Morgunblaðið - 09.10.2007, Blaðsíða 30

30 ÞRIÐJUDAGUR 9. OKTÓBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Hjördís Péturs-dóttir fæddist í
Ártúni á Hellissandi
27. september 1922.
Hún andaðist á líkn-
ardeild Landspít-
alans í Kópavogi
þriðjudaginn 2.
október síðastlið-
inn. Hún var dóttir
hjónanna Guðrúnar
Ágústu Þórarins-
dóttur húsfreyju í
Ártúni, f. 1894, d.
1961, og Péturs
Maríusar Guðlaugs
Guðmundssonar sjómanns, f.
1886, d. 1965. Systkini Hjördísar
voru: Þórarinn Breiðfjörð Pét-
ursson vélstjóri, f. 1913, d. 1993;
Guðmundur Breiðfjörð Pétursson
stýrimaður, f. 1914, d. 1980; Hall-
grímur Pétursson skósmiður, f.
1916, d. 1975; Ágúst Jóhann Guð-
laugur Pétursson sjómaður, f.
1918, d. 1956; Þorsteinn Lárus
Pétursson vélstjóri, f. 1925, d.
2006; Jóhann Adolf Pétursson
verkfræðingur, f. 1927; Svein-
1949, er Torfi Hermann Pétursson
f. 1968. Dætur hans eru Magda-
lena Anna, Helena Lilja og Diljá
Dögg. Synir Péturs með seinni
konu sinni, Sophie Weibull Fritsch
Bjarnason, f. 1943, d. 2002, eru
Olof, f. 1979 og Gustav, f. 1981. 2)
Ingibjörg, f. 1951, maki Hannes
Erlendsson, f. 1949. Börn þeirra
eru Sigríður, f. 1969, synir hennar
eru Hannes Hlini og Atli Aron og
Bjarni, f. 1976, sonur hans er
Bjartur Máni. 3) Ágúst, f. 1956,
sambýliskona Guðrún C. Emils-
dóttir, f. 1963. Dóttir hans og fyrr-
um sambýliskonu, Þuríðar Ein-
arsdóttir, f. 1956 er Halldóra
Guðrún, f. 1995. 4) Guðrún, f.
1963. Sonur hennar og fyrrum
sambýlismanns, Haraldar Hreins-
sonar, f. 1958, er Daníel Gunn-
steinn, f. 1996.
Árið 1972 giftist Hjördís Gunn-
steini Magnússyni flugumferð-
arstjóra, f. 1927. Foreldrar hans
voru Magnús Magnússon múrari
frá Hvanneyri í Borgarfirði, f.
1876, d. 1975 og Kristín Guð-
mundsdóttir frá Hvassahrauni á
Vatnsleysuströnd, f. 1888, d. 1972.
Hjördís verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
björn Breiðfjörð Pét-
ursson mat-
reiðslumaður, f. 1929
og Ólafur Jens Pét-
ursson kennari, f.
1933.
Hjördís lærði
kjólasaum hjá Guð-
rúnu Arngríms-
dóttur í Reykjavík og
vann við ýmis störf
þar, m.a. í Tjarn-
arbíói. Hún starfaði
einnig á hjúkr-
unardeild Hrafnistu í
Reykjavík frá 1977
til 1995.
Árið 1946 giftist Hjördís Bjarna
Hallmundssyni gullsmíð, f. 11.12.
1925, d. 16.4. 1967. Foreldrar
hans voru Hallmundur Einarsson
frá Teigi í Fljótshlíð, f. 1885, d.
1970 og Ingibjörg Bjarnadóttir
frá Túni í Hraungerðishreppi, f.
1890, d. 1970. Hjördís og Bjarni
eignuðust fjögur börn, þau eru: 1)
Pétur, f. 1946, d. 1997. Sonur Pét-
urs með fyrri konu sinni, Guðnýju
Aðalbjörgu Kristjánsdóttur f.
