvar og
hvenær hann lést, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst. Ætl-
ast er til að þetta komi aðeins fram
í formálanum, sem er feitletraður,
en ekki í minningargreinunum.
Minningar-
greinar