Morgunblaðið - 08.05.2006, Blaðsíða 26

26 MÁNUDAGUR 8. MAÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
augun“ eins og við kölluðum það með
gleraugunum þínum.
Þú hefur verið öllum svo góð og
yndisleg, þú varst sannarlega vinur
vina þinna. Sakna þín og hugsa ætíð
til þín.
Ástarkveðja,
Gunnar frændi.
Er yfir hana færist værð og ró
ó, flokkar engla komið nær
og um vefjið með vængjum víðum
og hvíslið í eyra með rómum þýðum
elsku vina nú færð þú þína fró.
Ó, því hún var mér svo kær.
Hún Lilja er dáin.
Ég heyrði orðin og sá varirnar á
manninum mínum hreyfast, en það
gat samt ekki verið satt. Fallegi, fal-
legi engillinn minn, hún Lilja.
Lilja með sín undurfögru möndlu-
löguðu tindrandi augu, með sitt
bjarta bros og sinn smitandi hlátur.
Baráttustúlkan mín, sem ég gælu-
nafnið gaf, vítamínsprautan mín, því
það eitt að setjast niður með Lilju eða
bara að tala við hana í síma var eins
og að fá vítamínsprautu beint í æð.
Þvílíkan kraft og jákvæðni fékk mað-
ur hjá henni að það var svo auðvelt að
takast á við alla hluti eftir að hafa
fengið að hlusta á viðhorf hennar til
lífsins.
Guð var mikið örlátur þegar
mannsbarnið Lilja kom í heiminn.
Og ég er fádæma lánsöm kona því
ég fékk þann heiður að fá að kynnast
henni Lilju frá blautu barnsbeini. Ég
fékk að sjá hana vaxa og dafna og
verða sá fallegi einstaklingur sem
hún varð bæði að utan sem að innan.
Allir sem litu Lilju augum sáu hennar
ytri fegurð, fegurð hennar var svo
mikil að það geislaði af henni yndis-
þokki og töfrar. En það vorum við
sem þekktum hana sem sáu líka feg-
urðina sem kom að innan.Við fengum
að sjá styrkinn og manngæskuna sem
hún hafði til að bera.
Elskuna sem hún gaf frá sér og
stoðina sem hún veitti öðrum, því allt-
af var hún boðin og búin til að koma
og liðsinna öðrum og veita sinn stuðn-
ing. Sama hvað gekk á hjá henni gat
hún alltaf gefið af sér ást og um-
hyggju.
Það er svo margt sem kemur upp í
huga minn er ég hugsa um hana Lilju.
Svo margar stundir sem við áttum
saman.
Þegar hún var lítil skotta og kom
og sýndi mér nýju gleraugun sín.
„Veistu, Linda, ég sé meira að segja
myndina af skútunni í glerinu inni í
stofu heima. Vissirðu að það er mynd
af skútu þar?“ Þegar hún og sonur
minn Hilmar Már komu inn einn
kaldan vetrardag grátandi af kulda
og með naglakul. Þegar ég tók litlu
hendurnar þeirra í lófa mína og byrj-
aði að blása á þær. Bjó svo til heitt
kakó og setti kökur á borð og horfði á
þau háma í sig með hamingju og
gleði, bæði búin að gleyma naglakul-
inu því að töfrakakóið gerði galdur-
inn.
Kvöldið áður en hún var að flytja
norður á Árskógsand með foreldrum
sínum. Þá grét hún í fanginu á mér og
sagði, „ætlarðu nokkuð að gleyma
mér þó ég flytji? Ég ætla aldrei að
gleyma þér, Linda.“ Hvað það var létt
að segja, „nei, elsku ástin mín, ég
mun aldrei, aldrei gleyma þér“.
Þegar við sátum hér á Ránargötu
og spjölluðum saman um heima og
geima og hlógum eins og kjánar af
minningum eða sögum úr fortíðinni.
