Morgunblaðið - 26.04.2007, Qupperneq 40

40 FIMMTUDAGUR 26. APRÍL 2007 MORGUNBLAÐIÐ
ÚRSLITUM í Íslandsmótinu í tví-
menningi lauk með sigri Jóns Bald-
urssonar og Þorláks Jónssonar en
keppninni lauk sl. laugardag.
Ómar Olgeirsson og Kristján
Blöndal enduðu í öðru sæti en Ás-
mundur Pálsson og Guðmundur Páll
Arnarsson í þriðja sæti. Jón Bald-
ursson vann þennan titil fjórða árið í
röð en 21ár eru síðan hann vann til
þessa titils síðast. Lokastaða efstu
para varð þannig:
Jón Baldursson – Þorlákur Jónsson 315,2
Ómar Olgeirsson – Kristján Blöndal 296,4
Ásmundur Pálss. – Guðm. P. Arnars. 280,3
Guðm. Halldórs. – Hermann Friðriks. 265,9
Daníel M. Sigurðss. – Erlendur Jónss. 259,2
Guðm. Ólafsson – Hallgr. Rögnvaldss. 148,9
Kristján Gunnarss. – Helgi G. Helgas. 141,7
Júlíus Snorras. – Eiður Mar Júlíuss. 138,2
Íslandsmeistarar Jón Baldursson og Þorlákur Jónsson nýkrýndir Íslands-
meistarar með verðlaunagripina í mótslok.
Jón og Þorlákur langbestir
MINNINGAR
Árshátíð bridskvenna
Árshátíð bridskvenna verður
haldin í Ársal Hótels Sögu, laugar-
daginn 28. apríl nk. Hátíðin hefst kl.
11 með fordrykk og mat og svo er
spilað fram eftir degi. Verð aðeins
5.000 krónur. Allar konur sem spila
brids eru velkomnar. Vinsamlegast
skráið ykkur sem fyrst og ekki síðar
en um hádegi 27. apríl. Skráning hjá
Svövu (553-5061) og Gróu (551-
0116).
Sveit Hreins Magnússonar
Siglufjarðarmeistari
Mánudaginn 23. apríl lauk Siglu-
fjarðarmótinu í sveitakeppni. Til
leiks mættu 8 sveitir og voru spilaðir
tveir 12 spila leikir á kvöldi, allir við
alla, tvöföld umferð. Úrslit urðu þau
að Siglufjarðarmeistari í sveita-
keppni árið 2007 varð sveit Hreins
Magnússonar með 246 stig og varði
þannig titilinn frá síðasta ári. Með
Hreini spiluðu Friðfinnur Hauksson
og bræðurnir Anton og Bogi Sigur-
björnssynir.
Geysileg barátta varð um 2. og 3.
verðlaunasætið þar sem aðeins mun-
aði einu stigi milli sveitarinnar sem
varð í öðru og sveitarinnar sem varð
í þriðja sæti og einnig einu stigi á
milli 3. og fjórðu sveita.
Lokaúrslit urðu annars þau að í
öðru sæti varð sveit Haraldar Árna-
sonar með 225 stig, í 3ja sæti sveit
Ólafar Ingimundardóttur með 224
stig og í fjórða sæti sv. Guðlaugar
Márusdóttur sem hlaut 223 stig.
Nú liggur fyrir hverjir hlutu flest
bronsstig spilaveturinn 2006–2007
hjá félaginu en síðasta mót vetrarins
var sveitakeppnin sem lauk mánu-
daginn 23. apríl sl. Sá sem hlýtur
flest bronsstig fær heiðursnafn-
bótina „Besti spilari félagsins á árinu
og er sérstaklega heiðraður í loka-
hófi félagsins, sem haldið verður að
þessu sinni næstkomandi föstudag,
27. apríl.
Röð 10 efstu spilara:
Anton Sigurbjörnsson 321 stig
Bogi Sigurbjörnsson 299 stig
Hreinn Magnússon 257 stig
Ólafur Jónsson 254 stig
Friðfinnur Hauksson 237 stig
Guðlaug Márusdóttir 214 stig
Lokahóf félagsins verður haldið í
Bíó Café föstudaginn 27. apríl nk.
