Morgunblaðið - 07.12.2006, Blaðsíða 42

42 FIMMTUDAGUR 7. DESEMBER 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
þennan vetur enda bæði vinalaus og
mállaus. Landið er skógarlaust, kalt
og tungumál þess erfitt, skrýtið og
forneskjulegt. En sólarglæta átti
eftir að skína. Að Hlíðargerði 6 í
smáíbúðahverfinu bjó fjölskylda sem
ég og mín fjölskylda áttum eftir að
umgangast mikið í komandi framtíð.
Sella frænka og mamma höfðu víst
verið æskuvinkonur sem kom sér nú
ákaflega vel fyrir okkur á þessum
tímapunkti. Á því heimili máttum við
finna vinahlýju og gestrisni slíka að
ekki er hægt að lýsa með orðum.
Enda gerðist ég heimalningur á
þeim bæ. Guðmundur Kr., maður
Sellu, skipaði strax stóran sess hjá
mér. Hann var eini maðurinn á Ís-
landi sem ég gat rætt við á ensku –
eitthvað sem var gríðarlega mikil-
vægt ungum manni sem átti eftir að
fóta sig í nýju landi. Guðmundur Kr.
var rafvirkjameistari að mennt. Við
á Dunhaganum nutum góðs af því
þegar hann breytti rússneskum per-
um í draumfögur tekkljós frá Dan-
mörku. Eftirminnilegast frá þessum
tíma voru jú jólin. Fjölskyldurnar
tvær sameinuðust í kringum jóla-
tréð. Pabbi spilaði undir á nikku
meðan aðrir, ungir sem aldnir,
sungu dátt frá hjartans rótum í ein-
lægni. „Göngum við í kringum“
ásamt fleiri góðum íslenskum jóla-
lögum voru sungin sem ævinlega
vekja hreina gleði. Það var upp úr
því sem sálin í unga manninum fór
að upplifa hlýju og hamingju á ný.
Það má með sanni segja að ham-
ingjusömustu ækuminningar mínar
hafi tengst Guðmundi Kr. og hans
fjölskyldu.
Sella frænka er ein glæsilegasta
kona Íslands bæði að fegurð og
myndarskap. Þetta vissi Guðmundur
Kr. vel, enda var hann með sællegri
mönnum sem ég hef kynnst. Eitt
sinn vorum að bera saman eiginkon-
urnar okkar, „Geir Jón!“ sagði hann.
„Við erum eins með það að við eigum
báðir glæsilegar konur. Fyrir vikið
erum við flottir við hliðina á þeim,
ha?“ Svo hló hann sínum sérstaka
hlátri sem aðeins lukkunnar pamfíl-
ar skilja. Kaffiboðin hjá Sellu
frænku voru með eindæmum flott.
Ég minnist Guðmundar þar sem
hann sat ánægður við veisluborðið.
Ég mun aldrei gleyma góðu lagtert-
unni brúnu sem ég sat einn að.
Guðmundur Kristinn var guð-
hræddur maður og bar þá gæfu að
arfleiða trúna til barnanna sinna. Til
að nefna stofnaði formaður banka-
ráðs Seðlabanka, Helgi S., sonur
hans, Norðurljósin svokölluðu sem
af spruttu kyrrðarstundirnar góðu
er ræktaðar eru í kirkjum landsins í
dag. Einnig má nefna dóttur Guð-
mundar, séra Sigríði, sem þjónaði
prestakalli á Hvanneyri til margra
ára. „Hvert tré þekkist af ávexti sín-
um“ stendur í Lúkasarguðspjalli.
Í Predikaranum stendur að
„Betra er að ganga í sorgarhús en að
ganga í veislusal“. Já, þó ég skilji
ekki alveg til fulls þessa speki skynja
ég samt að endalokin geti líka leitt til
góðs. Ég er sannfærður um að tekið
verður á móti Guðmundi Kr. með
vinahlýju og gestrisni eins og hann
sáði svo oft sjálfur í sínu lífi.
Mér var eitt sinn orðavant er þú
spurðir mig, Sella frænka; „Hvað
segir Biblían?“ Hjarta þitt var kram-
ið því Drottinn hafði tekið af ykkur
soninn Jón Ólaf, aðeins 12 ára gaml-
an. En Jesús segir: „Sælir eru sorg-
bitnir, því að þeir munu huggaðir
verða.“ Helgi, Stefanía, Kristín, Sig-
ríður, Sella. Ég vil fyrir hönd fjöl-
skyldu minnar þakka Guðmundi Kr.
og ykkur öllum allt það sem hann og
þið hafið fært okkur. Guð gefi ykkur
náð og styrk í ykkar miklu sorg.
