Morgunblaðið - 09.03.2008, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. MARS 2008 49
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf.
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 6988 / 553 6699
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947 / 565 6511
Útfararþjónustan ehf.
Stofnað 1990
Símar: 567 9110 & 893 8638
www.utfarir.is • runar@utfarir.is
Alhliða útfararþjónusta
Rúnar
Geirmundsson
Sigurður
Rúnarsson
Elís
Rúnarsson
Þorbergur
Þórðarson
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför bróður okkar,
HANNESAR INGVARSSONAR
frá Skipum,
Grænumörk 5,
Selfossi.
Sigtryggur Ingvarsson og systkini.
✝
Kæru ættingjar og vinir. Hjartans þakkir fyrir sýnda
vináttu, samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
TÓMASAR ÞÓRS HJALTASONAR,
Strandgötu 3b,
Eskifirði.
Ragnheiður Björg Sigurðardóttir,
Elísabet Tómasdóttir, Tómas Örn Kristinsson,
Nanna Herborg Tómasdóttir, Bjarni Halldór Kristjánsson,
Þórhildur Tómasdóttir, Andrés Einar Guðjónsson,
Tómas Þórir, Ragnar Björgvin
og Christa Björg.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur hlýhug
og samúð við andlát og útför systur okkar,
ÓSKAR F. ÞÓRSDÓTTUR
frá Bakka í Svarfaðardal.
Guð blessi ykkur öll.
Kristín, Eva, Helga, Vilhjálmur og fjölskyldur.
Ég vil þakka öllum sem hafa sýnt mér
hlýhug við andlát elskulegs eiginmanns
míns,
FRIÐÞJÓFS ÞORKELSSONAR,
Bugðutanga 40,
Mosfellsbæ.
Louise Anna Schilt (Loekie).
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, ömmu,
langömmu og langalangömmu,
HÓLMFRÍÐAR STEFÁNSDÓTTUR,
Skarðshlíð 29d,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólksins í Kjarnalundi og
dvalarheimilinu Hlíð fyrir góða umönnun.
Kristján Árnason, Anna Lillý Daníelsdóttir,
Böðvar Árnason,
Stefán Árnason, Hólmfríður Davíðsdóttir,
Elínborg S. Árnadóttir, Þormóður J. Einarsson,
Bjarki Árnason, Bergljót Sigurðardóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts eiginkonu
minnar, móður, tengdamóður, systur og mágkonu,
JÓNÍNU SNORRADÓTTUR,
Fögrusíðu 11c,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til heimahlynningar á Akureyri.
Arngrímur Ævar Ármannsson,
Daníel Snorri Jónsson, Hulda Dagmar Reynisdóttir,
Sigurbjörg Jónsdóttir, Stefán Steinarsson,
Ármann Pétur Ævarsson, Rakel Hinriksdóttir,
Sandra Björk Ævarsdóttir,
Þórir Snorrason, Guðrún Ingimundardóttir,
Lovísa Snorradóttir, Hilmir Helgason,
Unnur Björk Snorradóttir, Jónas Marinósson.
✝
Þökkum af alhug öllum þeim sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför eiginmanns
míns, föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
JÓNASAR REYNIS JÓNSSONAR
frá Melum,
Sólheimum 23,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk hjartadeildar 14G,
Landspítalanum og líknardeildar á Landakoti.
Elín Þórdís Þórhallsdóttir,
Elsa Jónasdóttir, Gunnar Guðjónsson,
Ína H. Jónasdóttir, Eggert Sv. Jónsson,
Þóra Jónasdóttir,
Birna Jónasdóttir, Gunnar F. Vignisson,
barnabörn og fjölskyldur.
Dökk skýin
þramma inn flóann
í langri lest.
Sundin eru dökk.
Snjótittlingarnir leita skjóls
fyrir vindum.
Köld gröfin
tók yndið mitt.
Ég skjögra burt.
Harðsporin skrafa undir fótum.
Vindurinn bítur í kinnar.
Degi hallar.
Stök stjarna í skýjarofi
Er vonin farin?
Er gleðin farin?
Er þráin farin?
Nei ekki fyrir fullt og allt.
Stjarna blikar í skýjarofi.
Élin bæla sig.
Bliki slær á voga.
Snjótittlingarnir breytast í sólskríkjur.
Kostaðu huginn að herða.
Gröfin er ekki köld,
hún er skaut fósturjarðarinnar
og það er hlýtt
og minningin um yndið mitt
mun lifa.
Oddbergur Eiríksson.
Vinkona mín Fjóla Bjarnadóttir
lést hinn 3. febrúar síðastliðinn. Hún
hafði lengi átt við þverrandi heilsu
að stríða og að því leyti átti andláts-
fregn hennar ekki að koma á óvart
en söknuðurinn eftir þessa einstöku
konu og eftir því sem áður var er þó
grípandi og á ekki eftir að yfirgefa
mann um ókomna tíð.
Fyrir um 40 árum gerðumst við
hjónin kennarar í Keflavík. Það gat
vart heitið að þá þekkti maður nokk-
urn lifandi mann hér um slóðir og
þar sem við vorum nú bara einmana
unglingsskjátur leituðum við ákaft
eftir einhverjum félagsskap hér.
Ekki leið á löngu þar til við sáum
auglýstan félagsfund í Alþýðu-
bandalaginu á staðnum, sem ekki
var á þeim árum mjög burðugur fé-
lagsskapur. Þegar fundinum var lok-
ið vatt sér að okkur afar myndarleg-
ur maður, sagðist heita Oddbergur
Eiríksson og hvort við værum ekki
til í að koma heim með honum í kaffi.
