Morgunblaðið - 13.05.2007, Blaðsíða 64

64 SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Sonur okkar og bróðir,
PÉTUR BIERING JÓNSSON,
Vættaborgum 82,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 3. maí, verður jarðsunginn
frá Fossvogskirkju mánudaginn 14. maí kl. 15.00.
Þóra Biering, Jón Snorrason,
Sveinn Biering Jónsson,
Henrik Biering Jónsson.
✝
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTJÁN GUÐLAUGSSON
málarameistari,
Goðheimum 26,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju þriðjudaginn
15. maí kl. 13.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Ástríður Ólafsdóttir,
Fríða Kristjánsdóttir,
Helga Kristjánsdóttir, Ólafur Hreiðarsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir og afi,
GUNNLEIFUR KJARTANSSON
fv. lögreglufulltrúi,
Glitbergi 7,
Hafnarfirði,
sem lést laugardaginn 5. maí, verður jarðsunginn
frá Víðistaðakirkju í Hafnarfirði miðvikudaginn
16. maí kl. 15.00
Þórunn Christiansen,
Sævar Geir Gunnleifsson,
Lárentsínus Gunnleifsson,
Gunnleifur Vignir Gunnleifsson,
Kristín Thoroddsen,
Atli Thoroddsen,
Hrafn Thoroddsen,
Halla Thoroddsen,
Helga Thoroddsen,
tengdabörn og barnabörn.
✝
Maðurinn minn,
EYJÓLFUR ÖRN JÓHANNSSON
er látinn. Bálför hans fór fram í Sheffield á Englandi.
Pauline Pearce.
✝ Ingibjörg varfædd á Skaga-
strönd 2. ágúst 1931
og ólst þar upp. Hún
andaðist á sjúkra-
húsinu á Blönduósi
að kvöldi 6. mars s.l.
Foreldrar hennar
voru Axel Helgason,
f. 14.1. 1896, d. 16.7.
1971 og kona hans
Jóhanna Lár-
usdóttir, f. 9.4. 1908,
d. 12.12. 1980. Þau
bjuggu á Læk. Þau
hjón eignuðust 10
börn, Ingibjörg var þeirra næst
elst. Tvö börn þeirra dóu í frum-
bernsku. Þau sjö systkini Ingi-
bjargar sem komust á legg eru:
Helga, f. 22.7. 1930; Rúdólf, f. 18.1.
1936; Þorvaldur, f. 22.8. 1938, d. 4.
9. 1997; Ævar, f. 22.6. 1943;
Magðalena, f. 24.7. 1948; Ester, f.
3.1. 1950 og Brynja f. 11.3. 1950.
Ingibjörg giftist Hallgrími
Kristmundssyni 26. des. 1964. Þau
skildu 1976. Þau eignuðust 3 börn:
1; Jóhanna Bryndís f. 15.11. 1949,
maki Jakob Skúlason. Þau búa í
Borgarnesi. Synir hennar af fyrra
hjónabandi eru: Hallgrímur Ingi
Þorláksson, maki
María Kristjáns-
dóttir dóttir þeirra
er Jóhanna Bryndís
. Þorvaldur Þorláks-
son, maki Helga
Árnadóttir, þeirra
synir eru Árni Þór
og Daníel Freyr. 2;
Sævar Rafn, maki
Ragnheiður Magn-
úsdóttir. Þau búa á
Skagaströnd, þeirra
börn eru Magnús og
Alma Eik. Fyrir átti
Sævar soninn Arnar
sem á tvö börn. 3; Axel Jóhann,
hans kona var Herborg Þorláks-
dóttir, þau skildu. Þeirra börn
eru; Bryndís, hennar dóttir er
Kara Lind. Hallgrímur Þór, í sam-
búð með Nicole Boerman, og Ingi-
björg Axelma, hennar sonur er
Axel Þór.
1976 tók Ingibjörg upp sambúð
með Jóni Stefánssyni f. 9.5. 1931, í
Reykjavík, hann lést 3.8. 1991.
Að ósk hinnar látnu fór útför
hennar fram í kyrrþey og var gerð
frá Fossvogskapellu þann 16.
mars s.l. Jarðsett var í Fossvogs-
kirkjugarði.
Ingibjörg Axelma móðir mín var
fædd á Skagaströnd og ólst þar upp.
Systkinahópurinn á Læk var stór og
þar var engin lognmolla. Lækjar-
systurnar voru þekktar fyrir uppá-
tæki sín og hrekki.
18 ára var mamma orðin móðir og
búin að stofna heimili. Pabbi var alla
tíð sjómaður, eða í hart nær 60 ár.
Hann var langtímum að heiman, ým-
ist á vertíð fyrir sunnan eða á síld
fyrir austan. Heimilishaldið var því
að nær öllu leyti á herðum mömmu
eins og títt er um sjómannskonur.
Ég fullyrði að fáir hafi komist með
tærnar þar sem mamma hafði hæl-
ana í dugnaði. Hún vann lengst af í
frystihúsinu, Hólanesi. Þá var unnið
frá 8 til 7 og þá voru laugardagar
ekki frídagar. Fáir ef nokkrir tóku
henni fram í skyldurækni gagnvart
vinnunni og fyrirtækinu. Um börn
og heimili var hugsað í hádegismat-
artímanum og eftir vinnu á kvöldin.
Þegar þeim þætti lauk var tekið til
við sauma og annað. Ekki verður
komið tölu á alla dúkana sem hún
heklaði og gaf frá sér. Öll föt á fjöl-
skylduna voru saumuð heima. Hún
félagi í leikfélaginu til fjölda ára og
tók þátt í fjölmörgum uppfærslum á
vegum þess. Hún hafði mikið yndi af
spilamennsku og tók þátt í öllum
keppnum sem í boði voru og þá var
aðeins spilað til vinnings. Í frystihús-
inu, sem var hennar aðalstarfsvett-
vangur lengst af, var spilað í öllum
kaffitímum, þar var kappið ekkert
minna.
Mamma var alla tíð mikil blóma-
manneskja, allir dáðust að því hve
mikil rækt var í blómunum hennar.
Árið 1976 slitu mamma og pabbi
samvistum og hún flutti til Reykja-
víkur og tók þar upp sambúð með
Jóni Stefánssyni. Þar bjó hún þeim
fagurt heimili fyrst í Vesturberginu
og síðan í Blikahólunum. Það var
alltaf mikið tilhlökkunarefni hjá
börnunum að fara suður og heim-
sækja ömmu og Jón. Jón var mikill
heiðursmaður og voru börnin mjög
hænd að honum. Hann lést 1991,
langt fyrir aldur fram, sextugur að
aldri. Árið 1995 fékk mamma heila-
blæðingu sem hefur háð henni allar
götur síðan. Hún missti við þetta að
verulegu leyti málið og getu til tján-
ingar. Hún bjó þrátt fyrir þetta ein
en fékk heimilisaðstoð einu sinni í
viku. Líkamlegt og andlegt ástand
hennar var að öðru leyti í þokkalegu
horfi fram til 2005 en þá var ljóst að
farið var að halla verulega undan
fæti. Snemma árs 2006 flutti hún á
Sæborg, dvalarheimili aldraðra á
Skagaströnd, svona til að prufa, eins
og hún orðaði það sjálf. Hún fór að-
eins einu sinni aftur suður að líta á
íbúðina sína. Hún stoppaði stutt, rétt
leit yfir herbergin og vildi síðan drífa
sig aftur norður, heim á Sæborg. Á
Sæborg hitti hún samtímafólk sitt
frá Skagaströnd sem þar var komið
til að eyða ævikvöldinu. Við heila-
blæðinguna hafði hún misst getuna
að spila á spil, en eftir stutta dvöl á
Sæborg var hún farin að taka í spil
og náði undraverðum framförum.
Henni leið vel á Sæborg, þar var vel
hugsað um hana. Ég vil þakka
starfsfólki Sæborgar fyrir góða um-
mönnun og að gera síðustu mánuði
mömmu bærilega og ánægjuríka. Og
við þig mamma vil ég aðeins segja –
Þú varst best.
Axel Jóhann.
Elsku Didda amma.
Þegar ég hugsa til þín rifjast upp
svo góðar minningar. Ég man alltaf
eftir því hvað spenningurinn var
mikill þegar við vorum á leiðinni til
Reykjavíkur að heimsækja þig og
Jón. Það var svo gott að koma til
ykkar og vera hjá ykkur og þið létuð
okkur líða eins og enginn í heiminum
væri mikilvægari. Alltaf var nægur
tími til að spjalla og leika við okkur
systkinin.
Það var svo mikið ævintýri að fá
að skoða með þér í skartgripaskrín-
inu og máta alla fallegu hlutina þína.
Mér leið eins og prinsessu í hvert
sinn sem ég skoðaði mig í speglinum
með þessar gersemar. Eitt skiptið
sýndir þú mér hring sem ég ætti að
fá á 10 ára afmælisdaginn minn, fal-
legur silfurhringur með bleikum
steini, alveg eins og sá sem þú barst.
Þetta var fyrsti alvöru hringurinn
minn og ég mun alltaf hugsa til þín
þegar ég ber hann.
Ég kveð þig með söknuði elsku
amma mín og bið góðan Guð að varð-
veita þig.
Þín
Bryndís.
Elskuleg amma mín Ingibjörg Ax-
elsdóttur er látin. Á uppvaxtarárun-
um voru ekki margar manneskjur
sem spiluðu jafn stórt hlutverk í lífi
mínu og amma. Það að koma til
ömmu þýddi að maður var kominn í
veislu með stóru ,,S“, þar sem saman
komu veitingar af flottustu gerð,
gleði og glens og alltaf var passað
uppá að nóg væri til og engan skorti
neitt. Uppáhald mitt voru fiskiboll-
urnar hennar ömmu sem voru og eru
þær bestu sem ég hef smakkað. Eft-
ir að hafa dvalið hjá ömmu, þegar
halda átti heim á leið, var passað
uppá að enginn yrði svangur á leið-
inni því amma setti nesti í poka þar
sem Maltflaskan góða var alltaf á
sínum stað, góðlátlegt glott fylgdi
því yfirleitt þegar pokinn var látinn
af hendi enda vissi hún manna best
hvaða álit heimilisfaðirinn hafði á
þeim ágæta drykk og ekki minnkaði
glottið eftir vitneskju um að ein
flaskan hafði eftir hlátrasköll und-
irritaðs frussast út um allan bíl við
litla gleði bílstjórans.
Amma var af þeirri kynslóð þar
sem vinnan og það að standa sína
plikt var aðalatriðið. Ég minnist
þess, þegar amma var sennilega að
nálgast sextugt, að ég sat í eldhúsinu
hjá henni og við spiluðum og hún
sagði mér að hún hefði mætt of seint
í vinnuna þá um morguninn í annað
sinn á ævinni. Það var henni ekki að
skapi en á eftir sagði hún mér hvern-
ig hitt skiptið hafði verið en það hafði
gerst nokkrum áratugum áður.
Þannig var að það þurfti að opna
frystihúsið á Skagaströnd eld-
snemma að morgni vegna flutnings á
fiski, löngu áður en fólk mætti til
vinnu. Verkstjórinn treysti sér ekki
til að vakna og bað því ömmu um að
opna húsið þar sem henni væri best
treystandi. Amma svaf, vaknaði allt-
of seint og þegar hún mætti stóð áð-
urgreindur verkstjóri glottandi á
planinu og sagði ,,Svo bregðast
krosstré sem önnur tré“. Það var al-
veg rétt, amma var krosstré, sífellt
vakandi yfir velferð fólksins síns,
gefandi af sjálfri sér með gleði og
gjöfum. Ef henni mislíkaði hlutirnir
gat hún hins vegar verið ansi þrjósk,
sumir myndu segja frek en hún
amma mín hefði sagt að hún væri
ákveðin og ekki ætla ég að deila við
hana um það!
En lífið var ekki ein sældarsaga og
um tíma var Bakkus með í för en að
lokum tók hún ákvörðun um að
þannig mætti ekki vera og tók á sín-
um málum. Lífið virtist brosa við í
sínum fallegu litum en þá kom áfall,
sambýlismaður hennar Jón Stefáns-
son lést daginn eftir sextugsafmæli
ömmu, maðurinn sem hafði stutt
hana í gegnum þunnt og þykkt og
verið kletturinn í lífi hennar á góðum
og erfiðum stundum var horfinn á
braut. Við tóku breyttar aðstæður,
hún var allt í einu ein en stóð sig eins
og hetja eins og hennar var von og
vísa. Lífið hélt áfram en aðeins fjór-
um árum síðar fékk hún heilablóðfall
sem breytti lífi hennar allt til loka.
Afleiðingar heilablæðingarinnar
voru meðal annars þær að hún gat
lítið tjáð sig. Eftir það var amma
aldrei söm enda var tjáningin henn-
ar tæki til að gantast og gleðjast.
Elsku amma, ég kveð þig með
virðingu og þökk og vona að þú hafir
fundið friðinn, án þín hefði lífið ekki
verið samt.
Þorvaldur Þorláksson.
Föstudaginn 16 mars s.l. var
tengdamóðir mín Ingibjörg Axelma
Axelsdóttir jarðsett.
Didda eins og hún var alltaf köll-
uð, var fædd og uppalin á Skaga-
strönd og var stolt af sínum
heimabæ alla tíð.
Foreldrar hennar þau Axel Helga-
son og Jóhanna Lárusdóttir byggðu
Læk á Skagaströnd og alla tíð voru
hún og hennar systkini kennd við
Læk.
Leiðir okkar Diddu lágu fyrst
Ingibjörg Axelma
Axelsdóttir