Morgunblaðið - 18.04.2008, Blaðsíða 30

30 FÖSTUDAGUR 18. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sigurjón DaðiÓskarsson
fæddist í Vest-
mannaeyjum 11.
maí 1986. Hann lést
af slysförum 8. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans eru
hjónin Óskar Ey-
berg Aðalsteinsson,
f. í Vestmanna-
eyjum 13. desember
1961, og Margrét
Árdís Sigvaldadótt-
ir, f. í Þykkvabæ 1.
maí 1961. Systur
Sigurjóns eru Þórða Berg, f. 8.
september 1982, unnusti hennar
er Gunnar Örn Arnarson, f. 24.
september 1984; og Ásta Kristín,
f. 3. janúar 1997.
Dóttir Sigurjóns
og Helenu Drafnar
Stefánsdóttur, f. 4.
júní 1986, er Vikt-
oría Von, f. 18. októ-
ber 2005.
Sigurjón ólst upp
fyrstu þrjú árin í
Vestmannaeyjum.
Þá fluttist hann með
fjölskyldu sinni til
Reykjavíkur og átti
heimili í Seljahverfi
til dauðadags. Hann
vann við ýmis störf,
flest tengd bílum.
Útför Sigurjóns fer fram frá
Seljakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.
Elsku Sigurjón, takk fyrir allt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Ástarkveðja,
mamma, pabbi, Ásta Kristín,
Þórða og Gunnar Örn.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Magga, Óskar, Ásta, Þórða,
Gunni og Viktoría, innilegar samúð-
arkveðjur.
Guðni, Sigrún, Katrín, Tryggvi,
Arnar, María og fjölskylda.
Ástkær frændi minn og góðvinur,
Sigurjón Daði, lést 8. apríl sl., tæp-
lega 22 ára að aldri, alltof langt fyrir
aldur fram.Við Sigurjón urðum vinir
þegar við vorum lítil, en hann og fjöl-
skyldan komu oft í heimsókn í
Þykkvabæinn.Vinskapurinn óx og
varð sterkari með hverju árinu.
Minningarnar og myndir sem ég á
um okkur eru margar og þær mun ég
varðveita að eilífu. Eins og þegar við
fórum saman í Galtalæk um verslun-
armannahelgar með vinum mínum
sem líka urðu þínir vinir, en sá vin-
skapur varði. Allar stundirnar sem
við áttum með krökkunum á Ægis-
íðu, tjaldpartíin, rúntarnir og svo
góða spjallið okkar, mér fannst ég
geta sagt þér allt og ég var handviss
um að það færi ekki lengra. Þannig
varst þú traustur og trúr og ávallt
með hjartað á réttum stað. Þegar við
pössuðum hjá Guðfinnu frænku varst
þú svo laginn við stelpurnar, sérstak-
lega barngóður og þolinmóður. Ásta
Kristín var heppin að eiga þig sem
stóra bróður, ég man hvað þú varst
spenntur að fá hana í heiminn og
Þórða var heppin að eiga þennan litla
og sæta bróður. Seinna varðstu svo
að fallegum ungum manni og að stolt-
asta pabba í heiminum og það sást
langar leiðir. Þú ljómaðir allur þegar
þú varst með hana Viktoríu þína.
Missir Viktoríu er mikill, en hún á
góða mömmu og svo veit ég fyrir víst
að mamma þín og pabbi munu halda
áfram að hugsa svo vel um hana, eins
og þau hafa gert hingað til. Þó svo að
við höfum ekki verið eins náin núna
síðustu árin, þá varstu alltaf til staðar
og alltaf gátum við tekið upp þráðinn
þar sem við skildum við hann eins og
ekkert hefði í skorist. Ég vildi að það
væri hægt núna, ég vildi að ég myndi
vakna af þessari hræðilegu martröð.
Ég er enn dofin og næ því ekki að
Sigurjón frændi minn, sem var svo
fallegur að innan sem utan, sé farinn.
Ég veit það fyrir víst að þín hefur
beðið eitthvert merkilegt starf hjá
skaparanum, fyrst hann náði svona
snemma í þig. Þetta er svo erfitt, það
er svo margt sem kemur upp í hug-
ann, margs að minnast, en ekki svo
auðvelt að koma því á blað. Ég er
ennþá slegin og verð það sjálfsagt
lengi.