Allar þessar yndislegu stundir og
minningar mun ég geyma sem gull í
hjarta mínu.
Ég mun alla tíð þakka Guði fyrir að
hafa fengið að fá Lilju inn í mitt líf.
Fyrir alla gleðina sem hún færði
mér og minni fjölskyldu.
Elsku, elsku, Jana, Sjöfn, Anný
Rós, Birgir, Áki og Birkir Freyr. Ég
get á engan hátt lýst með orðum því
sem ég segja vil til ykkar allra. Ég get
aðeins sagt ég samhryggist ykkur svo
innilega og vona að góður guð gefi
ykkur styrk til að komast í gegn um
þennan erfiða missi.
Eins vil ég senda þér, Gummi
minn, og allri þinn fjölskyldu mínar
innilegustu og dýpstu samúðarkveðj-
ur .
Ég bið góðan guð að styrkja ykkur
öll og leiða ykkur þessa erfiðu tíma.
Linda, Flateyri.
Elsku Lilja mín. Á svona stundu
veit maður ekki hvar maður á að
byrja, þú varst svo yndisleg og góð
við allt og alla, dugnaðurinn orkan og
hlýjan sem streymdi frá þér gerði það
að verkum að stundum hreinlega
gleymdi maður hversu veik þú varst.
Ég man síðasta sumar þegar þú
komst í brúðkaupið mitt, þá ljómaðir
þú af fegurð og ekki að sjá á þér að þú
hefðir verið að ljúka meðferð. En
þegar líða tók á og komið fram á nótt
komstu til mín og sagðir, elsku Petra
mín, ég verð að fara heim en langar
svo að vera lengur, það er svo gaman,
svo brostirðu þínu fallega brosi. En
ég vil þakka fyrir að hafa hitt þig ný-
lega þegar þú komst með systur þinni
heim til mín á kynningu hjá Írisi syst-
ir minni, það var rosalega gott að hafa
séð þig, þó svo að maður vissi ekki að
það væri í síðasta sinn. En ekki stopp-
aðir þú lengi, því síminn hringdi og þú
boðuð á fund hjá flokknum. Kossinn
og brosið, sem við fengum, geymi ég
ávallt í hjarta mínu. Ég gæti skrifað
endalaust en nú kveð ég þig, elsku
frænka, og bið guð og englana að
passa þig. Ég veit að þú situr efst í
englahópnum og hjálpar okkur hin-
um eins og þér einni er lagið. Ég vil
votta fjölskyldu þinni mína samúð og
guð veit að lífið verður ekki auðvelt
án þín, elskan, ég veit þú vakir yfir
mömmu þinni, pabba, Birgi, Guðrúnu
og systkinum.
Elska þig, ástin mín. Ástarkveðja,
Petra Sif frænka.
Elsku Lilja mín, með söknuði í
hjarta langar mig að fá að kveðja þig
með nokkrum orðum. Ég man eftir
þér sem smástelpu á Flateyri. þú
varst algjör skotta með mikið krullað
og þykkt hár og alltaf brosandi. Svo
flytjið þið á Árskógsströnd og fékk ég
þá að kynnast ykkur systrum betur
en síðastliðin ár höfum við kynnst
ennþá betur og ég er og verð alltaf al-
veg óendanlega þakklát fyrir það,
elsku Lilja mín, því það eru forrétt-
indi að hafa kynnst þér, þú ert einstök
og er ég ótrúlega stolt af því að vera
frænka þín.
Ég er mjög þakklát fyrir að hafa
hitt þig síðast þegar ég kom norður.
Þá komstu heim til Petru að hitta mig
en varst nú ekki búin að stoppa í
nema svona 15 mínútur þegar síminn
hringdi. Það hafði gleymst að láta þig
vita að fundi sem þú varst búin að
segja mér að yrði um kvöldið hafði
verið flýtt svo þú varðst að rjúka. Þú
brostir þínu fallega brosi, kysstir
okkur og knúsaðir og sagðist hitta
mig betur næst. En því miður varð
ekkert næst.
