Morgunblaðið - 27.03.2008, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. MARS 2008 37
Vegna mistaka birtist þessi
minningargrein með greinum um
Helgu Önnu Pálsdóttur laugardag-
inn 23. febrúar.
Hlutaðeigendur eru beðnir vel-
virðingar.
Í dag kveð ég ömmu mína með
söknuði en einnig gleði yfir því að
hún hafi fengið að enda sitt langa
lífshlaup á þann hátt sem hún sjálf
hafði kosið. Að kveldi dags sofnaði
hún svefninum langa, umvafin ást-
vinum og kærleik.
Ég minnist ömmu minnar með
Helga Laufey
Júníusdóttir
✝ Helga LaufeyJúníusdóttir
fæddist á Rúts-
stöðum í Gaulverja-
bæjarhreppi í Ár-
nessýslu 22.
september 1914.
Hún lést á Dval-
arheimili aldraðra
Hrafnistu í Reykja-
vík þriðjudaginn 29.
janúar síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Fossvogskirkju
7. febrúar.
gleði. Hún var mikill
húmoristi og sögu-
maður. Alltaf var gam-
an að sitja hjá henni og
heyra sögurnar frá því
í gamla daga. Oft sat
ég hjá henni og fékk
að heyra sögur úr
sveitinni hennar og
einnig sögur frá því
þegar hún flutti til
borgarinnar um miðja
síðustu öld.
Á meðan amma
hafði heilsu til fórum
við ófáar bæjarferð-
irnar saman. Alltaf fannst mér jafn-
gaman að fara með ömmu í þessar
ferðir, hvort sem var í matvörubúð
eða fataverslanir, og enduðum við þá
gjarnan á því að fá okkur kaffisopa,
hvort sem var á kaffihúsi eða heima
hjá ömmu á meðan hún hélt ennþá
heimili. Síðustu árin var amma orðin
þreytt í líkama sínum en hugurinn
og húmorinn var alltaf á sínum stað.
Þær eru margar setningarnar sem
amma sagði við mig sem ylja mér um
hjartarætur þegar ég hugsa til baka
og minnist samtala okkar. Hún kall-
aði mig ávallt litlu hjálparhelluna
sína og lét mig vita oft og iðulega að
ég ætti greiðan aðgang í himnaríki.
Ég brosi jafnan út í annað þegar ég
hugsa til þessara orða því amma var
mjög trúrækin og lifði lífinu á þann
hátt að hún fengi nú örugglega inn-
göngu hjá Lykla-Pétri. Þegar ég
eignaðist dætur mínar tvær var mik-
ið rætt um hvað þær ættu að heita.
Það eina sem hún bað um var að þær
myndu heita fallegum nöfnum og
kom hún með nokkrar frambærileg-
ar tillögur. Stundum sagði hún við
mig: „Arna mín. Ekki skíra svo í höf-
uðið á einhverju gömlu fólki.“ Þegar
dæturnar fengu nöfn, og önnur var
skírð í höfuðið á dóttur hennar og hin
fékk nafnið hennar, var gaman að sjá
brosið sem færðist yfir andlit ömmu.
Þá var þetta með að nefna í höfuðið á
einhverju gömlu fólki algjörlega
gleymt og grafið.
Mér fannst svo gaman að geta
glatt hana ömmu. Það var alveg
sama hversu lítið maður gerði fyrir
hana, hún var manni ævinlega þakk-
lát.
Nú þegar kallið er komið og leiðir
skilur get ég ekki annað en kvatt sátt
og þakklát fyrir allan þann tíma sem
ég átti með ömmu. Í dag kveðjum við
frábæra konu sem var bæði falleg að
utan sem innan. En eitt er víst að
þegar kallið mitt kemur mun amma
taka á móti mér við hliðið, því allt
sem amma sagði stóðst.
Kveðja, þín
Arna.
