Morgunblaðið - 06.11.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 6. NÓVEMBER 2006 35
Raðauglýsingar 569 1100
Fundir/Mannfagnaðir
Fræðslufundur
Tölvunotkun barna og
unglinga með ADHD
ADHD samtökin, til stuðnings börnum og
fullorðnum með athyglisbrest, ofvirkni og
skyldar raskanir, halda fræðslufund í Safnað-
arheimili Háteigskirkju þriðjudagskvöldið
7. nóvember kl. 20:00. Fyrirlesari er Haukur
Haraldsson sálfræðingur.
Allir velkomnir.
Myndakvöld verður 6. nóv.
kl. 20 í Húnabúð, Skeifunni 11.
Sýndar verða myndir úr Útivist-
arferð sl. júlí þegar gengið var
frá Landmannalaugum í Strút.
Fararstjórinn, Friðbjörn Steins-
son, lýsir myndunum. Aðgangs-
eyrir er 700 kr. og er innifalið
glæsilegt kökuhlaðborð í lok
sýningar.
Sjá nánar á www.utivist.is

MÍMIR 6006110619 II

HEKLA 6006110619 VI

Hamar 6006110619 III

GIMLI 6006110619 III
I.O.O.F. 19
18711068

Félagsstarf
Eftir nóttu aftur kemur
dagur
allt á jörðu ennþá lifnar við.
Blóm í brekku, fuglasöngur fagur
í fjarska heyrist fossins mjúka nið.
Lömbin leika kát og hress í haga
af hafi golan kitlar létt við kinn.
Ennþá sannast endurtekin saga
að undur lífsins hvarvetna ég finn.
(S. Bj.)
Þessar ljóðlínur eru eftir Sig-
rúnu Bjarnadóttur sem nú er
kvödd hinsta sinni langt um aldur
fram. Ég átti því láni að fagna að
góð kynni tókust með okkur Sig-
rúnu fljótlega eftir að ég fluttist
austur að Keldum. Minningarnar
eru margar um Sigrúnu og Val,
manninn hennar, því þar sem Sig-
rún var, þar var Valur og öfugt.
Minningar um þær stundir þegar
við hópur ungra kvenna æfðum og
sungum saman lög með heima-
gerðum textum eftir eina úr
hópnum á ýmsum mannamótum
og þá var mikið hlegið og gert að
gamni sínu.
Sigrún var einstaklega hlátur-
mild, skemmtileg og kraftmikil
kona og kunni svo sannarlega að
lifa lífinu lifandi.
Leiðir okkar Sigrúnar lágu
einnig saman í störfum á vegum
kvenfélaganna og eins í Grunn-
skólanum á Hellu en þar kenndi
Sigrún um árabil og var einstak-
lega farsæll og góður kennari.
Sigrún var mörgum góðum
kostum búin, það lék allt í hennar
höndum, hún var afar listræn,
málaði myndir, saumaði, spilaði á
mörg hljóðfæri og samdi bæði
ljóð og lög.
Sigrún og Valur voru mikið úti-
vistarfólk og voru afar dugleg að
Sigrún Bjarnadóttir
✝ Sigrún Bjarna-dóttir fæddist í
Landsveit 15. júní
1944. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 22. októ-
ber síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Árbæj-
arkirkju í Holtum 28.
október.
ferðast um landið,
það voru skemmti-
legar stundir þegar
þau komu við á
Keldum hjá okkur
Skúla eftir að hafa
brunað á vélsleðan-
um um Rangárvalla-
afrétt. Sigrún var
stofnfélagi Harmon-
ikufélags Rangæinga
og var þar í forystu í
mörg ár, þar naut
hún sín afar vel í
skemmtilegum fé-
lagsskap góðra fé-
laga.
Síðustu ár hafa verið þeim Val
erfið, því bæði hafa þau glímt við
mikil veikindi en aldrei heyrði ég
þau kvarta. Alltaf voru þau jafn
ágæt á að hitta og vil ég nota
þetta tækifæri til að þakka allan
stuðning þeirra við mig á mínum
stjórnmálaferli.
Sigrún var gæfumanneskja og
þau Valur áttu saman góða ævi og
saman áttu þau glæsilegan hóp
afkomenda sem þau voru stolt af.
Að leiðarlokum vottum við
Skúli elskulegum Val og fjöl-
skyldunni allri okkar dýpstu sam-
úð.
