Morgunblaðið - 21.04.2006, Qupperneq 40

40 FÖSTUDAGUR 21. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Móðir okkar,
UNNUR PÁLSDÓTTIR,
sem lést miðvikudaginn 5. apríl á Sjúkrahúsi
Akraness, verður jarðsungin frá Reykholtskirkju
laugardaginn 22. apríl kl. 14.00.
Jarðsett verður í Síðumúlakirkjugarði.
Bifreið fer frá BSÍ kl. 12.00.
Þeir sem vilja minnast hennar eru beðnir um að
láta Dvalarheimili aldraðra Borgarnesi eða önnur góð málefni njóta þess.
Elín Birna, Sigríður, Gerður og Ingibjörg Daníelsdætur
og fjölskyldur.
Elskulegur sonur minn,
SIGURÐUR GEIR ÓLAFSSON,
andaðist mánudaginn 17. apríl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Herdís Björnsdóttir.
Eiginkona mín, móðir og amma,
ELÍSABET MARÍA KVARAN,
er látin.
Þorvaldur Garðar Kristjánsson,
Elísabet Ingibjörg Þorvaldsdóttir,
Þorvaldur Garðar Kvaran.
✝ Þorbjörg Sig-fúsdóttir fædd-
ist á Ási í Fellum á
Fljótsdalshéraði 16.
maí 1916. Hún lést
á Hjúkrunarheim-
ilinu Garðvangi 9.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigfús
Einarsson, f. 16.
apríl 1883, d. 7.
ágúst 1944, og Val-
gerður Jónsdóttir,
f. 17. febrúar 1875,
d. 13. júlí 1950.
Systkini Þorbjargar eru: Jóna
Unnur, f. 17. maí 1905, d. 21. des-
ember 1908, Einar Ingvar, f. 24.
september 1908, d. 4. febrúar
1966, Jón Þorbergur, f. 16. októ-
ber 1910, d. 9. ágúst 1966.
Hinn 6. nóvember 1942 giftist
Þorbjörg Arngrími Vilhjálmssyni
frá Dalatanga, f. 5. september
1918, d. 22. febrúar 2006. Börn
þeirra eru: 1) Guðfinna, f. 9. mars
1944, gift Sigurjóni Þórðarsyni, f.
5 júlí 1941. Þeirra börn eru: a)
Arnar Þór, f. 5. júlí 1961, kvæntur
Bryndísi Björgu Guðmundsdóttur.
Þeirra börn eru: Íris Ósk, Örn
Brynþór og Logi Bergþór. b)
Adda Þorbjörg, f. 11. október
1962, gift Sævari Guðmundsyni, f.
1962, þeirra börn eru: Þórdís
30. október 1947, kvæntur Guð-
ríði Halldórsdóttur, f. 31. maí
1950, þeirra börn eru: a) Erla
Hrönn, f. 12. september 1969, gift
Sváfni Sigurðarsyni, f. 1969.
Þeirra börn eru: Eva Lind, faðir:
Albert Sigurðsson, Guðrún Helga,
móðir: Þórhildur Olgeirsdóttir, og
Eyþór Andri. b) Arngrímur, f. 25.
desember 1979, sambýliskona
Fjóla Helgadóttir, f. 1981, þeirra
börn eru: Ásthildur Erla, móðir:
Hrafnhildur Jónsdóttur, og Vil-
hjálmur Svanberg.
Þorbjörg lauk barnaskólanámi
og var seinna tvo vetur í Hús-
mæðraskólanum á Hallormstað.
Hún fór ung að vinna fyrir sér
sem vinnukona á sveitabýlum á
Fljótsdalshéraði, Seyðisfirði og á
Dalatanga, þar sem hún kynntist
verðandi eiginmanni sínum.
Þorbjörg og Arngrímur byrj-
uðu búskap á Dalatanga, keyptu
síðan Neðri-Skálateig í Norðfirði
og bjuggu þar í stuttan tíma, eða
þar til þau fluttu til Reykjavíkur
og bjuggu þar meðan Arngrímur
lauk námi. Þau fluttu eftir það
norður til Þórshafnar þar sem
þau áttu heima í sex ár, eða þar
til þau flytja til Keflavíkur þar
sem þau áttu heima til dauðadags.
