Morgunblaðið - 07.12.2006, Blaðsíða 41

með tvo hjólastóla og notuðum jafnt
almenningssamgöngur sem og við
ókum í nærliggjandi bæi og sveitir.
Ekki var nokkurt mál að fara um á
tíu gíra spítthjólastól. Þessi ferð er
mér eftirminnileg fyrir þær sakir
hvað hún var skemmtileg og hversu
Guðmundur naut þess að vera á
ferðalagi og kom þá oft í ljós hin ríka
kímnigáfa hans. Leiðsöguferð um
fornar Íslendingaslóðir var farin og
danskur matur snæddur. Eftir ferð-
ina var síðan sett saman myndband
sem hjálpar okkur að rifja upp ferða-
lagið.
Með Guðmundi er genginn heil-
steyptur maður sem var traustur,
áreiðanlegur og mikið ljúfmenni sem
tók þátt í að byggja upp íslenskt
þjóðfélag og viðhalda þeirri þjóðlegu
menningararfleifð sem yngri kyn-
slóðir eru nú að njóta. Hann er
kvaddur með söknuði og þökkum og
ég bið Guðs blessunar Sesselju og
börnum þeirra sem nú sjá á eftir
honum. Megi góðar minningar um
hann lifa.
Vilhjálmur Siggeirsson.
Elsku hjartans afi, nú hefur þú
kvatt þetta líf. Á föstudaginn 1. des.
hringdi pabbi í okkur og sagði að afi
væri sennilega að yfirgefa okkur.
Við náðum því öll að kveðja elsku afa
og verður það okkur ómetanlegt að
hafa fengið að vera með honum til
hinstu stundar. Við minnumst afa
sem glaðlynds sælkera sem sagði
aldrei styggðaryrði um nokkurn
mann. Þær eru ófáar veislurnar sem
við mættum í gegnum tíðina til
ömmu og afa. Alltaf var mikið líf og
fjör og veislurnar voru hinar stór-
glæsilegustu hjá þeim hjónum.
Við munum eftir afa á Baróns-
stígnum í bláa vinnusloppnum, alltaf
að bardúsa eitthvað með rafmagn og
fleiri lagfæringar. Hann var þá að
vinna hjá Rafmagnsveitu Rvk. og
hafði stóran appelsínugulan vinnubíl
til umráða. Við systurnar fengum oft
að rúnta með afa í þessum vinnubíl
þegar við vorum litlar. Alltaf var afi
að dunda sér við eitthvað og ein-
hvern veginn fannst okkur hann
aldrei slaka á, hann var alltaf á fullu.
Eitt af því sem stendur mest upp
úr eru laugardagarnir. Til fjölda ára
áttum við fjölskyldan góðar stundir
þar sem við borðuðum ljúffenga
pizzu sem pabbi bakaði af sinni al-
kunnu snilld og gerir enn. Pizzurnar
voru eitt af því besta sem afi fékk og
var þessi stund okkar saman alger-
lega ómissandi fyrir okkur öll. Gam-
an var að fylgjast með afa sem gat
aldrei stillt sig um að byrja fyrstur
að borða og endaði ávallt síðastur.
Hann kunni svo sannarlega að njóta
hvers einasta munnbita. Þarna var
margt spjallað og margar hugmynd-
ir kviknuðu.
Þessar stundir sem við áttum með
ömmu og afa í hverri viku voru okk-
ur ómetanlegar, því í okkar nútíma-
þjóðfélagi þá gefa ekki allir sér tíma
tilað heimsækja og rækta sambandið
við þá sem eldri eru.
Elsku afi, við munum ávallt sakna
þín og minnast þeirra góðu stunda
sem við áttum með þér. Elsku amma
Sella, megi guð styrkja þig í sorg-
inni.
Elsku amma, pabbi, Stefanía,
Kristín og Sigríður við sendum ykk-
ur okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Þín sonarbörn.
Anna María, Eva Rakel
og Guðmundur Anton.
Elsku hjartans afi.
Við höfum notið þeirra forréttinda
að hafa kynnst einstaklega elskuleg-
um manni sem við viljum minnast
með nokkrum orðum – sá maður er
Guðmundur Kristinn Jónsson,
elskulegur afi okkar.