Blessuð sé minning Sigrúnar
Bjarnadóttur.
Drífa Hjartardóttir, Keldum.
Það er erfitt að finna orð, til að
kveðja góða vini. Ekki síst það, að
fara að tala í þátíð um þá, sem
hafa verið hluti af nútíðinni. En
nú er komið að því að kveðja Sig-
rúnu Bjarnadóttur, sem ég hef
mátt kalla vinkonu mína síðast-
liðin 15 ár. Kynni okkar hófust í
Tónlistaskóla Rangæinga, en
þangað kom ég með yngsta son
minn, Svan, sem var að læra á
harmóníku. Hún var þá líka að
læra, hafði reyndar spilað á
harmóníku frá unga aldri, en vildi
læra meira. Ég komst seinna að
því, að það var einkennandi fyrir
hana. Hún gerði aldrei neitt hálft,
vildi alltaf bæta sig.
Nokkru seinna varð ég heima-
gangur hjá þeim hjónum, þegar
þau opnuðu heimilið sitt fyrir
okkur, og Grétar Geirsson, kenn-
ari þeirra Svans, kom þangað og
kenndi þeim báðum í stofunni
hennar. Ég sat í eldhúsinu á með-
an Svanur var í tíma, og þá töl-
uðum við Sigrún saman á meðan.
Seinna kom ég oft í eldhúsið, og
alltaf tóku þau hjónin á móti mér,
sem velkomnum og langþráðum
gesti. Umræðuefnin voru óþrjót-
andi og margt að sjá, því Sigrún
var ekki aðeins gædd tónlistar-
hæfileikum, heldur lék allt í hönd-
um hennar. Hún ræktaði rósir,
saumaði og prjónaði, málaði og
teiknaði. Mörg ár var hún handa-
vinnukennari og tónmenntakenn-
ari við Grunnskólann á Hellu, en
hafði fyrir nokkrum árum látið af
því starfi. En listsköpun hennar
hélt áfram, og þegar við töluðum
síðast saman, sagði hún mér frá
málverkunum sínum, og ég hlakk-
aði til að heimsækja hana og fá að
skoða þau. Mennirnir áætla, en
Guð ræður.
Mig langar að lokum til að
þakka allar samverustundirnar og
alla góðvildina við mig og mína
fjölskyldu, ekki síst Svan Bjarka.
Þau hjónin tóku honum, eins og
þau ættu hann, og sama má
reyndar segja um harmóníku-
hljómsveitina alla, en hann byrj-
aði ungur að spila í henni. Það
var ómetanlegur skóli, fyrir ung-
an dreng, að kynnast öllu því
góða fólki.
Kæri Valur, við Úlfar og Svan-
ur Bjarki biðjum Guð að styrkja
þig og fjölskylduna á þessum erf-
iðu tímum, um leið og við þökkum
allar góðu minningarnar.
Rósa.
Fallegur himinninn,
algjörlega heiðskír,
við tvö og hestastóðið
allt í kringum okkur.
Var hægt að hugsa sér
það betra, einn með
minni uppáhaldsfrænku lengst uppi í
sveit? Ég man ekki hvernig stóð á
því að þér datt í hug að keyra út á
túnið, en þarna áttum við ógleym-
anlega stund saman, pikkföst í
græna Saabnum þínum. Það var liðið
langt fram á kvöld og við ákváðum að
bíða fram á morgun með að finna
hjálp sem var gott vegna þess að
þarna átti ég stund með þér sem fer
aldrei úr minni mínu. Við sváfum lít-
ið þessa nótt en töluðum mikið sam-
an og horfðum á hestastóðið leika sér
og slást allt í kringum Saabinn. Mér
fannst eins og þeir tækju ekkert eftir
okkur, kannski vegna þess að Saab-
inn gat alveg eins verið eins og hver
annar grashaugur, svona grasgrænn
eins og hann var. Svona eru allir dag-
ar sem ég átti með þér, fallegir og
bjartir í minningunni. Ofboðslega
leið mér alltaf vel hjá þér, ég var
reyndar svo heppinn að þið Mummi
nenntuð endalaust að vera með mig,
alveg frá því ég var smákrakki. Þú
Ósk Hilmarsdóttir
✝ Ósk Hilm-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 19.
desember 1952. Hún
lést á heimili sínu
21. október síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð í kyrr-
þey.
hjálpaðir mér í gegn-
um próflesturinn,
kenndir mér fyrstu
gripin á gítarinn,
kenndir mér að spila
og syngja House of the
rising sun. Mér fannst
alltaf eins og þú gætir
allt og hefðir svör við
öllu. Þú varst alltaf
jafn glæsileg, hafðir
ekkert fyrir því, krull-
aðir á þér hárið og
brostir síðan bara. Þú
varst einstaklega vel
gerð, gafst alltaf mikið
af þér, varst alltaf tilbúin að hlusta
og eyða þinni orku og tíma í þá sem
leituðu til þín, aldrei of upptekin til
að ræða málin.
