Morgunblaðið - 06.11.2006, Blaðsíða 21

gæludýr
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. NÓVEMBER 2006 21
Eftir Bergþóru Njálu Guðmundsdóttur
ben@mbl.is
HANN Stubbi litli er „doldið ræf-
ilslegur“, lágur vexti og einn af ör-
fáum þrífætlingum þessa lands.
Aðrir hvuttar eiga það til að leggja
hann í hálfgert einelti og reyndar
hross líka en hann lætur hvergi
deigan síga og fer mikinn í að reyna
að stjórna skepnum, mönnum og
jafnvel heilu reiðnámskeiðunum.
Sennilega var það ást við fyrstu
sýn þegar Ása Hlín Benediktsdóttir
trommaði af stað með ferm-
ingaraurana sína árið 1998 til að
velja sér hvolp af íslensku fjár-
hundakyni. „Hann er eiginlega ör-
verpi því ég keypti minnsta og ræf-
ilslegasta hvolpinn úr gotinu. Þess
vegna er hann aðeins minni en hann
á að vera. Hann var líka hálfhárlaus
þegar ég fékk hann. Pabbi hans var
samt einhver póstkortahundur,“
segir hinn stolti eigandi hlæjandi.
„Vandræðin byrjuðu eiginlega
fyrir fjórum árum þegar tík beit
Stubba í afturfótinn,“ heldur hún
áfram þegar hún rifjar upp hvernig
hann mátti sjá á bak einum fæti
sínum. „Hann var í gifsi heillengi og
var rétt búinn að ná sér þegar hann
strauk og hljóp yfir Miklubrautina.
Þar varð hann fyrir bíl og var skil-
inn eftir í vegkantinum.“
Afbrýðisamur út í hrossið
Stubbi má þakka fyrir að hafa
orðið á vegi miskunnsams Samverja
sem dreif hann upp á Dýraspítalann
í Víðidal. „Hann gat ekki staðið í
annan framfótinn, aðra vígtönnina
vantaði og hann var bæði rifbeins-
og axlarbrotinn. Þegar dýralækn-
irinn sagði mér að það þýddi ekkert
annað en að svæfa hundinn setti ég
hann út í bíl og fór með hann á
Dýraspítalann í Garðabæ þar sem
hann hafði áður fengið hjálp. Lækn-
arnir þar sögðust myndu gera það
sem þeir gætu og björguðu hon-
um.“
Eftir það var Stubbi með fatla í
ár því fóturinn hafði lamast. „Ég
vonaðist alltaf eftir því að hann
fengi mátt í fótinn en þegar löppin
var orðin visin og hann var farinn
að berja henni alls staðar utan í lét
ég taka hana af.“
Engu að síður spjarar Stubbi sig
með ágætum. „Dýralæknirinn ótt-
aðist að hann gæti orðið grimmur
eða pirraður út af þessu en hann er
alveg jafn ljúfur og hann hefur allt-
af verið,“ segir Ása Hlín. „Ég vinn í
reiðskólanum hjá Topphestum í
Garðabæ og þar eru krakkar að
vesenast í honum allan daginn á
sumrin. Aðrir hundar í hesthús-
unum eiga það til að ráðast á hann
því þeir sjá að hann er öðruvísi og
hann verður að geta haldið í við
hestana ef hann á að vera öruggur
fyrir þeim. Almennt gengur það vel
en stundum þó ekki. Hesturinn
minn reynir nefnilega oft að stinga
hann af með því að byrja reiðtúrinn
af miklu krafti. Stubbi fer í taug-
arnar á honum því hann er svo af-
brýðisamur, urrar og bítur í lapp-
irnar á hrossinu þegar ég klappa
því. Stubbi hefur þó vit á því að
hlaupa til baka og bíða inni í hest-
húsinu þegar hann missir af lestinni
svo hann fái frið fyrir hinum hund-
unum.“
Vill bara camenbert
Sjálfsbjargarviðleiti hvutta er
með eindæmum og sömuleiðis er
hann óskaplega stríðinn. „Til dæmis
finnst honum voðalega gaman að
bíta í hælana eða hækilinn á hest-
inum akkúrat þegar hann er að fá
sér úr síldartunnu sem er uppi í
húsi svo það sturtist úr henni yfir
þá báða. Ef maður kallar nafnið
hans svolítið hátt syngur hann og
spangólar með manni. Og hann vill
fá að stjórna því hvenær heim-
ilisfólk fer í bólið, röflar í því og
reynir að drösla því inn í rúm ef
honum finnst vera kominn hátta-
tími. Honum finnst afleitt að fara
einn inn að sofa.“
Þá er Stubbi bara talsvert póli-
tískur og hefur t.a.m. tekið þátt í
mótmælagöngu gegn Kára-
hnjúkavirkjun svo eitthvað sé nefnt.
Og Ása Hlín viðurkennir að senni-
lega sé seppi svolítið fordekraður.
„Kannski er það af því að við höfum
viljað bæta honum upp fót-
armissinn,“ segir hún og útlistar
nánar í hverju spillingin er fólgin.
„Ef það er pitsa á borðum vill hann
bara miðjuna en ekki kantana.
Hann étur ekki pylsur nema það sé
tekið utan af þeim og ekki lifr-
arpylsu heldur og verður sármóðg-
aður ef hann fær ekki þessa þjón-
ustu, setur pylsuna á gólfið og ýtir
henni í áttina að manni. Og þegar
ostar eru í boði borðar hann bara
camenbert en lítur ekki við þessum
venjulegu.“
Uppátæki Stubba eru fjölmörg
og Ása Hlín hefur verið að dunda
sér við að setja saman litla barna-
sögu um ævintýri hans. „Það væri
gaman að geta haft alvöru-
ljósmyndir með svona sögu,“ segir
hún og vonast til að einhvern tím-
ann verði Stubbi að hetju í bók sem
ratar í hendur ungra lesenda.
Stríðinn og
stjórnsamur
þrífætlingur
Morgunblaðið/ÞÖK
Vinir Stubbi fylgir Ásu Hlín eftir hvert sem er og lætur lapparleysið ekki aftra sér.
Helmingurinn
af ánægjunni
Ármúli 26 / Sími 522 3000 / www.hataekni.is
Njóttu til fulls ánægjunnar af því
að horfa á gott sjónvarp með
KEF heimabíói.
KEF hefur þróað þá einstöku
tækni að staðsetja „tweeter“
hátalarann í miðju bassa-
hátalarans. Hljómurinn hefur því
eina uppsprettu, í staðinn fyrir
tvær, eins og í hefðbundnum
hátölurum.
Fyrir vikið stækkar sæti bletturinn
heima hjá þér (sweet spot) og
hljómurinn dreifist um mun
stærra svæði í rýminu.
KEF hefur einkaleyfi á þessari
tækni og kallar hana „Sit-any-
where Uni-Q“ tækni.
Hljómurinn verður jafnari
(hljóðdreifing, ekki hávaði) og
upplifunin á bæði mynd og
hljóði verður öll miklu betri.
Fyrir utan háþróaða tækni hefur
KEF lagt mikla áherslu á
glæsilegt útlit, nútímalega og
stílhreina hönnun sem fyrir
marga er hinn helmingurinn af
ánægjunni.
KEF KHT3000 P
IP
A
R
• S
ÍA
• 6
0
5
6
0