Morgunblaðið - 06.05.2008, Qupperneq 29

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 6. MAÍ 2008 29
stóð þá ein uppi með fimm börn
þeirra. Það var skemmtilegt að kynn-
ast þessari konu þegar hún var í hárri
elli og átti að baki lífsreynslu sem
hefði bugað suma en gerði hana að
enn sterkari einstaklingi. Hún var já-
kvæð, glaðleg, opinská og forvitin um
tíðindi líðandi stundar; mikill fylgis-
maður Skagans í fótboltanum.
Meðal þeirra minninga sem koma
upp í hugann eru ánægjulegar sam-
verustundir með Báru í sumarbústað
fjölskyldunnar á Laugarvatni. Þá
kom á daginn að Bára var mikil
keppnismanneskja og setti fyrir
nokkrum árum staðarmet í Yatzy.
Strákunum okkar Sigurborgar þótti
mikið til ömmu Báru koma, enda var
hún alltaf svo kát og skemmtileg.
Eldri sonur okkar bar mikla virðingu
fyrir gjöfunum sem hún föndraði og
er þess fullviss að hún muni halda
áfram að föndra fyrir vini og ættingja
á himnum.
Við Sigurborg og strákarnir okkar
heimsóttum hana í byrjun apríl sl. Þá
var nokkuð dregið af henni en hún
var enn brosmild og sátt við lífið. Það
er sennilega alveg dæmigert fyrir
hana hvernig henni tókst, síðustu
dægrin sem hún lifði, að gera nán-
ustu aðstandendum sínum hið óum-
flýjanlega fráfall léttbærara.
Helgi.
Þó að amma mín hafi verið orðin
92ja ára þegar hún kvaddi þennan
heim þá var hún ung í anda og fylgd-
ist vel með og hafði skoðanir á hlut-
unum. „Lestu ekki blöðin, mann-
eskja?“ sagði hún þegar hún var að
tjá sig um eitthvað og maður var ekki
alveg með á nótunum.
Fyrst kemur upp í hugann seigla
þegar Bára Páls var annars vegar og
orðin „að gefast upp“ voru ekki til í
hennar orðabók. Ung varð hún ekkja
með stórt heimili en þá var bara að
bretta upp ermar og finna leið til að
sjá um og halda hópnum saman. Ým-
islegt höfum við amma upplifað sam-
an og hún alltaf borið hag minn, eins
og allra sinna afkomenda fyrir
brjósti. Hún gerði miklar kröfur, og
stundum fannst manni nú nóg um.
En hún gerði ekki meiri kröfur til
annarra en hún gerði til sín sjálf.
Þegar ég var að alast upp á Sunnu-
brautinni fyrst heima hjá henni og
síðan í næsta nágrenni þá var amma
farin að vinna í Bjarnalaug. Þar stóð
hún vaktina og sá um að engin færi í
sundlaugina án þess að þvo sér og
skipti það engu hvort það væru börn
eða fullorðnir. Á Sunnubrautinni var
oft líf og fjör og mikil traffík, vinkon-
urnar að kíkja í kaffi og síðan var
spáð í bolla, spjallað og hlegið.
Ekki er hægt að minnast hennar
án þess að pólitík komi upp í hugann
og var það Alþýðuflokkurinn sem var
hennar flokkur. Kvennadeild Slysa-
varnafélagsins var líka hennar félag
og þær vinkonurnar duglegar að
mæta á fundina. Íþróttir áttu hug
hennar allan og fannst henni gaman
að horfa á íþróttirnar í sjónvarpinu.
Það eru ekki allir krakkar sem sitja
við hlið langömmu sinnar, spennt yfir
fótbolta í sjónvarpinu eins og synir
mínir. Enginn aldursmunur, allir
jafngamlir.
ÍA var hennar lið, en Valshjartað
sló stundum, sérstaklega í handbolt-
anum.
Eftir að amma hætti að vinna, sem
var alltof snemmt að hennar mati, þá
var bara að finna sér eitthvað að
gera, þá hófst keramiktímabilið. Það
var eins og með annað, framleitt af
krafti og mörg listaverkin sem hafa
komið úr jólapökkunum til fjölskyld-
unnar.
Hún fór í golf og fyrir nokkrum ár-
um kom mín labbandi til okkar af
golfvellinum þar sem hún hafði verið
að æfa púttið í rauðum æfingagalla
með rauðu „red devils“ húfuna á
höfðinu. Hún mátti ekki vera að því
að koma inn því hún þurfti aðeins að
skella sér í fótbolta með strákunum
út á lóðinni okkar og prófa nýja
markið sem var nýbúið að setja upp.
