Morgunblaðið - 17.11.2006, Qupperneq 46

46 FÖSTUDAGUR 17. NÓVEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jón HannesGuðmundsson
(Jónsi) fæddist í
Reykjavík 17. ágúst
1977. Hann lést á
heimili sínu, deild
20 á Landspítal-
anum í Kópavogi,
12. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Inga Dóra
Jónsdóttir, f. 11.
júní 1959 og Guð-
mundur Ingi Krist-
insson, f. 14. júlí
1955. Albróðir
Jónsa er Bjarni Þór Guðmunds-
son, f. 7. desember 1978, Sam-
býliskona Erla Björg Péturs-
dóttir, f. 21. október 1977, sonur
þeirra er Mikael Máni, f. 16.
ágúst 2006. Inga Dóra og Guð-
mundur skildu.
Eiginkona Guðmundar er
Hulda Margrét Baldursdóttir, f.
30. júlí 1962. Synir þeirra eru
Baldur Freyr, f. 5. febrúar 1985,
Davíð Örn, f. 16.
júlí 1987, Guð-
mundur Ingi, f. 4.
janúar 1992 og
Georg Daði, f. 6.
maí 1994.
Síðari maður
Ingu Dóru var
Aðalbjörn Gröndal,
f. 2. nóvember 1961.
Þau skildu. Börn
þeirra eru Ágúst, f.
20. ágúst 1984 og
Sædís Hulda, f. 10.
júlí 1990.
Sambýliskona
Ágústar er Guðrún K. Reyn-
isdóttir, f. 5. ágúst 1984. Börn
þeirra eru Reynir Aðalbjörn, f.
11. október 2003 og María Rán, f.
25. apríl 2006.
Jónsi bjó á deild 20 á Landspít-
alanum í Kópavogi frá 8 ára
aldri.
Útför Jónsa verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Ég var vakin um nótt og mér sagt
á hlýlegan hátt að þú værir dáinn,
elsku Jónsi minn. Það kom mér mjög
á óvart því þú hafðir ekki verið veik-
ur eins og svo oft þegar ég hélt að þú
mundir ekki lifa af. Þú hefur átt ótrú-
legt líf og gengið í gegnum ótrúleg-
ustu hluti en þinn tími var ekki kom-
inn fyrr en nú. Þínu hlutverki hér
meðal okkar hefur þú nú lokið.
Ég er svo þakklát fyrir að hafa
fengið að vera mamma þín, ég var
bara 18 ára þegar þú komst yndis-
lega fallegur og heilbrigður. Þegar
þú varst mánaðargamall fékkst þú
þennan voðalega sjúkdóm sem gerði
svo mikinn usla í þínu lífi og breytti
öllu, þar með byrjaði þitt andlega
ferðalag í átt til frelsisins. Ég á svo
fallegar minningar um þig, elsku
drengurinn minn, þú kenndir mér að
vera þakklát fyrir allt það smáa sem
við stundum tökum ekki eftir og okk-
ur finnst bara sjálfsagt. Þú kenndir
mér hvað sannur kærleikur þýðir, þú
sýndir mér að við þurfum ekki að
vera fræg eða gera eitthvað merki-
legt til að vera stórkostlegar persón-
ur.
Það sem einkenndi þig var þessi
mikla gleði og kærleikur sem þú virt-
ist vera með sérstakan aðgang að og
brosið þitt og hlýjan sem geislaði frá
þér bræddi hvert einasta hjarta sem
færði sig nær þér.
Ég sakna þín, elsku Jónsi minn, þú
hefur lýst upp líf mitt og gefið mér
einstaka gjöf, elsku þína sem ég
varðveiti í hjarta mínu að eilífu ég fel
þig nú Guði, nú ert þú frjáls.
Englarnir elsku Jónsi minn
er gæta þín nú
þegar gekkst um
Gullna hliðið inn
í gleði von og trú
þeir vilja vaka yfir þér
vinurinn sanni og góði
nú hinstu kveðju færð frá mér
í fátæklegu ljóði.
(ÁS.)
