Morgunblaðið - 05.11.2007, Síða 26

26 MÁNUDAGUR 5. NÓVEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Ástkæra móðir okkar, sambýliskona, amma og
langamma,
JÓNÍNA BJÖRNSDÓTTIR,
Bólstaðahlíð 45
áður Bræðraborgarstíg 49,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut
fimmtudaginn 1. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ólafía Ingvarsdóttir, Matthías Matthíasson,
Jón Ingvarsson, Sigríður Guðjónsdóttir,
Ingunn Ingvarsdóttir, Sveinn Leósson,
Jóhann Ingvarsson, Stefanía Stefánsdóttir,
Björn Ingvarsson, Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Kristrún Ingvarsdóttir, Haraldur Haraldsson,
Lára Ingvarsdóttir,
Ingvar Ingvarsson, Sigríður Guðmundsdóttir,
Jóna Þuríður Ingvarsdóttir, Bjarni Þór Jakobsson,
Guðjón Ingvarsson,
Steingrímur Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR IBSEN,
Brúnavegi 9,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Háteigskirkju miðvikudaginn
7. nóvember kl. 13.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hans er bent á Krabba-
meinsfélagið í Skógarhlíð.
Kristín Guðmundsdóttir, Kristján Sigurgeirsson,
Dröfn Guðmundsdóttir, Sigurður M. Magnússon,
Þórir Ibsen, Dominique Ambroise,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR KRISTINSDÓTTIR,
Sæviðarsundi 42,
sem lést þriðjudaginn 30. október, verður
jarðsungin frá Áskirkju miðvikudaginn 7. nóvember
kl. 15.00.
Kristján G. Jóhannsson,
Kristín Kristjánsdóttir, Jón Sigurðsson,
Brynja Kristjánsdóttir,
Hildur Kristjánsdóttir, Jón F. Sigurðsson,
Þór Kristjánsson, Birna Jóna Jóhannsdóttir,
Elmar Kristjánsson, Margrét Sigfúsdóttir,
Kristján G. Kristjánsson, Pálína R. Sigurðardóttir,
Dagmar Kristjánsdóttir,
Ómar Ægir Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Gróa JóhannaSalvarsdóttir
fæddist á Bjarna-
stöðum Reykj-
arfjarðarhreppi 7.
júní 1922. Hún lést á
Líknardeild Landa-
kots 27. október.
Foreldrar hennar
voru Ragnheiður
Hákonardóttir, f. á
Reykhólum á Barða-
strönd 1901, d. 1977
og Salvar Ólafsson,
f. í Lágadal í Naut-
eyrarhreppi 1888, d.
1979. Þau hófu búskap á Bjarna-
stöðum en tóku síðan við búi í
Reykjarfirði af foreldrum Salvars,
Ólafi Jónssyni og Evlalíu Sigríði
Kristjánsdóttur. Foreldrar Ragn-
heiðar voru Hákon Magnússon og
Arndís Bjarnadóttir. Systkini Gróu
eru: Hákon, f. 1923, d. 2005, maki
Steinunn Ingimundardóttir, f. 1933,
þau eiga fjögur börn; Sigríður, f.
1925, hún á sex börn, maki Baldur
Bjarnason, f. 1918, d. 1998; Arn-
heiður, f. 1927, d. sama ár; Arndís,
f. 1929, hún eignaðist átta börn og
lifa sex þeirra, maki Júlíus Jónsson
f. 1920; Ólafía, f. 1931, hún eign-
aðist sex börn. maki Baldur Vil-
helmsson, f. 1929.
Hinn 13.8. 1943 giftist Gróa Hall-
dóri Víglundssyni smið frá Hauks-
stöðum í Vopnafirði, f. 11.6. 1911, d.
15.4. 1977. Foreldrar hans voru
Svanborg Björnsdóttir, f. á Eyvind-
arstöðum í Vopnafirði 1887, d.
1964, og Víglundur Helgason, f. í
Hólsseli Hólsfjöllum 1884, d. 1930.