Þorbjörg vann ýmis fiskvinnslu-
störf á sínum fyrstu árum í Kefla-
vík meðan börnin voru ung og
hún hafði heilsu til. Síðasta árið
dvaldi hún á Hjúkrunarheimilinu
Garðvangi.
Útför Þorbjargar verður gerð
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Katla, sambýlismað-
ur Einar Þorsteins-
son, þeirra börn eru:
Þór og Adda Þor-
björg, Brynhildur
Gugja, sambýlismað-
ur: Ásmundur Stein-
þórsson. c) Ása
Hrund, f. 26. júní
1968, gift Viktori B.
Kjartanssyni, f. 1967,
þeirra börn eru: Sig-
urjón Freyr, Alexía
Rós, og Kamilla Sól.
d) Hlynur Þór, f. 6.
desember 1976, d.
15. janúar 2000. 2) Jóhanna Val-
gerður, f. 6. mars 1945, gift Árna
Óskarssyni, f. 21. febrúar 1944.
Þeirra börn eru: a) Björk, f. 27.
desember 1961, gift Ólafi Guð-
bergssyni, f. 1960, þeirra börn eru
Guðbergur, sonur hans er Arnór
Orri, móðir: Guðbjörg Sigríður
Hauksdóttir og Jóhann Árni. b)
Hrafnhildur, f. 26. nóvember
1965, hennar börn eru: Katla
Hrund, faðir: Karl Jónsson, Árni
Kári og Kristinn Kári, faðir: Haf-
liði Kristjánsson. Þau slitu sam-
vistum. c) Árni Ómar, f. 7. nóv-
ember 1967, kvæntur Guðrúnu
Björg Alfreðsdóttur, f. 1968.
Þeirra börn eru: Birta Björk,
Gunnhildur Jóa og Hekla Mar-
grét. 3) Vilhjálmur Svanberg, f.
Vakna þú sem sefur og veittu þjáðum lið,
verndaðu blómið sem grær við þína hlið,
hlustaðu á regnið og heyrðu dropana falla,
himinninn er opinn og drottinn er að kalla.
(Höf. ók.)
Minningar hrannast upp, svo ótal-
margar, um mömmu að syngja fyrir
okkur söngva sem komu okkur til að
hlæja, eins og Skraddaralús, Pálína
og fleiri, meðan hún var að baka,
sauma eða huga að mjólkinni, búa til
smjör og skyr.
Mömmu að sauma kjóla á okkur
systurnar, alltaf eins, og alltaf öðru-
vísi en allir aðrir áttu. Þar hefur hönn-
uðurinn í henni fengið að njóta sín.
Mömmu sem setti tvo stóla undir
ljósið í miðju eldhúsloftinu á Þórs-
höfn, teiknaði eitthvað á léreft og þar
lærðum við systurnar að sauma út
kontórsting, til að byrja með. Á sama
stað var mér kennt að hekla, ég hef
verið um sex ára og afraksturinn var
blár og rauður nálapúði sem í langan
tíma var hangandi á gömlu Singer
saumavélinni hennar.
Mömmu að sauma tuskudúkkur
með okkur, listilega hannaðar með
hinu eina rétta lagi á handleggjum og
fótum.
Mömmu sem hló svo dátt, þegar við
systurnar fífluðumst með Kúdda
bróður, settum hann í stóran bol eða
kjól, leiddum hann á milli okkar og
kölluðum hann Gúrí. Skemilssvipur í
fallegu brúnu augunum hennar.
Hún mamma var kletturinn í lífi
fjölskyldunnar. Hún skapaði heimilið,
venjurnar og siðina. Hún laðaði að sér
fólk, hún var hláturmild og með góða
kímnigáfu. Vinir okkar voru alltaf vel-
komnir og stundum fullt hús af börn-
um. Eftir að við fluttum suður 1955
vann hún öðru hvoru í fiski, en að-
allega vann hún á heimilinu og var
alltaf til staðar fyrir okkur og vini
okkar. Vinkonur hennar voru þar oft
og mikið var hlegið.