Ég vil trúa því að þér sé ætlað eitt-
hvað mikilvægt hlutverk þarna hin-
um megin, því það er engin smá-
kjarnakona sem hann var að kalla til
sín. En það er ekki þar með sagt að
þetta sé sanngjarnt, því þú varst í
blóma lífsins, áttir frábæra foreldra
og systur sem stóðu eins og klettur
við hlið þér í þessum veikindum. Von-
andi lærum við með tímanum að lifa
með þessari ákvörðun hans.
Elsku Lilja, þú ert fyrirmynd mín í
lífinu og ég get fullyrt það að allir sem
þig hittu heilluðust af þér. Þvílíkt út-
lit, útgeislun, jákvæðni og fegurð og
það besta fannst mér alltaf að fegurð
þín var jafnt að innan sem utan. Ég
man í brúðkaupinu mínu þegar þú
komst til mín brosandi og horfðir á
mig og sagðir, hvar fékkstu þennan
kjól, hann er geggjaður, ég hef aldrei
séð svona flottan kjól. Ég var svo upp
með mér og er ennþá því hrós frá þér
var sko alvöru hrós og ætla ég að
reyna að tileinka mér það frá þér,
elsku Lilja mín, því þú varst ein af
þeim sem voru óspar á það. Einnig
man ég að í hvert skipti sem við hitt-
umst vorum við að hrósa hvor annarri
fyrir flotta flík eða skart. Oft hafði
Sjöfn orð á því hversu líkan smekk við
hefðum og var ég alltaf svo ánægð
þegar Sjöfn nefndi þetta, því mér
fannst þú alltaf svo flott.
Elsku Lilja mín, þú ert heilsteypt-
asta og flottasta manneskja sem ég
hef kynnst og þó að ég sé nú nokkrum
árum eldri en þú leit ég alltaf upp til
þín síðustu ár. Mér fannst alltaf eins
og þú hlytir að vera eldri en ég, þú
varst með skoðanir á öllu, vissir svo
mikið og það var svo gaman að ræða
við þig um allt.
Elsku Lilja mín, ég kveð þig með
miklum söknuði og hlakka til að hitta
þig aftur þegar minn tími kemur,
elsku stelpa. Ég bið þig að vaka yfir
fjölskyldunni þinni því missir hennar
er mikill og munum við hér gera allt
sem við getum til að létta undir með
þeim. Elsku Jana, Gummi, Birgir,
Guðrún, Katrín, Sjöfn, Anný, Dagný
og aðrir aðstandendur, megi góður
guð hjálpa ykkur í gegnum þennan
erfiða tíma.
Ég elska þig. Þín frænka,
Íris Rún.
Já, æskan var indæl og fögur
– ekki þó laus við sorgir –
Hún sagði mér fallegar sögur,
hún sýndi mér skýjaborgir,
ljósgeisla lét hún streyma,
sem lýstu inn í töfraheima.
(Hinrik B. Þorláksson.)
Hún Lilja frænka okkar er látin og
skilur eftir sig stórt skarð í hjarta
okkar, en um leið margar góðar
minningar. Hún var stór stúlka strax
við fæðingu og átti eftir að reynast
stór manneskja á marga vegu. Hún
var skírð á Flateyri ásamt frændum
sínum, Hauki okkar og Hirti. Við
munum þegar hún kom suður og gisti
hjá okkur í veikindum sínum. Þar
kynntumst við lífsgleði hennar og
æðruleysi; hún talaði jafnan um
hversu gott henni þætti að komast í
sófann okkar og fá að kúra undir
teppi. Þá hafði hún alltaf dálæti á góð-
um rjómaís og nutum við ófárra
slíkra undir hennar leiðsögn.
