Morgunblaðið - 19.01.2008, Side 36

36 LAUGARDAGUR 19. JANÚAR 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Ingibjörg Árna-dóttir fæddist í
Reykjavík 2. desem-
ber 1951. Hún lést 8.
janúar sl. á Land-
spítalanum við
Hringbraut. Hún
var dóttir hjónanna
Hallfríðar Bjarna-
dóttur, f. 20. apríl
1922 og Árna Valde-
marssonar, f. 27.
júní 1923, d. 1969.
Seinni maður Hall-
fríðar er Bárður Óli
Pálsson, f. 27. októ-
ber 1910, d. 1986. Systkini Ingi-
bjargar eru: Þorgeir Logi, f. 17.
apríl 1946, d. 1997, kvæntur Ing-
unni Ernu Stefánsdóttur, f. 5.
ágúst 1947, seinni maður Ingunnar
er Erlendur Guðmundsson, f. 12.
júlí 1943. Haraldur, f. 18. apríl
götunni í Reykjavík. Hún stundaði
barnaskólanám í Melaskólanum,
gagnfræðanám í Hagaskólanum og
hárgreiðslu- og hárskeraiðn í Iðn-
skólanum í Reykjavík. Árið 1970
var Ingibjörg í námi við Norræna
lýðháskólann í Kungälv, Svíþjóð,
þar sem hún kynntist Guðmundi,
eftirlifandi eiginmanni sínum. Ingi-
björg lauk námi í stjórnsýslu og
stjórnun í Endurmenntun Háskóla
Íslands. Ingibjörg og Guðmundur
bjuggu saman í Reykjavík frá
1971-1978, á Eskifirði frá 1978-
1981 og í Hveragerði frá árinu
1981. Ingibjörg starfaði í víxladeild
Landsbankans í Austurstræti frá
1970-1977, sem hárskeri frá 1977-
1978, sem skrifstofustjóri í Prent-
smiðju Árna Valdemarssonar frá
1981-1994 og sem skrifstofustjóri
hjá Sambandi sunnlenskra sveitar-
félaga frá árinu 1994 til dánar-
dags.
Ingibjörg verður jarðsungin frá
Hveragerðiskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
1948, kvæntur Guð-
ríði Kristjánsdóttur,
f. 17. nóvember 1951.
Ingibjörg giftist Guð-
mundi F. Baldurs-
syni, f. 22. janúar
1952, 27. júní 1971.
Foreldrar hans eru
Margrét Friðriks-
dóttir, f. 14. mars
1920 og Baldur Guð-
mundsson, f. 26. apríl
1924, d. 19. mars
1994. Börn Ingibjarg-
ar og Guðmundar
eru: 1) Rósant, f. 11.
júní 1973, kvæntur Eddu Rúnu
Kristjánsdóttur, f. 8. október 1972.
Dætur þeirra eru Enea, f. 6. júní
2000 og Mía, f. 17. febrúar 2007. 2)
Heiða Margrét, f. 7. október 1978.
3) Valdemar Árni, f. 11. ágúst 1991.
Ingibjörg ólst upp á Ljósvalla-
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Enea og Mía.
Ingibjörg mágkona mín er látin
eftir stutta og erfiða baráttu við
krabbamein.
Hún var 14 ára þegar ég kynntist
þessari góðu fjölskyldu á Ljósvalla-
götu 8, þá sem unnusta Þorgeirs
Loga, eldri bróður hennar, sem lést
í flugslysi 1997.
Það fyrsta sem ég tók eftir þegar
ég fór að venja komur mínar á
heimilið var hversu kærleiksríkt
samband var á milli foreldranna,
Höllu og Árna. Skilaði það sér ríku-
lega til barnanna og búum við öll að
því.
Ingibjörg var á þessum árum
glæsilegur unglingur, há og grönn
með þykkt fallegt hár. Hún var hlé-
dræg og fremur alvörugefin, hafði
ekki mörg orð um hlutina, en vissi
alltaf hvað hún vildi. Ingibjörg var
18 ára þegar faðir hennar lést úr
sama sjúkdómi og nú leggur hana
að velli og var öllum harmdauði því
skjótt bar það einnig að.