Hún var að því leyti á undan sinni
samtíð að hún trúði því að það væri
nauðsynlegt að tala við börn, leið-
beina þeim og fá þau til að hugsa um
hlutina frá öllum hliðum.
Það er svolítið sérstakt að hugsa til
þess að sem unglingar gátum við tal-
að um allt við hana. Hún dæmdi aldrei
og reyndi að kenna okkur það líka.
Þeir eiginleikar sem hún mat mest og
vildi að við tileinkuðum okkur voru
heiðarleiki, samviskusemi og um-
burðarlyndi. Ég vona að hún hafi ekki
orðið fyrir miklum vonbrigðum.
Mamma var fróðleiksfús, las mikið
og fylgdist vel með, var fljót að skilja
kjarnann frá hisminu og mynda sér
skoðun. Hún var fagurkeri og kunni
vel að meta fallega hluti. Heimilið var
hennar staður, alltaf óaðfinnanlegt,
hún var snilldarkokkur og besti bak-
ari sem ég hef þekkt. Pönnukökurnar
hennar voru víðfrægar, smákökurnar
óaðfinnanlegar og marengsinn henn-
ar hefur enginn getað gert eins og
hún, þrátt fyrir sömu uppskrift.
Þegar Siggi kom inn í fjölskylduna
sem verðandi tengdasonur var honum
strax tekið sem einum af okkur og
urðu þau mestu mátar. Mamma sagði
meira að segja að ef eitthvað væri bil-
að nægði stundum að hugsa til hans,
þá lagaðist það.
Eftir að barnabörnin komu til sög-
unnar, passaði hún þau oft fyrir okkur
þegar á þurfti að halda, þau löðuðust
líka að henni og voru alltaf aufúsu-
gestir þar til yfir lauk. Hún var ákaf-
lega stolt af fjölskyldu sinni og þau
pabbi töluðu oft um að það væri mikil
eign að eiga svo stóra og heilbrigða
fjölskyldu. Þau pabbi voru í hjóna-
bandi í yfir 60 ár, ástfangin og ánægð
með hvort annað til hinstu stundar.
Síðustu árin var hennar veruleiki
að sumu leyti annar en okkar, hún
færðist inn í eigin heim, þar sem tím-
inn var afstæður og hún var ýmist á
okkar tíma eða miklu aftar.
Þá var það henni mikil hjálp hvað
hún gat verið lengi heima hjá sér þar
sem pabbi hugsaði um hana með að-
stoð heimahjúkrunar og okkar systk-
inanna og appelsínugula eldhúsborðið
gegndi stóru hlutverki með oft þre-
falda röð afkomenda í kring, enn hleg-
ið mikið, enn gaman.
Í október 2004 flutti hún á hjúkr-
unarheimilið Garðvang. Þar leið
henni mjög vel, þótt ekki væri plássið
hennar stórt, en það var einmitt það
sem hún var í þörf fyrir, lítinn heim
þar sem hún gat fundið til öryggis og
hafði alltaf einhvern í sjónmáli, ein-
hvern sem hún gat talað við og sýndi
henni væntumþykju og vinarhug.
Við og pabbi komum oft til hennar
og sáum um að hana skorti ekki neitt
sem við gátum veitt henni. Hún gat
alltaf spjallað, var skapgóð og jákvæð.
Eftir að pabbi dó hinn 22. febr. síð-
astliðinn, var eins og þessi heilabilaða
kona missti löngunina til að halda
áfram. Hún gat ekki alltaf munað að
hann væri dáinn en einhvern veginn
vissi hún að það var ekki lengur gam-
an.
Þau voru svo nátengd að undirmeð-
vitundin skynjaði hvað orðið var.
Nú eru þau ánægð, saman á ný
haldast þau í hendur brosandi og al-
sæl, laus úr viðjum elli og sjúkleika.