Ég get alveg sagt það að við vorum á
nálum um að hún myndi ofgera sér
þarna. Þetta atvik sýndi okkur að
áhuginn fyrir lífinu var henni dýr-
mætur, að taka þátt með krökkunum
og gleyma sér í leik.
Hópurinn hennar ömmu er orðin
stór og henni var umhugað um að
halda öllum saman. Jólaboðin verða
áfram fastur liður og bingóið hennar
verður áfram spilað.
Þær eru margar sögurnar af henni
ömmu minni sem eru skondnar og
skemmtilegar. Það er gott að eiga
minningu um kraftmikla konu sem ég
er stolt af að var amma mín. Konu
sem þurfti að hafa fyrir lífinu, var
hörkudugleg, með létta lund og kall-
aði ekki allt ömmu sína.
Takk fyrir mig og mína.
Bára Valdís Ármannsóttir
(Bára stóra).
Hún yndislega amma Bára lést
sunnudagsmorguninn 27. apríl sl.
Tilbúin að hitta Valla sinn aftur eftir
47 ár og með áform um að hlaupa
2.000 metrana þegar hún kæmi í
himnaríki, kvaddi hún þennan heim
eftir 92 ár og mánuði betur.
Þar fer einn mesti karakter sem ég
hef fyrirhitt á ævinni.
Ég kynntist ömmu Báru fyrst
fljótlega eftir að við Einar byrjuðum
að vera saman. En samt ekki al-
mennilega fyrr en við fluttum heim
frá Danmörku fyrir tæpum tveimur
árum. Og enn betur kynntumst við
þegar ég fór að vinna á Dvalarheim-
ilinu Höfða sl. sumar, þar sem amma
Bára bjó. Amma Bára var fyndnust
og skemmtilegust. Orðheppin með
eindæmum, hnussandi ef henni mis-
líkaði eða ef hún bara var gáttuð. Og
gáttuð var hún þegar hún spurði mig
hvort ég fylgdist ekki með boltanum
og ég sagði „nei“. Það átti hún erfitt
með að skilja enda fór hún á völlinn
þar til hún var komin fast að níræðu.
Handlagin var amma Bára og hafði
gaman af hvers kyns handavinnu. Við
eigum ófáa hluti eftir hana og Jón
Ingvi á prjónaðan bangsa, Mr. Bean
(hann er svo líkur bangsanum hans
Mr. Bean) sem hefur fylgt honum
síðan hann var 2ja ára.
Handlagnin lá í ættinni og hún var
ekki lítið stolt af Einari og húsinu
sem hann er að byggja. Stolt af Ein-
ari sagði hún: „Og hann er ekki einu
sinni lærður“ en þó um leið með trega
yfir að drengurinn skyldi ekki nýta
hæfileika sína til náms. Seint í vetur
fór hún að tala um að sig langaði mik-
ið að ná að koma í húsið áður en hún
kveddi þennan heim. Með glettni en
þó ögn af alvöru bætti hún við: „Ef ég
næ ekki að koma áður en ég dey þá
kem ég bara samt! Þið látið ykkur
ekki bregða þó ég standi allt í einu í
dyrunum!“ Amma Bára náði að sjá
húsið og var alsæl með það.
Jón Ingvi okkar mun alltaf búa að
því að hafa kynnst ömmu Báru. Ófáa
eftirmiðdaga kom hann með mér í
vinnuna og sat hjá ömmu í tvo tíma.
Hún að horfa á Leiðarljós – sem var
ómissandi partur af deginum – hann
að teikna. Hún hafði svo góða nær-
veru og það var Jón Ingvi fljótur að
finna. Síðustu tvær vikurnar áður en
amma Bára dó lá hún í rúminu. Jón
Ingvi kom oft með okkur til hennar.
Eitt skiptið var hann leiður því hún
var orðin svo lasin, en þó um leið svo
glaður því amma var svo glöð að sjá
hann. Þegar við vorum komin fram
sneri hann sér allt í einu að mér og
sagði; „Mamma, hún er bara svo
skemmtileg“.
Og þannig var það bara, amma
Bára var skemmtileg. Hún dreifði
gleði kringum sig með jákvæðni og
skemmtilegum tilsvörum.
