Morgunblaðið - 04.01.2008, Blaðsíða 24

24 FÖSTUDAGUR 4. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts eiginmanns, föður,
tengdaföður og afa,
STEFÁNS K. ARNÞÓRSSONAR,
Karlsbraut 21,
Dalvík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Dalsbæjar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún Benediktsdóttir.
✝ Björn Þórhalls-son fæddist á
Efri-Hólum í Núpa-
sveit í Norður-
Þingeyjarsýslu 7.
október 1930. Hann
lést á Landspít-
alanum aðfaranótt
25. desember síðast-
liðins. Foreldrar
hans voru Þórhallur
Björnsson, kaup-
félagsstjóri á Kópa-
skeri, síðar fulltrúi
forstjóra SÍS, f.
1910, d. 2000, og
Margrét Friðriksdóttir húsmóðir, f.
1910, d. 1989. Systkini Björns eru
Friðrik, f. 1932, d. 1992, Gunnar
Þór, f. 1935, Guðrún, f. 1940, d.
2006, Gunnþórunn Rannveig, f.
1941, Barði, f. 1943, d. 1980, Krist-
veig, f. 1946, Þorbergur, f. 1949, og
Guðbjörg, f. 1952.
Björn kvæntist 17. júní árið 1953
Guðnýju S. Sigurðardóttur, f. á Ak-
ureyri 10.11. 1933. Foreldrar henn-
ar voru Sigurður Sigurðsson, f.
1905, d. 1943, og Dagmar Karls-
dóttir, f. 1914, d. 1996. Hálfbróðir
Guðnýjar er Níels Hjaltason, f.
1952. Guðný átti einnig fjögur hálf-
systkini, samfeðra.
Björn og Guðný eiga tvo syni,
þeir eru: 1) Þórhallur viðskipta-
varð stúdent frá MA 1951 og flutti
þá með Guðnýju til Reykjavíkur
þar sem þau bjuggu frá þeim tíma.
Björn lauk viðskiptafræðiprófi í HÍ
1955. Hann var fulltrúi hjá Regin
hf. í Reykjavík 1955-59, fulltrúi hjá
Últíma hf. 1960-66, vann á eigin
vegum við endurskoðun, bókhald
og eignaumsýslu 1966-72, var
starfsmaður og síðar starfandi for-
maður Landssambands íslenskra
verslunarmanna 1972-89 og vann
síðan aftur á eigin vegum frá 1989
þar til hann lét af störfum sökum
aldurs og veikinda árið 2000. Björn
sat í stjórn Stúdentafélags Reykja-
víkur 1955-56, var í framtalsnefnd
Reykjavíkur frá 1962 og formaður
1966-78 og 1982-92, sat í stjórn
Sparisjóðs alþýðu 1966-70, í banka-
ráði Alþýðubankans 1970-76, í
stjórn Landssambands íslenskra
verslunarmanna frá 1957 og for-
maður 1972-89, sat í stjórn VR
1960-72, í stjórn Lífeyrissjóðs versl-
unarmanna 1974-92, var stjórn-
arformaður Dagblaðsins 1975-95,
sat í stjórn Frjálsrar fjölmiðlunar
um árabil, sat í miðstjórn ASÍ 1976-
88 og var varaforseti ASÍ 1980-88,
sat í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins
1977-89, í stjórn Húsnæðisstofn-
unar ríkisins 1980-93, var einn af
stofnendum útgerðarfélagsins Ög-
urvíkur hf. 1971 og stjórn-
arformaður þess 1989-95.
Útför Björns fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
fræðingur og löggilt-
ur endurskoðandi, f.
6.12. 1953. Börn hans
eru a) Hildur Guðný
tónlistarkennari í
Reykjavík, f. 1975,
sambýlismaður Eyj-
ólfur Þorleifsson tón-
listarmaður, f. 1973,
börn þeirra eru Krist-
jana Guðný og Þór-
hallur Gísli, b) Hrafn-
hildur
framhaldsskólanemi,
f. 1991, c) Þórhildur f.
1993, og d) fósturson-
urinn Jón, f. 1990. Sambýliskona
Þórhalls er Anna Janyalert f. 1968.