Dóttir Gróu og Auðuns Jóhann-
essonar, f. 17.12. 1908, d. 3.2. 2003,
Leite Santos f. 1985. Börn Salvars:
Nína Dögg f. 1997, móðir Sigríður
Jóna Albertsdóttir, f. 1973, d. 1998,
og Sölvi Dór f. 2000, móðir Sylvía
Sölvadóttir f. 1980; b) Árni Björn f.
1987; c) Egill Birnir f. 1993.
Gróa lauk barna- og unglinga-
námi frá Héraðsskólanum í Reykja-
nesi 1938 og forskóla sjúkraliða í
Námsflokkum Reykjavíkur 1978.
Hún var dugleg að afla sér aukinnar
menntunar og sótti fjölda nám-
skeiða svo sem í hússtjórn, ræðu-
mennsku, tölvuvinnslu og fé-
lagsmálum. Sem barn vann Gróa
almenn sveitastörf á Bjarnastöðum
og í Reykjarfirði. Fjórtán ára varð
hún ráðskona í sláturhúsinu Vatns-
firði og var þar í þrjú haust. Næstu
tvö ár vann Gróa á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri undir stjórn föð-
ursystur sinnar Guðrúnar Ólafs-
dóttur. Árið 1942 fór Gróa sem
ráðskona að Reykjanesskóla og
vann þar með hléum til 1947 en það
ár kenndi hún stúlkum handmennt.
Sumrin 1947 og 1948 ráku þau Hall-
dór gisti- og veitingasölu í Reykja-
nesi. Haustið 1949 fluttust Gróa og
fjölskylda að Skógum og var hún
þar eitt ár sem ráðskonan og handa-
vinnukennari. Leiðin lá aftur í Djúp-
ið og næstu fimm ár bjuggu þau í
Botni Reykjarfirði og Múla. Gróa sá
um heimili og bú en Halldór vann við
smíðar víða við Djúp.
Árið 1955 fluttist fjölskyldan að
Hornbjargsvita og Gróa og Halldór
urðu vitaverðir og veðurathugun-
armenn. Þarna voru þau í þrjú ár
nema hvað Gróa var eitt ár bóndi og
stöðvarstjóri Pósts og síma á Arn-
gerðareyri. Sumarið 1958 fluttist
fjölskyldan enn og nú á Dalatanga
þar sem Gróa og Halldór tóku við
búskap, vitavörslu og veðurathug-
unum. Haustið 1967 fluttist fjöl-
skyldan að Eiðum þar sem Gróa var
ráðskona Alþýðuskólans og annað-
ist alla umsýslu mötuneytis skólans.
Halldór var ráðsmaður en vann
einnig við smíðar á Egilsstöðum.
Sumarið 1976 fluttist Gróa til
Reykjavíkur í kjölfar alvarlegra
veikinda Halldórs og vann eitt ár á
Fæðingardeild Landspítalans til að
geta verið í nánd við mann sinn sem
lá á spítalanum. Þetta var Gróu erf-
iður tími en samhliða því að annast
Halldór, er lést í apríl 1977, lá
Ragnheiður móðir hennar bana-
leguna. Á sama tíma var Gróa í for-
skólanámi sjúkraliða.
Haustið 1977 hóf Gróa störf sem
ritari og símavörður á Veðurstofu
Íslands en sumrin 1981 og 1982 rak
hún greiðasölu í Djúpmannabúð í
Mjóafirði vestur. Gróa lauk laun-
aðri starfsævi á Veðurstofunni
1992 er hún lét af störfum vegna
aldurs.
Gróa var félagslynd og jafnréttis-
sinnuð og lét til sín taka á þeim
vettvangi. Sem barn gekk hún í
ungmennafélagið Vísi, Reykjar-
fjarðarhreppi. Hún starfaði í kven-
félögum og kirkjukór og tók lítil-
lega þátt í sveitarstjórnarmálum.
