Morgunblaðið - 24.04.2008, Blaðsíða 16

16 FIMMTUDAGUR 24. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MENNING
DAGSKRÁ sum-
ardagsins fyrsta í
Þjóðminjasafninu er
að þessu sinni helguð
börnum og brúðum.
Gangandi brúðuleik-
hús þeirra Konst-
antin Shcherbak og
Maríu Bjarkar Stein-
arsdóttur verður með tvær leiksýningar,
klukkan 14 og 16. Aðalbrúða sýningarinnar er
hin rússneska karnivalsbrúða Petrushka.
Í tilefni dagsins verður líka opnuð sýning á
gömlum brúðum úr eigu safnsins á Torginu,
sungið verður með börnunum, farið í hópleiki
og boðið upp á listasmiðju.
Leiklist
Börn og brúður á
Þjóðminjasafninu
Þjóðminjasafnið
KVENNAKÓR við Há-
skóla Íslands fagnar sumri
með tónleikum í Hátíðarsal
Háskólans klukkan 16 í
dag. Stjórnandi er Margrét
Bóasdóttir. Á efnisskránni
eru meðal annars útsetn-
ingar Herberts Hribersc-
hek Ágústssonar á lögum
Sigfúsar Halldórssonar og
verk eftir Dvorák og Grieg.
Kórinn skipa um 30 kon-
ur úr hópi nemenda og starfsfólks við Háskóla
Íslands og Kennaraháskóla Íslands. Aðgangs-
eyrir er 1.500 krónur en háskólastúdentar fá
ókeypis aðgang.
Tónlist
Háskólakonur
syngja inn sumarið
Margrét
Bóasdóttir
FIMM raftónverk verða
flutt á tónleikum Rásar 1 í
Hafnarhúsinu í dag klukk-
an 16.08.
Verkin eru öll byggð á
tónsmíðum eldri tónskálda
sem eiga stórafmæli á
árinu. Flutt verða verk eftir
Hildi Ingveldardóttur
Guðnadóttur, Guðmund
Vigni Karlsson, Gunnar
Andreas Kristinsson, Rík-
harð H. Friðriksson og Þuríði Jónsdóttur. Af-
mælistónskáldin eru Atli Heimir Sveinsson,
Þorkell Sigurbjörnsson, Jón Ásgeirsson, Páll
P. Pálsson og Jórunn Viðar.
Tónlist
Raftónverk í
afmælisgjafir
Hildur
Ingveldardóttir
Eftir Helga Snæ Sigurðsson
helgisnaer@mbl.is
SÍMINN hringir nokkuð lengi, enda
leiðslurnar langar til London. Loks
er svarað gríðarlega djúpri röddu:
„Halló“. Blaðamaður sér fyrir sér
Barry White og röddin skekur sím-
tólið. Reyndar er annar White á
ferðinni, Sir Willard White bassa-
barítón (já, hann var aðlaður af
Elísabetu Englandsdrottningu).
Blaðamaður kynnir sig og White
segist hafa átt von á símtalinu.
Ég átti nú von á djúpri röddu …
„Mmmmhmm …,“ drynur í White
þannig að símtólið skelfur, „… og?“
...hún er verulega djúp!
White hlær digurbarkalega að
þessu, eins og tröll í ævintýri um það
bil að fara að gleypa lítinn smala-
dreng. Við snúum okkur að efni sam-
talsins, væntanlegum tónleikum
White í Íslensku óperunni 29. apríl
næstkomandi. Þar ætlar hann að
syngja lög sem bandaríski söngv-
arinn, leikarinn, íþróttamaðurinn og
mannréttindafrömuðurinn Paul
Robeson var þekktur fyrir að flytja
snemma á síðustu öld. Má þar nefna
s.k. negrasálma, rússnesk lög, þjóð-
lög frá Bretlandseyjum, gömul
djasslög og lög eftir Gershwin og
Kern. Með White í för verða píanó-
leikarinn Neal Thornton sem enn-
fremur hefur útsett öll lögin og
Richard Bolton sem leikur undir á
gítar. Dagskráin er svo hnýtt saman
með frásögnum af lífi Robeson.