2) Karl, viðskiptafræðingur, fyrr-
verandi bæjarstjóri Selfoss og Ár-
borgar og nú sviðsstjóri hjá Sam-
bandi íslenskra sveitarfélaga, f.
26.4. 1957, kvæntur Katrínu Ingu
Karlsdóttur verslunarmanni, f.
1958, börn þeirra eru Björn Þór
framhaldsskólanemi, f. 1988, og
Dagmar, f. 1993. Fósturbörn Karls
eru Ása Ninna háskólanemi, f.
1985, og Jón Þorkell læknir, f.
1976, kvæntur Álfhildi Þórð-
ardóttur hjúkrunarfræðingi, f.
1972, sonur þeirra er Einar, f. 2006.
Björn ólst upp á Efri-Hólum og á
Kópaskeri og stundaði þar marg-
vísleg störf á yngri árum. Hann
Minn ástkæri eiginmaður og besti
vinur.
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(Jónas Hallgrímsson)
Þín
Dídí
Jólanótt 2007... Falleg, sorgleg
jólanótt sem mun aldrei líða mér úr
minni – nóttin sem ég kvaddi afa
Skegg hinstu kveðjunni...
Hann afi var mér svo dýrmætur,
hann var stórkostleg manneskja og
ég sakna hans sárt.
Ég og afi vorum miklir vinir, hann
á svo mikið í mér. Hann var og er stór
áhrifavaldur í lífi mínu. Hann kenndi
mér svo margt og ég hef alltaf átt
öruggt skjól í faðmi hans og ömmu
Dídí.
Síðastliðna daga hefur röddin hans
afa hljómað endalaust í huga mín-
um... öll lögin, kvæðin, sögurnar og
hlýju orðin. Afi hafði alltaf tíma fyrir
mig og við brölluðum ýmislegt sam-
an, það er ómetanlegt fyrir litla
stúlku og nú unga konu að hafa átt
svona félaga.
Þau eru svo mörg minningabrotin
sem koma upp á svona stundu... Bíl-
ferðir, þar sem við lékum uppáhalds
leikinn okkar „Að kveðast á“ og afi
kunni líka sögur og útskýringar á öllu
sem blasti við í umhverfinu.
Það mætti kannski segja að hann
afi hafi látið allt eftir mér en þó á já-
kvæðan hátt. Hann var spaugsamur
og ef mig langaði að mála hann eins
og indjána þá var það nú ekki mikið
mál, það var nú bara síðast í fyrra
sem við fórum saman á fótboltaleik
og hann með skeggið málað eftir mig
í frönsku fánalitunum.
Afi var óspar á hrós í minn garð og
annarra. Hann hjálpaði mér mikið og
ég er hálf óörugg með að láta frá mér
skrifaðan texta sem ég get ekki sent
honum til yfirlestrar, og hver á nú að
hjálpa mér með erfiðu krossgátuorð-
in sem ég trúði að enginn í heiminum
þekkti nema hann.
Ég og Eyjólfur maðurinn minn
nutum félagskapar afa og ömmu mik-
ið, við fjögur áttum gott samneyti,
spiluðum Bridge og Trivial og
skemmtum okkur alltaf vel saman.
Við höfum átt margar okkar bestu
stundir í lífinu með þeim.
Afi sagði einu sinni við mig að hann
hefði óskað þess að ég og afi hans
Friðrik, sem hann hélt mikið uppá,
hefðum náð að kynnast.... Nú segi ég:
Ég hefði óskað þess að börnin mín
tvö Kristjana Guðný og Þórhallur
Gísli hefðu átt lengri tíma með afa
Skegg í fullu fjöri og fengið að njóta
alls sem hann hafði uppá að bjóða.
Ég ætla mér að halda minningu
hans hátt á lofti í uppeldi barna
minna og taka hann mér til fyrir-
myndar.
Nú kveð ég afa með stóra sorg í
hjarta, en sé hann fyrir mér með fal-
legt bros á vör og glampa í augunum.
Sjáumst seinna...
Þín afastelpa
Hildur Guðný Þórhallsdóttir.
Elsku afi minn Björn er dáinn.
Þegar ég hugsa til baka brosi ég yfir
öllum góðu stundum okkar saman.
Við afi erum ekki blóðskyld en það
skipti engu máli, afi minn hefur hann
verið í tuttugu ár og gerði ekki upp á
milli mín og hinna barnabarnanna.
