Morgunblaðið - 13.05.2007, Síða 40

ævintýri
40 SUNNUDAGUR 13. MAÍ 2007 MORGUNBLAÐIÐ
„Stórar brynstirtlur eða GT eru ein-
faldlega einhver magnaðasta bráð
sem hægt er að veiða á kaststöng
með kasthjóli.“ Það leikur sælubros
um varir ítalska leiðsögumannsins
John Peluffo þar sem við sitjum
frammi á hefðbundum maldivískum
veiðibátnum sem siglir silkisléttan
sjó meðfram einu rifi eyjaklasans.
Peluffo hefur fulla ástæðu til að vera
glaður; hann hefur nýlokið við að
landa ekki einum GT, heldur tveim-
ur slíkum tröllum; bráðinni sem allir
stangveiðimenn sem sækja í Ind-
landshafið láta sig dreyma um.
„Þetta er einstakur fiskur, ekki
síst þegar hann tekur agnið með
þeirri aðferð sem við beitum einkum
hér, „popper“ í yfirborðinu,“ segir
hann. Þessir popperar eru eins-
konar litfagrir fljótandi spúnar, 20–
30 cm langir, sem er kastað út með
öflugum stöngum og dregnir inn
hratt, með skvettum og hamagangi.
„Við siglum svona meðfram rifj-
unum, köstum í öldurnar og í kant-
inn þar sem sjávarbotninn dýpkar,
og stundum koma þessir risar upp
og ráðast með offorsi á popperana.
Það er eins og að fá Ferrari-sportbíl
á öngulinn – þessi dýr rjúka af stað
eftir tökuna og þá er um að gera að
halda fast í stöngina og gæta þess að
falla ekki fyrir borð!“ segir Peluffo
og hlær hjartanlega. „Ef við tölum
um afl í hverju pundi, þá held ég að
þeir séu ekki margir fiskarnir sem
slá GT við. Fólk getur ekki gert sér í
hugarlund hvað þeir eru kraftmikl-
ir. Stundum ráða veiðimenn ekkert
við þessa fiska, þeir eru svo sterkir.“
Peluffo viðurkennir að hann sé
ánægður með fiskana sem hann hef-
ur nýlokið við að landa. „Þeir kæm-
ust á verðlaunapall hvar sem er,“
segir hann. „Voru í kringum 70
pund hvor. Þetta er draumur allra
stangveiðimanna. Í vikuveiði hér
eiga menn mjög góða möguleika á
að ná svona tröllum.“
„Farðu varlega!“ kallar hann til
eins félagans sem kastaði popper
rétt í þessu af svo miklum krafti að
hann þaut næstum út úr bátnum. Pe-
luffo hlær og heldur áfram:
„Það eru ekki margir staðir í
heiminum sem gefa þér jafngóða
möguleika á svona glímu og Maldív-
eyjar. Auðvitað er ekki hægt að
ganga að því sem vísu; eina vikuna
er mjög góð veiði, þokkaleg þá
næstu, en þú getur alltaf veitt eitt-
hvað. Það eru ótrúlega margar teg-
undir fiska hér við rifin og í dýpinu.
Um leið og egnt er fyrir stórar bryn-
stirtlur má til dæmis veiða rauða
snappera, barracuda og bláblettótta
brynstirtlu sem er mjög fallegur
fiskur, sem verður allt að 20 pund og
er líka sérlega kraftmikill.
Gæði veiðiskaparins fara líka eftir
því hvernig veiðitækjum þú beitir.
Ef þú notar létta stöng fyrir rauðan
snapper og minni brynstirtlur máttu
eiga von á frábærri skemmtun. Svo
ekki sé minnst á að ná þeim á flugu.
Oft koma veiðimenn hingað með þá
ósk eina að ná þeim stærstu – að ná
að halda á þeim og eiga af þeim
mynd, en það má fá alla þá útrás við
að glíma við minni fiska með léttari
tækjum.“
Þú verður að toga enn fastar
Peluffo útskýrir að í fjölskyldu
brynstirtlanna séu margar tegundir
sem beiti ólíkum aðferðum við að
afla sér matar. Þeir stóru og þeir
bláblettóttu hagi sér á svipaðan hátt,
en sá bláblettótti sé meira á ferðinni
innan við rifin og veiðist frekar á
björtum sandflötum lónanna. „Þess
vegna veiðist hann frekar á flugu
þar. GT fara inn á flatirnar en gera
minna af því. Þeir eru í öldunni og í
kantinum þar sem dýpkar. Þeir
elska að éta flugfiska og nálarfiska,
en éta líka smokkfiska, kolkrabba,
krabba …“
Daginn áður veiddum við tvo tún-
fiska, svokallaða „yellowfin“, sem
voru ekki síður öflugir og vógu um
20 kíló. Þeir fara í vöðum um yfir-
borðið og er fylgt eftir af fugla-
svermi. Þegar komist er í færi við
vöðuna má ná tveimur, þremur köst-
um; á næstu sekúndum er vaðan
komin lengst í burtu. Þessir tún-
fiskar eru gríðar hraðsyndir og öfl-
ugir á stönginni eftir því.