Geir Jón Grettisson.
Við fjölskyldan í Kanada og á Ís-
landi kveðjum lífstíðarvin okkar
Guðmund Kristinn Jónsson raf-
virkjameistara, eiginmann elskaðrar
frænku okkar, Sesselju Guðmundu
Sigurðardóttur. Við höfum litið þau
hjónin, frekar sem systkini okkar en
náið frændfólk, því við bjuggum öll á
sama svæði Njálsgötu og Vitastígs
þegar við vorum ung, raunar frá því
að við munum eftir okkur. Guð-
mundur og Sella frænka kynntust
sem börn þar sem þau bjuggu í
næsta húsi við hvort annað og giftust
ung að aldri. Þau voru einstaklega
samrýnd allan sinn hjúskap og aldrei
heyrði maður styggðarorð á heimili
þeirra!
Guðmundur var lengst af verk-
stjóri hjá Rafveitu Reykjavíkur,
mjög vinsæll og hæfur raftæknimað-
ur, annálaður fyrir varkárni og ör-
yggi í garð starfsmanna sinna, sem
var mikið mál þar sem um var að
ræða háspennu á rafstrengjum sem
þurfti að tengja ásamt háspennu-
stöðvum með sínum háspennutækj-
um. Ég þekki þetta vel og virði hæfni
Guðmundar, því mitt lífsstarf hefur
verið hið sama erlendis.
Guðmundur var prúður og vel
kristinn maður og hélt upp á KFUM
alla ævi. Hann var algjör bindind-
ismaður og sérstaklega ábyggileg
persóna, öruggur og geðgóður, sem
vinir hans og vandamenn virtu mik-
ils. Guðmundur var annálaður þjóð-
rækinn Íslendingur sem ég tók per-
sónulega fljótt til fyrirmyndar.
Guðmundur Kr. Jónsson skilur
eftir sig sína elskuðu fjölskyldu, eig-
inkonu Sesselju, son sinn Helga Sig-
urð, dæturnar Stefaníu Guðríði,
Kristínu Helgu og Séra Sigríði.
Einnig áttu þau hjónin efnilegan
dreng Jón Ólaf, sem lést í umferð-
arslysi tólf ára, en það var hið mesta
sorgarslag fjölskyldunnar.
Við vottum öllum vinum og vanda-
mönnum Guðmundar Kr. Jónssonar
okkar samúð, því þar fer góður
drengur og tryggur vinur!
Við vottum elsku Sellu frænku og
hennar góðu börnum okkar samúð
og aðstoð þar sem við getum komið
að gagni!
Við kveðjum þig Guðmundur, með
ást og virðingu, og þökkum þér fyrir
samveruna og samferðina.
Systkinin í Kanada og á Íslandi
ásamt börnum okkar, í nafni látinna
foreldra okkar Geir Jóns Helgason-
ar og Regínu Sigríðar Guðmunds-
dóttur:
Sigríður Árný,
Erna Sæbjörg, Helgi,
Sesselja, Karólína Borg,
Geir Jón, Helga Kristín,
og Regína Guðmundína.
Ég vil með nokkrum orðum minn-
ast látins vinnufélaga og vinar sem
hefur kvatt eftir langvinn veikindi.
Guðmundur Kr. eins og hann var
jafnan nefndur af okkur samstarfs-
mönnum hans, var raffræðingur að
mennt og starfaði lengstan hluta æv-
innar hjá Rafmagnsveitunni sálugu.
Fyrir rúmlega hálfri öld hóf hann
störf með vinnuflokki í Spennistöðv-
ardeild sem þá hafði aðstöðu í fjósinu
að Barónsstíg 4 sem er mörgum
eldri Reykvíkingum kunnugt. Á
þessum árum kynntumst við Guð-
mundur Kr. vel því Spennistöðvar-
deildin, sem við tilheyrðum, sá m.a.
um uppsetningu rafbúnaðar og
flutninga á þeim búnaði í nýju íbúða-
hverfin í Reykjavík.
Oft hafðist ekki undan á þessum
tímum að byggja varanleg spenni-
stöðvarhús úr steinsteypu. Þá var
málið leyst með því að byggja timb-
urhús sem rúmuðu allan rafbúnað-
inn. Þá var einnig mikil vinna hjá
okkur Guðmundi Kr. og starfsmönn-
um vegna endurnýjunar tækja og
innanhússbreytinga í spennistöðvar-
húsum í eldri borgarhlutum.
