Morgunblaðið - 08.04.2007, Page 29

Morgunblaðið - 08.04.2007, Page 29
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 8. APRÍL 2007 29 irgefa húsakynni sín í tiltekinn tíma eftir hina nýju upphefð). Kvöldið eftir sótti Rodrigue mig á þeim tíma sem við höfðum sammælst um og við gengum um fimm mínútna leið að heimili æðstaprestsins. Há- tíðahöld voru þegar hafin, með söng, dansi og gleði. Nokkur hundruð manns voru á staðnum og fylgdust með hópi karla og kvenna, klæddum í strápils með gulmáluð andlit, bringu og brjóst. Þau dönsuðu í hringi við taktfastan trumbuslátt. Öðru hvoru sýndist mér ein- hverjum í hópi áhorfenda liggja við yfirliði. Nærstaddir gestir létu þá til sín taka, studdu við hinn magnlausa og ýttu inn í hringinn. Rodrigue sagði mér að andi hefði tekið sér bólfestu í þessu fólki sem þýddi að það yrði síð- an tekið í heilagra manna tölu. Þeir sem höfðu þegar náð þeim áfanga skáru sig úr því þeir báru kúabjöllur um hálsinn auk fjölmargra hálsmena úr kuðungsskeljum. Þau minntu mig einna helst á skotbeltin sem hetjurn- ar bera í hasarmyndum. Hátignin sjálf var í sérstöku her- bergi og sat þar í mikilfenglegum valdastól. Hann var ósköp venjulegur að sjá, meðalmaður á hæð, líklega á fimmtugsaldri og klæddur í fábrotinn kaftan. Til beggja hliða voru aðdá- endur hans og á litlu borði fyrir fram- an stóð tóm viskíflaska. Grálitur átrúnaðargripur, sem líktist skál á hvolfi, var einnig á borðinu. Rodrigue kynnti mig sem „ævintýrakonu“ sem ætlaði að skrifa um ferðalag sitt til Afríku. Þar sem ég er það kjarklaus að ég þori ekki að hjóla á reiðhjóli fannst mér þessi lýsing á mér nú frekar kaldhæðin. Hans hátign bauð mér til sam- ræðna í einkastofu sinni. Okkur var fylgt að minna herbergi með blámál- uðum veggjum, plastdúk á gólfi og rafmagnsviftu í einu horninu. Þar beið hans líka annað hásæti, eftirlík- ing af „Lazyboy“-hægindastólunum. Ég bar fram nokkur þakkarorð um þann heiður sem mér væri sýndur og var það allt í þeim anda sem Rod- rigue hafði ráðlagt mér að nota í við- urvist hins höfðinglega æðstaprests. „Ég er mjög lánsöm,“ sagði ég að lok- um. „Já, það er satt,“ svaraði hann að bragði, og sló mig aðeins út af laginu. Næstu tíu mínúturnar ræddum við saman um Benín og hvernig mér fyndist að ferðast um landið. Að síð- ustu kom hann mér á óvart með því að biðja um netfangið mitt svo við gætum skrifast aðeins á. Vúdúkóng- urinn var bara eins og ég og þú. Ástir og áritanir Cotonou er höfuðstaður Benín í öllu nema orði kveðnu. Borgin er lýs- andi dæmi um þann mikla vöxt sem hefur hlaupið í þéttbýlisstaði á þess- um slóðum síðustu áratugi og öll þau vandamál sem því fylgja. Um milljón manns býr í Cotonou (sjö milljónir í öllu Benín) og mengunin og ruslið á götum úti er eftir því. Atvinnuleysi er einnig mikið. Ljóst var að ég þurfti að vera að minnsta kosti daglangt í borginni því ég þurfti að sækja um vegabréfsárit- un til Gana og hana var ekki hægt að fá við landamærin, ólíkt því sem ég hafði vanist hingað til. Ekki verður umflúið að afla dval- arleyfa tímanlega á ferðalagi eins og þessu. Við sum landamæri fást þau ekki sjálfkrafa og það getur bæði ver- ið dýrt og erfitt að kaupa þau fyrir- fram, einkum ef maður er ekki viss um komu- og brottfarardaga. Á hinn bóginn verða oft til skemmtilegar sögur af öllu veseninu við að ná í þennan verðmæta stimpil