Var trúnaðarmaður SFR allan
starfstímann á Veðurstofnni og sat
í stjórn Lífeyrisþegadeildar SFR
frá 1989 og lét af formennsku þar
2005 þá orðin veik. Árin 1998 til
2002 sat Gróa í stjórn Félags eldri
borgara í Reykjavík (FEB) og ná-
grenni. Auk þessa stafaði Gróa í
fjölda nefnda á vegum Lífeyris-
þegadeildarinnar, SFR, BSRB og
FEB.
Gróa verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
er Aðalheiður, f. 6.11.
1941, maki Guð-
mundur Lárusson, f.
1939, börn: a) Gréta
Vilborg, f. 1965, maki
Úlfar Snær Arnarson,
f. 1966, börn: Saga f.
1990 og Guðmundur
Karl f. 1998; b) Lárus
Steinþór Guðmunds-
son f. 1967, maki
Kristín Ólafsdóttir f.
1966; c) Jóhann Ragn-
ar Guðmundsson f.
1968 barn: Eyrún f.
2000, móðir Guðrún
Scheving Thorsteinsson f. 1971.
Börn Gróu og Halldórs eru: 1) Sal-
var, f. 17.2. 1944, d. 9.5. 1974; 2) Há-
kon Örn, f. 30.9. 1945, maki Pál-
fríður Benjamínsdóttir, f. 1946,
börn: a) Hákon Örn f. 1967, maki Si-
bylle von Löwis of Menar f. 1973,
barn: Henrik f. 2002; b) Gróa Halla f.
1968, maki Guðni Kristinn Guð-
mundsson f. 1967, börn: Gunnar Örn
f. 1989, Þrúður Sóley f. 2003 og Þór-
dís Páley f. 2005; 3 og 4) Tvíburar f.
14.8. 1946; stúlka, andvana fædd og
drengur er lifði í tvo daga; 5) Ragn-
ar Jóhann, f. 2.1. 1954. Fyrri kona:
Álfhildur Benediktsdóttir f. 1955,
börn: a) Halldór Jóhann f. 1981,
börn: Adam Gísli f. 2004, móðir Lilja
Sif Eggertsdóttir f. 1980 og Hrafn-
tinna Alba f. 2006, móðir Telma Rut
Georgsdóttir f. 1988; b) Bjarni Rafn
f. 1985 og c) Guðrún Hildur f. 1985.
Seinni kona: Karen Q. Halldórsson f.
1960, börn: Viktor Eiríkur f. 1993 og
Katrín Laufey f. 1994; 6) Björn f.
22.9. 1955 maki Árnína Guðbjörg
Sumarliðadóttir f. 1955, börn: a) Sal-
var Halldór f. 1974, maki Karina
Mamma dó á líknardeild Landa-
kots aðfaranótt laugardagsins 27.
október eftir hetjulega baráttu við
erfiðan sjúkdóm sem hún greindist
með í vor. Þetta var í annað sinn sem
hún glímdi við krabbamein en fyrir
um 40 árum hafði hún betur.
Lengst af fór lífið hrjúfum höndum
um mömmu. Barnung vann hún þau
störf er falla til á sveitaheimilum en
síðar launavinnu. Ábyrgðartilfinn-
ingin sem var henni í brjóst borin
þroskaðist með henni gegnum lífið.
Sem elsta barn foreldra sinna tók
hún fljótt ábyrgð og annaðist systkini
sín eða druslaðist með þessa krakka
eins og hún sjálf orðaði það. Lengst
af starfsævinni vann mamma langan
vinnudag og hlífði sér í engu, gekk til
allra verka af kjarki og ótrúlegri
ósérhlífni og leysti þau öll. Það eru
engir endar lausir.
Mamma eignaðist sjö börn og lifðu
þrjú þeirra. Þá missti hún eiginmann
sinn og foreldra. Ég var litli dreng-
urinn hennar og naut þess í mörgu.
