Morgunblaðið - 06.11.2006, Blaðsíða 34

Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN STEFÁNSSON,
áður til heimilis
á Bústaðavegi 89,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðjudaginn
7. nóvember kl. 13.00.
Stefán Jónsson, Sigríður Sveinsdóttir,
Karen Jónsdóttir, Þröstur Eyjólfsson,
Bryndís Jónsdóttir, Ágúst Ingi Andrésson,
Steinunn Jónsdóttir, Hallur Ólafsson,
barnabörn og barnabarnaörn.
✝
Ástkær sonur okkar og bróðir,
ÓLAFUR SVERRIR SÖLVASON,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans föstudaginn 3.
nóvember.
Sölvi Ólafsson, Ingibjörg Sverrisdóttir,
Ragnheiður, Vera, Guðrún og Anna Elísabet.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÞÓRÐUR MATTHÍAS SIGURJÓNSSON
bóndi
Fosshólum,
lést föstudaginn 3. nóvember síðastliðinn.
Vilborg Gísladóttir,
Jón Þórðarson,
Guðmunda Anna Þórðardóttir, Sæmundur Kr. Egilsson,
Sigríður Arndís Þórðardóttir, Sigurður Sigurðarson,
Vilborg María Ísleifsdóttir, Sigurður Matthías Sigurðarson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir og langamma,
SVAVA SKAFTADÓTTIR
frá Laxalóni,
er látin.
Útförin fór fram í kyrrþey samkvæmt ósk hinnar
látnu.
Þakkir eru sendar öllum á Dalbraut 27 fyrir einstaka
vináttu á liðnum árum og starfsfólki á B-4 Fossvogi
fyrir frábæra umönnun.
Skafti S. Skúlason,
Sveinn H. Skúlason, Sólveig Erlendsdóttir,
Ólafur I. Skúlason,
barnabörn og barnabarnabörn.
34 MÁNUDAGUR 6. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Leifur Jóhann-esson fæddist í
Reykjavík 14. des-
ember 1918. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 29. september
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Guðríður Helga-
dóttir, f. 9.11. 1873,
d. 21.2. 1958, og Jó-
hannes L.L. Jó-
hannsson, prestur á
Kvennabrekku í
Dölum, f. 14.11.
1859, d. 6.3. 1929. Leifur var
yngstur sinna systkina en Jóhann-
es faðir hans var tvíkvæntur. Með
fyrri konu sinni Steinunni Jak-
obsdóttur átti hann sex börn: Jak-
ob Jóh. Smára, Arnbjörgu, Sig-
urð, Pétur, Flosa og Yngva sem
öll eru látin. Vorið 1898 kvæntist
séra Jóhannes Guðríði Helgadótt-
ur sem gekk börnum hans í móð-
urstað en saman eignuðust þau 11
börn: Elínu, Leif og Hauk, sem öll
til Kaupmannahafnar til að læra
rakaraiðn. Þegar hann hafði lokið
námi komst hann ekki heim vegna
stríðsins og vann því í nokkur ár
við iðn sína í Kaupmannahöfn en
komst heim árið 1945. Hann vann
í fjögur ár á rakarastofu í Eim-
skipafélagshúsinu ásamt Kára El-
ísassyni en árið 1949 tóku þeir sig
saman og settu upp eigin rakara-
stofu, Rakarastofu Leifs og Kára,
á Frakkastígnum, síðar á Njáls-
götu og unnu saman þar í 52 ár
eða til 24.12. 2001 að þeir lokuðu
stofunni. Borgarstjórinn í Reykja-
vík hélt þeim teiti á stofunni af
því tilefni.
Leifur var mikill hestamaður
og átti nokkra gæðinga um ævina
og var hestamennskan líf hans og
yndi. Einnig hafði hann mikla
ánægju af að spila bridge og spil-
aði við sömu félagana í áratugi.
Leifur og Kristbjörg (Bíbí)
bjuggu fyrst á Laugavegi 54 þar
sem Leifur var fæddur og uppal-
inn en fluttu síðan í Rauðagerði
20 þar sem þau bjuggu upp frá
því.