Það er undarlegt að hugsa til þess
að við munum aldrei sjá þig aftur í
þessu lifanda lífi. Þó þú sért ekki
lengur meðal vor, munt þú þó ávallt
verða meðal okkar í hugsun og minn-
ingu. Góðri minningu. Minningin um
þennan glæsilega, ljúfa og skemmti-
lega mann. Við eigum þér margt að
þakka og svo margar yndislegar
minningar um þig að það þyrfti heila
bók til – nokkur bindi að segja frá
þeim öllum. Þú sýndir alltaf mikið
frumkvæði, dugnað og ósérhlífni við
að láta góða hluti gerast. Varst ró-
legur og yfirvegaður maður, einstak-
lega barngóður og gafst þér alltaf
mikinn tíma til að spjalla við okkur
systkinin þegar við komum í heim-
sókn.
Þú varst mikill reglumaður og góð
fyrirmynd, sannkristinn í hreinu
hjarta þínu og baðst fyrir öllum í þín-
um bænum og mundir eftir öllum
nöfnum í þeirri upptalningu. Það er
ekki oft sem maður kynnist fólki jafn
góðhjörtuðu, duglegu, kláru, hlýju
og elskulegu og þér. Þau eru ekki til
öll þau jákvæðu lýsingarorð sem fá
lýst þér og persónuleika þínum.
Aldrei hallmæltir þú nokkrum og
passaðir upp á að öllum liði vel í
kringum þig. Allir hafa talað vel um
þig og þú látið gott af þér leiða. Það
er alltaf gott að hafa sterkan og
traustan aðila sér við hlið, líkt og
klettur væri – þú varst svo sannar-
lega slíkur aðili.
Alveg frá því við munum eftir okk-
ur hefur verið stutt á milli Skrið-
ustekksins og Blöndubakkans. Það
skipti engu hvað erindið var – alltaf
varst þú til staðar og tilbúinn til að
hjálpa. Það skipti engum togum
hvort verkefnin voru stór eða smá –
alltaf varst þú til staðar. Skipti þá
engu hversu mikið var að gera hjá
þér – þú gafst þér alltaf tíma. Hand-
laginn varstu einnig með eindæmum
og mun því minningin um þig koma
upp í hugann þegar við horfum á þau
verk sem þú hefur komið nálægt –
sem eru fjölmörg. Fyrsti desember
mun lifa í minningunni lengur en
aðrir dagar – röð atvika á undan og
undarlegar tilviljanir áttu sér stað
sem gerðu það að verkum að við þrjú
fengum að kveðja þig, kveðja þig
hinni hinstu kveðju, fyrir nóttina
löngu sem við öll munum ganga í
gegnum – fyrr eða síðar. Við þurfum
þó ekki að kvíða þeirri nótt, þar sem
við vitum að þú munt taka á móti
okkur með þínum breiða og hlýja
faðmi þegar við munum fara yfir
móðuna miklu.
Vissulega hefðum við viljað hafa
þig lengur hjá okkur og sérstaklega
yfir jólin og á nýársdag þar sem við
öll, við systkinin, mamma, amma, þú
og Sigríður áttum góðar stundir. Það
verður því erfitt að venjast því að
hefja ekki nýja árið með þig meðal
okkar.
Þér líður vonandi betur þar sem
þú ert núna þar sem Faðirinn hefur
tekið sérstaklega á móti þér ásamt
elskulegum syni þínum Jóni Ólafi,
öðrum skyldmönnum, vinum og
kunningjum. Hann hefur svo sann-
arlega verið stór hópurinn þar. Þér
hefur verið sérstaklega vel tekið og
komu þinni fagnað. Við vonum að þú
hafir farið sáttur – sáttur með lífið
og tilveruna.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
jafn frábæran afa og eigum við eftir
að sakna þín sárt. Við viljum þakka
þér fyrir allt sem þú hefur gefið okk-
ur með návist þinni, kennt af visku
þinni og veitt af ást þinni.
Amma og afi voru mjög samhent
hjón sem höfðu verið gift í 58 ár og
er missirinn mikill. Elsku amma,
Guð gefi þér styrk til að takast á við
sorgina sem fylgir því að missa lífs-
förunautinn. Afi sá ekki sólina fyrir
þér. Þið voruð stoð hvers annars og
styrkur alla tíð.