Og þetta kvöld hittum við hana
Fjólu mína í fyrsta sinn og fengum
engar smá móttökur, allt það besta
sem til var var borið á borð og fram
á rauða nótt áttum við svo afar
skemmtilegar samræður um lands-
ins gagn og nauðsynjar, bókmenntir
og allt sem lá manni á hjarta í þann
tíð og það var nú býsna margt.
Slík kvöld urðu mörg á þeim ára-
tugum sem í hönd fóru og alltaf var
okkur tekið af sama höfðingsskapn-
um, eins og okkar hefði lengi verið
beðið. Þó vissum við að auk okkar
voru ótalmargir sem áttu leið í hús
þeirra hjóna. Auk þess voru mjög oft
barnabörn þeirra í heimsókn sem
nutu mikils ástríkis afa og ömmu.
Við fórum einnig nokkrum sinn-
um saman í ferðalög sem var einstök
upplifun því þau voru miklir nátt-
úruunnendur og kunnu auk þess að
njóta augnabliksins. Mér eru minn-
isstæðar hvíldarstundir í ferð sem
við fórum saman og við Fjóla feng-
um okkur sígarettu. Hún dró upp lít-
inn silfurbúinn öskubakka. Ekki
mátti saurga umhverfið með sígar-
ettuösku þó maður væri úti í
óbyggðum. Fjóla viðhafði aðgát í
nærveru alls, náttúrunnar að ég tali
nú ekki um það fólk sem átti í sam-
skiptum við hana.
Það sem vakti sérstaka athygli við
fyrstu kynni mín af Fjólu Bjarna-
dóttur, er ég hitti hana fyrir hart-
nær 40 árum, var hversu einstaklega
Fjóla Bjarnadóttir
✝ Fjóla Bjarna-dóttir fæddist á
Grund á Kjalarnesi
9. mars 1921. Hún
lést á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 3.
febrúar síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Ytri-Njarðvík-
urkirkju 11. febr-
úar.
glæsileg hún var í út-
liti og öllu fasi. Maður
gat haldið að þar færi
kona sem hefði alist
upp meðal þjóðhöfð-
ingja en hjá Fjólu
hygg ég að þetta hafi
fyrst og fremst verið
meðfætt. Jóhannes
Jósefsson naut starfs-
krafta hennar sem
einkaritara á Hótel
Borg og mikið held ég
að mín ágæta vinkona
hafi sómt sér vel sem
móttökustjóri á þessu
fínasta hóteli landsins í þann tíð
enda minntist hún þessara tíma með
mikilli virðingu og þakklæti. Það var
líka á þeim árum sem hún hitti Odd-
berg sinn og það mun hafa verið ást
við fyrstu sýn.
Mikill er missir hans þegar hún
Fjóla hefur nú kvatt. En einhvers
staðar „yfir regnbogans gliti“ munu
þau vonandi hittast á ný. Við vottum
honum og börnum þeirra hjóna og
barnabörnum okkar innilegustu
samúð og þökkum Fjólu Bjarnadótt-
ur fyrir samfylgdina.
Blessuð sé minning hennar.
Sigríður Jóhannesdóttir og
Ásgeir Árnason.
„Hvernig er það, á að fara að
rækta þetta?“ spyr nágrannakonan
mig svolítið hrjúfri röddu, þar sem
ég stend og spekúlera í blómabeði
framan við stofugluggann á Grund-
arveginum. Konan var hún Fjóla
Bjarnadóttir, kankvís á svip, en
„blómið“ var sóley, sem þykir víst
versti skaðvaldur í görðum! Þetta
voru nánast okkar fyrstu samskipti
á Grundarvegi 17, ég kom þarna upp
um mína fávísi í garðyrkju, en hún
hló dátt að öllu saman. Þeir skipta
sennilega þúsundum kaffibollarnir
sem ég þáði við eldhúsborðið hjá
henni gegnum árin, strákarnir okk-
ar litu á þau hjón sem afa og ömmu,
einn þeirra sagði, þá 4 ára gamall:
„Ömmur eru eins og Fjóla“, og þar
með hafði hann eignast þriðju ömm-
una. Í þau 15 ár sem við bjuggum
hlið við hlið á Grundarveginum bar
aldrei skugga á samstarfið milli
þessa tveggja heimila, hvort sem
verið var að dútla í garðinum, setja
upp heitan pott, smíða garðhús eða
mála.
Kisan okkar leit á allt húsið sem
sitt heimili, flúði alltaf yfir til hennar
Fjólu, ef of margir krakkar voru að
ærslast okkar megin. Þær voru ótal
sögurnar, sem hún sagði mér frá ævi
sinni, og mér varð fljótlega ljóst að
Fjóla hafði upplifað ýmislegt, sem
ekkert var sjálfgefið að konur af
hennar kynslóð gerðu. Að kona yrði
aðstoðarhótelstjóri á fínasta hóteli
Reykjavíkur á þessum árum hlýtur
t.d. að hafa verið óvenjulegt.
Mig langar svo að lokum að þakka
henni Fjólu minni fyrir allt sem hún
var okkur í öll þessi ár, hún hefur
ábyggilega ekki haft hugmynd um
hvað það var mér mikils virði að
geta skotist úr daglega amstrinu yf-
ir til þeirra hjóna þar sem rólegheit-
in ríktu, Fjóla að leggja kapal við
eldhúsborðið, Oddbergur að lesa
blaðið inni í stofu, og eini hávaðinn
var tifið í klukkunni. Farðu í friði
Fjóla mín. Ég votta Oddbergi og öll-
um þeirra afkomendum innilega
samúð okkar á Grundarvegi 17 í
norðurendanum.
Þórdís Þorvaldsdóttir.