Morgunblaðið - 18.04.2008, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. APRÍL 2008 31
✝ Vilhelmína Jó-hanna Sig-
urborg Arngríms-
dóttir fæddist á
Búlandshöfða í Eyr-
arsveit á Snæfells-
nesi 22. júní 1909.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 8. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Anna Sigurbjörg
Kristjánsdóttir, f. 5.
júlí 1875 og Arn-
grímur Magnússon,
f. 1. ágúst 1869.
Systkini Vilhelmínu voru sex;
Magnús Jón, f. 19. maí 1897, d.
1964, Kristensa Guðrún Anna, f. 26.
júní 1898, d. 1972, Óskar Guð-
bjartur Júlíus, f. 22. júní 1902, d.
1974, Óli Jóhann, f. 27. janúar 1908,
d. 1986, Kristján Sigurður, f. 30.
ágúst 1910, d. 1995, og Anton Ing-
ólfur, f. 22. desember 1913, d. 1968.
Vilhelmína giftist 13. janúar
1929 Erlendi Indr-
iðasyni frá Brimnes-
gerði Fáskrúðsfirði,
f. 11. október 1898, d.
25. desember 1990,
þau bjuggu lengst af
á Skúlaskeiði 18 í
Hafnarfirði.
Þau eignuðust sjö
börn, þau eru Sig-
urfljóð, f. 11. júní
1931, Anna Guð-
björg, f. 8. ágúst
1932, Davíð Valdi-
mar, f. 15. október
1934, Jón Vignir, f.
13. september 1938, Arngrímur
Indriði, f. 27. júní 1940, Steinar
Rafn, f. 16. september 1941, og
Erla María, f. 13. desember 1947.
Barnabörnin eru fimmtán, barna-
barnabörnin eru tuttugu og sex og
barnabarnabarnabörnin eru sjö.
Vilhelmína verður jarðsungin
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í dag
og hefst athöfnin klukkan 11.
Elsku hjartans mamma mín er lát-
in. Þegar ég hugsa um lífshlaup
hennar og reyni að tjá mig og lýsa
ævi hennar verður það varla hægt í
fáum orðum.
Líf hennar var stórbrotið og bar-
áttan oft mikil við erfiðleika og mót-
læti en hún tókst á við allt með ótrú-
legum kjarki, dugnaði, bjartsýni og
trú á sigur.
Virðing hennar og þakklæti til
fólksins á Hrafnistu sem annaðist
hana og hjálpaði meðan hún dvaldi
þar var henni alltaf efst í huga. Hún
elskaði og fórnaði sér af sannri ást og
gleði fyrir okkur börnin sín og
barnabörnin. Það var hennar aðals-
merki og gjöf til okkar allra.
Tár, söknuður og þakklæti til
elsku mömmu fylla hug og hjarta.
Guð blessi verkin þín.
Ég er ein – alla daga ein.
Börnin eiga sín heimili og börn
og annast þau.
Aldurinn færist yfir
markar sín spor – þróttur og vilji þverra.
Bakið bognar – sjónin dofnar.
Ég get ekki lengur sinnt
hinum daglegu störfum – eins og gengur.
Mér er þungt um hjarta.
Heyrnin lamast smátt og smátt,
hárið verður grátt.
En að baki þessa alls leynast minningar,
minningar um bernskuárin – æskuna,
gleði og sorgir,
sambúð – heimili – hrundar borgir.
En erfiðast er – að sætta sig við
hve allt er hverfult í heimi hér.
Hvað sérðu systir?
Erfiða, þreytta gamla konu.
Viltu einu sinni enn
beina sjónum til liðinna ára?
Horfðu betur – horfðu hvort þú sérð ekki
barn – brúði – eiginkonu – móður?
Horfðu á mig sem leynist hér innst inni.
Það er ég sem ég trúi
að þú sjáir og finnir.
(Höfundur óþekktur.)
Þín dóttir,
Anna.