Elskuleg móðir mín, þér vil ég
þakka fyrir þau ár sem þú hefur veitt
mér þann styrk og það skjól sem ég
hef notið. Án nokkurra skilyrða
gafstu af þér, öðrum og ekki síst mér
til gæfu og gleði. Með glæsileik þín-
um, glaðværð og kátínu gastu leikið
þér og lífgað upp á tilveruna allt í
kringum þig.
Það er því með miklum söknuði og
sorg sem ég og við sem fengum að
kynnast þér kveðjum þig hinstu
kveðju, en þrátt fyrir sorgina og
söknuðinn er ekki annað hægt en að
gleðjast, því í huga mér og minningu
verðurðu alltaf sólargeisli.
Sæludalur, sveitin best!
Sólin á þig geislum helli,
snemma risin, seint þó sest.
Sæludalur, prýðin best!
Þín er grundin gæðaflest,
gleðin æsku, hvíldin elli.
Sæludalur, sveitin best,
sólin á þig geislum helli.
(Úr Dalvísu
e. Jónas Hallgrímsson.)
Þinn sonur,
Ágúst.
„Hver var þessi glæsilega kona í
græna kjólnum með alla gullhring-
ana?“ Ekki man ég hversu margir
vinir mínir spurðu að þessu eftir af-
mæli sem ég hélt fyrir tveimur árum.
Þar lét Dísa sig ekki vanta, frekar en
á aðra viðburði í fjölskyldunni og
skemmti sér að venju vel. Engum
datt í hug að þessi líflega kona væri
komin á níræðisaldur.
Þegar pabbi varð sextugur sté hún
í pontu og sagðist hafa farið að skæla
þegar þessi yngsti bróðir hennar
fæddist. Hún átti fjóra eldri bræður
og þarna hefði hún eignast þann
fjórða yngri. Mér finnst ekki ólíklegt
að það hafi mótað þessa mögnuðu
konu að vera eina stúlkan í níu systk-
ina hópi. Hún hélt þeim saman – í
ýmsum skilningi. Það óð enginn yfir
hana og hún lá ekki á skoðunum sín-
um á mönnum og málefnum. „Það
ætti að skjóta þetta lið,“ sagði hún
oftar en ekki þegar henni ofbauð
eitthvað og glotti við tönn. Þó var
hún ævinlega hin ljúfasta. Þegar Ár-
túnssystkinin komu saman á heimili
foreldra minna um jól tóku þau jafn-
an lagið. Dísa stillti sér þá upp við
gamla orgelið af æskuheimili þeirra
á Grettisgötunni, á meðan yngsti
bróðirinn þandi garminn, og dró ekki
af sér.
Dísa frænka var engum lík. Hún
varð fyrir margvíslegum áföllum á
langri ævi, varð meðal annars ung
ekkja og missti son sinn langt um
aldur fram. Samt hélt hún reisn sinni
allt til loka og lét menn óspart heyra
það.
Við Ragnheiður hittum hana síð-
ast þegar hún var við skírn yngsta
sonar okkar á öðrum degi páska fyrr
á þessu ári. Það var auðséð að mjög
var af henni dregið. Hún var ekki
nema skugginn af sjálfri sér. Fjöl-
skylduboðin verða ekki söm eftir að
Dísa er horfin af vettvangi. Glæsi-
legu konunnar með gullhringana
verður sárt saknað og mér er til efs
að nokkur muni við slík tækifæri
hafa sérstaklega orð á því að rétt sé
að skjóta mann og annan.
Því miður eigum við Ragnheiður
þess ekki kost að fylgja Dísu frænku
síðasta spölinn. Við sendum héðan
frá Brussel innilegar samúðarkveðj-
ur til Gunnsteins, barna Dísu, barna-
barna og langömmubarna.
Pétur Már Ólafsson.
Hún Gulldísa er sofnuð svefninum
langa. Það hefur verið um 1970 sem
við Elfa kona mín kynntumst þeim
Hjördísi Pétursdóttur og Gunnsteini
Magnússyni, flugumferðarstjóra.
Hjördís hafði þá misst fyrri mann
sinn og kom hún oft til Guðbjargar
Pálsdóttur vinkonu sinnar að Fífu-
hvammsvegi 11 í Kópavogi, en þar
bjuggum við Elfa um tíma. Af fyrstu
kynnum við þessa skeleggu konu og
hinn hægláta flugumferðarstjóra
urðu ævilöng kynni.