Ég var líka afastelpan hans.
Ég man að þegar ég var yngri var
ég að æfa fimleika. Ég sýndi afa
hversu klár ég var orðin og fór í
handahlaup og heljarstökk og sýndi
honum alls kyns snúninga. Afi var
svo stoltur af mér og sagði að ég ætti
eftir að verða fimleikasnillingur.
Nokkrum árum seinna, þegar ég var
búin að læra á fiðlu í nokkur ár, spil-
aði ég fyrir afa. Hann var nú ekki
minna stoltur af mér þá og sagði að
ég ætti eftir að verða fiðlusnillingur.
Afi hafði alltaf fulla trú á mér og
studdi mig í öllu sem ég tók mér fyrir
hendur.
Afi var líka alveg rosalega klár
maður og fylgdist vel með öllum í
kringum sig. Fyrir tveimur árum var
ég að vinna á Eir og var þá dugleg að
heimsækja hann, bæði fyrir og eftir
vaktir. Þá sátum við oft löngum
stundum uppi á herberginu hans og
hann sagði mér sögur af fólki og
ýmsu öðru. Ekki þýddi að koma með
mótbárur eða reyna að rökræða við
afa því hann hafði alltaf rétt fyrir sér.
Mér þykir vænt um að hafa átt þess-
ar stundir með honum.
Ég kveð afa Björn með söknuði og
stolti. Ég er stolt af því að hafa þekkt
þennan frábæra mann og mun sakna
samverustunda með honum.
Ása Ninna Katrínardóttir.
Afi „skegg“ kvaddi á nýliðinni fal-
legri jólanótt. Hjá honum voru allir
þeir sem honum voru kærastir.
Ég hygg að honum hafi verið þess-
ar aðstæður að skapi, fyrst hann
þurfti nú endilega að hverfa á braut.
Það var honum líkt og öllu hans lífs-
hlaupi að kveðja með stíl.
Mig langar að leiðarlokum að
þakka honum alla hans elsku og vin-
áttu í minn garð í gegnum tíðina.
Ekki þekki ég neinn sem af meiri alúð
hefur sinnt sínu barnabarni og hann,
henni Hildi Guðnýju .
Milli þeirra ríkti einstakt samband
alla tíð og saknar hún nú afa sem
hafði mikil og mótandi áhrif á æsku
hennar og uppvöxt.
Björn hafði þvílíka útgeislun, svo
fluggáfaður og stórbrotinn karakter
að ósjálfrátt gat hann hrifið allt sitt
umhverfi og viðmælendur, enda val-
inn til góðra verka af sínu samferða-
fólki. Hann var sjálfstæðis- og svolít-
ill uppreisnarmaður í hjarta sínu og
fáa þekki ég sem af meiri sannfær-
ingu hafa staðið með lítilmagnanum
og þeim sem minna mega sín.
Afi „skegg“ kenndi Hildi Guðnýju,
þegar hún var barn, ótal vísur og þul-
ur og tónlistin bar þau saman á
vængjum sínum frá fyrstu tíð, enda
minnist ég þess sérstaklega hve
Björn hafði fallega söngrödd og var
svo vel máli farinn að unun var á að
hlýða. Sungu Hildur Guðný og afi
gjarnan saman „dúetta“ sem lifa með
okkur enn, svo sem: „Flær og lýs,
þær bíta mig, sagði prestur“, „Væri
ég orðinn ógnarlangur áll!, „Komdu
nú og kysstu mig“ og síðast en ekki
síst, litla stakan sem Björn af sínum
einskæra húmor hélt gjarnan á lofti á
góðum stundum:
Björn er nefndur baukur,
brosa margir að.
Hann er ættarlaukur,
allir vita það.
Ég er svo þakklát og glöð fyrir það
að geta minnst þessa mæta manns að
svo góðu og er þess fullviss að ætt-
arlaukurinn og hans góðu eiginleikar
munu blómgast í afkomendum hans
og ömmu Dídíar, en varla er hægt að
nefna hans nafn án þess að hennar sé
getið í sömu andrá.
Hafðu þökk fyrir allt, kæri Björn.
Hvíl í friði.
Guðný Gunnarsdóttir.
