Morgunblaðið - 24.11.2006, Síða 39

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. NÓVEMBER 2006 39
✝ GuðlaugurBjörgvinsson
fæddist á Hlíðar-
enda í Breiðdal
hinn 22. nóvember
árið 1919. Hann
lést á Sjúkrahúsinu
á Egilsstöðum hinn
16. nóvember síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Sigur-
björg Erlendsdóttir
og Björgvin Jónas-
son.
Guðlaugur fór í
fóstur til hjónanna
Guðlaugar Pálsdóttur og Guð-
mundar Árnasonar á Gilsárstekk
í Breiðdal, þar ólst hann upp til
fullorðinsaldurs. Systkini Guð-
laugs voru níu, nú öll látin nema
Erlendur.
Eiginkona Guðlaugs er Laufey
Soffía Jónsdóttir frá Gilsárvöll-
um í Borgarfirði. Þau eignuðust
þrjú börn, þau eru: Soffía Jóna,
f. 1950, látin sama
ár. Baldur Guð-
mundur, f. 1951,
kvæntur Sesselju
Einarsdóttur frá
Stóra-Steinsvaði,
börn þeirra eru
Guðlaugur, Jóna
Soffía og Krist-
björg. Halldóra
Guðbjörg, f. 1953,
börn hennar og
Kristins Hjaltason-
ar eru Laufey
Soffía, Sigurlaug
Anna, Hjalti Her-
mann og Fanney Björk. Langafa-
börn Guðlaugs eru sex.
Guðlaugur starfaði megin-
hluta ævi sinnar sem vélgæslu-
maður hjá Kaupfélagi Borgar-
fjarðar og Rafmagnsveitum
Ríkisins.
Útför Guðlaugs verður gerð
frá Bakkagerðiskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku afi, það eru ekki allir eins
lánsamir og ég að fá að alast upp
með afa og ömmu og hafa þau ná-
lægt sér langt fram á þrítugsald-
urinn. Nú er komið að kveðjustund
hjá okkur, afi minn. Afi í Odda,
eins og við krakkarnir kölluðum
hann, er látinn. Hann hefði orðið
87 ára núna 22. nóvember.
Ég vil þakka þér, afi minn, allar
stundir sem við höfum átt saman,
hefði ég gjarnan viljað hafa þær
miklu fleiri. Þegar ég kom til ykkar
ömmu í heimsókn, sátum við og
spjölluðum um daginn og veginn.
Þú spurði mig alltaf hvað væri að
frétta en yfirleitt varst það þú sem
sagðir mér meira af fréttum en ég
þér.
Og innkaupaferðirnar fyrir þig,
að kaupa ponturnar. Skyldi fólkið í
búðinni ekki hafa undrast hve
miklu ég ætlaði að moka í mitt litla
nef? Það kom nú alltaf gleðisvipur
á þig þegar ég birtist í dyrunum
með varninginn, gamla pontan var
hrist og staðan tekin. Eitt skiptið
stóð það tæpt hjá okkur, þú varst
að taka síðustu kornin úr pontunni
þegar ég kom í dyrnar. Þá til-
kynntir þú mér að ég hefði komið á
hárréttu augnabliki, þetta hefði nú
verið á mörkunum hjá okkur í
þetta skiptið. Eftir þetta baðstu
mig um að kaupa tvær í einu, þá
yrðirðu alveg öruggur, því það liði
nú varla svo langur tími þar til að
ég kæmi næst í heimsókn, að tvær
dygðu ekki. En fyndist þér hafa
liðið of langur tími milli heimsókna,
hringdi síminn hjá mér. Fyrst var
heilsað og spurt: ,,Hvar hefur þú
alið manninn?“ Og á eftir kom,
hvort að ég væri ekki örugglega
ennþá í þessum heimi. Þú varst
aldrei að skafa utan af hlutunum.
Það er margs að minnast en ekki
hægt að rifja það allt upp hér í
þessum kveðjuorðum.
En, elsku afi, ég hef mikið misst
og við öll en amma mín mest. Ég
ætla að halda áfram að hlúa að
henni og gæta hennar fyrir þig.
Það er sárt og erfitt að kveðja þig
en á sama tíma er ég þakklát fyrir
að hafa átt þig að. Ég ætla að muna
allar góðu stundirnar okkar.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri hönd,
og báran kveður vögguljóð við fjarðar-
strönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró. –
Kom, draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
Syngdu mig í svefninn, ljúfi blær.
Sorgmæddu hjarta er hvíldin jafnan vær.