Þar fer fram verðlaunaafhending
fyrir mót vetrarins og félagið býður
upp á léttar veitingar í hefðbundnum
stíl.
Að lokum þakkar stjórn félagsins
öllum bridsspilurum fyrir skemmti-
legan spilavetur með ósk um gjöfult
og gleðilegt sumar.
Reykjavík 160 -
Hafnarfjörður 131
Föstudaginn 20. apríl s.l. spilaði
Bridsdeild FEB í Reykjavík við
Bridsdeild Eldri borgara í Hafnar-
firði.
10 sveitir frá hvorum aðila spiluðu
24 spil og var keppnin jöfn og
skemmtileg. Úrslit urðu þau að FEB
í Reykjavík hafði betur, fékk 160 stig
gegn 131.
Gullsmárinn
Bridsdeild FEBK spilaði tvímenn-
ing á 13 borðum mánudaginn 23.
apríl. Miðlungur 264.
Efst NS:
Páll Ólason – Elís Kristjánsson 348
Eysteinn Einarsson – Jón Stefánsson 332
Hrafnhildur Skúlad. – Þórður Jörundss. 303
Oddur Jónsson – Björn Bjarnar 274
Efst AV:
Sigurður Björnsson – Óli Gunnars 329
Tómas Sigurðsson – Ernst Backmann 315
Sveinn Jensson – Jóna Kristinsdóttir 296
Sigurpáll Árnason – Sigurður Gunnlss. 295
Bridsdeild
Breiðfirðingafélagsins
Nú er lokið tveim kvöldum í
þriggja kvölda tvímenningskeppni
hjá Breiðfirðingum. Staða efstu para
er þessi.
Unnar Guðmss.–Jóhannes Guðmannss. 769
Garðar Jónsson–Guttorm Vik 727
Lilja Kristjánsd.–Sigríður Gunnarsd. 727
Magnús Sverriss.–Halldór Þorvaldsson 711
Haukur Árnason–Ólöf Ólafsd. 701
Sunnudaginn 22/4 var spilað á 13
borðum. Meðalskor 330. Hæstu skor
kvöldsins voru eftirfarandi.
N/S
Ingibjörg Halldórsd–Sigríður Pálsd. 361
Unnar Guðmss.–Jóhannes Guðmannss 357
Garðar Jónsson–Guttorm Vik 351
A/V
Lilja Kristjánsd.–Sigríður Gunnarsd. 354
Þorleifur Þórarinss.–Haraldur Sverriss. 346
Sturlaugur Eyjólfss.–Birna Lárusd. 345
Spilað er í Breiðfirðingabúð,
Faxafeni 14, á sunnudögum kl. 19.
Bridsdeild FEB í Reykjavík
Tvímenningskeppni spiluð í Ás-
garði, Stangarhyl, mánud. 23.4.
Spilað var á 13 borðum. Meðalskor
312 stig.
Árangur N/S
Magnús Oddss. – Sæmundur Björnss. 377
Björn E. Péturss. – Magnús Halldórss. 376
Oliver Kristóferss. – Gísli Víglundss. 339
Friðrik Jónsson – Tómas Sigurjónss. 339
Árangur A/V
Bragi Björnsson – Albert Þorsteinss. 391
Alda Hansen – Jón Lárusson 378
Ragnar Björnss. – Guðjón Kristjánss. 371
Frá eldri borgurum
í Hafnarfirði
Þriðjudaginn 24. apríl var spilað á
14 borðum.
Úrslit urðu þessi í N/S
Rafn Kristjánsson – Magnús Halldórss. 360
Júlíus Guðmundss. – Óskar Karlss. 350
Sverrir Jónsson – Oddur Jónsson 342
Ragnar Björnsson – Eysteinn Einarss. 328
A/V
Ólafur Ingvars. – Sigurberg Elentínuss. 399
Kristján Þorlákss. – Jón Sævaldsson 393
Ægir Ferdinandss. – Sævar Magnúss. 358
Helgi Sigurðsson – Nanna Eiríksd. 345
BRIDS
Arnór G. Ragnarsson |
norir@mbl.is
Móðursystir mín,
Herdís Ólafsdóttir á
Akranesi, er látin.