Mamma.
Elsku Jónsi þú varst og verður
alltaf hetjan okkar. Líf þitt var svo
sannarlega þrautarganga og þú
barst þinn kross allt þitt líf. Alltaf var
stutt í brosið þitt og hlátur sem yljaði
hjartarætur okkar sem þótti svo
vænt um þig, en stóðum vanmegnug
hjá og gátum svo lítið fyrir þig gert.
Að koma á deild 20 á LSH í Kópa-
vogi þar sem þér leið alltaf eins vel og
kostur var og var heimili þitt til langs
tíma var einstakt. Kærleikurinn
hreinlega flæddi á móti manni þegar
við komum í heimsókn. Starfsfólkið
var svo gott við þig og við vitum að
þér þótti afskaplega vænt um þetta
fólk, sem reyndist þér svo vel.
Fyrir mig og alla fjölskylduna var
ómetanlegt að hafa engar áhyggjur
að umönnun þinni því hún gat ekki
verið betri. Bestu þakkir fyrir það
kæra starfsfólk deildar 20 á LSH í
Kópavogi. Fallegi góði Jónsi, við
kveðjum þig með ást og virðingu og
þúsund kossum, frjálsan eins og fugl-
inn.
Víst er þetta löng og erfið leið,
og lífið stutt og margt, sem út af ber.
En tigið gegnum tál og hverskyns neyð
skín takmarkið og bíður eftir þér.
(Steinn Steinarr)
Pabbi, Hulda, Baldur Freyr,
Davíð Örn, Guðmundur Ingi
og Georg Daði.
Elsku Jónsi, við kveðjum þig með
söknuði.
Þú hefur staðið þig eins og hetja
og verið svo duglegur alla tíð. En nú
hefur slokknað á kertinu þínu, þú ert
loksins frjáls og laus við allar þján-
ingar.
Þó okkur finnist mjög sárt að
kveðja þig vitum við að þú ert kom-
inn á betri stað. Við viljum þakka þér
fyrir allar stundirnar okkar saman.
Okkur þykir svo vænt um þig.
Minningarnar um þig eru vel
geymdar í hjarta okkar. Við gleym-
um þér aldrei.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlauztu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn,
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
(Valdimar Briem.)
Hvíldu í friði, elsku bróðir, mágur
og frændi.
Hinsta kveðja
Ágúst, Guðrún Kristjana,
Reynir Aðalbjörn og
María Rán.
Þegar ég frétti að þú værir dáinn,
átti ég erfitt með að meðtaka það. Þú
hefur alltaf verið partur af mínu lífi
síðan ég man eftir mér. Þegar ég
hugsa til baka sé ég hversu duglegur
þú varst.
Þú gafst aldrei upp, sama hvað
gekk á. Þú varst sannkölluð hetja,
það er ekki hægt að lýsa því með orð-
um hversu kær þú ert mér og hversu
mikið ég elska þig. Það er sárt að þú
sért farinn en ég veit þú ert á betri
stað þar sem þú ert frjáls og þarft
aldrei að hafa neinar áhyggjur af
neinu. Þú varst fallegur ungur
drengur og heillaðir alla í kringum
þig.
Ég mun sakna þín rosalega mikið,
elsku Jónsi minn, en kannski hitt-
umst við aftur einhvern daginn á
þessum yndislega stað. Megi engl-
arnir gæta þín
Ef sólin kemur upp á morgun
rís hún upp í dökkt næturhúmið
með stjörnur í bakgrunni og rísandi blóm á
jörðu
hún mun tákna nýtt upphaf og ný tækifæri
Nýjan dag
fyrir mig og þig
og aðra sem leggja hart að sér
hún mun ljóma allan daginn
og lýsa upp himininn
hún hefur mikilvægu hlutverki að gegna
hún er líf okkar.
Seint um kvöld
dofnar sólin uns hún sofnar
stuttum svefni
systir hennar, nóttin
tekur við skyldum hennar
og heldur áfram
gangi lífsins
(SHA)
Ástarkveðja
Sædís litla systir.