Elsku mamma mín.
Ég kveð þig með söknuð í hjarta
og líka svo miklu þakklæti fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og mína.
Þú varst stolt og falleg kona og alveg
ótrúlega seig í þinni lífsbaráttu í
gegnum tíðina. Þú varst svo blíð og
góð við okkur en líka ákveðin þegar á
þurfti að halda.
Og við börnin þín gengum alltaf
fyrir í öllu hjá þér og þó oft væri ekki
til miklir peningar þá vantaði ekki
ástina og hlýjuna á heimilinu okkar.
Og þú skilur eftir þig svo mikil
ógrynni af yndislegum minningum
sem við munum geyma í hjörtum
okkar og taka fram eins og þær væru
gull og gersemar á góðum stundum.
Þegar ég var barn þá lærði ég
þetta ljóð og mér fannst það alltaf
vera um þig.
Elskulega mamma mín,
mjúk er alltaf höndin þín.
Tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðin er
allt það skal ég gefa þér.
(Höf. Sig. Júl. Jóhannesson.)
Guð geymi þig elsku mamma.
Þín dóttir,
Erla.
Í dag er til moldar borin í Hafn-
arfirði elskuleg móðuramma mín Vil-
helmína Jóhanna Sigurborg Arn-
grímsdóttir.
Löng ævi virðist svo stutt þegar
maður hugsar til baka. Ég telst vera
elsta barnabarnið þitt og átti ég
magar góðar stundir hjá þér. Þér
varð margra barna auðið og oft var
mannmargt hjá þér á tyllidögum. Ég
minnist ánægjulegra aðfangadags-
og gamlárskvölda frá því ég var ung-
ur þar sem þú stjórnaðir öllu af mikl-
um myndarskap. Afi minn var þá
alltaf með einhverjar tilfæringar
varðandi flugeldana þegar börnin
þín og barnabörnin komu full eftir-
væntingar. Svo bakaðir þú jólakökur
og annað góðgæti með kaffinu þegar
við heimsóttum þig en það gerði ég
alltof sjaldan.
Ég var ungur þegar ég heimsótti
þig á netaverkstæðið þar sem þú
vannst hörðum höndum, ég man það
eins og það hafi gerst í gær. Það var
svo líka mikill hamagangur í öskj-
unni þegar þú varst að undirbúa
vinnuferðir á síld til Siglufjarðar eða
Raufarhafnar. Það kom fyrir að þú
varst hæst á planinu. Það er ekki
langt síðan þú sagðist myndu fara á
síld ef þú værir bara ekki í þessum
hjólastól.
Ég hugsa til þess með þakklæti
hvað vel fór um þig á Hrafnistu í
Hafnarfirði. Þú varst svo þakklát
fyrir þá góðu hjúkrun sem þú fékkst
þar. Þér létti þegar þú fluttist þang-
að og sagðir að það væri eins og að
vera á hóteli. Þú varst alltaf svo fín
og falleg þegar litið var inn til þín, í
kjól og með perlufesti.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur hið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Ég hef átt þig að í sextíu ár og ég
þakka þér og kveð þig með söknuði.
Ívar Magnússon.
Elskulega amma mín. Það er svo
sárt til þess að hugsa að nú fáum við
ekki lengur notið yndislegrar nær-
veru þinnar. En við getum huggað
okkur við að eftir situr fjöldi góðra
minninga sem yljar okkur um
hjartarætur. Þó að þú sért horfin úr
þessum heimi veit ég að þú fylgist
með okkur og ég vona að þér líði vel.
Þótt ég hafi verið ung að árum
þegar þjú bjóst ennþá á Skúlaskeið-
inu þá man ég heldur betur eftir
þinni víðfrægu formköku eins og
örugglega flestir þeir sem nutu
þeirra forréttinda að kynnast þér.