Ingibjörg byrjaði í hárgreiðsl-
unámi en þoldi efnin illa en það
leiddi til þess að hún fór á lýðhá-
skóla í Svíþjóð. Þessi dvöl varð
henni örlagarík því þar kynntist hún
Guðmundi. Svo stóð hann á stofu-
gólfinu hann Gvendur hennar úr
Bítlabænum. Það leyndi sér ekki að
þar fór efnilegur mannkostamaður.
Síðar brostum við Þorgeir oft að
minningunni um þau parið, þegar
við horfðum á eftir þeim út Ljós-
vallagötuna á leið í bíó, hönd í hönd,
klædd í „unisex“ rifflaðan flauels-
alklæðnað, bæði með ljóst liðað hár
niður á herðar, í hælaskóm svo vart
var hægt að greina hvort var hvað!
En þessi gamla minning er einkenn-
andi fyrir alla þeirra samveru: sam-
hent, samstiga og samhuga í því
sem þau tóku sér fyrir hendur.
Ingibjörg vann í mörg ár í Prent-
smiðju Árna Valdemarssonar sem
foreldrarnir höfðu stofnað og þau
ráku nú saman systkinin með Höllu.
Þorgeir hafði oft á orði að það væri
enginn eins og Ingibjörg litla systir
í vinnu, svo rösk og áreiðanleg var
hún.
Við eigum margar minningar um
ánægjulegar stundir með börnin lít-
il, skíðaferðir og gönguferðir, sem
oft enduðu með veislumat hjá Ingi-
björgu.
Mest vega þó öll árin, sem við átt-
um sumarbústaðinn saman á Gríms-
stöðum á Mýrum. Á flugi yfir staðn-
um vorum við Þorgeir sammála um
að eina fólkið sem við vildum eiga
bústað með væri Guðmundur og
Ingibjörg. Bróðir minn byggði þar
líka og samvinna var á milli fjöl-
skyldnanna við byggingu húsanna
sem Guðmundur teiknaði. Aldrei
kom upp ósætti um Logalund og
bar ekki skugga á. Þessu lauk þegar
Ingibjörg lét æskudrauminn sinn
rætast að eignast hesta og hús í
Hveragerði. Þeirra er saknað úr
sameigninni en samglaðst með þeim
að hafa látið drauminn rætast.
Hestamennska var hennar yndi og
gaf þeim báðum mikið. Ingibjörg
fór í nám í Myndlistarskóla Kópa-
vogs og þar nutu listrænir hæfileik-
ar hennar sín vel.
Eftir standa góðar minningar og
þakklæti fyrir að hafa átt með henni
samleið.
Halla mín, þín byrði er þung en
saman eigum við leið um dalinn
dimma í átt að ljósinu, við höfum
farið hana áður.
Elsku Guðmundur, Valdemar,
Heiða, Rósant, Edda, ömmubörnin
tvö og Haraldur. Við Erlendur,
Stefán Árni, Halla Sólveig og Auður
Rán og fjölskyldur sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum allar góðar vættir að
fylgja ykkur.
Ingunn Erna Stefánsdóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Þær sorgarfréttir bárust að mág-
kona mín, Ingibjörg Árnadóttir,
væri látin eftir stutta baráttu við
hörmulegan og grimman sjúkdóm.
Þessi fallega, tígulega kona, sem
aldrei haggaðist í neinu sem hún tók
að sér er tekin frá okkur í blóma
lífsins sem segir manni að það ræð-
ur enginn sinni för í þessum heimi.
Hún barðist eins og hetja og kvart-
aði aldrei.
Guðmundur bróðir hitti þessa
yndislegu stúlku í Svíþjóð á skóla
sem þau bæði sóttu í einn vetur og
þar byrjaði ástarævintýri þeirra
sem entist í gegnum allt þeirra
hjónaband. Guðmundur sá ekki sól-
ina fyrir Ingibjörgu sinni. Þau voru
samtaka í öllum ákvörðunum sínum,
bæði í uppeldi barnanna og við
rekstur heimilisins. Hún var fram-
kvæmdastjórinn í öllum viðskiptum
þeirra, og mikil smekkmanneskja.
Heimili þeirra ber merki hennar um
allt, með fallegum stíl og myndar-
skap.