Ég er stolt af móður minni, hún
tókst á við veikindi sín með reisn og
hélt sínum karakter og kímni til
hinstu stundar.
Það er okkur ljúft og skylt að nefna
hlut starfsfólksins á Garðvangi, sem
með hjálpsemi sinni og kærleik í
hennar garð, gerði henni kleift að
vera áfram hún sjálf þótt á móti blési.
Þið eruð einstakar og við geymum
með okkur þau orð sem þið viðhöfðuð
um hana síðustu dagana, svo falleg
orð. Við erum innilega þakklát ykkur
öllum. Hún hefur hlýtt kallinu, við vit-
um að vel hefur verið tekið á móti
henni.
Við Sigurjón biðjum að heilsa, við
sjáumst er okkar tími kemur.
Guðfinna.
Elsku mamma, nú er komið að
kveðjustundinni, lífshlaupi þínu er
lokið, góð og glæsileg kona er nú farin
yfir móðuna miklu á eftir pabba.
Strengurinn milli ykkar var alltaf svo
sterkur. Þegar pabbi dó fyrir aðeins
45 dögum var eins og lífsneistinn þinn
slokknaði. Það kom einhver hryggð í
augun þín. Þótt okkur fyndist stund-
um að þú skynjaðir ekki vegna veik-
inda þinna hvað væri að gerast hefur
undirmeðvitund þín verið með þetta
alveg á hreinu.
Við leiðarlok er svo margs að minn-
ast, þú varst alltaf svo stór þáttur í lífi
okkar. Sterkur karakter sem umvafð-
ir fjölskylduna þína, stóra sem smáa,
umhyggju og hlýju. Þú hafðir áhuga á
öllu sem við vorum að gera, alltaf
tilbúin að tala við okkur, leiðbeina
okkur, segja okkur til syndanna ef
þér líkaði ekki stefnan. Hreinskilin og
einlæg en aldrei hrokafull né dóm-
hörð. Þú varst mannvinur í eðli þínu,
alltaf tilbúin að hlusta á skoðanir okk-
ar, þótt þú hefðir sjálf sterkar skoð-
anir á öllu sem var að gerast í sam-
félaginu. Þú fylgdist vel með og hafðir
ánægju af að lesa og fræðast um alla
mögulega hluti. Það var gaman að
tala við þig, þú varst ekki bara
mamma heldur líka góður vinur og fé-
lagi og aðdáunarvert hvað þú hélst
þínu góða skapi og húmor til síðustu
stundar.
Öllum fannst gott að koma á heim-
ilið ykkar pabba, það var nokkurs
konar félagsmiðstöð fjölskyldunnar,
alltaf heitt á könnunni og enginn bak-
aði betri kökur. Sunnudagskaffi hjá
mömmu var nokkuð fastur liður í til-
verunni.
Þú varst líka fagurkeri, mamma
mín, hafðir gott auga fyrir fallegum
hlutum og handbragði, vildir vera vel
til fara og hafa fallegt og snyrtilegt í
kringum þig. Ég man eftir svo mörg-
um fallegum flíkum frá því ég var lítil
stelpa sem þú saumaðir á okkur. Ung-
arnir þínir voru alltaf fallega klæddir
og heimilið hreint og notalegt.
Þegar heilsunni fór að hraka stóðuð
þið pabbi þétt saman. Hann hugsaði
um þig eins lengi og mögulegt var,
meira af vilja en mætti. Eftir að þú
fórst á Garðvang var pabbi einmana,
hann saknaði síns sterka lífsförunaut-
ar og heilsunni fór hratt hrakandi.
Samt var þraukað og reynt að halda
áfram eins lengi og mögulegt var, og
jafnvel lengur en með góðu móti var
mögulegt. Það var reisn og æðruleysi
yfir ykkur báðum í veikindum ykkar.