✝ Margrét Auð-unsdóttir fædd-
ist í Eystri-Dalbæ í
Landbroti í Vestur-
Skaftafellssýslu 20.
júní 1906. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Grund 17. mars síð-
astliðinn. Hún var
dóttir hjónanna
Auðunar Þórarins-
sonar, bónda í
Eystri-Dalbæ, f. á
Eystra-Hrauni í
Landbroti 11.5.
1858, d. 13.3. 1938,
og Agnesar Þorláksdóttur hús-
freyju, f. í Þykkvabæ í Landbroti
21.3. 1875, d. 21.1. 1964. Hálf-
systkini Margrétar, börn Auð-
unar, voru Magnús, f. 6.9. 1882, d.
4.4. 1977, Sigurður, f. 14.8. 1884,
d. 16.7. 1956, Guðríður, f. 31.8.
1887, d. 31.1. 1975, Valgerður, f.
12.3. 1889, d. 4.7. 1921, Þórarinn,
f. 1890, d. 1891, Þórarinn, f. 15.5.
1892, d. 24.6. 1957, Magnús, f.
og Haukur Borg Þórisson, f. 4.4.
1996.
Margrét fór til náms í hússtjórn-
ardeild Kvennaskólans í Reykja-
vík um tvítugt. Hún vann síðan á
ýmsum stöðum á landinu sem mat-
ráðskona, m.a. á Hótelinu í Borg-
arnesi, á heilsuhælinu á Reykjum í
Ölfusi, við Reykholtsskóla, á
Laugarvatni, við Flensborg-
arskóla í Hafnarfirði, Hótelinu á
Kirkjubæjarklaustri, Kaffi Höll í
Austurstræti og Matstofu Austur-
bæjar. Árið 1951 réðst hún í eld-
hús Landspítalans og vann þar til
stafsloka. Margrét var formaður
Starfsstúlknafélagsins Sóknar á
árunum 1956 til 1972 eða í sam-
fellt 16 ár og tók virkan þátt í bar-
áttu verkalýðshreyfingarinnar.
Þá sat hún í miðstjórn Alþýðu-
sambands Íslands um langt skeið
sem og í stjórn Sósíalistafélagsins.
Hún vann einnig sjálfboðastörf hjá
Mæðrastyrksnefnd Reykjavíkur í
mörg ár. Margrét var gerð heið-
ursfélagi í Menningar- og friðar-
samtökum MFÍK 18. okt. 2006.
Útför Margrétar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
1.12. 1893, d. 5.3.
1966, Guðrún, f. 9.8.
1895, d. 3.6. 1973,
Guðríður, f. 9.8.
1895, d. 4.1. 1941. Al-
systkini Margrétar
voru Auðunn, f.
13.11. 1895, d. 22.7.
1990, Steinunn, f.
24.3. 1902, d. 29.6.
1991, og Sigurður, f.
21.12. 1912, d. 13.12.
1999.
Sonur Margrétar
og Bergsteins Krist-
jónssonar, kennara
að Laugarvatni, f. 22.3. 1907, d.
20.1. 1996, er Haukur Berg-
steinsson, f. 5.5. 1936, kvæntur
Rögnu Guðvarðardóttur, f. 17.11.
1934. Börn Hauks og fyrrverandi
eiginkonu hans, Málfríðar Steins-
dóttur, f. 14.6. 1943, eru Margrét,
f. 17.4. 1964, og Agnes, f. 17.4.
1966, gift Þóri Borg Gunnarssyni,
f. 29.12. 1968, börn Agnesar eru
Sara Indriðadóttir, f. 26.9. 1989,
Margrét föðursystir okkar hefur
kvatt þennan heim eftir rúmlega ald-
ar dvöl. Við kveðjum hana og um leið
síðasta meiðinn af kynslóð foreldra
okkar. Margrét var fædd árið 1906
austur í Skaftafellssýslu og sleit þar
barnsskónum, næst yngst í stórum
systkinahópi, sem flest fóru að heim-
an mjög ung til að vinna fyrir sér.