Ég held að ég geti með nokkurri
vissu fullyrt að hún verði aldrei leik-
in eftir. Það var svo gaman að koma í
heimsókn til þín með mömmu, fá
eitthvert gotterí og leika mér síðan í
Hellisgerði þegar vel viðraði. Og áð-
ur en við fórum þá fékk ég alltaf
þéttasta faðmlag sem hugsast getur
og fallegt bros í kveðjugjöf.
Það sem kemur þó fyrst upp í hug-
ann þegar ég minnist þín er þessi
glæsilega kona sem þú varst. Þú
varst alltaf svo vel tilhöfð, með óað-
finnanlega lakkaðar neglur og barst
fallegt skart. Það sem ég mat þó
mest í fari þínu er hvað þú varst
stolt, ákveðin og góð kona. Þessir
eiginleikar þínir blása mér kjark í
brjóst til að láta alla mína drauma
rætast og það er svo gott að vita að
þú munt ávallt fylgja mér og hvetja
mig til dáða í því sem ég tek mér fyr-
ir hendur. Ég vil að þú vitir að ég er
svo óendanlega stolt af því að bera
nafnið þitt amma mín.
Ég mun ávallt sakna þín.
Þín
Vilhelmína.
Elsku amma mín. Ég vil einfald-
lega byrja á að þakka þér fyrir að
vera þú. Það var erfitt að heyra að
komið væri að kveðjustund verandi
svona langt í burtu frá þér. Ég er
guði afar þakklátur fyrir að hafa get-
að verið þér við hlið þínar hinstu
stundir.
Ég á svo margar góðar minningar
um þig amma mín. Mér þótti svo
vænt um að þú leyfðir mér að hafa
kisuna mína, Prinsessu, heima á
Skúlaskeiðinu. Hún var svo sannar-
lega í himnaríki hjá þér, enda fékk
hún fisk í næstum öll mál og hafði
Hellisgerði sem leikgarð. Takk fyrir
að leyfa mér að búa allan þennan
tíma í kjallaranum hjá þér og að
styðja svo ötullega við bakið á mér á
erfiðum stundum. Nýbakaðar
súkkulaðiformkökur og mjólk í
hverri viku í heil sjö ár. Það var alltaf
yndislegt að enda daginn á því að
horfa á ellefufréttir með þér og við
höfðum alltaf gaman af Matlock og
Derrik. Það fyrirfinnast ekki betri
rjómakökur en þínar og svo er mér
plokkfiskurinn þinn ávallt minnis-
stæður. Mér leið alltaf vel í nærveru
þinni, það var eitthvað svo afslapp-
andi að vera í kringum þig. Það út-
skýrir kannski hvers vegna ég svaf
alltaf svo vel á sófanum inni í stofu
hjá þér. En það sem mér er minnis-
stæðast er brosið þitt. Þú gast látið
öllum líða vel einungis með því að
brosa. Mér fannst ég alltaf svo mikils
verður þegar þú brostir til mín.
Þrátt fyrir að þú sjálf hafir átt erf-
iðar stundir þá hafðirðu lag á því að
huga fyrst að þörfum annarra.
Vegna þessa verðskuldar þú alla
mína virðingu. Amma, í mínum aug-
um ertu fyrirmynd hinnar fullkomnu
ömmu, elskuleg,
réttlát, ákveðin, stolt og ávallt til
staðar þegar þörf var á. Ég hefði
ekki getað beðið um betri ömmu.
Ég elska þig og mun ávallt sakna
þín.
Þitt barnabarn,
Erlendur.
Elsku amma mín lést 8. apríl á
Hrafnistu í Hafnarfirði þar sem hún
var búin að dvelja síðustu 10 árin.
Þegar við fjölskyldan sátum sam-
an hjá ömmu síðustu dagana sem
hún lifði rifjuðum við upp margar
dásamlegar samverustundir sem við
áttum með þessari yndislegu góðu
konu sem vildi allt gera fyrir fjöl-
skylduna og alla aðra. Amma átti
stundum erfiða ævi, bæði sem barn
og fullorðin, en hún missti móður
sína mjög ung.