Stundum kemur örvænting
til mín eins og refsinorn
og öskrar í eyru mín:
þú getur ekki gengið
þú getur ekki notað
hendur þínar.
Þegar sorgin sker hjarta mitt
heyri ég hlýja rödd hvísla.
Hugur þinn skynjar heiminn
í sárustu sorg og dýpstu gleði
Og ég finn kærleika umvefja mig
í nálægð vina minna
eins og stjörnur jóla
sem lýsa sáttfúsum augum okkar.
og lífsgleðin mín kemur á ný
og sigrar
(Ásdís Jenna Ástráðsdóttir)
Jón Hannes (Jónsi) sem við köll-
uðum hann í daglegu tali hér á deild
20, var yndislegur ungur maður og
kær vinur okkar allra, við þökkum
samverustundirnar en í minningu
verður hann áfram meðal okkar
Kveðja
Heimilisfólk og starfsfólk
á deild 20.
Jón Hannes
Guðmundsson (Jónsi)
✝ Anna Hauks-dóttir fæddist í
Reykjavík 20. jan-
úar 1948. Hún lést á
gjörggæsludeild
Landsspítala – há-
skólasjúkrahúss 9.
nóvember síðastlið-
inn. Anna ólst upp í
Hafnarfirði og bjó
þar alla tíð að und-
anskildum síðustu
tveimur árum er
hún bjó í Reykjavík.
Foreldrar Önnu
voru Sigurjóna Sig-
urðardóttir, f. 8. febrúar 1919, d.
8 ágúst.2001, og Haukur Krist-
jánsson, f. 2. júní 1923, d. 17. jan-
úar 1984. Anna ólst upp í stórum
systkinahópi og átti hún þrjú hálf-
systkini Sigrúnu Davíðsdóttir,
Guðmund Davíðsson og Herdísi
Hauksdóttur. Anna var elst barna
Sigurjónu og Hauks en systkini
hennar eru Sigríður, f. 25. desem-
ber 1948, Kristján,
f. 9. ágúst 1950,
Þráinn, f. 18.ágúst
1952, Sjöfn, f. 10.
október 1958 og
Haukur, f. 10. mars
1960.
Anna giftist 22.
ágúst 1970 Ægi
Hafsteinssyni og
áttu þau saman
dóttur Jónu Sjöfn, f.
17. júlí 1979, d. 4.
maí 1997. Anna og
Ægir slitu sam-
vistum árið 1993.
Anna giftist Heimi Guðjónssyni
í september 1999 og bjó með hon-
um til dauðadags. Heimir á þrjár
dætur frá fyrra hjónabandi,
Höllu, Söru og Söndru og fjögur
barnabörn.
Anna var sjúkraliði að mennt.
Anna verður jarðsungin frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku Anna, nú á kveðjustund
hrannast minningarnar upp. Við
vorum fæddar á sama ári, sátum
saman í skóla og vorum samrýndar
til unglingsára. Það var aldrei logn-
molla í kringum þig, þú varst alltaf
að flýta þér og allt hefði helst átt að
gerast í gær. Þú varst með eindæm-
um barngóð, börn og þeir sem minna
máttu sín löðuðust að þér. Ég verð
þér ævinlega þakklát fyrir hve góð
og hjálpsöm þú varst Sigurjóni syni
mínum á uppvaxtarárum hans. Lífið
fer misjöfnum höndum um okkur
mannfólkið og þú fékkst svo sann-
arlega að finna fyrir erfiðleikunum.
Eftir níu ára hjónaband eignuðust
þið Ægir dóttur sem var augasteinn-
inn ykkar beggja en sá hörmulegi at-
burður gerðist að Jóna Sjöfn
drukknaði í Bláa Lóninu fyrir níu ár-
um sem varð til þess að lífsvilji þinn
varð að engu. Þú háðir baráttu við
Bakkus en hann er harður húsbóndi
og gaf þér engin grið. Það var stund-
um næsta óbærilegt að horfa upp á
kvöl þína en sem betur fer komu
góðar stundir inni á milli og það eru
stundirnar sem við verðum að horfa
til. Þú talaðir alltaf um dætur og
barnabörn Heimis af mikilli ást og
hlýju og barnabörnin hans voru líka
þín. Síðastliðið sumar áttum við
systur skemmtilegan tíma saman úti
í Svíþjóð hjá Sjöfn systur okkar og
núna eru þær minningar ómetanleg-
ar. Sjöfn, Andrés og börnin voru þér
svo mikils virði og þú fylgdist með
öllu sem var að gerast hjá þeim.