Fyrsta skemmtiferð okkar af
mörgum var að fara til Laugarvatns,
Gunnsteinn fékk frívakt hjá flugum-
sjón á Keflavíkurflugvelli og ég
hringdi í Magnús Einarsson, yfir-
mann minn í mótorhjólalögreglunni
og fékk frí í þessa skemmtilegu ferð.
– Síðan fórum við saman ásamt
mörgum ferðafélögum okkar til
Kanaríeyja ferð eftir ferð og þá oft
haustferðir til Evrópu. Dísa var var
ávallt hnarreist og hnyttin í tilsvör-
um. Í veislu einni á Kanarí sagði hún
um ágætan vin sinn að hann mundi
aldrei geta dáið eðlilegum dauðdaga
heldur yrði að skjóta hann á færi. Oft
hefur verið hlegið að ýmsum
skemmtilegum orðatiltækjum henn-
ar, en hún var að sjálfsögðu grand-
vör kona sem óskaði þess að tilvera
fólks gengi fram með eðlilegum og
skemmtilegum hætti.
Hún bar oft á sér nokkurt skraut,
hvort sem var í veislum eða úti á
sandströnd Kanaríeyja. Því sann-
færðum við nokkrir lögreglumenn
ferðafélaga okkar um það að hún
væri tryggð fyrir 2 milljarða króna
hjá tryggingafélaginu Lloyds í
London og ávallt væru verðir í ná-
grenni við hana til að passa gullið.
Þannig leið tíminn með Dísu og
Gunnsteini, við lifðum lífinu okkar
heima á Íslandi og fórum síðan í sér-
lega skemmtilegar ferðir saman.
Hjördís var einn okkar elsti ferða-
félagi. Hún var vel gefin og hugsandi
kona sem var mjög annt um mann
sinn og fjölskyldu og ræddi oft í
stórum vinahópi um landið sitt,
möguleika þess og vandamál.
Við ferðalok Hjördísar sendum við
ferðafélagar hennar samúðarkveðj-
ur til Gunnsteins Magnússonar og
fjölskyldu.
Gylfi Guðjónsson, Mosfellsbæ.
Mig langar til að minnast hennar
Dísu, móður æskuvinkonu minnar
Ingibjargar Bjarnadóttur. Okkar
kynni urðu fyrst í kringum ferming-
arárin okkar Ingibjargar, tvær fjör-
ugar stúlkur og ekki fyrir alla að
taka á því, en Dísa kunni lagið á þeim
ungu. Hafði okkur alltaf sem vini og
tók þannig á málunum, þannig vann
hún traust okkar. Í Melgerði 11 kom
ég oft og alltaf fékk maður knús frá
Dísu og hennar fólki. Hvað má bjóða
þér, Magga mín? Svo komu kræsing-
arnar á borð. Dísa var ung kona á
besta aldri þegar hún varð fyrir því
mikla áfalli að missa eiginmann sinn
Bjarna frá fjórum ungum börnum,
hvílíkur harmleikur. En alltaf stóð
mín á sínu og brynjaði sig upp og tók
á málunum, fór að vinna og vann
mikið, en hver veit hvernig henni
leið. Árið liðu á sinn hressilega hátt,
þegar mín varð fyrir því ótrúlega
láni að verða ástfangin aftur. Þar sá
hún prinsinn sinn, hann Gunnstein,
sem hún sagði mér bara um daginn
að hefði verið sitt besta lán, þessi öð-
lingur, enda þekki ég hann vel og
veit hvað hún er að fara með. Þau
áttu svo vel saman. Falleg hjón, vel
klædd, alltaf hress og hlýleg, það er
ekki hægt að biðja um meira. Enn
verður Dísa fyrir áfalli hún missir
frumburð sinn, hann Pétur, löngu
fyrir aldur fram. Það var henni mikil
raun en hún hafði Gunnstein sinn við
hlið sem var henni allt.