Sem barn var ég myrkfælinn enda al-
gengt að óstýrilátum börnum væri
haldið í skefjum með því að telja þeim
trú um að hér og þar væru púkar sem
annað hvort klipu þau eða ætu ef þau
væru ekki góð. Þá var yndislegt að
eiga góða mömmu til að hjúfra sig að
og skríða undir sængina hjá þótt það
hafi ekki alltaf verið föður mínum
jafn mikið fagnaðarefni. Mamma var
sonum mínum og eiginkonu góð,
þökk fyrir það.
Mamma var hjálpsöm, ættrækin
og félagslynd, stjórnsöm, hugrökk og
ótrúlega þrekmikil. Hún hafði sterka
réttlætiskennd, sérstaklega gagn-
vart þeim sem minna máttu sín, og
missti aldrei þann eiginleika að sjá
hinar bjartari og betri hliðar mann-
lífsins. Hún hélt í léttleikann á hverju
sem dundi og stóðst hvert það próf
sem lagt var fyrir hana í lífinu með
ágætum. Hún var hetja. Ekki hetja
eins og íþróttagarpur sem nýtur hylli
þúsunda er hann vinnur afrek eftir
áralanga þjálfun við bestu aðstæður.
Hún var hetja hversdagsins, hinna
smáu hluta og athafna sem flestum
sést yfir og eiga innihaldslítið líf fyrir
vikið. Mamma var stolt af sjálfri sér
og mátti vera það.
Undanfarna mánuði var ég mikið
hjá mömmu, einkum eftir að veikind-
in urðu alvarlegri, og þá kynntist ég
henni á nýjan hátt. Hún dvaldi heima
eins lengi og forsvaranlegt var með
hjálp okkar systkinanna. Ferðin til
Bjarnastaða í ágúst var henni mjög
mikilvæg en þá gat hún kvatt
bernskustöðvar sínar og ættmenni.
Líkamlegur þróttur þvarr og þar
kom að hún var lögð inn á sjúkrahús
enda þurfti hún umönnun fagfólks
allan sólarhringinn. Minningin um
hvernig hún tókst á við hið óumflýj-
anlega, hugprýðina og rósemina sem
hún hélt til hinstu stundar mun fylgja
mér það sem eftir er ævinnar. Er ég
kvaddi hana á líknaradeildinni seinni
part föstudagsins 26. október laut ég
niður að henni helsjúkri, kyssti á
vanga og kvaddi. Hún greip í jakka-
boðunginn hjá mér og hélt í hann
smástund en sleppti síðan. Þetta var
hennar hinsta kveðja til mín.
Vertu sæl mamma mín. Þú varst
hetjan mín.
Fyrir hönd okkar systkinanna færi
ég starfsfólki líknardeildar Lands-
kots, sem annaðist mömmu af ein-
stakri alúð, hjartans þakkir.
Björn Halldórsson.
Sérhvert barn á mætri móður
margt að þakka, er samvist dvín.
Yfir brautir æskubreka
okkur leiddi höndin þín.
Því við bindum þöglum huga,
þýtt, með hlýrri vinamund,
þakkarkrans, sem tregatárin
tállaus vökva á kveðjustund.
(Höfundur ókunnur.)
Undir þessi orð er létt að taka og
gera þau að sínum er ég minnist móð-
ur minnar.
Hún var óþreytandi við að leið-
beina og hvetja í hverju verkefni og
jafnan fljót að þerra burtu tárin þeg-
ar á móti blés barnssálinni. Mamma
var létt á fæti, glaðsinna og víkingur,
dugleg, bráðlagin og hafði gott lag á
að fá fólk til að vinna með sér. Hún
hafði sterka réttlætiskennd og lagði
ætíð ríka áherslu á að komið væri af
virðingu fram við lítilmagnann. Hana
dreymdi um að mennta sig og lagði
ýmislegt á sig til á ná því markmiði.
Man ég vel eftir henni með útvarps-
tækið í botni, þar sem pabbi var að
byggja hús, sussandi á okkur bræður
„að hafa nú ekki hátt rétt á meðan“
hún fylgdist með tungumálakennsl-
unni.