Ég votta Heimi, Guðjóni, föður
hans, dætrum og barnabörnum mína
dýpstu samúð á þessum erfiðu tím-
um.
Elsku systir, mín hinsta ósk til þín
er að nú sértu komin þangað sem þú
þráðir svo heitt að fara.
Hvíl í friði
Sigríður Hauksdóttir.
Elsku Anna, við í fjölskyldu þinni í
Eskilstuna eigum eftir að sakna þín
sárt, allra símtalanna og svo varst þú
svo dugleg að heimsækja okkur til
Svíþjóðar. Við viljum þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við höfum
átt saman. Í sumar heimsóttir þú
okkur eins og venjulega og var það
yndislegur tími með þér. Þú dekr-
aðir við okkur og naust þín með
börnunum og við nutum þess að vera
með þér.
Anna mín, við þökkum þér fyrir
allar yndislegu stundirnar og mun-
um minnast þeirra.
Þín systir
Sjöfn og fjölskylda.
Nú þegar við kveðjum Önnu kem-
ur margt upp í hugann. Tíminn sem
við áttum saman á Þúfubarðinu þeg-
ar stórfjölskyldan hittist var yndis-
legur. Þær voru líkar mæðgurnar,
Anna og Jóna eldri, elskuðu að búa
til mat og baka, sunnudagskaffið var
oft eins og fermingarveisla. Anna
átti alltaf fallegt heimili þar sem allir
voru velkomnir. Dætur okkar
þekktu Önnu sem hjartahlýja konu
og þótti mjög vænt um hana. Anna
var mikill húmoristi gerði grín að
sjálfri sér og sá spaugilegu hlutina í
lífinu. Anna tók að sér fólk sem átti
bágt, ein jólin var hún með andlega
fatlaðan einstakling á aðfangadags-
kvöld vegna þess að hann átti engan
að, þannig var Anna, hún vildi ekki
vita af neinum einum á jólunum og
lýsir þetta persónuleika Önnu vel.
Guð gaf henni Jónu Sjöfn en tók
hana aftur og eftir þá erfiðu lífs-
reynslu reyndist henni lífið erfitt.
Anna eignaðist í gegnum Heimi fjöl-
skyldu, þrjár ungar stúlkur sem eiga
fjögur börn sem voru hennar ömmu-
börn og yndislegan tengdaföður og
tengdafjölskyldu sem stóð alltaf við
bakið á henni á erfiðum stundum.
Við kveðjum kæra systur, mág-
konu og frænku með virðingu.
Haukur, Sjöfn og dætur.
Í dag er til moldar borin áskær
vinkona mín, Anna Hauksdóttir. Það
eru ekki nema nokkrir dagar síðan
ég sat hjá henni ásamt Andra syni
mínum og við þáðum gómsætar
kræsingar, og áttum yndislega
stund með henni. En fljótt skipast
veður í lofti. Hræðilegt slys verður
og Anna er öll. Og eiginmaður henn-
ar liggur mikið slasaður á sjúkra-
húsi. Allar fallegu minningarnar sem
ég á um Önnu streyma fram í huga
minn. Hún var einn minn kærasti
vinur og alltaf til staðar fyrir mig.
Anna var sjúkraliði að mennt og við
kynntumst fyrir mörgum árum þar
sem við unnum saman. Þessi kona
sem geislaði af orku og kærleika lað-
aði alla að sér sem á vegi hennar
urðu.