Ég mun sakna þín svo sárt, aðal-
gæjans í fjölskylduni með gelið í
hárinu, alltaf svo vel til fara og alltaf
kátur, það var aldrei langt í flissið og
fallega brosið þitt. Ég skal svo vera
eins dugleg og ég get að segja Viktor-
íu allt um þig. Seinna verður tími líka
til að segja mömmu þinni og pabba,
Þórðu og Ástu allt sem við brölluðum
saman hér í sveitinni. Hvíl í friði minn
kæri frændi, ég elska þig.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni,
veki þig með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei skal ég þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni,
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Viktoría, Magga, Óskar,
Þórða, Ásta Kristín, Gunni og allir
sem eiga um sárt að binda, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð og bið al-
góðan guð um styrk á erfiðum tímum.
Kristín Björk.
Sú harmafregn barst mér að kvöldi
8. apríl að Sigurjón Daði væri dáinn.
Mig langar í örfáum orðum að minn-
ast míns elskulega, fallega og góða
frænda.
Þú varst strax mjög skýr og dug-
legur strákur, á fyrstu myndinni sem
var tekin af þér má lesa út úr andlit-
inu þínu „ég er tilbúinn að fara að
tæta“, enda byrjaðir þú ansi snemma
á því að tína upp úr skúffum og út úr
skápum og láta mömmu þína og
pabba hafa fyrir þér. Þær voru ófáar
sögurnar af dugnaði þínum við að
skoða heiminn og koma þér áfram
sem mamma þín sagði mér. Þú varst
afskaplega kraftmikill krakki, þú
varst lítið sjarmatröll og með aldr-
inum minnkaði sjarminn ekki því þú
varst svo vel af guði gerður. Þú hugs-
aðir vel um útlitið, varst alltaf snyrti-
legur og sætur en þegar þú varst lítill
fannst þér vont að vera í fínum eða
betri fötum og krafðist að fá að fara í
„druslur“. Það þýddi mjúkur og víður
jogginggalli svo að þér gengi betur að
leika þér og hendast út um allt. Þú
lést ekki smáskrámur hindra þig við
að leika þér, varst harður af þér og
máttir ekki vera að því að stoppa þó
að þú hefðir stórslasað þig einu sinni
á þríhjólinu. Þá varst þú svo bólginn á
enninu og andlitinu að þú gast varla
séð, en samt gastu hlegið og leikið
þér, gleymdir þessu strax, lyftir bara
andlitinu upp svo þú sæir út fyrir
bólgunni og hélst áfram.
Þú varst mikil barnagæla, ég fékk
að kynnast því þegar þú passaðir
dætur mínar aðeins 13 ára gamall um
tíma eitt sumarið. Þú stóðst þig eins
og hetja, passaðir stelpurnar og þeg-
ar ég kom heim úr vinnunni varstu
iðulega búinn að taka til og vaska
upp, mér fannst þetta sérstakt af þér,
þá bara unglingsstrákur. Þú sýndir
líka litlu systur þinni mikla alúð og
ást þegar hún fæddist. Undir töffara-
lega yfirbragðinu leyndist mjúkur og
hlýr strákur sem elskaði börn og dýr
og laðaði að sér enda kallaði mamma
þín þig oft „litla kútinn“ sinn.
Fyrir rúmum tveimur árum eign-
aðist þú yndislega dóttur sem þú ann-
aðist strax af mikilli natni og kær-
leika. Það var gaman að heyra þig
tala um hana og sjá hversu vel þú
hugsaðir um hana. Við hittumst síð-
ast fyrir tilviljun í húsdýragarðinum
en þá voruð þið Viktoría búin að vera
þar allan daginn að skemmta ykkur.
Ég kveð þig, kæri frændi, með
þessum orðum og bið góðan guð að
blessa og hugga elsku Möggu, Óskar,
Þórð og Gunna, Ástu Kristínu, og
Viktoríu Von.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Guðfinna og fjölskylda.
Elsku Sigurjón okkar. Það er erfitt
að hugsa til þess að í blóma lífsins
þegar allt gekk þér í haginn skulir þú
vera tekinn frá okkur. Við erum
harmi slegnar eftir að hafa fengið
fréttir um fráfall þitt. Þú varst alltof
ungur og áttir allt of margt ógert til
að kveðja þessa jarðvist svo fljótt. En
minningin um góðan dreng mun ylja
okkur um ókomna tíð.