Ég las það á netinu að snemma á
ferli þínum hefðir þú verið undir
áhrifum frá Robeson …
„Það eru svo margir menn og
hlutir sem hafa fyllt mig andagift á
ferlinum. Ég heyrði einu sinni upp-
töku af söng Robeson, skömmu áður
en ég yfirgaf Jamaíku. Fólk nefndi
það oft við mig, þegar ég bjó þar, að
ég syngi líkt og Paul Robeson. „Ja,
hérna, röddin í þér er eins og í Paul
Robeson, þú syngur alveg eins og
Paul Robeson!“ sagði fólk við mig og
mér líkaði það ekkert sérstaklega
vel en um leið var gaman að vera líkt
við einhvern frægan. Mig langaði
svo sannarlega ekki að öðlast frægð
út á það að syngja trúarlega söngva,
það var hann einkum þekktur fyrir
og í raun það eina sem hann gat
sungið út af hugarfari þess tíma, þ.e.
hvernig litið var á þeldökkt fólk. Mig
langaði því ekki að vera eins og Paul
Robeson,“ segir White og hlær.
Hvaða lög eru á efnisskránni hjá
þér á þessum tónleikum?
White hugsar sig um, nefnir svo
„Deep River“, „Old Man River“, írsk
þjóðlög, hættir svo upptalningunni
og segir lögin svo mörg. „Það eru yf-
ir tuttugu lög á efnisskránni. Tón-
leikarnir standa yfir í rúmar tvær
klukkustundir, með hléi.“ White seg-
ir upplestur textabrota um líf Robe-
son hluta af tónleikunum, þeir gefi
áheyrendum innsýn í líf mjög merki-
legs og manns. White segist sér-
staklega dást að Robeson vegna bar-
áttu hans fyrir mannréttindum og
þá ekki síst blökkumanna.
Mikilfengleg uppákoma
Nú varstu aðlaður af drottning-
unni. Hvernig var það eiginlega?
White hlær að spurningunni. „Það
var nokkuð mikilfengleg uppákoma.
Mér var boðið upp á þetta, ég veit
ekki hvernig það kom til. Ég hafði á
þeim tíma búið á Englandi í rúm 30
ár og fékk þetta tækifæri, eitthvað
sem mér hafði aldrei dottið í hug að
myndi gerast í mínu lífi, hélt að þetta
væri bara fyrir aðra. Því tók ég
þessu boði og var aðlaður fyrir fram-
lag mitt tónlistar og samfélagsins.
Nú hlýtur mikið að hafa breyst í
óperuheiminum frá því þú hófst að
syngja í óperum?
„Mmmmmmm … jú, það hefur
heilmargt breyst. Óperuhúsin segj-
ast þó enn ekki eiga nægan pening,
öll sem ein, og þannig hefur það allt-
af verið. Kannski er það rétt því
fjölda óperuhúsa hefur verið lokað
vegna fjárskorts. Það eru heilmargir
ungir óperusöngvarar sem fá ekki
vinnu, ég skil ekki hvernig þetta
virkar, hvaða öfl valda því að einum
tekst að byggja upp starfsferil en
öðrum ekki. Það er eitt af undrum
lífsins fyrir mér. Ég fer á svið og
reyni að syngja eins vel og ég get,
hvað svo sem ég er að syngja, og
sem betur fer biðja menn mig enn
um það.“
Þú getur s.s. ekki kvartað?
„Jú, ég gæti það, en til hvers?“
svarar White og hlær. Hann hafi
ekki þörf fyrir það.
Öskubuskusaga
Þú ólst upp í fátækt á Jamaíku...?
„Tja, við áttum ekki mikinn pen-
ing og, jú, pabbi minn studdi mig í
því að læra söng,“ segir White. Móð-
ir hans hafi þó áttað sig á því fyrst
manna að strákur hefði sönghæfi-
leika. White nam við tónlistarskóla í
Kingston og söng í óperuupp-
færslum þar. Svo vildi til að Evelyn
Rothwell, eiginkona hljómsveit-
arstjórans Sir John Barbirolli,
heyrði hann syngja dag nokkurn
þegar hún var á ferð um Jamaíku og
stakk upp á því við White að hann
færi til London í frekara söngnám.
Faðir White keypti hins vegar far-
miða handa honum til New York,
aðra leiðina, af því hann var ódýrari.
White hlaut námsstyrk í Banda-
ríkjunum og hóf söngnám undir
handleiðslu bassasöngvarans Giorg-
io Tozzi við Juilliard-listaháskólann.
Spurður nánar út í röddina segir
White að hann syngi ekki „basso
profundo“, þ.e. lægsta bassa, en þó
komist hann nokkuð langt niður.
„Hljómblær raddar minnar er nokk-
uð djúpur, eða svo er mér sagt, en ég
kemst nokkuð hátt upp líka.“
Áttu þér eitthvert uppáhaldsverk?
„Uppáhaldsverk? Nei, ekki
ennþá.“
Hvað syngurðu t.d. þegar þú ert í
sturtu?
White hlær innilega, nánast
syngjandi, og svarar því svo til að
reyndar syngi hann oft hluta úr „Ar-
íu Gremins prins“, úr óperunni
Évgení Ónegín eftir Tsjajkovskí.
Það sé mjúkt og fari vel í háls.
Alþýðlegur óperusöngvari
Sir Willard White Býður til mikillar tónlistarveislu í Íslensku óperunni.
Einn þekktasti óperusöngvari heims,
Willlard White, heldur tónleika
í Íslensku óperunni á þriðjudaginn
SÝNING á myndlistar-
verkum Helgu Dómhildar
Alfreðsdóttur verður opnuð
í Ingustofu á Sólheimum í
dag klukkan 17. Á sýning-
unni eru verk sem Helga
hefur unnið í Listasmiðju
Sólheima á undanförnum
tveimur árum.
Sólheimaleikhúsið frum-
sýnir líka Dýrin í Hálsa-
skógi eftir Thorbjörn Eg-
ner í dag klukkan 15. Í Sólheimaleikhúsinu
koma saman ungir sem aldnir, fatlaðir sem
ófatlaðir og allir hafa hlutverki að gegna.
Alls verða sýningarnar fjórar fram til 3. maí.
Listviðburðir
á Sólheimum
Menning
Helga
Alfreðsdóttir
BRYNDÍS Guðmundsdóttir hlaut
Barnabókaverðlaun menntaráðs
Reykjavíkurborgar í fyrstu atrennu
fyrir frumraun sína, Einstök
mamma. „Það var nú ekki mark-
miðið, en ég er afskaplega þakklát
fyrir þennan heiður. Viðbrögð barna
og fullorðinna við bókinni eru þannig
að efni bókarinnar virðist snerta þá
sem lesa hana,“ segir Bryndís.
Ólafur F. Magnússon borgarstjóri
afhenti Bryndísi verðlaunin við há-
tíðlega athöfn í Höfða í gær. Magnús
Ásmundsson hreppti verðlaun fyrir
bestu þýðingu á barnabókinni Dans-
ar Elías?
Einstök mamma er safn af sögum
um litla stúlku sem á heyrnarlausa
mömmu. „Þarna segir frá því hvern-
ig hún upplifir það að eiga mömmu
sem er öðruvísi en aðrar mömmur,“
segir Bryndís. „Niðurstaðan er
kannski sú að það eru svo margir
sem eru öðruvísi og það er mik-
ilvægt að sýna umburðarlyndi og
skilning á aðstæðum annarra.“
Umfjöllunarefnið stendur henni
nærri, því hún ólst sjálf upp hjá
heyrnarlausri móður og var oft í
hlutverki túlks í uppvextinum.
„Fyrst og fremst eru þetta sögur úr
mínu lífi,“ segir Bryndís.
Magnús Ásmundsson fór á eft-
irlaun um sjötugt og kveið því þá
mikið að þurfa að sitja aðgerðalaus.
„Ég er mikill vinnualki. Ég las
fyrstu bókina sem ég þýddi stuttu
áður en ég fór á eftirlaun og einsetti
mér að mitt fyrsta verk myndi verða
að þýða hana og það gekk eftir.“
Hann hefur síðan þýtt tíu bækur á
jafnmörgum árum.
Dansar Elías? eftir sænska rithöf-
undinn Katarinu Kieri fjallar um
dreng sem missir móður sína og
hvernig hann tekst á við áfallið.
„Það er nauðsynlegt að unglingar
hafi eitthvað almennilegt að lesa,“
segir Magnús. „Það sem heillaði mig
fyrst við þessa bók var þessi ljóð-
ræni stíll yfir henni og gott sál-
fræðilegt innsæi.“
Bókin er ætluð krökkum í efri
bekkjum grunnskóla og í niðurstöðu
dómnefndar segir meðal annars að
þýðing Magnúsar sé „áreynslulaus,
lipur og falleg“.
Barnabókaverðlaun menntaráðs Reykjavíkur voru afhent við hátíðlega athöfn í gær
Fékk verðlaun í
fyrstu atrennu
Morgunblaðið/Valdís Thor
Verðlaun Ólafur F. Magnússon borgarstjóri og Júlíus Vífill Ingvarsson, for-
maður menntaráðs, afhentu Bryndísi Guðmundsdóttur verðlaunin í gær.