Hún var alla tíð óhrædd við að tak-
ast á við ný viðfangsefni. Af þeim
sökum lágu leiðir okkar víða um
Djúp, á Hornstrandir, að Skógum
undir Eyjafjöllum og að Dalatanga
svo nokkrir staðir séu nefndir.
Hún fékk sinn skerf af mótlæti
þegar hún, ung að árum, missti tví-
bura nýfædda. Rétt eftir fimmtugt
missti hún Salla bróður og stuttu
seinna móður og eiginmann. Þessum
áföllum tók hún af æðruleysi án þess
að brotna og átti huggun handa öðr-
um.
Okkar vegferð er orðin löng. Samt
er það svo að minningabrot úr
bernskunni eru efst í huganum nú er
hún hverfur á braut. Atvik frá veru
okkar í Botni í Mjóafirði við Djúp er
ljóslifandi í minni mínu. Það hafði
kviknað í efri hæð hússins. Þegar
ljóst var að eldurinn yrði ekki slökkt-
ur var án hiks drifið í að bjarga verð-
mætum úr brennandi húsinu.
Samband okkar var ætíð gott og
þurfti oft engin orð til að koma skila-
boðum á milli. Er mér enn í fersku
minni eitt sinn er við vorum að fara
frá Hornbjargsvita með vitaskipinu,
Salli bróðir, mamma og yngstu bræð-
ur mínir, Björn og Ragnar á fyrsta og
öðru ári. Mamma sat á fremstu þóftu
með litlu strákana í fanginu, þegar
skvetta kom á þau. Hrinu þeir við
hátt en mamma reyndi að hugga þá.
„Gætið að móður ykkar strákar,“
kölluðu hásetar sem voru undir ár-
um. Háseti, fram í stafni, sem dró ínn
taugina frá drekanum kallaði að allt
væri fast, þegar í enda rennunnar, út
úr lendingunni, kom. Stýrimaður
skipaði að skera á spottann, en háseti
kallaði aftur að allt væri fast.
„Skerðu á h..v.. spottann,“ öskraði
stýrimaður á móti. Ég leit á mömmu
þar sem ég stóð rétt hjá henni og orð-
laus hvatning hennar var augljós,
skerðu á spottann ef þú hefur hníf-
inn.
Fyrir nokkrum árum hrakaði sjón
hennar verulega. Tók hún því af
sama æðruleysi og öðrum áföllum,
gerði hún lítið úr og taldi það nú í lagi
á meðan hún rataði um íbúðina. Síð-
ustu mánuðir voru henni erfiðir, eftir
að hún greindist með krabbamein, en
lítið gerði hún úr veikindum sínum og
var ávallt þakklát hjúkrunarfólki fyr-
ir alla þá umönnun sem það veitti
henni. Það er ég þakklátur fyrir.
Hvíl í friði.
Hákon Örn Halldórsson
Hún amma mín er dáin. Hún var
alltaf góð við mig og ég á erfitt með
að hugsa mér betri ömmu en ömmu
Gróu. Ég sakna hennar mjög mikið.
Það verður tómlegt að geta ekki
heimsótt hana á Flókagötuna. Hún
var gestrisin, heiðarleg, dugleg og
góð kona. Ég man eftir því hversu
góður spilamaður hún var og oft spil-
uðum við saman. Það var líka mjög
gott þegar við komum í heimsókn er
hún bauð upp á kakó, pönnukökur og
fleira góðgæti. Það er hins vegar gott
að hún þjáist ekki lengur. Ég þakka
ömmu fyrir allt sem hún kenndi mér
og gerði fyrir mig og alla góð-
mennskuna sem hún sýndi.
Þetta er bænin sem amma kenndi
mér þegar ég var yngri.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Egill Birnir Björnsson.
Gróa Jóhanna Salvarsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Gróu
Jóhönnu Salvarsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga.