Morgunblaðið - 13.05.2007, Síða 36

ævintýri
36 SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
Eftir Einar Fal Ingólfsson
efi@mbl.is
Þ
etta er veiðiskapur ólík-
ur öllu sem ég hef áður
reynt. Ég er með flugu-
stöngina og hjólið mitt,
og á taumnum er
straumfluga sem minnir á þær sem
maður kastar stundum fyrir sjóbirt-
ing. En lengra ná mörk reynslu-
heimsins ekki. Ég stend upp í mitti
í 28 stiga heitum sjó, lofthitinn er
nær 38 stigum, ég er í langerma
veiðiskyrtu með innbyggðri sólvörn,
með veiðiglófa og hatt sem skýlir
andliti, eyrum og hálsi, og klút að
auki fyrir vitunum. Ég stend á snjó-
hvítri sandflöt og brennandi sólar-
ljósið magnast upp á haffletinum og
hvítum sandinum. Fyrir aftan mig
er lítil sandeyja, vaxin grænum
trjám, eina 150 metra framundan
brýtur alda á kóralrifinu sem um-
lykur eyjuna en þar fyrir innan og í
kringum mig er lónið – dæmigert
lón sem myndast milli svo margra
af þessum 1.200 Maldíveyjum. Sjór-
inn ólýsanlega tær en golan gárar
og hylur leyndardómana því augum
mínum. Ég er heldur ekkert að
hugsa um þessa töfra umhverfisins
núna, því línan rýkur út af hjólinu,
þótt það sé með fulla bremsu, og
fyrr en varir er ljós flugulínan öll
þotin út og gul undirlínan strekkist
út í þetta græna lón. Hvað skyldi
vera á hinum endanum? Hvaða fer-
líki negldi fluguna sem ég strippaði
svona hratt rétt áðan? Lengra þýt-
ur fiskurinn, langt niður í undirlínu
og smám saman hægist á honum.
Ég bakka í átt að ströndinni og reisi
stöngina smám saman; rokurnar
sem þessir fiskar taka eru þvílíkar
að flugustangir brotna á stundum ef
þær eru látnar taka of snemma á
fiskunum. Skyndilega stoppar það
sem er á hinum endanum og ég
dreg línuna inn eins hratt og ég get.
Fiskurinn lætur mig teyma sig nær
og eftir nokkra stund sé ég glitta í
bláleita hreyfingu og tel sigurinn
unninn. En þá tekur hann aðra eins
roku, ég get ekki annað en beint
stangarendanum að þessum öfluga
mótor sem rýkur aftur með 70, 80
metra út af línu. En þá er hann líka
orðin þreyttur og skömmu síðar
liggur silfurgljándi bláblettótt bryn-
stirtla í flæðarmálinu við hlið mér.
Ekki nema fjögur, fimm pund áætla
ég – en hvílíkur roknakraftur í ekki
stærri fiski. Ég tek myndavélina
upp úr vasanum en um leið rykkir
fiskurinn sér til, flugan losnar og
hann er farinn. Eftir stend ég stór-
eygður í mjallhvítum sandinum.
Fleira en lax og silungur
Við vorum tveir vinir saman í
veiðiferð sem líktist engu sem við
höfðum áður kynnst á þeim vett-
vangi. Og við vorum ekki lengi að
komast að því að það er fleira sem
tekur flugur okkar en lax og sil-
ungur á Íslandi. Í viku sigldum við
á milli eyja í tveimur nyrstu klösum
Maldíveyja. Móðurskipið sannkallað
lúxusfley kennt við Soldán, smíðað
af þeirri alúð sem skipasmiðir
eyjanna eru víðfrægir fyrir. Þar var
sofið í loftkældum káetum sem bað-
herbergi með steypibaði fylgdi,
borðaðar fjölbreytilegar krásir í öll
mál og spjallað á barnum og frammi
á þilfari undir stjörnubjörtum himni
og björtum mána á kvöldin. Á
morgnana og síðdegis var lagt upp í
leiðangra á veiðibátnum, hefð-
bundnum breiðum „dhoni“ með
seglþaki til að hlífa veiðimönnum
fyrir sólinni. Til umráða voru einnig
tveir litlir bátar með utanborðs-
mótor, til að veiða af eða skjóta
mönnum í land í einhverjum
eyjanna til að kasta fyrir fisk.
„Mér líður eins og krakka í dóta-
OG sælgætisbúð,“ sagði John Cos-
tello, einn ferðafélaginn, þegar við
hittum hann á flugvellinum við Malé
og réð sér ekki fyrir spenningi.
Hann er alvanur stangveiði í sjó
eins og hinir tveir landar hans frá
Suður-Afríku, Maitland Knott og
Carl Heinz Stormanns, sem veiða
nær eingöngu með flugu. Fjórði fé-
laginn, Mark Meisner, kom frá
Bandaríkjunum og hefur einnig
veitt á sandflötum í heitum sjó víða
um heim. „Þú verður að vilja vera
hérna til að fara hingað,“ sagði
hann spekingslega eftir 18 tíma í
flugvélum – „og annað eins í flug-
stöðvum hér og þar.“
Stangveiðitímabilinu við eyjarnar
var um það bil að ljúka, síðustu vik-
ur höfðu gefið vel af stórfiski, en
þeir fjórmenningar ætluðu að verja
næstu dögum einkum í að kanna
fluguveiðimöguleika í nyrstu eyja-
klösunum tveimur, sem eru ekki
eins vel rannsakaðir hvað fluguveiði
snertir og klasarnir nærri miðsvæð-
inu þar sem höfuðborgin Male er og
flestar hóteleyjarnar. Við Íslending-
arnir vorum komnir á vegum G og
P, leigutaka Vatnsdalsár sem fara
með fleiri veiðisvæði víða um heim,
til að læra á nýjan veiðiskap og
lenda í ævintýrum. Sjöundi leiðang-
ursmaðurinn, leiðsögumaðurinn
John Peluffo, tók á móti okkur á
stuttum innanlandsflugvelli á einni
Hákarlinn stal fiskinum


  


   

 
  

 

   
  !"##$
%$&
 %  '$
( %    
) 


%
*!
' 
+   % #'

' ,'$%-*!
' 

    

$)#& +. )$ / !
 # %')# 
 % 
. 0
' #12   $
 ) &  
 !  ) &+ .  #&
$   )% #'
 )%  
3 '' 
&
$1 4/ /)5/ 

 

')5

6&   $ $
   $

 +)'  7-  8$ 
# )$ 
'  
%&  
















 

!"  

 

   



  











  



  

   

 

 

 

##$%&
!" '


 

  
 

 
Átök „Þetta er veiðiskapur fyrir karlmenn,“ segir ítalski leiðsögumaðurinn John Peluffo um stórar brynstirtlur, en hér tekst hann á við sannkallaðn metfisk, sem vó um 70 pund.
Morgunblaðið/Einar Falur