Hún eignaðist 7 börn og hafði
eignast 15 barnabörn, 25 barna-
barnabörn og barnabarnabarna-
börnin eru orðin 7, en því miður ent-
ist henni ekki ævin til að sjá það
áttunda sem koma mun í heiminn í
júní. Amma lærði mjög ung vel til
verka og vann alla sína ævi, sem best
sást á hennar yndisleg heimili á
Skúlaskeiðinu í Hafnarfirðinum þar
sem ég var svo lánsöm að fæðast.
Ekkert okkar gleymir formkökun-
um og heitu súkkulaðinu sem alltaf
var á jólunum. Margar góðar minn-
ingar tengdust þessum stað þannig
að það var mikill söknuður þegar
amma varð að flytja og fara á Hrafn-
istu.
Ég flutti til Bandaríkjanna þegar
ég var sjö ára og flutti svo heim aftur
þegar ég var tvítug og bjó þá fyrst
hjá ömmu. Eins og hennar var von
og vísa gerði hún allt til þess að
hjálpa mér og létta mér lífið. Aðstoð-
aði mig til að fá vinnu og var alltaf til
staðar. Eitt skiptið var ég svolítið
óánægð með sjálfa mig og sagði við
ömmu að ég þyrfti að fara í megrun
og sagði sem svo að ég hefði greini-
lega erft fitugenið frá henni, (þetta
var nú meint í góðu). Í staðinn fyrir
að vorkenna mér sagði hún: ,,Hérna
elskan, fáðu þér skyr og svolítinn
rjóma út á.“ Þessi orð gleymdust
aldrei og það er ekki langt síðan
amma mín var að rifja þetta upp og
stríða mér. Hún var alltaf glöð þegar
ég kom að hitta hana og núna síðast
á páskunum með barnabarnið mitt,
við tókum nokkrar skemmtilegar
myndir af þeim saman, amma var
eitt bros.
Þrátt að það væri erfitt fyrir hana
og okkur að sætta okkur við að hún
yrði að flytjast af Skúlaskeiðinu á
Hrafnistu var það samt dásamlegt
fyrir hana að kynnast nýju og ynd-
islegu fólki. Hún upplifði margt
skemmtilegt þar, fór í bingó, vann
einu sinni sérríflösku og ég gleymi
ekki hvað hún var hreykin af því og
naut þess að geta boðið okkur upp á
sérríglas. Hún tók miklu ástfóstri við
kóngabrjóstsykurinn, hún var þekkt
fyrir að bjóða öllum mola: ,,Komdu
nú og fáðu þér mola elskan.“
Þegar ég heimsótti ömmu á
Hrafnistu tók ég ekki eftir og fylgd-
ist ekki beint með fólkinu sem þar
vinnur. En þegar amma veiktist átt-
aði ég mig á hvað margt af góðu fólki
vinnur þarna ómetanleg störf,
hversu nærgætið það var og talaði
fallega um þessa yndislegu og já-
kvæðu litlu konu.
Foreldrar mínir og við systurnar
munum sakna hennar mikið því hún
var stór hluti af lífi okkar, betri
mömmu og ömmu gátum við ekki átt.
Elsku amma mín, ég get ekki þakkað
þér nógsamlega fyrir hvað þú varst
mér alltaf góð. Guð blessi þig, nú ert
þú komin til afa, Krissa bróður,
Kristófers og Kidda sem örugglega
hafa tekið vel á móti þér.
Hvíl þú í friði, elsku amma mín.
Karen.
Vilhelmína Jóhanna
Sigurborg
Arngrímsdóttir
ætla ekki að kveðja þig en í staðinn
segi ég ,,farðu í friði“ elsku litli vin og
megi englarnir passa þig þar sem þú
ert. Kannski ertu nálægt okkur hver
veit … eða lítur til okkar. Vonandi
hittumst við aftur í annarri vídd eða
öðruvísi lífi en þangað til …
Einnig sendum við Óli, aðstand-
endum Sigurjóns okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Þín vinkona,
Stefanía Anna Árnadóttir
(Stebbi litli.)
Elsku Sjonni okkar.
Það eru mikil forréttindi að hafa
þekkt þig og elskað.
Góðmennska þín hjálpaði okkur
svo mikið og viðvera þín fékk mann
alltaf til að brosa og líða vel.
Við eigum margar góðar minning-
ar saman sem ég mun aldrei gleyma
og vildi óska að okkur hefði verið gef-
inn meiri tími saman.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim.
Við skynjum fátt en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó.
Að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Þín er sárt saknað elsku vinur.
Vegni þér vel á nýjum slóðum og
hvíldu í friði hjartað okkar.
Við vottum ykkur, elsku Viktoría
Von, foreldrar, systkini og aðrir að-
standendur, okkar dýpstu samúð,
guð veri með ykkur.
Kristín Eva og Daníel Berent.
Kæri félagi svo ungur þegar kallið
kemur. Þökkum þér fyrir þær stund-
ir er þú gafst okkur með nærveru
þinni. Heiðarleiki þinn og dugnaður
er okkur til fyrirmyndar. Við sem
sjáum á eftir þér hugsum til þín, hve
opinn þú varst og talaðir um líf þitt af
einlægni.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér,
í þinni birtu’ hún brosir öll,
í bláma sé ég lífsins fjöll.
Ég veit, að þú ert þar og hér,
hjá þjóðum himins, fast hjá mér,
ég veit þitt ómar ástarmál
og innst í minni veiku sál.
Ef gleðibros er gefið mér,
sú gjöf er, Drottinn, öll frá þér,
og verði’ af sorgum vot mín kinn,
ég veit, að þú ert faðir minn.
Þín náðin, Drottinn, nóg mér er,
því nýja veröld gafstu mér.
Þótt jarðnesk gæfa glatist öll,
ég glaður horfi’ á lífsins fjöll.
(Einar H. Kvaran/C. Ballex)
Við sendum dóttur þinni Viktoríu
Von og fjölskyldu samúð.
Þínir fyrrverandi samstarfs-
félagar BYKO Breidd.
Ungur maður er skyndilega hrif-
inn burt frá ástvinum sínum, eftir
standa ættingjar og vinir álútir og
spyrja sig af hverju hann hafi þurft
að lenda í þessu ótímabæra slysi.
Við minnumst Sigurjóns sem ljúf-
lings frá fyrstu tíð eða frá því við
kynntumst honum, sem var í leik-
skólanum Jöklaseli í Seljahverfi. Þar
var hann þriggja ára pjakkur að
byrja í leikskólanum ásamt syni okk-
ar Hinriki Erni, og skapaðist strax
mikil vinátta milli þeirra. Þessi góða
vinátta þeirra hélst alla tíð fram á
framhaldsskólastig, en eins og oft vill
verða liggja vegir í allar áttir eftir
það. Sigurjón var mikið inni á okkar
heimili sem barn og kom ósjaldan
með okkur í sumarbústaðarferðalög
um helgar á þessum árum. Óhætt er
að segja að þar kynntumst við
drengnum Sigurjóni vel og hans ljúfu
persónu. Það var yndislegt að fá
tækifæri til að fylgjast með Sigurjóni
vaxa úr barni í ungling og fylgjast
með þeim félögum brasa ýmislegt
saman í gegnum árin. Fyrir þær
stundir viljum við nú þakka í dag.
Nú er komið að óvæntum leiðar-
lokum og þeim slysalegri en tárum
taki. Kvaddur er hann með söknuði
og aðstandendunum sendar þær
samúðarkveðjur sem orð fá tjáð.
Hinrik og Ásta Edda.
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is