Mánudaginn 16. apríl
sl. fékk ég þær fréttir að Herdís
hefði dáið um nóttina og komu þær
fréttir eins og reiðarslag yfir mig
því mér fannst Herdís aldrei neitt
gömul þó svo hún væri orðin 95
ára. Herdís var ein af þeim mann-
eskjum sem ég gat alltaf treyst á
og gat leitað til ef á þurfti að
halda, en hin raunverulegu kynni
mín af henni hófust þegar ég var
tveggja ára og var komið í fóstur
til hennar þegar yngsti bróðir
minn fæddist. Eftir það var hún
mér sem önnur móðir, ég gat alltaf
leitað til hennar og alltaf tók hún
og maður hennar, Hannes, jafnvel
á móti mér, hvernig sem á stóð hjá
þeim.
Á þessum árum, eða árunum fyr-
ir heimsstyrjöldina síðari og á
stríðsárunum, komu jólin ekki til
mín fyrr en Herdís og Hannes
höfðu komið til okkar eða ég farið
til þeirra því þau áttu alltaf epli
eða appelsínur handa mér en það
var sjaldgæft að fá slíkan varning
þá.
Allir sem til þekkja á Akranesi
og víðar vita að Herdís var í for-
ystusveit Verkalýðsfélags Akra-
ness og vann því ómetanlegt starf.
Alltaf hafði hún tíma til að liðsinna
öðrum hversu mikið sem var að
gera og er gaman að geta þess, að
alltaf þegar ég kom til hennar hóf-
ust umræður um launa- og kjara-
mál þeirra lægst launuðu. Það voru
hennar hjartans mál en hún fylgd-
ist með þeim málum alla tíð og hin
síðari ár snérist áhugi hennar að
málefnum aldraðra og var hún
starfandi og fylgdist með í Félagi
eldri borgara á Akranesi.
Ég var fyrir stuttu á ferð á
Akranesi en treysti mér ekki til að
heimsækja hana vegna eigin veik-
inda en ég veit að hefði ég getað
heimsótt hana hefði ég fengið
Herdís Ólafsdóttir
✝ Herdís Ólafs-dóttir fæddist á
Vindási í Kjós 28.
febrúar 1911. Hún
lést á Dvalarheim-
ilinu Höfða á Akra-
nesi 16. apríl síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Akraneskirkju 24.
apríl.
styrk frá henni eins
og alltaf áður, því það
var alltaf sama
hvernig á stóð, alltaf
gat hún miðlað öðr-
um. En ég vildi ekki
fara til hennar til
segja frá mínum
veikindum því mér
fannst nóg á hana
lagt, en hún barðist
við alvarlegan sjúk-
dóm undir lokin og
var það von mín að
hún sigraði hann eins
og margt annað sem
hún hafði sigrað.
Herdís var ljóðelsk og gerði fal-
leg ljóð og kvæði og mér er það
minnisstætt þegar ég fór til henn-
ar í 70 ára afmælið, gleði hennar
og ánægja þegar ég flutti henni
vísukorn eftir mig, þegar hún sagði
brosandi við mig: „Getur þú þetta
líka?“ Þannig var hún, fagnaði mér
alltaf með brosi.
Það er mikill söknuður að sjá á
eftir þér Herdís, en það er ekki
víst að það verði svo langt þar til
ég kem á eftir þér þar sem ég er
kominn með sama sjúkdóm og þú
varst með, þó hann sé öðruvísi og
getum við þá haldið áfram að
spjalla um málefni aldraðra o.fl.
Kæru frændsystkini: Ella, Helgi
og Guðmundur og fjölskyldur ykk-
ar, Ég og fjölskylda mín vottum
ykkur innilegustu samúð okkar og
biðjum ykkur Guðs blessunar um
alla framtíð.
Karl Gústaf Ásgrímsson.