Ég man eftir því þegar ég var að
byrja með heildsöluna að ég kom
einn sunnudaginn til ykkar Mumma
og ræddi við ykkur um það hvað það
væri nú erfitt að fá þessa viðskipta-
vini úti á landi til að borga reikn-
ingana. Það endaði auðvitað þannig
að þú varst mætt á skrifstofuna að
rukka fyrir mig daginn eftir og varst
þar næstu mánuðina að hjálpa mér í
því. Svona varst þú nákvæmlega,
ekkert röfl, bara að drífa í hlutunum
og klára verkefnið. Seinna þegar við
ræddum þennan tíma sagðir þú mér
að þér hefði nú fundist þetta
skemmtilegur tími að fá að vinna aft-
ur í miðbænum, í menningunni, rétt
hjá Kaffi Tár og gamla pósthúsinu.
þú gafst mér mikið og einhvern veg-
inn var ég aldrei tilbúinn að sætta
mig við hvert stefndi. Ég vonaðist til
í öll þessi ár að þú mundir ná þér. Við
töluðum aldrei saman eins og þú
værir að fara neitt enda finnst mér
þú enn vera hér, ég vona að ég muni
alltaf finna fyrir þér, elsku frænka.
Ég óska þess innilega að gimstein-
arnir þínir, Kolbeinn, Brynja og
Saga og Mummi og amma Brynja,
muni komast yfir þessa erfiðu tíma.
Ég veit að þér líður vel núna og ert
örugglega búinn að finna hann Malla
þinn aftur.
Hvíl þú í friði, elsku Ósk.
Þinn frændi
Hilmar Finnur.
Við í Lágholti 15 viljum minnast
Óskar með nokkrum orðum. Hún
Ósk eða „mamma hennar Sögu“ eins
og hún var jafnan kölluð hjá okkur
var hreinskiptin kona sem aldrei lá á
skoðunum sínum. Hún tók vel á móti
okkur þegar við fluttum í Mosó á sín-
um tíma og eftir því sem árin liðu
kynntumst við betur. En best kynnt-
umst við er ég tók að mér afleysingar
í Varmárskóla þar sem hún var að
vinna. Hún minnti mig alltaf á
mömmu mína og ég sagði henni það
oft. Báðar háar, grannar, ljóshærðar
og stundum óþægilega hreinskilnar;
meira að segja fæddar á sama árinu,
árið 1952 á „ári drekans“. En hrein-
skilni hennar kunni ég sko að meta.
Hún hafði bein í nefinu og vissi sínu
viti. Við nánari kynni varð okkur
ljóst að skoðanir okkar fóru saman.
Hvort sem við ræddum um uppeldis-
mál, brjóstagjöf eða bara mataræði.
Sýn okkar á lífið var með líkum hætti
og við bjuggum yfir svipaðri heim-
speki. Það var okkar heiður að fá að
kynnast Ósk og hennar fallegu, ljúfu
fjölskyldu. Börn hennar bera henni
fagurt vitni og það fór ekki fram hjá
okkur hve geislaði af allri fjölskyld-
unni. Öll ætíð boðin og búin að að-
stoða okkur ef þurfti og ævinlega
fannst okkur við vera velkomin á
heimili hennar. Einkum Eldey, eldri
dóttir okkar sem verið hefur heima-
gangur hjá Ósk og fjölskyldu síðan
við fluttum í götuna.
Elsku Guðmundur, Kolbeinn,
Brynja og Saga, hjarta okkar og
hugur eru hjá ykkur í ykkar miklu
sorg. Samúðarkveðja frá Sævari,
Eldeyju og Íseyju.
Erna.