Með þakklæti fyrir að hafa fengið
að kynnast henni og notið ríkulega af
kærleika hennar, kveð ég hana með
vissu um að þegar minn tími kemur
mun hún taka á móti mér hinumegin
með fallega brosinu sínu og glettn-
inni í augunum.
Elsku Bára mín, ástarþakkir fyrir
allt.
Þín
Sigrún.
Elsku amma Bára.
Þú varst skemmtileg, það var gott
að vera nálægt þér, þú varst góð.
Takk fyrir prins pólóin og kókið og
takk fyrir dagana sem við tvö áttum
saman, í íbúðinni þinni á Höfða.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Ég á eftir að sakna þín.
Þinn
Jón Ingvi.
Elsku amma Bára
Takk fyrir allar skemmtilegu og
yndislegu stundirnar sem við áttum
saman. Ég verð þér ávallt þakklát
fyrir það sem þú kenndir mér í lífinu,
þú tapaðir aldrei gleðinni.
Ég kveð þig amma mín með þess-
um orðum sem eru svo lýsandi fyrir
þig.
SJÁ SÍÐU 30
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
NORA S. KORNBLUEH,
er látin.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Óskar Ingólfsson,
Mikhael Aaron Óskarsson,
Aron Ingi Óskarsson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANNES SÖLVI SIGURÐSSON
fyrrum bóndi að Skálá,
Vogatunga 69,
Kópavogi,
sem andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 30. apríl, verður jarðsunginn frá
Kópavogskirkju miðvikudaginn 7. maí kl. 13.00.
Halldóra Ólafsdóttir,
G. Sigurður Jóhannesson,
Björn Jóhannesson, Eva Hjaltadóttir,
Rannveig María Jóhannesdóttir, Árni Guðni Einarsson,
Guðbjörg Sólveig Jóhannesdóttir,
Ólafur Ágúst Jóhannesson, Kirsten Winum Hansen,
Ingimar Þór Jóhannesson, Tinna Manswell Stefánsdóttir,
Jóhanna Lind Ásgeirsdóttir, Jón Stefánsson,
Kristín Jóhannesdóttir, Sigurjón Snær Friðriksson,
afabörn og langafabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar ástkærrar móður okkar, ömmu,
dóttur og tengdamóður,
SIGRÍÐAR KRISTINSDÓTTUR,
sem lést sunnudaginn 20. apríl.
Kristinn S. Sæmundsson, Verity Sharp,
Gunnar S. Sæmundsson, Sigríður G. Ásgeirsdóttir,
Hörður Sæmundsson, Margrét Stefanía Lárusdóttir,
Jóhanna Svanhvít Júlíusdóttir
og barnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við fráfall
SR. KRISTINS HÓSEASONAR
fv. prófasts,
Ofanleiti 17,
Reykjavík.
Anna Þorsteinsdóttir og fjölskylda.
✝
Systir okkar, mágkona og frænka,
MARTA ELÍSABET SIGURJÓNSDÓTTIR BOX,
andaðist á heimili sínu í Bandaríkjunum föstudaginn 25. apríl.
Guðlaug, Baldur, Sigríður, Jóhanna og Guðmundur
Sigurjónsbörn.
Tengdasystkini, frændsystkini og fjölskyldur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÓLAFUR GEIR SIGURGEIRSSON,
dvalarheimilinu Ási,
Hveragerði,
sem andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurlands,
Selfossi, sunnudaginn 27. apríl, verður jarðsunginn
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði miðvikudaginn 7. maí
kl. 13.00.
Salvör Sumarliðadóttir
og fjölskylda.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
BOGI TH. MELSTEÐ
yfirlæknir,
Svíþjóð,
lést laugardaginn 26. apríl.
Útför hans fer fram í Västervik í Svíþjóð,
þriðjudaginn 13. maí klukkan 14.00.
Ingibjörg Þorláksdóttir,
Páll Melsteð,
Anna Guðríður Melsteð,
Jón Þorlákur Melsteð,
tengdabörn og barnabörn.
✝
Okkar ástkæri
JÓSEF HALLDÓRSSON
byggingameistari,
til heimilis á
dvalarheimilinu Sunnuhlíð,
Kópavogi,
sem andaðist mánudaginn 28. apríl, verður
jarðsunginn frá Kópavogskirkju þriðjudaginn
6. maí kl. 15.00.
Börn, stjúpbörn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn.
SENDUM
MYNDALISTA