Hún Lilja átti sér marga drauma,
til dæmis tilkynnti hún okkur einn
dag að hún ætlaði að verða fornleifa-
fræðingur og ferðast víða um heim-
inn. Á endanum heillaði heimspekin
hana meir en fornleifafræðin, en hún
kynntist þó mörgu og mörgum. Þegar
Grikkir, feður heimspekinnar,
kvöddu hina látnu spurðu þeir sig að-
eins að einu: var viðkomandi innblás-
inn? Þeir fjölmörgu vinir sem Lilja
eignaðist á lífsleiðinni myndu eflaust
svara þessu á sama hátt og við: svo
sannarlega! Einmitt þegar lífið lék
hana verst reis hún bara hærra og
mætti mótlætinu með hugrekki og
lífsþrótti sem átti sér engan líka. Á
sinni stuttu lífsleið afrekaði hún svo
ótrúlega margt og gaf svo mörgum af
sínu stóra hjarta.
Það er með söknuði og trega að við
kveðjum frænku okkar, hetjuna sem
gaf okkur svo margt á svo stuttum
tíma. Við munum ætíð hugsa til henn-
ar með ást í hjarta og bros á vörum.
Elsku Kristjana og fjölskylda, okk-
ur langar til að minnast frænku okkar
með þessu ljóði eftir langalangafa
hennar Lilju:
Minn, góði guð og faðir
ég græt ei því ég veit
þau dóu ei, en dafna
Í dýpri og frjórri reit.
Ó, leif mér ljúfi faðir
þá lífsins hérvist dvín
á ljóss- og sólarlandi
að líta blómin mín.
(Hinrik B. Þorláksson.)
Ragnar, Þórunn og fjölskylda.
en ég veit eina stjörnu,
eina stjörnu sem skín,
Þetta voru orðin sem mættu mér á
baráttufundi Stefnu hinn 1. maí síð-
astliðinn eftir að mér hafði verið til-
kynnt um andlát þitt Lilja mín. Fé-
lagar okkar vissu ekki þá að þeir voru
að syngja um þig. Héðan af muntu í
okkar huga ávallt verða stjarnan sem
skín.
Kynni okkar voru ekki löng en þér
tókst svo sannarlega að komast að
hjarta mínu. Gleði þín og bjartsýni
smitaði alla sem voru í félagsskap
þínum. Atorka þín leiddi fljótt til þess
að við vorum löngu hætt að líta á þig
sem sjúkling. Sennilega hefur það
líka átt sinn þátt í því að þér leið svo
vel hjá okkur. Ég man þegar við vor-
um að fara af stað í prófkjörið að ég
spurði þig hvort þetta yrði ekkert of
mikið fyrir þig. Þú varst snögg til
svars. Hélst nú ekki, það væri hvort
eð er búið að spá þér dauða allt of oft
og þú hefðir nú sannarlega enga
ástæðu til þess að taka upp á því nú.
Ég man hvað ég dáðist að þér við
þetta svar.
Hugrekki þitt og góðmennska
smitaðist yfir á okkur hin. Gleðin sem
fylgdi þér fór sem stormsveipur um
litla
VG-húsið okkar þegar þú steigst
inn fyrir dyrnar. Baráttan var þér í
blóð borin og það hve þú lagðir þig
fram við þau verkefni sem þér voru
falin var aðdáunarvert.
Barátta þín fyrir bættum heimi
mun skila sér. Við, félagar þínir í VG
munum halda áfram að berjast fyrir
því!
Elsku Lilja, takk, takk, takk, fyrir
að hafa fengið að kynnast þér.
Dýrleif (Dilla) formaður VG
á Akureyri.
Elsku Lilja mín, það er svo margt
sem mig langar að segja, en orðin
koma ekki. Tárin renna niður kinn-
arnar og það eina sem ég get hugsað
er „af hverju“? Af hverju er lífið
svona ósanngjarnt? Af hverju þarf
allt að lenda á einni manneskju og
fjölskyldu hennar. Það hlýtur að vera
einhver tilgangur! Mér dettur í hug,
„þeir sem Guðirnir elska deyja ung-
ir,“ þú ert greinilega ein af þeim.