Ég geng um morgun eftir
Langasandi áleiðis að Dvalarheim-
ilinu Höfða þar sem þær systur,
Herdís og Sigríður Ólafsdætur,
búa í sæmd sinni og elli og bíða
þess er koma skal. Vorið er komið
og farfuglarnir að koma heim. Ég
sé hóp af tjöldum og tvo stelka í
flæðarmálinu og tel mig heyra í lóu
á vellinum fyrir ofan. Dumpa á
hurðina að herbergi þeirra og geng
inn. Herdís liggur fyrir í rúminu
sínu en Sigríður situr hljóð í stóln-
um sínum. Nær heil öld hefur
markað sér systurnar tvær, sem
nær aldrei hafa skilist að á sinni
löngu ævi. Herdís rís upp við dogg
og við horfum saman á sólskinið.
Þetta var seinasta samverustund
okkar hér á jörðu. Það er mikil
birta sem skín yfir lífi og starfi
Herdísar Ólafsdóttur. Hún var vit-
ur kona, stillt og örugg og
skemmtilegust allra. Hún var
fyrirmynd mín og foringi fyrir
hugsjónum okkar, einlægur vinur
og sálufélagi. Í áratugi unnum við
saman í Verkalýðsfélagi Akraness,
mest í kvennadeildinni og síðan
Verkamannasambandinu, Alþýðu-
sambandinu og Kvenréttindafélag-
inu. Stóðum að stofnun Alþýðu-
bankans og síðast að Félagi eldri
borgara á Akranesi. Við vildum
alls staðar vera þar sem við gátum
fylgt hugsjónum okkar eftir um
velferð verkafólks, ég fljótlynd og
kappsöm, hún stillt og yfirveguð.
Fljótlega eftir komuna til Akra-
ness fór Herdís í ,,vask“. Það var
þvottur á söltuðum fiski, ein versta
og kaldsamasta vinna verka-
kvenna. Kaupið þótti of hátt og það
skyldi lækkað. Teningnum var
kastað og Herdís fljótlega orðin
formaður kvennadeildar Verka-
lýðsfélags Akraness. Þá er ekki
aftur snúið og í fimmtíu ár er Her-
dís í forystusveit íslenskrar verka-
lýðshreyfingar. Áttræð hættir hún
störfum fyrir Verkalýðsfélag Akra-
ness. Hún Herdís mín var heil-
steypt baráttukona en svo sann-
gjörn að mér fannst hún alltaf,
sama hvað á gekk, finna hinn rétta
tón.
Vigdísarsumarið var skemmti-
legt. Við höfðum vikum saman
unnið að kjöri Vigdísar. Þá um
nóttina þegar búið var að telja at-
kvæðin og forsetinn okkar kjörinn
keyrðum við upp að fjalli. Við
gengum upp í Selbrekkuna, sung-
um og þuldum hvor annarri ætt-
jarðarljóð sem okkur lágu á tungu,
létum nóttina líða og fögnuðum
sólarupprásinni. Herdís var prýði-
lega ritfær og hið besta skáld. Hún
skrifaði margar greinar í blöð og
tímarit. Við fórum saman í marga
áratugi um landið okkar þvert og
endilangt meðan kraftar hennar
entust og eigum við sögur um allar
ferðirnar og ljóð og vísur í hundr-
aðavís. Með í farteskinu höfðum
við einnig úrval ljóðabóka og
skáldverka og höfðum ánægju af
því að þræða söguslóðir og náttúru
í samhljómi við upplestur úr þeim.
Þetta voru dýrlegir dagar.
Herdís kvaðst ekki vera trúuð en
lifði þó hvern dag með huga sínum
og verkum eins og hún vissi að hún
væri eilíf. Þannig kveð ég mína
elskulegu og kærleiksríku vinkonu
með eilífðarsýn fyrir augum.
Blessuð veri hún Sigríður systir
hennar og fjölskyldan hennar öll.
Bjarnfríður Leósdóttir.
Við fráfall vinar
míns Þorsteins Eyj-
ólfssonar, fv. skip-
stjóra, koma í hugann og eiga vel
við orðin sem eitt sinn voru sögð:
„Að verða gamall er guði að
þakka, en manninum sjálfum að
halda sér ungum“. En það var
gæfa Þorsteins og guðs gjöf, að
hann fékk notið farsællar ævi í
rúm 100 ár og lét margt gott af
sér leiða í lífinu. – Og ekki gleymdi
Þorsteinn skyldunum við sjálfan
sig og hlúði að því veganesti, sem
hvað hollast er á lífsleiðinni. Þar
fór saman jákvæð hugsun, jafn-
aðargeð, traust skapgerð, velvilji,
vinnusemi og heilbrigt líferni.