Fyrir átta árum varð hún fyrir
þeirri miklu sorg að missa einkadótt-
ur sína Jónu Sjöfn af slysförum, þá
tæplega 18 ára gamla. Þessi atburð-
ur varð henni slíkt reiðarslag, að líf
hennar varð aldrei samt aftur. Öll sú
ást og umhyggja sem Jóna hafði
fengið hjá mömmu sinni fór nú til
litlu barnabarna eiginmanns hennar,
sem litu á hana sem ömmu sína. Hún
var þeim einstaklega góð og gerði
allt sem hún gat fyrir þær, kenndi
þeim að baka og sauma, og gerði
eitthvað sem þeim þótti gaman þeg-
ar þær voru hjá henni. Því er missir
þeirra mikill.
Anna átti við heilsuleysi að stríða
síðustu ár, en hún lét það ekki aftra
sér frá því að hugsa um aðra og gerði
oft meira en hún í rauninni gat. Hún
átti í vændum stóra aðgerð, og erf-
iða, en nú er hún komin á þann stað
þar sem þrautir og þjáning eru ekki
til. Nú hefur hún tekið Jónu sína í
faðminn og þær mæðgurnar samein-
ast á ný. Anna var mér, mínum börn-
um og móður minni mjög kær. Hún
elskaði Andra son minn ofurheitt, og
hann var alltaf svo glaður að hitta
Önnu. Hún passaði hann stundum
fyrir mig, og þá var sko gaman hjá
þeim. Hann skilur þetta ekki, að
Anna sé farin, en ég mun halda
minningu hennar lifandi.
Anna var mjög bænheit og ef hún
vissi um veikindi eða erfiðleika hjá
vinum eða ættingjum, þá bað hún
fyrir því fólki og gerði allt til að
hjálpa. Anna hugsaði meira um aðra
en sjálfa sig, og vildi allt fyrir aðra
gera, en óskaði einskis í staðinn. Við
töluðum saman oft í viku. Ég á eftir
að sakna hennar svo mikið og það
kemur enginn í staðin fyrir hana. En
það sem huggar mig er að nú hefur
hún loksins komist til Jónu og fundið
frið.
Ég votta eiginmanni hennar, öll-
um systkinum hennar og fjölskyld-
um þeirra samúð mína, og einnig
stjúpdætrum, mökum þeirra og
barnabörnunum fjórum. Þau hafa
misst mikið. Að lokum vil ég sér-
staklega þakka Diddu systur Önnu
fyrir þann hlýhug sem hún hefur
sýnt mér.
Guð geymi þig, elsku Anna, og þú
munt ávallt vera í huga mér og
hjarta.
Þín vinkona
Margrét Gunnars.
Elsku Anna mín.
Ég á bágt með að trúa því að þú
sért farin. Ég vil þakka þér fyrir all-
ar okkar samverustundir. Þú hjálp-
aðir mér mikið þegar ég flutti í
Hafnarfjörðinn og þekkt engan. Ég
var svo heppin að kynnast þér, þú
gast alltaf hjálpað mér þegar ég átti
erfitt og varst góður vinur, elsku
Anna mín. Þú varst búin að ganga í
gegnum erfið veikindi og mikla sorg
við missi á einkadóttur þinni, ég veit
að hún hefur tekið vel á móti þér. Þú
varst gestrisin og myndarleg hús-
móðir og það var ávallt yndislegt að
koma til þín. Ég á eftir að sakna
kaffisopanna okkar og hlátursins og
geta hringt og fengið ráð hjá þér, því
þú varst ansi góð í því að hjálpa öðr-
um. Hvíl þú í friði, elsku vinkona, ég
bið Guð að blessa systkini þín, Heimi
og fjölskyldu hans og veita þeim
styrk.
Þú, Guð, ert minn, ég á þig að,
ég er í höndum þínum,
mitt veika hjarta huggar það
á harmaferli mínum.
Ég veit þitt voldugt ráð
er viska dýr og náð,
því gleðst ég, Guð, í þér,
er gleðisólin mér
í heimi hverfur sýnum.
(Helgi Hálfdánarson)
Þín vinkona
Kolbrún.
Anna Hauksdóttir