Þú varst alltaf svo ljúf, hress og
yndisleg. Og geislaðir alltaf af lífs-
gleði og hamingju. Þú varst alltaf svo
jákvæð og dugleg, stundum gleymdi
maður því næstum að þú værir veik.
Þú hafðir alltaf eitthvað fyrir stafni
og gerðir allt vel sem þú tókst þér fyr-
ir hendur.
Mér dettur í hug í vetur þegar við
fórum saman á teikninámskeið, þú
lagðir þig alla fram og stóðst nám-
skeiðið með prýði, ég aftur á móti var
ekkert að nenna þessu, en ég gat ekki
hætt og sleppt því að mæta, þá væri
ég að missa af tækifæri til að vera
allavega eina kvöldstund í viku með
þér.
Þegar ég hugsa um þig koma allar
góðu minningarnar um vinskap okk-
ar upp, við höfum nú ýmislegt brallað
saman. Þú varst alltaf vinur vina
þinna og betri vinkonu er ekki hægt
að hugsa sér. Þú varst alltaf til staðar
þegar maður þurfti á þér að halda.
Það að eiga ekki eftir að hitta þig
aftur, er svo óraunverulegt. Að geta
ekki hringt í þig og boðið þér heim í
kaffi, eða farið með þér á kaffihús. Þú
munt alltaf lifa í hjarta mínu, engill-
inn minn.
Ég sakna þín sárt.
Innilegar samúðar kveðjur til fjöl-
skyldu þinnar og vina.
Þín vinkona,
Eva Ósk.
l. maí sl. rann upp bjartur og fagur
þar sem ég var staddur á landinu, en
þess var skammt að bíða að ský drægi
fyrir sólu. Hringt var frá Akureyri og
mér tjáð að ung baráttukona, Lilja
Guðmundsdóttir, hefði látist óvænt
þá um nóttina. Lilja hafði skipað sér í
raðir Vinstri grænna og tekið 6. sæti
á framboðslista okkar við bæjar-
stjórnarkosningarnar á Akureyri
sem framundan eru. Þó kynni mín af
Lilju væru ekki löng verða þau mér
engu að síður minnistæð og hún sem
persóna. Bjartsýni hennar, baráttu-
vilji og jákvætt lífsviðhorf þrátt fyrir
þau erfiðu veikindi sem hún hafði
strítt við, vakti athygli og aðdáun.
Lilja hafði fyrst samband við mig
þegar hún hafði lent í nokkurri lífs-
reynslu vegna samskipta sinna við til-
tekinn fjölmiðil. Við skiptumst á bréf-
um og töluðum saman í síma og það
vakti strax athygli mína hversu hrein
og bein hún var í öllum samskiptum
og skýr í framsetningu. Seinna lágu
leiðir okkar saman í stjórnmálunum.
Sá kjarkur, dugnaður og baráttuvilji
sem Lilja sýndi var hrífandi og ungu
fólki og hverjum sem væri gott for-
dæmi. Hún bar sitt fallega höfuð hátt
og geislaði af áhuga á þeim viðfangs-
efnum sem hún tók sér fyrir hendur.
Lilja tók þátt í undirbúningi kosn-
ingabaráttunnar af lifandi áhuga,
mætti á ráðstefnu frambjóðenda og
síðast sáumst við þegar kosningamið-
stöð okkar á Akureyri var formlega
opnuð á dögunum. Þá voru framund-
an tónleikar á vegum unga fólksins og
fleiri atburðir sem Lilja var með í að
undirbúa af lífi og sál. Síðasta fram-
lag hennar til baráttunnar, blaða-
grein um hagsmunamál öryrkja eða
fólks sem lent hefur í erfiðum veik-
indum, birtist að henni látinni sl.
fimmtudag. Lífið kvaddi hún á sjálf-
um 1. maí eins og áður sagði.