Eftir að Guðmundur Kr. tók við
verkstjórastarfi í Jarðlínudeild
hannaði hann einfaldan öryggisbún-
að með sög, kústskafti og per-
ustykki. Þessi öryggisbúnaður hefur
að sögn tengingarmanna jafnvel
bjargað mannslífi og afstýrt slysi.
Sögin er nú varðveitt í Minjasafni
Orkuveitunnar.
Ekki get ég lokið við þessi minn-
ingarbrot án þess að minnast á Smá-
íbúðahverfið en þar höfðu margir
starfsmenn Rafmagnsveitunnar
fengið úthlutað lóð. Þegar vinnudegi
lauk voru þessir menn mættir með
verkfæri sín heima og unnu öll kvöld
og helgar. Og það mátti líka sjá kon-
ur og stálpuð börn þeirra rífa af
steypumótum eða hreinsa timbur.
Það voru því oft þreyttir starfsmenn
sem mættu til vinnu á mánudögum.
Vinnuskipti þóttu góður kostur á
þessum árum til þess að geta komið
sér upp húsnæði. Oft var flutt inn í
húsin þótt innanhúss væri hvergi
lokið. Þá voru líka einu byggingalán-
in sem lausráðnir starfsmenn fengu
um 30 þúsund krónur frá Húsnæðis-
málastjórn og dugði skammt. Fast-
ráðnir starfsmenn á þessum árum
voru mun betur settir því þeir höfðu
aðgang að lífeyrissjóði.
Við Guðmundur höfðum vinnu-
skipti sem leiddu til enn nánari
kynna og mörgum árum síðar áttum
við samleið í mannræktarfélagsskap
sem okkur hefur verið kær og við
áttum þar margar góðar stundir
saman. Guðmundur Kr. var mikill
greiðamaður og veit ég að hann
hjálpaði oft fjölskyldum í Smáíbúða-
hverfinu með raflagnir í hús sín. Þá
var oft unnið fram á nótt. Þarna lýsti
sér manngæska hans og skilningur á
högum fólks sem átti í erfiðleikum.
Oft voru loforð um greiðslur síðar
sem því miður skiluðu sér ekki alltaf.
Síðustu starfsárin vann Guðmund-
ur Kr. á rafmagnsverkstæði Orku-
veitunnar sem þá var til húsa í Ár-
múla 31. Þar vann hann við
margvísleg störf sem tengdust raf-
magnstækjum, nýsmíði og viðhaldi
þeirra, uns starfstíma hans lauk hjá
fyrirtækinu.
Við hjónin vottum eftirlifandi eig-
inkonu, Sesselju, börnum þeirra,
barnabörnum og ættingjum, dýpstu
samúð okkar og biðjum Guð að
styrkja þau á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning góðs drengs.
Guðmundur K. Egilsson.
Við ferðarlok samferðamanna
okkar úr lífsins hlaupi streyma fram
minningarnar um samskipti og
augnablik úr lífinu sem tengja okkur
sem eftir stöndum við þá sem á brott
eru kallaðir. Hinsta kveðja, söknuð-
ur, engin frekari samskipti, minn-
ingarnar einar eftir. Mummi frændi
fór síðastur af systkinum mömmu,
Svövu Ólafsdóttur Pjéturss, saddur
lífsdaga sem hann nýtti vel og skóp
sér orðstír sem aldrei deyr. Ég á
góðar minningar um þennan frænda
minn sem eins og Brandur bróðir
orðaði það er ég bar honum fréttina
af andlátinu „var alltaf svo góður við
okkur bræðurna“. Mamma sagði að
Mummi hefði verið það fallegasta
barn sem hún hefði séð enda var
hann augasteinn systra sinna, yngst-
ur og sætastur. En hann var einnig
ljúfmenni, blíðlegur í fasi en glettinn
og ákveðinn. Mummi var einn af
framsæknustu rafvirkjameisturum
landsins á sínum tíma enda alinn upp
við þá iðngrein hjá föður sínum sem
einnig var rafvirkjameistari. Hann
var lengi verkstjóri jarðstrengja-
tenginga hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur. Ég var svo lánsamur
að vinna þar undir hans stjórn bróð-
urpart úr ári á unglingsárum sem
aðstoðarmaður tengingamanna eins
og Halla, Rabba, Dengsa og Hann-
esar. Þetta voru vandasöm verkefni
sem lengi skyldu standa. Mummi
leiddi þarna hóp margra hæfra
manna við vandasöm verk af mikilli
prýði. Hann var einnig rafvirkja-
meistari margra stórra bygginga á
sínum tíma. Verkefnin voru stór og
afköstin mikil. Ekkert vantaði upp á
forystuhæfileika og skipulagsgáfu
Mumma til að verkefnin gengju upp.