Undirrituðum er mjög tregt tungu
að hræra við brottför systursonar og
einkavinarins Björns Þórhallssonar.
Frá fæðingu Björns mátti heita að við
yrðum samferða allar götur þar til
nú.
Á æskuárum dvaldi Björn löngum í
Efri-Hólum. Kornungur mátti segja
að hann tæki sér verkstjórn á hend-
ur, svo sem við heyskap á því um-
svifamikla heimili. Kom strax í ljós
verkhyggni hans og hæfileikar til
mannaforráða.
Á kveðjustundu sækja að minning-
ar um hinn frábæra og umhyggju-
sama frænda, sem alltaf var boðinn
og búinn að greiða götu vina sinna og
samferðamanna.
Við Lúlú sendum Guðnýju konu
hans, sonum og fjölskyldum þeirra
hugheilar samúðarkveðjur. Missir
þeirra er mestur, en það er huggun
harmi gegn að hafa átt svo frábæran
eiginmann og ættföður.
Barði Friðriksson.
Besti vinur minn og frændi, hann
Bjössi, er lagður af stað til „Austurs-
ins eilífa“.
Hann var viðbúinn kallinu og vildi
vera stundvís svo hann hafnaði til-
gangslausri læknisfræðilegri tækni,
sem hefði tafið brottför.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Ég var svo lánsamur að við Bjössi
vorum óslitið bestu vinir, og mjög
nánir í sextíu ár.
Hann var einstaklega góður dreng-
ur, sem ekkert aumt mátti sjá án þess
að rétta hjálparhönd.
Ég þarf ekki að kveðja hann
Bjössa, því hann heldur áfram að
vera ljóslifandi í mínu sinni og sál,
þangað til ég sjálfur legg í hann. Ég
hlakka til endurfundanna.
Dídí, Þórhallur, Karl og fjölskylda,
ég er samferða ykkur í söknuðinum.
Knútur Björnsson.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Árið 1972 hóf undirrituð störf hjá
Ásgeiri Bjarnasyni. Þetta varð upp-
haf kynna við Björn Þórhallsson, sem
nú á jólanóttina lagði í sína hinstu för.
Þá voru þessir tveir heiðursmenn Ás-
geir og Björn með starfsstöðvar sínar
á sömu hæð hússins að Laugavegi
178. Samvinnu höfðu þeir sín á milli
og m.a. deildu þeir saman kaffistofu
þar sem oft var glatt á hjalla. Árið
1981 hóf ég svo störf á skrifstofu
Landssambands íslenskra verslunar-
manna undir stjórn Björns sem þá
var formaður sambandsins. Eftir að
Björn lét þar af formennsku árið 1989
rak hann bókhaldsþjónustu og starf-
aði ég hjá honum og með honum, eins
og hann sagði sjálfur, til ársins 2000
er hann hætti störfum sökum heilsu-
brests.
Að vinna fyrir Björn var með fá-
dæmum gott og lærdómsríkt. Hann
var einstaklega hæverskur og þægi-
legur yfirmaður, sem kunni vel að
koma til skila góðum leiðbeiningum
og jákvæðri hvatningu.
Síðast hitti ég Björn nú fyrr í des-
ember á Eir þar sem hann dvaldi síð-
ustu árin og undi hag sínum vel miðað
við aðstæður. Enda gerði hann sér
grein fyrir að best er að sætta sig við
það sem ekki verður breytt. Ljóst var
að heilsu hans hafði enn hrakað en þó
hafði hann skroppið í bíltúr með vini
sínum Ólafi Þorlákssyni fyrr um dag-
inn og sagðist því lúra og hvíla sig.
Hann var vel málhress og áttum við
ánægjulegar samræður sem svo oft
áður.
Þótt líkamleg heilsa Björns hafi
ekki verið góð síðustu árin hélt hann
sinni andlegu reisn. Hann las mikið
og hafði sem fyrr yndi af góðum
texta, hvort sem var í bundnu eða
óbundnu máli. Hann unni íslenskri
tungu og vandaði málfar sitt bæði í
tali og rituðu máli. Hann átti líka ein-
staklega auðvelt með að koma hugs-
unum sínum á blað svo vel færi. Það
var ævinlega auðvelt og ánægjulegt
að vélrita bréf eða annað sem Björn
lét frá sér fara. Þegar kom að bók-
menntum var ekki komið að tómum
kofunum hjá honum, svo víðlesinn og
minnugur sem hann var. Þegar þann-
ig lá á honum þuldi hann upp heilu
ljóðabálkana og skipti þá ekki máli
hvort þeir voru á íslensku, þýsku,
ensku eða einhverju Norðurlanda-
málanna.