Draumgyðjan ljúfa, ljá mér vinarhönd,
og leið mig um þín töfraglæstu friðar-
lönd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.–
Kom draumanótt, með fangið fullt af
friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum.)
Blessuð sé minning þín. Kveðja,
þín
Sigurlaug Anna (Lauga).
Elsku afi minn.
Það var margt sem hann afi
minn kenndi mér og það eru marg-
ar minningar sem koma upp í hug-
ann. Ein af þeim sem situr fastast í
mér er eitt kvöld þegar ég var 6
ára gömul og átti að vera sofandi.
Þá kom afi í heimsókn og kíkti inní
herbergið hjá mér og komst af því
að ég var ekki sofandi heldur grát-
andi. Afi settist á rúmstokkinn hjá
mér og fór að spyrja mig hvað væri
eiginlega að, ég sagði honum frá
því að ég ætti aldrei eftir að giftast
neinum af því ég og Hjalti værum
svo mikið skyld. Afi var nú snöggur
til að svara og sagði að ég ætti
örugglega eftir að giftast góðum
manni sem myndi hugsa vel um
mig. Með þessum orðum sofnaði ég
sæl og glöð.
Afi og amma borðuðu alltaf með
okkur á gamlárskvöld þau ár sem
þau bjuggu á Borgarfirði eystra.
Þegar sest var við borðið buðum
við systkinin afa eitthvað að
drekka og þá var það alltaf sama
svarið frá honum „sjaldan hef ég
nú flotinu neitað“ og með þessum
orðum var stokkið af stað og sóttur
drykkur handa honum. Afi var
mjög kátur og vitur maður sem
kunni mjög mikið af skemmtilegum
sögum og hlustaði ég af miklum
áhuga í hvert skipti sem hann sagði
þær.
Ég er rosalega þakklát fyrir
þann tíma sem ég átti með afa og
allar þær minningar sem ég á.
Elsku amma mín, megi guð al-
máttugur styrkja þig og varðveita í
sorg þinni sem og um alla framtíð
Ástarkveðjur,
Kristbjörg.
Jæja, elsku afi, þá er dómarinn
búinn að flauta af – svo ég vitni í
íþróttirnar, fótboltann sem við átt-
um sem sameiginlegt áhugamál.
Ég man að sem ungur drengur
gerði ég mér far um að hlaupa inn
úr boltaleikjum og spjalla við þig
þegar þú komst gangandi niður í
Sólgarð og fékkst þér kaffibolla –
og kannski örlítið í nefið. Þar
fórstu í gegnum helstu fréttir
dagsins, veðrið og tíðindin úr
íþróttunum.
Ég man hve mér fannst
skemmtilegt að fá að taka þátt í
heyskapnum og aðstoða þig við bú-
verkin. Alltaf gastu fengið mann til
að halda að maður gegndi mikil-
vægu hlutverki í því sem var verið
að gera.
Í hvert skipti sem við hittumst
spurðir þú mig frétta úr boltanum
og oftar en ekki rifjaðir þú upp at-
vik úr fótboltanum frá því í „gamla
daga“ þegar þú varst sjálfur að
spila.
Síðast í sumar áttum við góða
stund þar sem þú sagðir mér að þú
hefðir spilað þinn síðasta knatt-
spyrnuleik í Breiðdalnum kominn á
fimmtugsaldur. Þú reyndar bættir
því við að þú gætir alveg hugsað
þér að taka einn leik í viðbót – eina
fyrirstaðan væri að líkaminn myndi
sennilega ekki alveg fylgja hugan-
um.
– Og þar hittir þú naglann á höf-
uðið. Þrátt fyrir að árin væru orðin
mörg var hugur þinn ávallt skýr
þannig að aldrei kom maður að
tómum kofunum en því miður
fylgdi líkaminn ekki alveg hugan-
um og var farinn að gefa sig undir
það síðasta.
Þar sem þú varst afar lunkinn
við að setja saman vísur ætla ég að
kveðja þig með tveimur ferskeytl-
um – ég veit það afi að þú tekur
viljann fyrir verkið.
Oft þú léttir mína lund
lesinn vel og fróður.
Víst er komin kveðjustund
kæri Nafni góður.
Minningarnar eigum enn
allar skulum geyma.
Gjarnan er með góða menn
(þeir) gæta okkar heima.
Afi, ég kveð þig með söknuði og
segi með sanni að það fyllir mig
stolti að bera sama nafn og þú.
Guðlaugur Baldursson
(Nafni).