Þú varst alltaf svo bóngóður og
hjálpsamur, alltaf tilbúinn að rétta
fram hjálparhönd þegar á þurfti að
halda. Það var sama hvernig á stóð
við gátum alltaf treyst á þig. Það er
okkur í fersku minni hversu góður
faðir þú varst og hversu mikið þú
naust þess að eyða tímanum með litla
englinum þínum.
Við munum varðveita í hjarta okk-
ar minningu um góðan dreng og allar
þær stundir sem við áttum með þér.
Við munum ávallt elska þig og getum
ekki annað en brosað í gegnum tárin
við tilhugsunina um hvað þú varst
yndislegur og góður vinur.
Farðu í friði vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma
Svo vöknum við með sól að morgni.
Svo vöknum við með sól að morgni.
( Bubbi Morthens.)
Við sendum öllum aðstandendum
þínum innilegar samúðarkveðjur.
Vertu sæll og hvíldu í friði, okkar
ástkæri vinur.
Þínar vinkonur,
Lára, Harpa, Karen, Hrefna,
Hafdís, Zonia, Ólöf, Rakel Rut,
Halldóra, Berglind og Anna.
Mig langar til að minnast vinar
míns. Sigurjón heitir hann. Hann var
yndisleg mannvera, traustur, dugleg-
ur, klár og góður pabbi. Hann vildi
hafa allt í röð og reglu og var dugleg-
ur í tiltekt, sérstaklega á verkstæði
mannsins míns en þar eyddi hann
mörgum stundum. Við hlógum mikið
saman, ég, Óli, Sigurjón og Alvar
(Elvar). Allir að fíflast og hafa gaman
af lífinu. En nú hefur Sigurjón vinur
minn kvatt þennan heim, langt fyrir
aldur fram af einhverri gjörsamlega
óskiljanlegri ástæðu, sem ég bara
skil ekki og fæ aldrei að skilja. En
þetta sýnir okkur kannski hvað lífið
er gjörsamlega óútreiknanlegt.
Við erum skilin eftir … reið, sár,
leið og döpur en svo kemur líka þakk-
lætið fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, yndislegi vinur. Alltaf gat ég
hringt í þig og alltaf gast þú gefið mér
eitthvað jákvætt þegar mér leið illa.
Ég er svo þakklát fyrir tímann sem
við áttum saman í fyrrasumar í tiltekt
(vitanlega), þegar þú gekkst í það
verk sjálfur og ég kom svo inn í þá til-
tekt og gat hjálpað til.
Ég gleymi þér aldrei, þú ert alltaf í
hjartanu mínu. Ég loka augunum og
sé brosið þitt og þína hlýju nærveru
og þá kemur minning eða minningar
um margar skemmtilegar stundir.
Það er dýrmætt að eiga minningar og
þær tekur enginn frá mér og þótt þú
sért ekki hér og ég sé þig ekki þá ertu
alltaf í hjartanu mínu. Ég kveiki á
kertum fyrir þig og hugsa um þig. Ég
Sigurjón Daði
Óskarsson
✝ Einarína Sigríð-ur Magnúsdóttir
fæddist 28. júlí 1922
á Geirlandi í Sand-
gerði. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Garðvangi í Garði
fimmtudaginn 10.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Magnús Kr.
Sigurðsson, sjómað-
ur og fiskmats-
maður, f. 15.8. 1891,
d. 12.1. 1968, og
Rósa Einarsdóttir
húsmóðir og ráðs-
kona, f. 10.1. 1900, d. 13.11. 1993.
Einarína var næstyngst fjögurra
Þórðarsyni. Þau eiga þrjú börn,
Hildi, Einar Þór og Selmu. 2) Björn,
f. 29.10. 1944, kvæntur Svanhildi
Gunnarsdóttur, þau eiga Kamillu
Rún. Björn á tvo syni frá fyrri sam-
böndum, Samúel og Svein. 3) Rósa,
f. 12.8. 1948, hún á tvær dætur,
Guðnýju Ingunni og Helenu Ínu.
Langömmubörn Einarínu eru 28.
Einarína og Samúel bjuggu fyrst
á Fróni og síðar á Suðurgötu 14 í
Sandgerði og fluttust 1971 að
Blikabraut 3 í Keflavík. Einarína
starfaði lengst af sem húsmóðir og
síðar sem matráðskona í Sparisjóði
Keflavíkur.
Útför Einarínu fer fram frá
Hvalsneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
systkina, Rósu, Guð-
jóns og Sigurðar, sem
öll eru látin.
Árið 1942 giftist
Einarína Samúel
Björnssyni, sjómanni
frá Tjarnakoti í Sand-
gerði, f. 28.7. 1920.
Foreldrar hans voru
Björn Samúelsson út-
vegsbóndi, f. 22.6.
1881, d. 3.9. 1969, og
Guðbjörg Sigríður
Guðjónsdóttir hús-
móðir, f. 30.10. 1893,
d. 30.6. 1931. Ein-
arína og Samúel eign-
uðust þrjú börn: 1) Guðbjörg Sig-
ríður, f. 11.11. 1940, gift Kristjáni
Ég man hana mömmu svo vel.
Mildar hendur, blíðastar fel.
Hlý eins og sumarsól,
eins og rósin rjóð.
Ég man hana mömmu svo vel.
Mynd hennar í huga mér fel
er bænir mér bað
ég svaf eins og lítið ljóð.
Drauma átti hún
en aðrir þá fengu,
engum sýndi hún tárin sín.
Vonir átti hún sem urðu að engu,
alltaf brosti hún samt til mín.
Ef ég vaki í myrkri um miðja nótt
milda röddin hennar sagði hljótt,
ég vaki, hér hjá þér,
ég vaki.
Hún og hennar mildasta mál
æ mun lifa í minni sál.
Ég man hana mömmu,
ég man hana vel,
svo vel.
(Friðrik Erlingsson)
Þínar dætur
Guðbjörg og Rósa.
Amma Ína var einstök kona.
Hún var viljasterk og hörð af sér
eins og hún sýndi í glímunni við
Alzheimer. Það var ótrúlegt hvað
hún hristi af sér hver veikindin á
fætur öðrum. Stundum var eins og
hún ætti mörg líf. Hún amma Ína
kvaddi okkur að vísu fyrir all-
mörgum árum. Við höfum geymt
minninguna um hana eins og hún
var áður en hún veiktist og mun-
um gera það áfram. Hún var ein-
staklega snyrtileg og hugsaði vel
um útlit sitt og var ávallt vel til
höfð. Amma umvafði okkur hlýju
og kærleika. Fasið hennar ömmu
og létta lundin hafði ákveðið að-
dráttarafl fyrir okkur barnabörnin
sem virkaði þannig að við sóttum í
að vera í návist hennar og okkur
leið vel hjá henni. Hún tók alltaf
vel á móti okkur og ef vinir voru
með í för fagnaði hún þeim einnig
og leysti okkur út með kandís eða
einhverju bakkelsi sem hún hafði
bakað. Henni var umhugað um að
aldrei færi maður svangur frá
henni. Hún kom til að mynda heim
í hádeginu í nokkur ár til þess eins
að gefa Einari að borða þegar
hann stundaði nám í framhalds-
skólanum. Þegar Hildur gisti hjá
henni og var á leið með rútunni í
bæinn vaknaði hún með henni og
spjallaði áður en hún lagði af stað.
Þegar Selma bað hana að kenna
sér að hekla sýndi hún mikla þol-
inmæði. Hún var góð heim að
sækja, veitti okkur athygli, hlust-
aði á okkur og talaði við okkur,
hún var vinkona okkar. Minning-
arnar eru ótal margar en minn-
isstæðar eru ferðirnar í kálgarðinn
í Sandgerði þar sem mikið var
spjallað og unnið sem og farið í
berjamó.
Hún var fjölskyldurækin og
dugleg að heimsækja fólkið sitt í
Sandgerði. Oft tóku hún og afi
okkur með í heimsókn sem varð til
þess að við kynntumst skyldmenn-
um okkar. Hún var þungamiðja
fjölskyldunnar okkar. Hannyrðir
komu mikið við sögu hjá ömmu og
var hún vandvirk og kenndi okkur
margt í þeim efnum. Bóngóð var
hún með eindæmum og skipti ekki
máli hvort beðið var um dúkkuföt,
styttingu buxna eða annað í þeim
efnum, þá gerði hún það. Hún
amma okkar var okkur mikið og
kenndi okkur margt í lífinu, meðal
annars fallegar bænir og með einni
slíkri viljum við kveðja elsku
ömmu okkar.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku afi, mamma, pabbi, Böddi,
Svana og Rósa og fjölskyldur,
minningarnar geymum við og
varðveitum.
Hildur, Einar Þór og Selma.
Einarína Sigríður Magnúsdóttir