Það er með miklum söknuði sem
við kveðjum þessa ungu og glæsilegu
baráttukonu sem er nú tekin frá okk-
ur svo alltof, alltof snemma. Minning-
in um hana er björt og huggun að vita
að hún lifði sínu stutta lífi fallega og
með reisn. Blessuð sé minning henn-
ar.
Ég votta foreldrum, systkinum og
öllum aðstandendum samúð mína og
fjölskyldu minnar.
Steingrímur J. Sigfússon.
Hvernig er hægt að kveðja svo
yndislega manneskju sem var rifin
frá okkur í blóma lífsins? Kannski er
betra að líta á þetta sem smá pásu.
Við hittumst án efa á ný þar sem við
getum fundið hlýjuna frá þér, séð fal-
lega brosið þitt og hlegið saman.
Hvert einasta bros, hver einasti hlát-
ur, og hver einasti stórsigur þinn í líf-
inu mun fylgja okkur að eilífu.
Gleðji þig guðsstjörnur,
sem gladdi bezt
mig, og mörgu sinni,
vegstjarnan fagra
vizku þinnar,
ástjarðar ljúfasta ljós!
(Jónas Hallgrímsson.)
Þetta er ekki endirinn og við mun-
um líta framtíðina björtum augum
eins og þú gerðir alltaf.
Sigrún Lára og Hafþór.
Ég á erfitt með að koma hugsunum
mínum á blað. Ég gæti skrifað svo
margt um persónuleika Lilju, hluti
sem allir sem kynntust henni vissu.
Um það hversu mikil hetja hún var,
um æðruleysi hennar og styrk, lífs-
gleði og þokka. Um bjarta brosið
hennar og bera skallann sem hún bar
með stolti. Um gleðina sem henni
fylgdi og styrkinn sem hún veitti öðr-
um. Um það hversu stórkostleg
manneskja, félagi og vinur hún var.
En það sem mig langar mest til að
skrifa um er það hvað Lilja gerði fyrir
mig.
Lilja kenndi mér að sýna æðruleysi
gagnvart hinum ýmsu smávægilegu
vandamálum lífsins. Hún hvatti mig
til að njóta lífsins, njóta tónlistar,
dansa eins og vitleysingur, berjast
fyrir því sem skipti mig máli, sinna
áhugamálum mínum, syngja, brosa,
sýna öðru fólki áhuga, kynnast sem
flestum, sýna mig og sjá aðra, fara á
listasýningar, skilja engan útundan,
segja ,,ég elska þig“, vera pólitískt
þenkjandi, hugsa um jafnréttismál og
náttúruvernd, rækta sjálfa mig og um
fram allt, að lifa lífinu lifandi. Þetta
allt gerði Lilja og meira til. Ég verð
leið þegar ég hugsa til þess að ég fái
ekki að kynnast henni betur en um
leið er ég óendanlega þakklát fyrir
þann stutta tíma sem mér var gefinn
með henni. Með þessari gyðju sem ég
trúi að hafi verið send á jörðina í
þennan allt of stutta tíma til þess að
vera fyrirmynd og til að vekja okkur
til umhugsunar um það hvað virki-
lega skiptir máli í þessu lífi okkar.
Lífið er stutt og óútreiknanlegt.
Lilja kenndi mér að það er líka of
verðmætt til þess að við leggjum okk-
ur ekki fram við að kynnast náung-
anum og njóta verðmætanna sem í
kringum okkur eru, mannlífs, menn-
ingar, tónlistar, náttúru, vináttu.
Því hafin yfir hversdagsleikann gráa
ert þú hjartans vina mín
ég ljósið slekk og langt í fjarskann bláa
leitar hugurinn til þín.
Hjálmar.
LILJA
GUÐMUNDSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Lilju
Guðmundsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Sveinn Arnarsson,
Heiða Rún, Elísabet Björk, Heiða
Björk, félagar í VG á Akureyri,
Baldvin H. Sigurðsson, Hlynur
Hallsson og Þuríður Backman.