Elsku mamma, Sigríður, Kristín,
Helgi og aðrir ættingjar. Guð styrki
okkur öll því missirinn er sannarlega
mikill. Minningin um góðan mann,
elskulegan mann, um þig, Guðmund
Kristinn Jónsson, mun lifa með okk-
ur um ókomna tíð, aldur og ævi.
Hvíl í friði, elskulegur afi okkar.
Þín barnabörn,
Guðlaug og Hannes.
Elsku afi minn, ég sé lífið sem
varðaða gönguleið. Nú stend ég við
vörðu og lít til baka um farinn veg.
Andlát þitt var búið að vera yfirvof-
andi um nokkurt skeið. Þrátt fyrir að
líkaminn væri farinn að gefa eftir
sýndir þú úr hverju þú varst gerður.
Ástin á konu þinni og fjölskyldu hélt
í þér lífinu lengur en nokkur átti von
á.
Ég ætla í nokkrum línum að rekja
hvernig maður Mummi afi minn var
og hvaða áhrif hann hafði á mig.
Hann var mikill fjölskyldumaður,
fjölskyldan hafði algjöran forgang í
hans lífi. Hann gaf sér alltaf tíma til
að hlusta á mann og spjalla um hlut-
ina. Hann var dugnaðarforkur, nat-
inn og fylginn sér.
Hann var hjálpsamur og um-
hyggjusamur. Hús þeirra hjóna stóð
ávallt opið þeim sem vildu koma til
þeirra. Reyndar fannst mér eins og
heimili þeirra væri oft líkt umferð-
armiðstöð miðað við alla þá umferð
af fjölskyldu og vinum sem heimsótti
þau á degi hverjum. Mummi afi minn
hallmælti aldrei nokkrum manni,
hann bar virðingu fyrir sjálfum sér,
þeim sem hann umgekkst og um-
hverfi sínu. Hann gekk hinn svo kall-
aða gullna meðalveg í lífinu. Mummi
afi var maður sem ég leit upp til og
ég mun alltaf hafa hans líf sem leið-
arljós í mínu.
Ég á margar skemmtilegar minn-
ingar um afa minn. Ég man vel eftir
honum þegar hann sótti mig stund-
um í leikskólann á appelsínugula
trukknum frá Rafmagnsveitunni.
Mér hlýnar um hjartaræturnar þeg-
ar ég minnist þess að horfa á kúreka-
myndir með honum og Jóni Ólafi
frænda. Hann var maður árrisull og
hann átti það til að dotta í fjölskyldu-
boðum, þá helst þegar hann sat á
milli bræðra sinna. Hann var alltaf
fyrstur að matarborðinu og seinast-
ur frá því. Ekki það að hann borðaði
svo mikið, heldur borðaði hann
hægt. Í seinni tíð held ég reyndar að
ástæðan fyrir þessu hafi verið að
hann naut þess svo að sitja til borðs
með sínu heimafólki sem lengst að
hann vildi ekki skilja við.
Elsku afi minn, þar sem ég geng
nú aftur af stað í átt að næstu vörðu
hugsa ég, hvað ég sakna þín og á eft-
ir að gera það um ókomna framtíð.
Guð geymi þig.
Siggeir Vilhjálmsson.
Afi hafði unun af James Bond. Í
mínum huga var afi James Bond.
Hann var ávallt pollrólegur, fínpúss-
aður og mikið góðmenni í alla staði.
Afi var þó ólíkur Bond að því leytinu
til að hann gæti aldrei gert flugu
mein, smakkaði ekki áfengi og drakk
þar af leiðandi ekki Dry Martini og
var giftur sömu konunni, Sesselju
ömmu, í 58 ár sem var jafnframt eina
konan í hans lífi.
Ég man einhvern veginn alltaf eft-
ir afa við stýrið, sitjandi virðulega í
hvíta Subarunum sem flutti hann og
fylgdarlið á milli staða, ólíkt Bond,
ávallt á löglegum hraða. Hann sótti
mig oft á mínum verstu gelgjuárum í
skólann til að fara með mér og ömmu
í Kringluna, þar sem hann rakti
hverja búðina á fætur annarri með
okkur, án þess að kvarta. Í dagslok
fengum við okkur ávallt eitthvað
gott bakkelsi enda áttum við afi það
sameiginlegt að vera miklir sælker-
ar.