Elsku Dísa mín, afmælið þitt var
yndislegt, kræsingarnar flottar þótt
þú gætir ekki snætt þær með okkur.
Ég vona bara að þér líði vel. Það
verður tómlegt að sjá þig ekki þegar
jólin byrja á afmæli tengdasonar
þíns Hannesar, en þú verður með.
Ástarkveðjur frá okkur.
Elsku Gunnsteinn, Ingibjörg,
Hannes, Ágúst, Guðrún (Gunný),
börn og barnabörm. Innilegar sam-
úðarkveðjur fyrir hönd fjölskyldu
minnar.
Margrét Davíðsdóttir
(Magga Davíðs).
Föðursystir mín, Hjördís Péturs-
dóttir, er látin 85 ára að aldri. Dísa
frænka eins og við kölluðum hana
var eina systirin í hópi átta bræðra.
Þegar síðasti bróðirinn, faðir minn,
kom í heiminn var Dísu nóg boðið.
Hún þráði systur svo hún taldi rétt-
ast að henda hvítvoðungnum í ruslið.
Óhætt er að segja að þessi hótun
frænku hafi gefið tóninn fyrir það
sem koma skyldi: hún tók alla tíð
stórt upp í sig en hafði hjarta úr
gulli. Og ætíð lét hún sér annt um
þennan bróður sinn sem hún vildi í
upphafi ekkert með hafa.
Dísa ólst upp fyrstu árin í Ártúni á
Hellissandi. Lífsbaráttan var hörð
og því ákváðu Pétur afi og Guðrún
amma að flytjast til Reykjavíkur, á
Grettisgötu 40b. Þar var oft þröng á
þingi, ekki síst þegar tengdabörnin
bættust í hópinn. Bræðurnir léku á
harmónikku og Guðrún amma lét
ekki heldur sitt eftir liggja, þandi
nikkuna af mikilli innlifun og með til-
heyrandi munnsvip. Þótt Dísa léki
ekki á hljóðfæri hafði hún unun af
söng og dansi. Hún var alla tíð glæsi-
leg til fara: átti fallega kjóla, og
geymdi skópör (sumir héldu í hundr-
aðatali) undir dívaninum sínum. Sem
ung kona vísaði Dísa til sætis í
Tjarnarbíói en hætti að vinna úti
þegar hún giftist gullsmiðnum
Bjarna Hallmundssyni og fluttist
með honum í Melgerði í Kópavogi.
Bjarni var mikill hagleiksmaður og
frábær gullsmiður en dó ungur frá
Dísu og börnum þeirra fjórum,
Pétri, Ingibjörgu, Ágústi og Guð-
rúnu. Áfallið var mikið og setti alla
tíð mark sitt á líf Dísu. Synir hennar
erfðu listfengi föður síns og fyrstu
minningar mínar úr Melgerðinu
tengjast einmitt fantasíuteikningum
Péturs og Ágústs.
Það var ávallt mikill samgangur á
milli fjölskyldnanna: Pétur dvaldi
einn vetur hjá foreldrum mínum á
Álfhólsvegi þegar hann var í MR og
Ingibjörg passaði okkur bræður
þegar á þurfti að halda. Guðrún var á
milli okkar að aldri og gekk okkur í
systurstað.
Dísa steig mikið gæfuspor þegar
hún giftist nokkrum árum síðar
Gunnsteini Magnússyni flugumferð-
arstjóra og fluttist með honum vest-
ur í Sörlaskjól en heimsóknunum
fækkaði ekki. Dísa var mjög frænd-
rækin og átti hvert bein í okkur
krökkunum. Í fjölskylduboðum
heima hjá okkur var hún jafnan
hrókur alls fagnaðar. Þegar farið var
að syngja tók hún sér stöðu í horninu
milli píanósins og fótstigna orgelsins
og söng hárri röddu. Þar var ekki
þörf á bókum né blöðum til stuðn-
ings. Hún sótti tónleika þar sem
systkinabörnin áttu í hlut og fylgdist
með framförum þeirra af miklum
áhuga. Hún naut þess mjög að heyra
og sjá afkomendur foreldra sinna í
marga ættliði syngja, leika og dansa
á ættarmóti á Hellissandi á Jóns-
messu í sumar. Þá gisti Dísa í síðasta
sinn í Ártúni, húsinu sem hún fædd-
ist í. Þeir sem gerst til þekktu vissu
að Dísa gekk ekki heil til skógar en
það kom öllum á óvart, hversu heilsu
hennar hrakaði fljótt. Að hausti er
hún fallin í valinn og við minnumst
glæsilegrar og lífsglaðrar frænku.