Sem börn (einnig í Skaftafells-
sýslu) minnumst við hennar frænk-
unnar í Reykjavík, sem kom og vitj-
aði foreldra sinna og æskustöðva.
Seinna kom hún með einkasoninn,
Hauk til stuttrar sumardvalar, til
foreldra okkar, sem þá voru flutt í
Mosfellssveit. Margrét gerðist hót-
elstýra á ýmsum stöðum sunnan-
lands en mörg síðustu ár starfsæv-
innar vann hún við Landspítalann.
Það gustaði stundum af frænku. Hún
tók virkan þátt í félagsmálum og var
þar til forustu kjörin. Mörgum rétti
hún hjálparhönd, en lét þess aldrei
getið.
Móðir Margrétar átti hjá henni
samastað sín síðustu æviár.
Öllum sem heimsóttu þær var tek-
ið með mikilli hlýju og gestrisni.
Margrét var mikil frænka og hélt
góðum tengslum við okkur öll, fylgd-
ist með lífshlaupi hvers og eins, til
hins síðasta.
Við þökkum Margréti langa
trygga samfylgd og gleðjumst yfir
því að hún þurfti ekki að bíða lengur
eftir velkominni hvíld.
Blessuð sé minning hennar. Alúð-
arkveðjur til Hauks og fjölskyldu.
Börn Þórarins Auðunssonar.
Magga frænka, eins og hún var
nefnd í minni fjölskyldu, var systir
Steinunnar móðurömmu minnar.
Hún studdi við móður mína og fjöl-
skyldu með ýmsum hætti og meðal
annars fyrir það naut hún mikillar
virðingar hjá mínu fólki. Kannski
vegna þessa var ég, strákurinn, hvatt-
ur til að koma við hjá Möggu með
grænmeti úr skólagörðunum í Vatns-
mýrinni. Þetta hafa varla verið meira
en fáeinar gulrætur eða þá radísur en
Magga tók alltaf vel á móti mér og
vorum við góðir vinir upp frá því. Síð-
ar meir átti ég eftir að kaupa íbúð í
sama stigagangi og Magga á Baróns-
stíg 63.
Ég kynntist Guðrúnu, konunni
minni, þegar ég bjó á Barónsstígnum
og fljótlega eftir það fluttum við út á
land og síðan í bæinn aftur. Við höfum
farið víða eftir þetta en alltaf haldið
góðu sambandi við Möggu. Síðastlið-
inn vetur bjuggum við austur á landi
og ef við áttum leið um Landbrotið á
„kristilegum“ tíma hringdum við
gjarnan í Möggu og lýstum fyrir
henni því sem fyrir augu bar og feng-
um sögur af því fólki sem tengdist
þessum stöðum.
Magga lifði í nútímanum. Þetta má
þó ekki skilja sem svo að hún hafi ekki
viljað ræða um „gömlu dagana“, hún
einfaldlega hafði meiri áhuga á mál-
efnum líðandi stundar og hvað hennar
fólk var að fást við. Eitt sinn fórum við
um næsta nágrenni hennar á Hring-
brautinni og skoðuðum verka-
mannabústaðina. Það getur verið erf-
itt fyrir okkur sem lifum í þessari
velmegun sem nú er að skilja hversu
mikið framfaraspor þessi fram-
kvæmd var. Magga lifði hins vegar
þessa tíma og því voru þessar bygg-
ingar í hennar huga miklu, miklu
meira en gott dæmi um byggingarstíl
fjórða áratugarins. Hún fylgdist
mjög vel með fréttum og umræðunni í
þjóðfélaginu allt fram á síðasta dag.
Okkur datt eitt sinn í hug að taka
saman sögu hennar, enda vissum við
að hennar upplifun á liðnum atburð-
um var ekki endilega í samræmi við
það sem stóð í skólabókunum. Þetta
hugnaðist Möggu ekki og því varð
ekki af því. Þrátt fyrir að heyrn og
sjón væri farin að gefa sig síðustu ár-
in þá kunni hún vel við sig á Grund.
Þar naut hún góðrar umönnunar og
færum við starfsfólki Grundar og
Litlu-Grundar þakkir fyrir gott starf.
Við kveðjum Möggu frænku með
söknuði og virðingu. Hún lifði og tók
virkan þátt í þjóðfélaginu á mestu
umróta- og breytingatímum þessa
lands. Það eru forréttindi að hafa
kynnst henni og fengið að deila með
henni hluta ævinnar.
Sigurður Sigurðsson,
Guðrún Reykdal.
Margrét Auðunsdóttir er látin en
hún var 101 árs. Hún var Skaftfell-
ingur að uppruna og stolt af því. Mín
kynni af Margréti hófust þegar ég
var kjörin formaður Sóknar árið 1987
en hún hafði verið formaður Sóknar á
tímabilinu 1956–1972, lengst allra
sem það starf tóku að sér, í 16 ár.
Margrét var alla tíð mjög hlynnt
Sókn og kynntumst við þegar hún
sótti nokkra fundi og kom í ferðir og
1. maí kaffið. Hún hafði unnið á
Landspítalanum og kom þar til
starfa í eldhúsinu. Þar vantaði að-
stoðarráðskonu. Hún hafði mikla
reynslu á því sviði, hafði unnið á hót-
elum og heimavistum og segir sjálf í
viðtali í Afmælisriti Sóknar 1994:
„Þegar ég var ung stúlka fór ég í hús-
stjórn Kvennaskólans í Reykjavík og
vann mikið við matreiðslu, en þannig
vildi til að í september 1951, er ég
hafði unnið á ýmsum veitingahúsum í
Reykjavík, lenti ég í millibilsástandi.
Á Landspítalann vantaði aðstoðar-
ráðskonu en þar gekk eitthvað illa að
halda í aðstoðarráðskonur. Ég var
aðallega að hugsa um launin en í þá
daga voru ráðskonur nokkuð vel
launaðar enda voru þær sem kunnu
að laga mat eftirsóttar til vinnu. Ég
lagaði almenna fæðið, fékk mín laun
en velti því ekki fyrir mér hvar ég
var skráð í verkalýðsfélag.“ En af-
skipti Margrétar hefjast í alvöru af
félaginu árið 1952. Í desember það ár
var langt og strangt verkfall sem
leystist ekki fyrr en rétt fyrir jól.
Sókn hafði ekki farið í verkfall á
sjúkrahúsunum en þegar upp var
staðið eftir verkfallið sat fólk uppi
með að launahækkunin var uppurin í
hækkun á fæðisgjaldi. Það varð við
það mikil sprenging og úr varð mikil
deila. Þegar lítið gekk að leysa hana
beitti Margrét sér fyrir harðorðri
ályktun á félagsfundi 1953 og svo aft-
ur síðar þegar málamiðlunartillaga
kom fram og hvatti til að málinu yrði
vísað í Félagsdóm. Var það sam-
þykkt. Hún hvatti einnig starfsstúlk-
ur á Kleppi til að segja upp fæðinu til
að skapa þrýsting en sá til að þær
fengju fæði annars staðar. Eftir
þessi átök var Margrét kosin í samn-
inganefnd og varð meðstjórnandi
1953 þó það hafi ekki verið meiningin
með því að una ekki óréttlætinu.
Margrét var svo kjörin formaður
1956 og í hennar forystu urðu miklar
breytingar á félaginu og tók hún til
að mynda þátt í að stofna Lífeyris-
sjóð Sóknar sem var mikið gæfuspor
fyrir félaga en á fyrstu árum sjóðsins
sá fólkið ekki hinn raunverulega til-
gang að til yrðu eftirlaun í framtíð-
inni en þar var horft til langrar fram-
tíðar sem fólk er nú að uppskera sem
er að fara á eftirlaun. Í upphafi sjóðs-
ins sá fólkið hins vegar lánamögu-
leika sem var mikil nýjung en fólk
átti enga lánamöguleika í gamla
bankakerfinu.
Margrét hefur notið einstakrar
heilsu og höfum við oft hittst í sundi á
árum áður, en hún var fastagestur í
Sundhöllinni árum saman og taldi
það vera allra meina bót að synda en
því hélt hún áfram eftir að hún flutti
á Grund í lauginni þar. Minnisstætt
er ferðalag sem hún fór í með Sókn
til Færeyja sumarið sem hún varð 85
ára en afmælið var í ferðinni sem hún
naut afar vel. Horfin er mætur félagi.
Hafðu þökk fyrir þín mikilvægu
störf.
Þórunn Sveinbjörnsdóttir,
fyrrverandi formaður Sóknar.
Elsku Magga frænka.
Nú ertu búin að fá hvíldina sem þú
varst farin að bíða eftir. Okkur lang-
ar til að þakka þér fyrir örlætið og
hjálpsemina í gegnum árin og þá sér-
staklega við hann bróður þinn Sigga
Auðuns, afa okkar.
Þú varst honum ómetanleg stoð og
hjálp eftir að amma dó 1973. Komst
austur í Hveragerði ár eftir ár og
tókst til hendinni og þá sérstaklega
er sauðburður, réttir og sláturtíð
var. Þú bakaðir, eldaðir, stjórnaðir
sláturgerð, en það voru tekin ansi
mörg slátur í skúrnum og í eldhúsinu
heima undir þinni stjórn. Þér féll
aldrei verk úr hendi, varst iðin eins
og lúsin. Það var gaman að horfa á
þig vinna og lærdómsríkt og lifum
við á því í dag.
Heitar stjórmálaumræður sköp-
uðust mjög oft við eldhúsborðið og
þú hafðir svo sannarlega þínar skoð-
anir á hlutum alveg fram að því síð-
asta. Þú gast æst upp mann og annan
og svo hlóst þú er þér tókst það. 102
ár eru löng ævi. Þú varst einn af síð-
ustu fulltrúum þinnar kynslóðar sem
dugnaður og æðruleysi einkenndi og
þú varst líka einn af fánaberum
hennar. Við söknum öll þessarar
kynslóðar.
Undir það síðasta varstu orðin
hálfþreytt á þessum háa aldri og
sagðir í alvöruþrungnu gríni sem þér
var einni lagið: „Ég veit ekki hvað ég
hef gert af mér til að herrann þarna
uppi hafi gleymt mér því ég er orðin
allt of gömul.“ Eitt viljum við segja
að skilnaði, það var gott að fá að hafa
þig allan þennan tíma. Vegir guðs
eru órannsakanlegir.
Með innilegu þakklæti til þín,
Magga mín.
Guð geymi þig .
Sigrún Birna Dagbjartsdóttir
og fjölskylda, Sigurður V.
Dagbjartsson.
Margrét Auðunsdóttir
Ég þakka þau ár sem ég
átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Sveinfríður S.
Jóhannesdóttir
✝ Sveinfríður S.Jóhannesdóttir
fæddist á Ísafirði 7.
júní 1947. Hún lést á
gjörgæslu Landspít-
alans í Fossvogi 5.
mars síðastliðinn.
Útför Sveinfríðar
fór fram frá Dóm-
kirkjunni 13. mars
sl. Jarðsett var í
kirkjugarðinum við
Garðakirkju.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku Hinrik,
Matti, Sigrún, Kristín
og fjölskyldur.
Á raunastund send-
um við ykkur innilegar
samúðarkveðjur.
Minning um yndislega
konu mun lifa í hjört-
um okkar allra um
ókomna tíð.
Guðrún Kvaran og Hulda
Björk Finnsdóttir.
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda
efni til Morgunblaðsins – þá birtist
valkosturinn Minningargreinar
ásamt frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Minningargreinar