í vegabréf- ið. Auk þess þarf maður gjarnan að fara í borgarhluta sem eru utan vin- sælla ferðamannasvæða og reynir á tungulipurð sína gagnvart harð- snúnum embættismönnum. Ég klæð- ist alltaf mínum hreinustu fötum þeg- ar ég þarf að halda í sendiráð í þessum erindagjörðum. Morgun einn fór ég á skellinöðru, eða zemidjan eins og heimamenn kalla þá fararskjóta, að sendiráði Gana í Cotonou. Þar varð kona fyrir svörum, ströng á svip, og sagði að ég gæti ekki fengið dvalarleyfi nema ég færði sönnur á að ég ætti gistingu vísa í landinu; það dugði skammt að benda á þá kosti sem voru í boði í ferðahandbókinni minni snjáðu. Ég þurfti því að leita uppi almenn- ingssíma í hverfinu, hringja til Gana og bóka gistingu á meðaldýru hóteli þar sem hægt væri að senda símbréf til sendiráðsins því til staðfestingar. Þegar ég sneri til baka var konan í óðaönn að álasa kínverskri ferðakonu fyrir að hafa ekki límt ljósmyndir nægilega vel með umsókninni sinni um áritun. Hún gjóaði augunum gremjulega til mín þegar ég færði mig nær með mína umsókn og full- vissaði hana um að á hverri stundu bærist fax með upplýsingum um bók- unina mína í Gana. „Ísland!“ hrópaði hún hálfpartinn upp yfir sig þegar hún rak augun í heimilisfang mitt á eyðublaðinu. „En það hlýtur að vera svo kalt þar! Bæjarleið Konurnar í Ganvié, 30 þúsund manna bæ, þyrpast um báta sem sigla yfir Nakouévatn til heimila þeirra á stöplum við bakka þess. Þær fara þessa ferð dag hvern; selja varning sinn og kaupa nauðþurftir. Bensínstöðin Þegar ökumenn á zemidjan (leiguskellinöðrur) þurfa að taka bensín stöðva þeir við vegarkantinn þar sem búið er að fylla áfeng- isflöskur af bensíni. Litlu flöskurnar eru fyrir zemi, en stóra bokkan bíður bílstjóra sem hefur efni á að kaupa mikið eldsneyti í einu lagi. Vestur-Afríka Benín Fólksfjöldi: 7,8 milljónir. Höfuðborg: Porto Novo. Opinbert tungumál: Franska en fon og youruba eru algeng í suðurhluta landsins. Trúarbrögð: Vúdú (50%), kristni (30%), múhameðstrú (20%). Lífslíkur við fæðingu: 53 ár. Ung ferðakona sem ég sá í Senegal klæddist stuttermabol með áletruninni „Benín: Næsti bær við Nígeríu“. Fjölmennasta ríkið í Afríku er vissulega oftar í alþjóðafréttum heldur en grannríkið mjóa í vestri. Á hinn bóginn er Benín, sem áður kallaðist Dahomey, eitt friðsælasta ríki álfunnar að mati BBC. Að vísu skapar nábýlið við risann í austri ýmis vandamál, ekki síst mansal barna, en ferðamenn geta notið fallegra sólarstranda auk fróðleiks um þrælaflutninga, vúdú og aðra siði.                                     !  !     " # $ % & $ '        ()        "   *   $$'  # $  $ # $ % & ' #       ‘07 70ÁR Á FLUGI W W W. I C E L A N DA I R . I S 16.–20. JÚNÍ VERÐ FRÁ 59.900 KR. Á MANN Í TVÍBÝLI Einstakt tækifæri til að heimsækja þessa fallegu borg. Sigrún Ólafsdóttir, fararstjóri, sem er gjörkunnug í Helsinki, fer með hópinn í skoðunarferðir um helstu merkisstaði og söfn í borginni og heimsækir m.a. virkið á Suomenlinna sem er á heimsminjaskrá UNESCO. + Nánari upplýsingar á www.icelandair.is/serferdir Innifalið: Flug, flugvallarskattar, gisting í 4 nætur með morgunverði, rúta til og frá flugvelli erlendis, íslensk fararstjórn og leiðsögn um borgina. SPENNANDI SÉRFERÐ MEÐ ICELANDAIR LYKILLINN AÐ HELSINKI ÍS L E N S K A S IA .I S I C E 3 69 28 0 4 /0 7

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.