Að lokum viljum við Árni þakka all-
an þann kærleik og hlýju sem þú
sýndir okkur alla tíð, börnum okkar
og barnabörnum. Nú eruð þið pabbi
saman á ný, löngum og góðum ævi-
ferli er lokið. Eftir stöndum við og
þökkum af alhug fyrir það veganesti
sem við fengum frá ykkur og reynum
eftir bestu getu að skila því til afkom-
enda ykkar.
Jóhanna.
Móðir mín er látin. Um hugann
fara ljúfar minningar liðinna tíma
sem við áttum saman, þú þessi sterka
og blíða íslenska mamma, vel af Guði
gerð, vel gefin, ræðin og stutt í húm-
orinn ef því var að skipta, og gast þá
hlegið manna mest, og áttir stundum
erfitt með að hætta, en það var í góðu
lagi, þetta var bara mamma mín.
Ég minnist allra heimsóknanna á
Blikabrautina þar sem komið var í
heimsókn til foreldra minna og rædd
voru málefni líðandi stundar, og
reyndar allt milli himins og jarðar yfir
kaffibolla, ásamt fjölskyldumálum, en
móðir mín fylgdist vel með fjölskyld-
unni og var mjög annt um afkomend-
ur sína, enda þurfti ekki að dekstra
yngri kynslóðina til að koma með í
heimsókn til ömmu, klapp á kinn, hlý
orð, og oft beið bunki af pönnukökum
og öðru góðgæti á borðinu handa fólk-
inu, engin gat gert jafngóðar pönnu-
kökur og amma.
Móðir mín og heimili foreldra okk-
ar var í raun partur af þeim ósýnilega
hnút sem heldur stórfjölskyldunni
saman. Við eldhúsborðið á Blika-
brautinni hittust hinir ýmsu armar
fjölskyldunnar í kaffi hjá mömmu /
ömmu, og aldrei leið langur tími á
milli, minnti jafnvel stundum á um-
ferðarmiðstöð. Alltaf var gaman að
mæta í kaffi og spjalla. Ég veit að
móður minni þætti vænt um að við,
sem eftir erum, hlúum að áframhald-
andi góðu sambandi innan fjölskyld-
unnar, þau bönd mega ekki bresta.
Móðir mín hafði mjög ákveðnar
skoðanir á öllum málum og var bæði
gaman og gefandi að rökræða við
hana um hin ýmsu málefni.
Mamma fæddist á Héraði eins og
áður hefur komið fram og fór ekki á
milli mála væntumþykja hennar til
æskuslóðanna, ekki til fallegri staður
á Íslandi en Fljótsdalshérað að henn-
ar mati.
Einhverju sinni var ég að segja
mömmu frá einhverjum sem var ný-
kominn heim frá Suður-Evrópu og
hafði sá verið að lýsa því hvað þar
væri fallegt víða.
Þá sagði mamma: „Hann hefur
sennilega aldrei komið austur á land,
ég held að hann ætti að drífa sig aust-
ur á Hérað ef hann vill sjá eitthvað
fallegt.“
Þetta lýsir best hug mömmu til
æskuslóðanna.
Eftir að faðir minn dó hinn 22 febr-
úar síðastliðinn var eins og lífsvilji
móður minnar færi þverrandi, enda
voru þau mjög samrýnd, og á sama
hátt leið pabba greinilega ekki vel eft-
ir að mamma þurfti að fara á hjúkr-
unarheimilið Garðvang vegna veik-
inda sinna, styrkri stoð hafði verið
kippt í burtu í báðum tilfellum.
Elsku mamma, það var lán að eign-
ast þig sem móður og vil ég þakka þér
fyrir allt og allt.
Ég veit að pabbi tekur fagnandi á
móti þér, og saman munuð þið
skreppa austur á land þar sem hugur
ykkar dvaldi svo oft.
Ég vil að lokum þakka starfsfólki
Garðvangs fyrir góða umönnun og
einstaka hlýju í garð móður minnar.
Guð blessi ykkur og ykkar óeigin-
gjarna starf.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð
(Þórunn Sig.)
Guð veri með þér.
Þinn sonur
Vilhjálmur.
ÞORBJÖRG
SIGFÚSDÓTTIR