Ég minnist þess að þegar ég var
yngri, voru ég og vinkona mín vanar
að þreyta Ármúlann á Öskudaginn
og syngja til að fá nammi að launum.
Ármúlinn var óuppgötvuð gullkista,
meðan aðrir voru að rífast upp
nokkra hlaupkalla uppi í Kringlu,
sátum við einar að góssinu í Ármúl-
anum. Hápunkturinn í þessari skipu-
lögðu nammisöfnun okkar var þegar
við lögðum leið okkar að Rafmagns-
veitunni á ári hverju, þar sem afi var
að vinna. Hann var alltaf búinn að
safna öllum vinnufélögunum saman
sem neyddust til að hlusta á tvíradd-
aðan söng okkar vinkvennanna og
punga út nokkrum aurum og súkku-
laðimolum.
Rétt eins og góðum útsendara
prýðir þá áttum við afi leynimerki.
Það var sérstakt handtak þar sem
nokkrum mismunandi handahreyf-
ingum var smekklega raðað saman.
Þó að afi hafi verið upp á það síðasta
dálítið veikur, mundi hann ennþá
leynilega handamerkið okkar og
mun mér ávallt þykja vænt um það.
Elsku afi, hvíldu í friði.
Sesselja Guðmunda
Vilhjálmsdóttir.
Árið er 1960. Fjölskyldan mín er
nýflutt frá Kanada til Íslands, nánar
tiltekið að Dunhaga 18 í vesturbæ
Reykjavíkur. Tilveran er köld og
snauð hjá 10 ára gömlum dreng
SJÁ SÍÐU 42
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2006 41
✝
EDDA S. GEIRDAL,
Miðvangi 41,
Hafnarfirði,
áður Jaðri, Bæjarsveit,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sólvangi, Hafnarfirði, aðfaranótt þriðju-
dagsins 5. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Aðstandendur.
✝
Eiginmaður minn,
GUÐJÓN GUÐMUNDSSON,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
áður til heimilis í
Stekkjarholti 5,
er látinn.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
12. desember kl. 14:00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Sjöfn Jóhannesdóttir og fjölskylda.
✝
Elskulegur faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GÍSLI ÓLAFSSON
fv. yfirlögregluþjónn á Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri mánudag-
inn 4. desember.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju föstudaginn
15. desember kl. 13:30.
Sigríður Gísladóttir, Einar S. Bjarnason,
Eva Hrund Einarsdóttir, Árni Kár Torfason,
Tinna Rún Einarsdóttir, Viðar Helgason,
langafadóttir Hildur Sigríður Árnadóttir.
✝
Dóttir okkar, systir og barnabarn,
SVANDÍS ÞULA ÁSGEIRSDÓTTIR,
andaðist laugardaginn 2. desember.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja minn-
ast Svandísar Þulu er bent á Barnaspítalasjóð
Hringsins í síma 543 3724, í von um bata Nóna
Sæs.
Hrefna Björk Sigurðardóttir, Ásgeir Ingvi Jónsson,
Nóni Sær Ásgeirsson,
Pálmi Freyr Steingrímsson,
Sigurður J. Pálmason, Auður Eysteinsdóttir,
Sigríður Jónsdóttir, Hjalti Svanberg Hafsteinsson,
Þóra Kristjánsdóttir, Jón Guðmundsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær bróðir minn,
KARL VALUR ANDREASSON
frá Hróbergi,
Vestmannaeyjum,
lést í Kaupmannahöfn að morgni þriðjudagsins
28. nóvember.
Jarðsett verður í Danmörku.
Rafn Andreasson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEFÁN V. ÞORSTEINSSON
fyrrv. rafiðnfræðingur og kennari,
Herjólfsgötu 40,
Hafnarfirði,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans í Foss-
vogi mánudaginn 4. desember.
Erla Guðmundsdóttir,
Inga Þóra Stefánsdóttir,
Helga Björg Stefánsdóttir, Rögnvaldur Guðmundsson,
Elfa Stefánsdóttir, Haraldur J. Baldursson,
Víðir Stefánsson, Elín R. Sigurðardóttir,
Magnús Hjörleifsson,
barnabörn og barnabarnabörn.