Leifur verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
dóu ung, síðan
Helga, Guðnýju,
Boga, Kristin, Ragn-
heiði, Elínu, Hauk og
Leif. Elín er ein eft-
irlifandi þeirra
systkina. Síðar tóku
þau að sér og ólu
upp Sveinjónu Vig-
fúsdóttur sem er lát-
in.
Leifur kvæntist
Kristbjörgu Hall-
dórsdóttur í ágúst
1948, f. 25. mars
1919, d. 17. des.
2003. Foreldrar hennar voru Guð-
laug Jónsdóttur, f. 1. okt. 1876 í
Norðurgröf í Kjalarneshreppi, og
Halldór Halldórsson, f. 6. júní
1868 á Austurvelli í Kjal-
arneshreppi, bóndi á Jörfa á Kjal-
arnesi og síðar útvegsbóndi í
Austurkoti í Reykjavík.
Leifur ólst upp á Laugavegi 54
og lauk skólagöngu þaðan. Vann
síðan í nokkur ár í verslun Álafoss
í Reykjavík en árið 1938 hélt hann
Kær vinur er kvaddur. Það er
ekki sjálfgert að fjölskyldumeðlim-
ir af eldri kynslóðinni verði vinir
manns. En þannig var það með
Bíbí og Leif. Hann hress og hisp-
urslaus, Bíbí ljúf og steig hægt til
jarðar. Bíbí er látin fyrir fjórum
árum.
Þegar tengdafaðir minn Gísli og
ég litum inn hjá honum á hans
glæsilega heimili, sem alltaf stóð
öllum opið, var Leifur orðinn mik-
ið veikur. Við helltum upp á könn-
una og við seinni bollann sagði
Leifur: „Það má nú fara að nota
mávastellið.“ Ég hafði tekið brúnu
bollana úr eldhúsinu!
Þá fannst mér Bíbí hafa litið yfir
öxlina á honum. Nú eru þau saman
flogin eins og farfuglarnir.
Hestarnir hans Leifs voru hon-
um mikils virði og naut hann þess
að ríða út meðan heilsan leyfði.
Jólin verða án Leifs en hann
hafði orð á því um síðustu jól að
það væri sérstakt að sitja til borðs
með tveimur Leifum en sá yngsti
var sjö ára og farinn að láta til sín
taka eins og nafnarnir.
Þegar húmar að ævikvöldi er
ómetanlegt að eiga góða að eins og
Helgu og Óskar venslafólk hans,
sem hugsaði um hann og allar
hans þarfir.
Fyrir mína hönd, Leifs og barna
okkar þökkum við samfylgdina.
Hvíl í friði.
Þórdís Jónsdóttir.
Leifur móðurbróðir minn er lát-
inn. Hann var yngstur í stórum
hópi systkina frá Kvennabrekku í
Dölum, skírður í höfuðið á bróður
sínum, sem hafði dáið úr barna-
veikinni.
Fyrstu minningarnar um Leif
frænda eru frá heimsóknum á rak-
arastofuna hjá honum og Kára.
Okkur systkinunum frá Reykja-
lundi þótti upphefð að fá að fara til
Leifs móðurbróður, enda þótt
mamma, sem var hárgreiðslukona,
hefði klippt okkur með sóma
fyrstu árin. Í fermingarveislum og
öðrum mannfagnaði heima á
Reykjalundi voru þau hjónin Bíbí
og Leifur ávallt hress og skemmti-
leg. Það var eins og þau gæddu
hvern dag lífi og krydduðu jákvæð
viðhorf með hnyttnum sögum úr
borginni. Þeim varð ekki barna
auðið, en sýndu okkur systkinun-
um hlýju og ástríki eins og þau
ættu okkur.
Þau Bíbí og Leifur höfðu yndi af
hestum og fóru í marga útreiðar-
túra um landið. Leifur átti fáa
hesta, en sinnti þeim vel og fór
gjarnan eftir vinnu að kemba
þeim.
Síðustu árin, sem þeir Leifur og
Kári ráku rakarastofuna, kom ég
einstaka sinnum við hjá þeim til að
fá klippingu, er ég var á ferð í höf-
uðborginni. Það var eins og hjarta
Reykjavíkur slægi á stofunni
þeirra. Gestir og gangandi komu
þangað og tóku púlsinn á þjóð-
arsálinni. Mér fannst það þess
vegna ofur eðlilegt, að rakara-
stofan þeirra væri notuð í kvik-
mynd, svo klassísk sem hún var,
enda voru þeir félagar stoltir yfir
því að stofan komst á breiðtjald-
ið.