Í einkalífi var Mummi lánsamur,
giftur góðri konu Sesselíu Guð-
mundu. Þau voru ætíð glæsihjón
sem af sópaði hvar sem þau komu.
Frá barnæsku minnist ég margra
góðra heimsókna með mömmu á
heimili þeirra í Smáíbúðahverfinu og
góðra stunda með frænkum mínum
Stefaníu, Kristínu og Sigríði. Ferm-
ingarveisla Helga frænda var ein sú
glæsilegasta sem ég man eftir, hald-
in í Tjarnarbúð með mat og ball á
eftir með hljómsveit Grettis Björns-
sonar sem einnig fermdi son sinn
þennan sama dag. Góðar minningar
um gott frændfólk og um góðan
mann, hann Mumma frænda. Far í
friði, frændi, Guð varðveiti þig og
blessi sem og allt þitt fólk. Ég þakka
fyrir augnablikin sem við ferðuð-
umst saman.
Stefán Þórarinsson.
Guðmundur Kristinn Jónsson
✝
Elskulegur sambýlismaður minn, faðir okkar, sonur,
tengdasonur, bróðir og mágur,
JÓN HELGASON
(Jónsi),
Hafnargötu 30,
Vogum,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstudaginn
8. desember kl. 14.00.
Jarðsett verður í Kálfatjarnarkirkjugarði.
Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vija minnast hans er bent á
LAUF, landssamtök áhugafólks um flogaveiki.
Selma Stefánsdóttir,
Aníta Máney Jónsdóttir,
Glóð Jónsdóttir,
Helgi Ragnar Guðmundsson, Júlía Halldóra Gunnarsdóttir,
Stefán Dan Óskarsson, Rannveig Hestnes,
Gunnar Júlíus Helgason, Logi Helgason,
Sandra Helgadóttir, Sindri Snær Helgason,
Harpa Stefánsdóttir, Helgi Dan Stefánsson,
Ingi Þór Stefánsson,
Guðbjörg Þóra Jakobsdóttir.
✝
Vinkona okkar,
HULDA MAGNÚSDÓTTIR,
Hornbrekku,
Ólafsfirði,
lést þriðjudaginn 28. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Vinafólk.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
JÓHANNA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Laufásvegi 60,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 8. desember, kl. 13:00.
Jarðsett verður í gamla kirkjugarðinum við Suður-
götu.
Sophia H. Osvaldsdóttir, Einar Kristinsson,
Davíð H. Osvaldsson,
Anna Guðfinna Osvaldsdóttir,
Guðrún Osvaldsdóttir,
Guðmundur Osvaldsson, Rut Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ÞÓRARINS ÓLAFSSONAR
húsasmiðs,
frá Laxárdal, Þistilfirði,
til heimilis á Tunguvegi 10,
Reykjavík,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 8. nóvem-
ber kl. 15.00.
Guðlaug Ólafsdóttir,
Lára M. Gísladóttir, Halldór J. Guðmundsson,
Dagný Gísladóttir, Ragnar Tómasson,
Helga J. Gísladóttir, Sigurgeir Sigurjónsson,
Guðrún G. Þórarinsdóttir, Kristján Þórðarson,
Vilborg Þórarinsdóttir, Sigmundur Örn Arngrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GYÐA WAAGE ÓLAFSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð þriðjudag-
inn 28. nóvember, verður jarðsungin frá Digranes-
kirkju föstudaginn 8. desember kl. 15.00.
Hafsteinn Sæmundsson, Ágústa Gísladóttir,
Eygló Ragnarsdóttir, Jörundur A. Jónsson,
Unnur Ragnarsdóttir, Ragnar Jóhannesson,
Jóhann Ragnarsson, Sigríður J. Waage,
Gylfi Ragnarsson, Elín Benediktsdóttir,
Valgerður Ragnarsdóttir,
Pálmi Ragnarsson, Ragnhildur Óskarsdóttir,
Gyða Ragnarsdóttir,
Gunnlaugur Ragnarsson, Sigríður Svansdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.