Góðir grannar eru gulli betri. Við
höfum ætíð verið heppin með góða
granna í litla raðhúsinu okkar í Mos-
fellsbæ. Nú fréttum við að Ósk Hilm-
arsdóttir einn af okkur eftirminni-
legustu nágrönnunum væri látin.
Mikill samgangur var á milli fjöl-
skyldna okkar enda börnin flest á
áþekkum aldri. Á heimilunum voru
ýmis dýr, kettir og meira að segja
hænsni. Dýrin höfðu mikið uppeld-
isgildi ekki aðeins fyrir börn Óskar
og Guðmundar, heldur einnig okkar
börn og sennilega miklu fleiri börn í
grenndinni. Ósk var náttúrubarn,
hún var mikið fyrir útiveru og sveitin
heillaði hana mjög.
Ósk starfaði síðast sem stuðnings-
fulltrúi í Varmárskóla. Það var gott
að fá hana inn í bekkina því hún
sinnti starfi sínu af áhuga og krafti.
Jafnvel þegar ljóst var að hún átti við
alvarleg veikindi að stríða gaf hún
ekki eftir. Fram á síðustu vikurnar
reyndi hún að mæta til vinnu eins og
hún gat og dáðumst við að þeirri
orku sem enn í henni bjó.
Við eigum góðar minningar um
Ósk. Hún skilur eftir sig ógleyman-
leg spor. Við þökkum samfylgdina og
sendum Guðmundi og börnunum
innilegustu samúðarkveðjur okkar.
Úrsúla Jünemann,
Guðjón Jensson.
Dýpsta sæla og sorgin
þunga
svífa hljóðlaust yfir
storð.
Þeirra máli ei talar tunga,
tárin eru beggja orð.
(Ólöf Sig. frá Hlöðum)
Þú varst bara þriggja ára þegar ég
og Siggi, eldri sonur minn, kynnt-
umst þér. Þar sem þið voruð jafn-
gamlir og innan sömu fjölskyldu urð-
uð þið fljótt góðir vinir og voruð það
alla tíð á meðan Siggi lifði.
Svo oft komst þú hingað niðureftir
og sagðir: „Siggi, viltu leika?“ Og
það skipti orðið ekki máli hvort Siggi
væri viðlátinn. Þú fékkst lánaðar
teiknimyndabækur, t.d. Lukku-
Láka og Tinna, settist í bekkinn í
sjónvarpsholinu og last svo tímunum
skipti. Það var ósköp notalegt að vita
af þér þarna.
Á unglingsárunum komstu líka
oft, þú varst með ýmis áhugamál og
leitaðir mikið til Óskars frænda þíns,
sem átti ráð við mörgu. Úr þessu
Jóhann Fannar
Ingibjörnsson
✝ Jóhann FannarIngibjörnsson
fæddist í Reykjavík
17. júní 1972. Hann
lést af slysförum 16.
ágúst síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Ytri-
Njarðvíkurkirkju
26. ágúst.
varð mikil væntum-
þykja ykkar á milli.
Ég gleymi aldrei þeg-
ar þú hjálpaðir okkur
við að skipta um ofn í
vandræðum okkar.
Við vildum að sjálf-
sögðu borga þér fyrir
þetta, þar sem þetta
var orðin atvinna þín.
En þú sagðir: „Nei, ég
er svo ánægður að
geta loksins gert eitt-
hvað fyrir Óskar
frænda minn, hann er
búinn að gera svo mik-
ið fyrir mig.“ Við urðum orðlaus.
Eftir að Siggi dó, varðst þú yngri
syni okkar Óskari Inga sem stóri
bróðir.
Hve oft komst þú ekki til okkar
seinni árin að horfa á Liverpool-leiki
og lifðir þig þvílíkt inn í leikina með
frændum þínum hér.
Og hve gaman þú hafðir af því að
fara í íþróttahúsið með öllum frænd-
unum að leika þér í fótbolta.
Elsku Jóhann, við komum til með
að sakna þín. Þú lífgaðir tilveru okk-
ar ómetanlega á allan hátt.
Guð varðveiti þig að eilífu og ást-
arþakkir fyrir allt.
Elsku Gréta og litlu sólargeislarn-
ir: Ástríður Halla, Júlía Steinunn og
Katrín Ósk, megi Guð styrkja ykkur
og vernda alla tíð. Votta ykkur og öll-
um öðrum aðstandendum mína
dýpstu samúð.
Bjarney Finnbogadóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Minningargreinar