Ég, dóttir mín og hennar fjöl-
skylda komu til Íslands sumarið
2006 og fengum að njóta gestrisni
og innilegrar móttöku Ingibjargar
og Guðmundar. Það var aldrei
skortur á neinu. Ingibjörg var lista-
kokkur og alltaf spennandi að koma
til hennar og fá að prófa nýja rétti
sem hún hafði fullkomnað. Hún var
líka boðin og búin til að keyra okkur
um allar jarðir, sýna okkur helstu
staðina til að skoða á Suðurlandinu
og stoppa svo á huggulegum stað og
fá okkur kaffi og gott með því svo
við gætum öll notið okkar.
Ég kom svo aftur í heimsókn á
síðasta ári og var tekið jafnrausn-
arlega á móti mér og áður og fundn-
ar nýjar leiðir til að skoða.
Ég og fjölskylda mín í Bandríkj-
unum erum harmi slegin að hafa
misst okkar yndislegu Ingibjörgu.
Ég bið góðan Guð að styrkja bróður
minn, Guðmund, börn þeirra, Rós-
ant, Heiðu og Valdemar, Höllu móð-
ur Ingibjargar, Eddu tengdadóttur
og barnabörnin Eneu og Míu, sem
öll eru harmi lostin.
Ég, Lára, Darrick, Payton og
Dylan erum svo þakklát fyrir að
hafa fengið að njóta samvista með
ykkur um árið og lifum ennþá á end-
urminningum um þær yndislegu
stundir.
Elínborg Baldursdóttir.
Kær mágkona er fallin frá. Á einu
andartaki er allt orðið breytt, eitt
andartak sem skilur á milli lífs og
dauða. Ingibjörg greindist með ill-
vígan sjúkdóm, ljóst var að baráttan
yrði erfið en vonir voru þó bundnar
við að meðferð myndi að minnsta
kosti halda sjúkdómnum í skefjum.
En allt kom fyrir ekki, baráttan
varð stutt, allt of stutt.
Ingibjörg kom inn í fjölskylduna
þegar hún giftist Guðmundi bróður
mínum. Þau voru afar samrýnd
hjónin og samheldin fjölskylda eftir
að börnin komu til sögunnar. Ingi-
björg var mikil fjölskyldukona og
nú leitar hugurinn til þeirra sem
syrgja og hafa misst svo mikið. Hún
reyndist börnunum hlý og góð, fyr-
irmyndarhúsmóðir, fljót að töfra
fram veitingar sem voru í senn ríku-
legar og vel fram bornar. Þannig
var gestrisni hennar í fyrirrúmi og
hún sýndi fólki áhuga og hlýju. Ingi-
björg var ávallt boðin og búin að
veita stuðning og aðstoð ef á þurfti
að halda, hrein og bein í samskipt-
um, í eðli sínu orðvör en lét verkin
tala. Ingibjörg átti mörg áhugamál
er hún sinnti af kappi, ekki síst
hestamennskunni nú síðustu árin.
Nú, þegar komið er að leiðarlok-
um, kveð ég Ingibjörgu með sökn-
uði en jafnframt þakklæti fyrir ljúf-
ar minningar, góða samfylgd og allt
það sem hún var mér og mínum.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson.)
Megi Guð vaka yfir fjölskyldunni
allri, veita henni styrk og leiða í
gegnum þessa erfiðu tíma.
Hannes.
Elsku Ingibjörg frænka og vin-
kona. Þú varst alltaf eins og systir
mín, ég man þegar við vorum litlar
og sögðum vegfarendum á Ljós-
vallagötunni að við værum systra-
dætur og þá fannst okkur við vera
systur. Mér þykir svo sárt að hugsa
til þess að fá ekki að sjá þig meir
eða að ég geti ekki talað við þig í
símann eins og við gerðum oft í
viku. Þið Guðmundur voruð einstak-
lega samhent hjón og höfðuð t.d.
mjög gaman af því að ferðast til
Amsderdam og ætluðum við Bjössi
að fara með ykkur næst, en nú er
allt breytt og ég bið góðan Guð að
hjálpa okkur til að takast á við það.
Elsku Halla, þér hlýtur að vera
ætlað stórt hlutverk í næsta lífi með
alla þessa reynslu í sorg og missi
ástvina, ég hef alltaf litið upp til þín
fyrir dugnað þinn og lífsstíl sem ég
hef reynt að taka mér til fyrirmynd-
ar.
Elsku Guðmundur, Halla, Valdi,
Heiða, Rósi og fjölskylda, ég bið
Guð að blessa ykkur á þessari sorg-
arstund. Ingibjörg var tekin frá
okkur allt of fljótt en einhver til-
gangur hlýtur að vera með því,
hennar bíður annað hlutverk annars
staðar þar sem hún er án veikinda
og henni líður vel.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð varðveiti þig, elsku Ingi-
björg.