Þannig fór Þorsteinn reglulega í
gönguferðir eftir að hann fluttist á
Hrafnistu, en hann taldi vinnu og
hreyfingu hafa stuðlað að sínu
langlífi.
Sjómannsferill Þorsteins hófst
strax á unglingsárum á árabátum.
Þorsteinn Eyjólfsson
✝ Þorsteinn Eyj-ólfsson fæddist í
Hákoti á Álftanesi í
Bessastaðahreppi
11. september 1906.
Hann lést á Land-
spítala – háskóla-
sjúkrahúsi 13. apríl
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Hafnarfjarðar-
kirkju 25. apríl.
Eftir að hafa lokið
meira fiskimanna-
prófi 1930 var Þor-
steinn um þrjátíu ára
skeið stýrimaður og
skipstjóri á togurum
m.a. á bv. Maí og bv.
Mars. Var hann mjög
farsæll skipstjóri og
hafa menn í mín eyru
borið lof á að vinna
undir hans stjórn
enda var Þorsteinn
mjög skyldurækinn
og samviskusamur og
einn af mestu afla-
mönnum togaraflotans. Þá var
Þorsteinn um tíma varaformaður
Skipstjóra- og stýrimannafélagsins
Ægis.
Eftir að hann gerðist vigtarmað-
ur hjá hafnarsjóði Hafnarfjarðar
árið 1971 bar fundum okkar stund-
um saman á Austurgötunni á leið
hans til og frá vinnu. Spjölluðum
við þá gjarnan saman um málefni
dagsins og atvik liðins tíma. Síðar
áttu samskipti okkar Þorsteins eft-
ir að verða nánari og það var lán
mitt að öðlast trúnað hans og vin-
áttu.
Trygglyndi hans í minn garð,
vináttan og trúnaðartraustið
geymist í þakklátum huga. Það var
alltaf einkar þægilegt að umgang-
ast Þorstein. Háttvísi, heiðarleiki,
reglufesta og aðrir mannkostir
mótuðu hans líf.
Um margra ára skeið sótti Þor-
steinn reglulega Sundhöll Hafnar-
fjarðar og var þá stundum tekið
lagið undir sturtunum í hópi
glaðra félaga. Það er hvað eftir-
minnilegast þegar þeir vinirnir
Stefán Hallgrímsson og Þorsteinn,
sem báðir bjuggu á Hrafnistu og
voru söngelskir, tóku lagið með
mér. Það gladdi mig alltaf þegar
Þorsteinn hafði orð á því að móðir
mín hefði kennt honum lag Moz-
arts, Nú tjaldar foldin fríða, í
barnaskólanum á Álftanesi en hún
annaðist þar söngkennslu um tíma.
En milli móður minnar og systra
Þorsteins var alltaf góð vinátta. Af
þeim systrum er á lífi Þorbjörg,
102 ára, og dvelst á Hrafnistu, en
milli hennar og Þorsteins var mik-
ill kærleikur. Flyt ég Þorbjörgu
hugheilar samúðarkveðjur vegna
fráfalls góðs bróður.
Með Þorsteini Eyjólfssyni hefur
Hafnarfjörður misst einn af sínum
traustustu og elstu þegnum. En til
Hafnarfjarðar fluttist Þorsteinn
frá Hákoti á Álftanesi 1929 ásamt
foreldrum sínum. Lengst bjuggu
þau hjónin, Laufey og Þorsteinn, í
eigin húsi á Hraunstíg 7 og áttu
þar fagurt og aðlaðandi heimili.
Vorið 1996 fékk Þorsteinn vist á
Hrafnistu og undi þar mjög vel
sínum hag.
Góður vinur er kvaddur með
einlægri þökk fyrir alla vinsemd,
dáð og drengskap. Sendi sonum
Þorsteins, sonarsonum og öðrum
aðstandendum samúðarkveðjur
með ósk um velfarnað.
Árni Gunnlaugsson.