Eftirlifandi systur, Elínu, og
fjölskyldu og vinum Leifs sendi
ég innilegar samúðarkveðjur.
Minningin lifir um góðan og
skemmtilegan frænda.
Ólafur Hergill Oddsson.
Það er með söknuði að ég kveð
góðan vin minn Leif Jóhannes-
son, en honum kynntist ég fyrir
mörgum árum þegar sameigin-
legt áhugamál okkar, hesta-
mennskan, leiddi okkur saman í
gömlu hesthúsunum í Neðra
Fáki við Bústaðaveg. Leifur var
þá rígfullorðinn maður en ég
stelpukrakki innan við fermingu
sem var að stíga mín fyrstu skref
í hestamennskunni. Virðing hans
og hlýja við mig, unga stúlkuna,
var einstök og ógleymanleg.
Mörg næstu árin áttum við
margar skemmtilegar stundir
saman í útreiðum á gæðingunum
okkar; á veturna í Reykjavík og
á sumrin á Blikastöðum í Mos-
fellssveit. Sökum vinnu sinnar
reið Leifur einungis út um helg-
ar og því beið ég helganna alltaf
með mikilli eftirvæntingu og á
slaginu hálftvö var lagt af stað í
góðra manna hópi með Leif í far-
arbroddi. Með tímanum hlutum
við Leifur viðurnefnið ,,indíán-
arnir“ enda hvorugt gefið fyrir
hægferð. Nei, við vildum helst
þeysast um á hestunum okkar
sem voru fjörviljugir og eftir
langa reiðtúra um Víðidalinn eða
Rauðhólana var oftar en ekki
komið við í Fáksheimilinu þar
sem ekki var við annað komandi
en að Leifur byði upp á kaffi og
meðlæti. Þar leið tíminn eins og
örskot meðan Leifur sagði mér
frá ævintýrum sínum í hesta-
mennskunni og fékk blik í augun
þegar hann minntist gamalla
vina sinna á borð við gæðinginn
hann Grana.
Leifur var hestamaður af
guðsnáð og hestarnir hans voru
honum allt og því varð það mér
mikil og einstök traustsyfirlýsing
þegar hann lánaði mér Geisla
sinn í Þingvallareið.
Með Leifi er genginn góður
vinur sem varð mér góð fyrir-
mynd í hestamennskunni og um-
gengni við hesta.
Ég get því miður ekki fylgt
Leifi síðasta spölinn, en mun
þess í stað kveikja á kerti í minn-
ingu hans. Ég þykist viss um að
hann hafi það gott þar sem hann
er núna, áreiðanlega á hraðferð
um himnaríki með konunni sinni
á gæðingunum þeirra. Hvíli hann
í friði.
Ragnheiður Ásta.
Leifur Jóhannesson
r og barnabarnab
Morgunblaðið birtir minningargreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minningargrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðjudegi). Ef útför hefur farið fram eða
grein berst ekki innan hins tiltekna skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri
grein. Hægt er að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur, og votta þeim sem kvaddur er virðingu sína án þess að það sé
gert með langri grein. Ekki er unnt að tengja viðhengi við síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli, sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, fæddist, hvar og hvenær hann lést, um for-
eldra hans, systkini, maka og börn og loks hvaðan útförin fer fram
og klukkan hvað athöfnin hefst. Ætlast er til að þetta komi aðeins
fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minningargrein-
unum.
Undirskrift | | Minningargreinahöfundar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í tilkynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á myndamóttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN GUÐMUNDSSON
frá Raufarhöfn,
lést á öldrunarhjúkrunardeild FSA, Seli, að morgni
mánudagsins 30. október.
Hann verður jarðsunginn frá Raufarhafnarkirkju
þriðjudaginn 7. nóvember og hefst athöfnin
kl. 14.00.
Hrefna Friðriksdóttir,
Sigurbjörg Jónsdóttir, Þórarinn Stefánsson,
Friðrik Jónsson, Steinunn Leósdóttir,
Gissur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.