Alma.
Hinn 22. október sl. fórum við
vinkonurnar til Ingibjargar í
saumaklúbb. Þau hjón tóku á móti
okkur opnum örmum brosandi og
hlý að vanda. Ingibjörg dró fram af-
mælisbók Melaskóla og við skemmt-
um okkur við að skoða myndir og
rifja upp gamlar minningar. Ekki
grunaði okkur að þetta yrði seinasti
saumaklúbburinn hjá Ingibjörgu.
Nokkrum dögum seinna fengum við
þær hörmulegu fréttir að hún hefði
greinst með ólæknandi sjúkdóm.
Þegar við setjumst niður til að
skrifa minningarorð um vinkonu
okkar streyma fram minningar, um
stelpur, unglinga, mömmur og
ömmur, enda höfum við gengið sam-
an í gegnum öll þroskaskeiðin og
aldrei borið skugga á vináttuna.
Ýmislegt hefur verið brallað í gegn-
um tíðina og má þar nefna frábæra
sumarbústaðaferð þar sem Ingi-
björg var gestgjafinn, ferðalag til
Washington og Prag að ógleymdum
öllum matarveislunum. Við vorum
farnar að leggja drög að næstu ut-
anlandsferð og þá átti að bjóða eig-
inmönnunum með.
Ingibjörg var vönduð og glæsileg
kona, hörkudugleg og ósérhlífin.
Hún var mikill dýravinur og síðustu
árin var fjölskyldan komin á kaf í
hestamennsku sem veitti þeim
ómælda ánægju. Hún bjó yfir list-
rænum hæfileikum og ber heimilið
hennar þess glöggt vitni. Hún var
frábær kokkur og kunnu þau hjón
þá list að láta gestum sínum líða vel.
Vinátta okkar og væntumþykja
óx með árunum og samverustund-
irnar urðu dýrmætari. Það er ólýs-
anlega sárt að sjá á eftir einni úr
hópnum. Minningar um frábæra
vinkonu getur enginn tekið frá okk-
ur. Hennar verður sárt saknað.
Elsku Guðmundur, Valdi, Heiða,
Rósi, Halla og aðrir ástvinir, guð
gefi ykkur styrk í sorginni.
Blessuð sé minning Ingibjargar
vinkonu okkar.
Elín, Helga, Jóna, Margrét,
Sólveig, Þóra, og Ásdís
Okkar kæri félagi Ingibjörg
Árnadóttir er fallin frá – langt um
aldur fram. Mann setur hljóðan.
Það er stutt síðan það kom í ljós að
hún væri veik af þessum illvíga
sjúkdómi sem dró hana til dauða á
örskömmum tíma. Það leitar á hug-
ann hve allt er í heiminum hverfult
og engin veit sína ævidaga.
Ingibjörg var virkur félagi í
Hestamannafélaginu Ljúfi. Allt sem
hún tók að sér var gert af áhuga, al-
Ingibjörg Árnadóttir
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR HALLGRÍMSDÓTTIR,
Akureyri,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hlíð þriðju-
daginn 15. janúar.
Útförin fer fram frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn
23. janúar og hefst athöfnin kl. 13.00.
Benedikt Ólafsson, Bergþóra Ingólfsdóttir,
Hallgrímur Ólafsson, Brynja Sigurmundsdóttir,
Ragnheiður Ólafsdóttir, Ingvi Jón Einarsson,
Margrét Ólafsdóttir, Gunnar Pétursson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
GUNNAR GISSURARSON
prentari,
Hlíðarhúsum 3,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi fimmtu-
daginn 18. janúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðný Helgadóttir,
Rannveig Gunnarsdóttir, Björn H. Jóhannesson,
Ásta Gunnarsdóttir, Guðmundur R. Bragason,
Kristín Gunnarsdóttir, Haraldur Þ. Gunnarsson,
barnabörn og langafabarn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ÞÓRANNA KRISTJÁNSDÓTTIR,
Hásæti 6,
Sauðárkrók,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Sauðárkróks
mánudaginn 14. janúar, verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju þriðjudaginn 22. janúar
kl. 14.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Kjartan Erlendsson,
Kolbeinn Erlendsson.