Það var engin lognmolla í kringum
Björn. Hann vann fyrir verkalýðs-
hreyfinguna stóran hluta starfsævi
sinnar og barðist þar fyrir kaupi og
réttindum launafólks. Hann var
málafylgjumaður, sem vann af sann-
girni og heilindum. Til hans var gott
að leita eftir hjálp þegar vanda bar að
höndum eða fólk hafði af einhverjum
ástæðum lent undir í lífsbaráttunni.
Margir lögðu leið sína til hans til að fá
góð ráð og aðstoð þegar eitthvað
bjátaði á í lífinu og marga hef ég hitt
sem segjast eiga Birni Þórhallssyni
mikið að þakka. Enda sinnti hann þá
oft lítt um hvort von var daglauna að
kveldi. Við hjónin þökkum Birni ára-
tuga vináttu og velvilja sem aldrei
bar skugga á. Við vottum eiginkonu
hans, Guðnýju og sonum þeirra Þór-
halli og Karli og fjölskyldum þeirra
innilega samúð okkar. Blessuð sé
minning Björns Þórhallssonar.
Bergdís Ósk Sigmars-
dóttir, Davíð W. Jack.
Kveðja frá
Alþýðusambandi Íslands
Við fráfall Björns Þórhallssonar er
einn af helstu forvígismönnum versl-
unarmanna og launafólks alls um
langt árabil fallinn frá. Björn helgaði
stóran hluta ævi sinnar baráttunni
fyrir bættum kjörum launafólks.
Björn hóf snemma afskipti af verka-
lýðsmálum innan raða Verzlunar-
mannafélags Reykjavíkur og Lands-
sambands íslenskra verzlunarmanna.
Hann var fyrst kjörinn á þing Al-
þýðusambands Íslands árið 1964 og
sat öll þing sambandsins til ársins
1988. Björn var varamaður í mið-
stjórn ASÍ árið 1972 og aðalmaður
1976-1988. Hann var kosinn varafor-
seti ASÍ árið 1980 og gegndi því emb-
ætti í tvö kjörtímabil til ársins 1988.
Björn gegndi jafnframt fjölmörgum
trúnaðarstöðum fyrir Alþýðusam-
bandið í stjórnum og ráðum og átti
m.a. sæti í Húsnæðismálastjórn í
fjölda ára.
Björn var mjög fylginn sér í starfi
sínu fyrir verkalýðshreyfinguna og
var hugsjónum og hagsmunum
launafólks ákaflega trúr. Björn var
einkar hress og skemmtilegur maður
sem gott var að umgangast og starfa
með. Umfram allt var hann traustur
og góður félagi þegar á reyndi og lað-
aði þannig að sér fólk. Heilsteypt við-
horf hans og tryggð hans við hags-
muni launafólks skópu honum
víðtækt traust innan verkalýðshreyf-
ingarinnar. Það traust og sú virðing
sem Björn naut gekk þvert á allar
flokkspólitískar línur og náði til
ólíkra hópa launafólks innan verka-
lýðshreyfingarinnar.
Björn var mikill málafylgjumaður
– var maður orðsins – þannig að fáir
stóðust röksemdafærslu hans. Með
starfi sínu lagði hann mikilvægan
skerf til þess að efla samtök launa-
fólks og bæta hag félagsmannanna.
Fyrir hönd Alþýðusambands Ís-
lands og íslensks launafólks votta ég
fjölskyldu Björns Þórhallssonar inni-
lega samúð.
Grétar Þorsteinsson, forseti.
Kveðja frá Landssambandi
íslenzkra verzlunarmanna
Það er með mikilli eftirsjá, sem við
kveðjum vin okkar Björn Þórhalls-
son, fyrrverandi formann Landssam-
bands íslenzkra verzlunarmanna
(LÍV), sem nú er látinn eftir löng og
erfið veikindi.
Björn tók sæti í fyrstu stjórn LÍV
Björn Þórhallsson