„Mér finnst „yellowfin“ vera fal-
legasta túnfisktegundin og hér er
mikið af þeim. Við veiðum þá á svo-
kallaðan „ranger“, plastspún sem
við drögum hratt eftir yfirborðinu.
Þeir eru mjög aflmiklir. Við höfum
náð 120 punda „yellowfin“ og glímd-
um við annan sem var yfir 200 en við
komum honum ekki upp í bátinn.
Það er áskorun að takast á við þá.
Við náum þeim í bláum sjónum,
fjarri rifinu, og þeir slíta því síður
tauminn en GT sem er við rifið og
leitar eftir að kafa í skjól, þar getur
hann sargað tauminn sundur. Því
þarf að taka á GT með miklu afli.
Þetta er líkamleg veiðiaðferð – mjög
karlmannleg – hann togar fast og þú
verður að toga ennþá fastar.“
Og ef það er eitthvað verið að dóla
við að draga fiskana úr djúpinu þá
geta hákarlar ráðist á þá, eins og við
sáum.
„Nákvæmlega. Þegar hákarlar sjá
þessa fiska haga sér undarlega telja
þeir þá auðvelda bráð – og ná þeim
stundum.
Margir halda að báturinn fæli
fiskana frá, en hvað varðar rán-
fiskana þá er það ekki raunin. Þeir
eru konungar sjávarins og hræðast
ekki neitt. Rifin eru auðvitað mjög
villtur staður með gríðarlegri sam-
keppni.“
Þeir veiðimenn sem veiða með
kaststöngum við Maldíveyjar kasta
einkum popperum og veiða á yfir-
borðinu – tökurnar eru æsilegar.
Önnur aðferð sem einnig er beitt
kallast „jigging“, en þá er þungum
spúnum sökkt í djúpið og þeir síðan
dregnir upp með öflugum rykkjum
um leið og línan er dregin inn á hjól-
ið. Peluffo segir þetta vera eina
elstu veiðiaðferð sem þekkist og gefi
færi á að ná alls konar fiskum. „Þeg-
ar það er lítið að gerast á yfirborð-
inu má leita í dýpið, fara með agnið
niður til fiskanna,“ segir hann.
„Þetta er kraftaveiði – það þarf að
rykkja agninu hratt upp frá botn-
inum. Við veiðum allar helstu teg-
undirnar svona – meira að segja
svartan Merlin, en um daginn náð-
um við einum 80 kílóa með „jiggi“.“
Paradísareyjar
Peluffo ítrekar að það sé mik-
ilvægt að veiðimenn sem komi til að
takast á við þessa stærstu fiska við
eyjarnar séu í góðu líkamlegu formi.
„Þú ert ekki að kasta fyrir silung
eða lax í á. Þú ert að kasta fyrir fisk
sem berst eins og óður og þú notar
kröftug veiðarfæri. Fólk þarf að
vera hraust og gæta þess líka að við
erum í hitabeltinu og það þarf að
drekka mikið af vatni og vara sig á
sólinni. Á dögum eins og í dag, þeg-
ar hitinn er vel yfir 40 stig, þarf að
fara varlega – en þetta er dásam-
legur heimur hérna,“ segir hann
dreyminn og lætur augun renna eft-
ir sléttum haffletinum sem brotinn
er upp af lágum grænum eyjaþúst-
um.
„Þetta er mjög sérstakur staður.
Frábær staður til að heimsækja í frí-
inu, til að fiska eða kafa, eða bara til
að slaka á, njóta sólarinnar og góð-
vildar íbúanna.“
John Peluffo kom fyrst til Maldív-
eyja fyrir rúmum 20 árum og starf-
aði þá sem leiðsögumaður á hótel-
eyju. Þá fór hann fyrst að stunda
veiðiskap sem atvinnu og hefur síð-
an verið í fullu starfi sem leið-
sögumaður veiðimanna; við Maldív-
eyjar, á Madagaskar og víðar.
„Já, þetta er undursamlegt um-
hverfi, allt þetta fallega vatn og lit-
irnir; paradísareyjar. Allt fullt af
Róbinson Krúsó-eyjum. Það er ekk-
ert skýtið að fólk falli í stafi þegar
það kemur fljúgandi og sér þessa
eyjabletti í bláu hafinu. Það er eins
og draumur. Og ég held að ferða-
menn hljóti að hafa getið einhverjar
milljónir barna hér,“ segir hann og
hlær hjartanlega. „Það eru svo
margir sem koma hingað í brúð-
kaupsferð; þetta er stórkostlegur
staður til að njóta lífsins.“
John Peluffo leiðsögumaður
„Þetta er kraftaveiði“
Eftirsóttur GT eða risa brynstirtla er eftirsóttasta bráð stangveiðimanna
við Maldíveyjar. John Peluffo hampar sannkölluðu trölli, 70 punda þungu.
Ævintýraeyjar Flestir ferðamenn sem koma til Maldíveyja dvelja á litlum hóteleyjum; oft í smáhýsum sem standa yfir hlýjum sjónum og hægt er að synda út frá.