Þegar ég kveð Guðlaug Björg-
vinsson, sem ég hugsa um sem
fóstra minn, hrannast minningarn-
ar um liðna daga og minningar um
hæglátan, góðan og með eindæm-
um þolinmóðan mann sem vildi
aldrei neinum nema allt það besta.
Þegar ég kom fyrst til Borgar-
fjarðar eystra á sólbjörtum vor-
degi, þá beið Guðlaugur mín á
hafnarbakkanum, hár og grannur,
en þá renndi mig ekki í grun að ég
ætti eftir tengjast honum og fjöl-
skyldu hans órjúfanlegum böndum
ævilangt.
Laufey og fjölskyldan beið mín
með hlöðnu kaffiborði og þannig
var það ætíð, minnst fimm máltíðir
á dag og alltaf nóg af öllu.
Ég gekk í barnaskólann á Borg-
arfirði eystra og þar sló Guðlaugur
ekki slöku við að hlýða mér yfir
námsefnið og oft hef ég hugsað
með þakklæti til hans fyrir þolin-
mæðina sem hann sýndi mér og
þegar ég eitt vorið fékk verðlaun
fyrir framfarir í námi, geislaði
hann af kátínu, þessi maður sem
var annars frekar til hlés. En verð-
launagripinn geymi ég vel og verð-
ur mér ætíð hugsað að það var
raunverulega Laugi sem vann til
hans, en ekki ég.
En það er svo margar skemmti-
legar minningar sem koma upp í
hugann, eins og þegar ég fékk að
fara með honum upp á Hérað eða
til Seyðisfjarðar á Grána gamla, en
það kölluðum við vöruflutningabíl-
inn sem Guðlaugur keyrði fyrir
kaupfélagið og ég hef það á tilfinn-
ingunni að þessar ferðir fyrir mig á
þeim tíma hafi verið eins og utan-
landsferðir fyrir börn í dag.
Það sem mér þykir líka notalegt
að minnast er að þegar hann kom
suður í heimsókn til okkar hjón-
anna, þá naut hann þess að fara til
rakara, láta klippa sig og raka og
fara síðan út að borða, hann kunni
að njóta lífsins þegar tækifæri gáf-
ust.
Elsku Laufey mín, það verða erf-
iðir tímar fram undan hjá þér. Þú
sem varst ætíð svo sterk og barst
hita og þunga af að vel færi um
fjölskyldu þína og taldir ekki eftir
þér sporin til þess að svo mætti
vera.
Ég bið að góður Guð gefi þér og
fjölskyldu þinn styrk.
Laugi minn, ég þakka þér fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig, það
mun ég ætíð geyma í hjarta mínu.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Guð blessi minningu um góðan
mann sem gaf meira en þáði.
Þín fósturdóttir
Arndís.
Guðlaugur
Björgvinsson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN BJÖRNSSON
frá Siglunesi,
Laugarvegi 28,
Siglufirði,
lést á heimili sínu laugardaginn 18. nóvember.
Útför hans fer fram frá Siglufjarðarkirkju laugar-
daginn 25. nóvember kl. 15.00.
Ingeborg Svensson,
Björn Jónsson, Helena Dýrfjörð,
Anna Marie Jónsdóttir, Steingrímur J. Garðarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
TÓMAS JÓNSSON
skipasmiður frá Sandvík,
síðast til heimilis á dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
verður jarðsunginn frá Akraneskirkju þriðjudaginn
28. nóvember kl. 14.
Sigrún Stefánsdóttir,
Eygló Tómasdóttir, Þorgils Sigurþórsson,
Tómas Rúnar Andrésson,
Hallmundur Andrésson
og afabörn.
✝
Okkar yndislegi og ástkæri sonur og bróðir,
ÖRN STEINAR ÁSBJARNARSON,
Þorgrímsstöðum,
lést á líknardeild Landspítala, Kópavogi, þriðju-
daginn 21. nóvember.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristín Guðjónsdóttir,
Ásbjörn Guðmundsson,
Þorbjörg og Margrét Ásbjarnardætur.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, dóttir, amma og
langamma,
ELÍSABET ÓSKARSDÓTTIR,
lést á heimili sínu mánudaginn 20. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Óskar Heimir Ingvarsson, Guðrún Matthíasdóttir,
Sigrún Pálína Ingvarsdóttir, Alfred Wolfgang Gunnarsson,
Helga Björg Björnsdóttir, Hans-Petter Fransrud,
Indriði Björnsson, Ekaterina Gagunashvili,
Helga Þorleifsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.