Gunnsteinn Ólafsson.
Hún Dísa frænka var flott og fín
svo af bar. Drottning á sinn hátt í öll-
um mannfagnaði, stórkostlega út-
geislandi persóna. Stelpan frá Ár-
túni,við kölluðum hana Dísu gull og
það ekki að ósekju. Frænku heim-
sótti ég síðast hinn 27. sept. sl. er
hún varð 85 ára, alltaf jafnmann-
blendinog tignarleg. Hjördís var
fimmta í röðinni af níu systkinum og
eina stúlkan. Þeir sem lifa systur
sína eru þeir Sveinbjörn, Dolli og
Ólafur.
Hún fór alfarin frá Hellissandi
1943, lærði saumaskap og stundaði
alls konar störf er til féllu í höfuð-
staðnum. Giftist Bjarna Hallmunds-
syni gullsmið árið 1946 og átti með
honum fjögur börn, Pétur sem nú er
látinn, Ingibjörgu, Ágúst og Guð-
rúnu. Bjarni lést árið 1967. Árin líða
og 1972 giftist Dísa Gunnsteini
Magnússyni flugumferðarstjóra.
Flutti hún þá úr Kópavoginum í
Sörlaskjólið. Þar áttu þau saman
dásamlega tíma, mjög samrýnd
hjón, og ferðuðust mikið innanlands
sem utan. Minnisstætt er meðal ann-
ars er við urðum einu sinni samferða
á Spáni er út skyldi fara til fagnaðar.
Þá var skvísan hlaðin gulli. Móðir
mín, Oddný, spurði Dísu: „Þú ferð
ekki með þetta allt, þeir ræna þig?“
Svarið var stutt og hnitmiðað eins og
alltaf hjá Sandaranum: „Uss það
gerir ekkert til. Ég á nóg til í koffort-
inu. Það trúir því enginn að þetta sé
ekta!“
Sendi öllum ættingjum samúðar-
kveðjur.
Takk fyrir frábær kynni.
Far þú í friði, friður guðs þig
blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt.
Júlíus Þór Jónsson.
Hjördís Pétursdóttir
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
SKARPHÉÐINS NJÁLSSONAR
frá Þingeyri.
Sérstakar þakkar til hjúkrunarfólks öldrunardeildar
Heilbrigðisstofnunar Ísafjarðarbæjar fyrir einstaka
umönnun og hlýju.
Guðrún Markúsdóttir,
Gunnar Skarphéðinsson,
Sigríður Skarphéðinsdóttir, Skarphéðinn Ólafsson,
Njáll Skarphéðinsson, Pálína Baldvinsdóttir,
Guðbjörg Skarphéðinsdóttir, Hilmar Pálsson,
Bjarki Skarphéðinsson, Sigrún Lárusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
HÁVARÐAR HÁLFDÁNARSONAR
skipasmiðs,
áður til heimilis
að Seljalandsvegi 79,
Ísafirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Hrafnistu í Reykjavík fyrir
ómetanlega alúð og umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Þorleifur Hávarðarson, Guðný Þorsteinsdóttir,
Markús H. Hávarðarson, Svala Stefánsdóttir,
Gróa Hávarðardóttir, Guðmundur Gunnarsson,
Kristjana G. Hávarðardóttir, Ásgeir H. Sigurðsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í gegn-
um vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is –
smella á reitinn Senda efni til Morg-
unblaðsins – þá birtist valkosturinn
Minningargreinar ásamt frekari
upplýsingum.
Undirskrift| Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir | Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið sé
um annað. Ef nota á nýja mynd er
ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningargreinar